Η ψήφος που μετράει απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου την επόμενη μέρα

Οσο θα πλησιάζουμε στις κρίσιμες εκλογές στις 7 Ιούλη, τόσο θα δυναμώνει η προσπάθεια της αστικής προπαγάνδας να εγκλωβίσει μεγάλο μέρος του λαού στην παγίδα του νέου διπολισμού. Πλήθος σχετικών αναλύσεων και συζητήσεων προωθεί επίμονα, μονότονα το μήνυμα ότι το μόνο που τάχα έχει σημασία σ' αυτές τις εκλογές είναι η διαφορά μεταξύ ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ και το αν θα καταφέρει να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση η ΝΔ την επόμενη μέρα.

Μέσα σ' αυτό το φαινομενικά υποτονικό προεκλογικό κλίμα, ένα αξιόλογο τμήμα εργαζομένων δυσπιστεί στις διακηρύξεις ότι έρχεται «η ανάπτυξη για όλους» και δεν πείθεται εύκολα ότι τα δύσκολα πέρασαν. Υπάρχει λοιπόν το αντικειμενικό έδαφος να προβάλουμε μαχητικά, με πείσμα το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών.

Η αλήθεια είναι ότι την επόμενη μέρα η νέα κυβέρνηση θα εφαρμόσει σκληρή αντιλαϊκή πολιτική, είτε η ΝΔ διασφαλίσει την αυτοδυναμία είτε όχι.

Η αλήθεια είναι ότι και οι δύο πόλοι του σημερινού διπολισμού, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα εξαπτέρυγά τους, όπως το ΚΙΝΑΛ, έχουν υπογράψει και προωθούν ενεργά τις «μεταμνημονιακές» αντιλαϊκές δεσμεύσεις. Εχουν, για παράδειγμα, δεσμευτεί για τα «ματωμένα» ετήσια πρωτογενή πλεονάσματα, για να κλιμακώσουν τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις, για να προχωρήσουν τις ιδιωτικοποιήσεις στα περιφερειακά λιμάνια, στην ΕΥΔΑΠ και στην ΕΥΑΘ, στο φυσικό αέριο (ΔΕΣΦΑ, ΔΕΠΑ).

Η αλήθεια είναι ότι θα εφαρμοστούν οι συστάσεις και οι κατευθύνσεις της ΕΕ όπως, για παράδειγμα, στο Ασφαλιστικό, που αφορούν τις συντάξεις πείνας, την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, την «ενεργό γήρανση», την επανεξέταση των επιδομάτων αναπηρίας, τη μετατροπή του συνταξιούχου σε «επενδυτή» για να δικαιολογηθεί η κλοπή των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων.

Ομως, πάνω απ' όλα το κύριο είναι η δέσμευση της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων στον ίδιο αντιλαϊκό στόχο, στον ίδιο δρόμο ανάπτυξης που υπόσχεται παραπλανητικά ότι η κοινωνική ευημερία θα έρθει μέσα απ' την ανάκαμψη και την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου και την προσέλκυση νέων επενδύσεων των επιχειρηματικών ομίλων.

Η υπόσχεση ότι τα νέα κέρδη του κεφαλαίου θα μεταφραστούν προσεχώς σε ευημερία για όλους είναι ο κοινός μύθος Μητσοτάκη και Τσίπρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα διαβεβαιώνει ότι βαδίζοντας σ' αυτόν το δρόμο θα διασφαλίσει ουσιαστική αναβάθμιση της κοινωνικής πολιτικής και των μισθών.

Δεδομένες οι θυσίες διαρκείας για τα κέρδη του κεφαλαίου

Η αλήθεια είναι ότι τα κέρδη δεν πέφτουν απ' τον ουρανό και οι όμιλοι δεν επενδύουν για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Το καπιταλιστικό κέρδος προϋποθέτει και απαιτεί ξεζούμισμα των εργαζομένων, αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης και κρατική πολιτική που παίρνει απ' το λαό και δίνει απλόχερα στο κεφάλαιο, στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

Γι' αυτό όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις υιοθέτησαν και εφάρμοσαν την αντιλαϊκή πολιτική των μνημονίων, την οποία απαιτούσαν όχι μόνο οι «ξένοι δανειστές», η ΕΕ και το ΔΝΤ, αλλά και ο ΣΕΒ, οι εφοπλιστές και οι εγχώριοι τραπεζικοί όμιλοι.

Γι' αυτό επιβλήθηκαν η μεγάλη μείωση του κατώτατου και μέσου μισθού, τα επταήμερα χωρίς ρεπό στον επισιτισμό και στον τουρισμό, το χτύπημα της κυριακάτικης αργίας στο εμπόριο, η μεγάλη αύξηση της προσωρινής, μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης στο σύνολο των νέων θέσεων εργασίας.

Γι' αυτό σε κανέναν απ' τους κλάδους που σημειώθηκε άνοδος της κερδοφορίας τα τελευταία χρόνια, όπως στον τουρισμό, στις κατασκευές, στις τηλεπικοινωνίες, δεν είπαν οι όμιλοι στους εργαζόμενους «ελάτε να σας επιστρέψουμε κάποια απ' αυτά που χάσατε», γι' αυτό αντίθετα ζητούν νέες μεγαλύτερες θυσίες και αρνούνται την υπογραφή ή την εφαρμογή Συλλογικών Συμβάσεων.

Γι' αυτό τόσο με κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ όσο και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, οι μονοπωλιακοί όμιλοι επωμίζονται λιγότερο απ' το 5% των ετήσιων φορολογικών εσόδων κάθε χρόνο. Γι' αυτό ήρθε το πετσόκομμα των συντάξεων με το νόμο - λαιμητόμο του Κατρούγκαλου. Γι' αυτό τα δημόσια νοσοκομεία έχουν μετατραπεί σε χορηγούς των ιδιωτικών διαγνωστικών κέντρων ακόμα και για στοιχειώδεις ιατρικές εξετάσεις. Γι' αυτό υπάρχουν οι ακάλυπτες ανάγκες σε παιδικούς σταθμούς και η άθλια κατάσταση με τους αναπληρωτές καθηγητές στα σχολεία.

Δεν διαλέγουμε τρόπο σφαγής των αναγκών μας

Αυτόν το στενό κορσέ των απαιτήσεων της εγχώριας άρχουσας τάξης και της ΕΕ, μέσα στον οποίο θα κινηθούν ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΚΙΝΑΛ, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας όταν μας ζητούν να συγκρίνουμε τα προγράμματά τους για να επιλέξουμε το «μικρότερο κακό».

Μας παρουσιάζουν ως δεδομένο και χρήσιμο να ενισχυθεί κι άλλο το κεφάλαιο, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι. Τα προεκλογικά προγράμματα ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ προβάλλουν ήδη νέες φοροελαφρύνσεις, ειδικό προνομιακό καθεστώς και αδειοδοτήσεις «fast track» για μεγάλες επενδύσεις, όπως το καζίνο στο Ελληνικό. Αυτά εξάλλου απαιτεί και ο ΣΕΒ, και η Κομισιόν, με τις συστάσεις για λήψη πρόσθετων μέτρων αύξησης των επενδύσεων των ιδιωτικών ομίλων.

Τι απομένει αν αποδεχτούμε την πολιτική τους για εμάς τους υπόλοιπους, τους μισθωτούς, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους ανέργους; Να αναζητήσουμε διαφορές στα προγράμματά τους σχετικά με τον τρόπο και το βαθμό σφαγής μας, αφού θεωρούνται δεδομένα τα όρια που θέτουν το κεφάλαιο και η ΕΕ, τα οποία προβάλλονται παραπλανητικά ως «αντοχές της οικονομίας».

Μάλιστα, αυτός ο στενός κορσές των μεταμνημονιακών δεσμεύσεων θα γίνει πιο ασφυκτικός και θα απαιτηθούν ακόμα περισσότερα αντιλαϊκά μέτρα στην περίπτωση που λόγω της επιβράδυνσης της οικονομίας της Ευρωζώνης και των δυσμενών εξελίξεων στη διεθνή οικονομία απ' τον «εμπορικό πόλεμο» ΗΠΑ - Κίνας δεν επιβεβαιωθούν οι κυβερνητικές προβλέψεις για το ρυθμό ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας τα επόμενα χρόνια.

Αποτελεί πρόκληση να μας καλούν να συγκρίνουμε ανάμεσα στην προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που κατέβασε δραματικά τον κατώτατο μισθό μέσα σ' ένα βράδυ και στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που τον κράτησε εκεί «παγωμένο» για 4 χρόνια.

Η επιλογή του δήθεν «μικρότερου κακού» είναι ο σίγουρος δρόμος για να πάμε απ' το κακό στο χειρότερο. Ετσι φτάσαμε στη νέα γενιά των 400 ευρώ επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι φτάσαμε το 43% των εργαζομένων να αμείβεται κάτω απ' τα 700 ευρώ το μήνα.

Οι υπαρκτές διαφορές ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ βοηθούν να εγκλωβίζονται διαφορετικά τμήματα του λαού και να μην αμφισβητούν τον πραγματικό αντίπαλό τους, την άρχουσα τάξη.

Για παράδειγμα, η εμφάνιση του Τσίπρα ως προστάτη των δημόσιων υπαλλήλων απέναντι στον «οδοστρωτήρα Μητσοτάκη» κρύβει ότι και οι δύο προωθούν την κρατική στήριξη των μονοπωλιακών ομίλων σε βάρος του λαού. Συγκαλύπτει ότι και οι δύο έχουν αποδεχτεί τις «μεταμνημονιακές δεσμεύσεις» για 3ο κύκλο «αξιολόγησης» - κινητικότητας των δημόσιων υπαλλήλων και μείωσης των δαπανών για μισθούς στον κρατικό τομέα.

Η εμφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ ως ταξικού προστάτη της ακραίας φτώχειας, απέναντι στη νεοφιλελεύθερη ΝΔ, κρύβει ότι αποτελεί πολιτική της ΕΕ και «μεταμνημονιακή δέσμευση» η διασφάλιση της επιβίωσης των ομάδων ακραίας φτώχειας, με πρόσθετη αφαίμαξη των υπόλοιπων μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων, που βαφτίζονται παραπλανητικά «μεσαία τάξη».Κρύβει ότι το λεγόμενο «δίχτυ ασφαλείας» για να προσφέρονται κοινωνικές υπηρεσίες στο κατώτατο, ελάχιστο επίπεδο, αποτελεί συντηρητική πολιτική της ΕΕ και όχι ελληνική πρωτοτυπία του ΣΥΡΙΖΑ. Συντηρητική πολιτική που εφαρμόζει, για παράδειγμα, στη Γερμανία η συγκυβέρνηση σοσιαλδημοκρατών και δεξιών χριστιανοδημοκρατών.

Γι' αυτό η Κομισιόν κάνει συστάσεις προς την κυβέρνηση στην 3η «αξιολόγηση» να πάρει περισσότερα στοιχειώδη μέτρα για τη στήριξη των απόρων, την ανάπτυξη κέντρων ημερήσιας φροντίδας και περισσότερων Τοπικών Μονάδων Υγείας (ΤΟΜΥ).

Η ψήφος που μετράει για το σήμερα και το αύριο

Στον αντίποδα όλων αυτών που θέλουν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, ότι δεν μπορούμε να ξεφύγουμε απ' το σημερινό βάλτο της φτώχειας, της ανεργίας, της εκμετάλλευσης, στέκεται όρθιο, μαχητικό και δυνατό το ΚΚΕ. Φωτίζει με το Πρόγραμμά του ότι υπάρχουν σήμερα οι δυνατότητες να ζήσουμε πολύ καλύτερα, να έχουν όλοι δουλειά χωρίς τον εφιάλτη της ανεργίας, να εργάζονται λιγότερες ώρες, να απολαμβάνουν υψηλού επιπέδου, δωρεάν, αποκλειστικά δημόσιες υπηρεσίες Υγείας, Πρόνοιας και Παιδείας.

Σημαδεύει τον πραγματικό αντίπαλο του λαού που ακυρώνει αυτές τις δυνατότητες για να αυξήσει τα κέρδη του, το κεφάλαιο, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Γι' αυτό το σύστημα πολεμά με λύσσα τόσο ανοιχτά εχθρικά όσο και με «φιλικές συμβουλές» το ΚΚΕ. Ιδιαίτερα τώρα που σε συνθήκες ανάκαμψης της οικονομίας υπάρχει το αντικειμενικό έδαφος να ανέβει η απαιτητικότητα των εργαζομένων, αυξάνεται η προσπάθεια της άρχουσας τάξης να εξασθενήσει το ΚΚΕ και το ανατρεπτικό μήνυμά του για ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης με γνώμονα τις ανάγκες της κοινωνίας.

Το σύστημα γνωρίζει πολύ καλά ότι το ΚΚΕ έχει σχέδιο για το σήμερα και το αύριο που μπορεί να απελευθερώσει τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, αν ο λαός αποφασίσει να πάρει στα χέρια του τα κλειδιά της οικονομίας και το τιμόνι της εξουσίας.

Φυσικά δεν πετάμε στα σύννεφα. Γνωρίζουμε ότι ο σημερινός αρνητικός συσχετισμός δεν επιτρέπει άμεσα μια ριζική αλλαγή πορείας. Μεγάλη ευθύνη για τη συντηρητικοποίηση μεγάλου μέρους του λαού έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, που εμφάνισε ως μονόδρομο την αντιλαϊκή πολιτική υπέρ του κεφαλαίου που ακολούθησαν και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Αποτελεί λοιπόν πραγματική επίδειξη θράσους το «προοδευτικό προσκλητήριο ενάντια στην επιστροφή της δεξιάς», απ' τον ΣΥΡΙΖΑ, που έσπειρε την απογοήτευση, «ξέπλυνε» την πολιτική μνημονίων διαρκείας, συνεργάστηκε με τους ΑΝΕΛ, έδωσε μάχη για να ηττηθούν οι υποψήφιοι του ΚΚΕ στο β΄ γύρο των δημοτικών εκλογών, απ' την Καισαριανή έως την Ικαρία και δηλώνει ότι μπορεί να συνεργαστεί με ένα μέρος της δεξιάς την επόμενη μέρα.

Την επόμενη μέρα, στις 8 Ιούλη, με δεδομένη την επίθεση του κεφαλαίου μόνο η ενίσχυση του ΚΚΕ μπορεί να διασφαλίσει ότι ο λαός θα είναι πιο δυνατός για να οργανώσει την αντεπίθεσή του.

Το ΚΚΕ είναι αποδεδειγμένα η σταθερή μαχητική δύναμη, που αντέχει στις πιέσεις και αποτελεί την πραγματική αντιπολίτευση υπέρ των λαϊκών συμφερόντων μέσα και έξω απ' τη Βουλή. Θα προβάλει αγωνιστικά τις προτάσεις για τις αυξήσεις μισθών και συντάξεων, για να μη μείνει κανείς εργαζόμενος ανασφάλιστος, για να δοθεί επίδομα ανεργίας σ' όλους τους ανέργους, για την αύξηση του αφορολόγητου, για τη διαγραφή χρεών των λαϊκών νοικοκυριών, για κάθε οξυμένο λαϊκό πρόβλημα.

Θα συνεχίσει να μπαίνει μπροστά για να οργανώσει τους εργατικούς αγώνες, τις λαϊκές διεκδικήσεις, τις συγκρούσεις για να ανακοπεί η επίθεση του κεφαλαίου και να ανοίξει ο δρόμος της πραγματικής ανατροπής. Οσο πιο ισχυρό βγει το ΚΚΕ απ' τις κάλπες στις 7 Ιούλη, τόσο θα μπορεί να οργανωθεί η λαϊκή αντίσταση και αντεπίθεση από καλύτερες θέσεις. Για να συνεχιστεί πιο αποτελεσματικά η προσπάθεια να σημαδέψει το κίνημα τον πραγματικό αντίπαλο, να εδραιωθεί η ασυμφιλίωτη αντιπαράθεση με το κεφάλαιο, να προβληθούν ριζοσπαστικοί στόχοι πάλης, όπως το 35ωρο - 5ήμερο - 7ωρο και η απαίτηση για αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία υψηλού επιπέδου. Για να γίνονται περισσότερα βήματα ώστε ο λαός να πάρει την υπόθεσή του στα χέρια του.

Ακυρώνουμε παλιές και νέες εφεδρείες του συστήματος

Το ΚΚΕ, σε αντίθεση με τις νέες εφεδρείες του συστήματος, όπως το Μέρα-25 (του υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ Βαρουφάκη) δεν παραμυθιάζει το λαό ότι μπορεί να μεταβληθεί σε φιλολαϊκή κατεύθυνση η ιμπεριαλιστική συμμαχία της ΕΕ. Φωτίζει ότι η ΕΕ δεν αποτελεί ένα «ουδέτερο γήπεδο» όπου τάχα αναμετρώνται οι δυνάμεις της συντήρησης και της προόδου.

Το Μέρα-25 προβάλλει ως νέο πρόγραμμα τη χρεοκοπημένη φαρσοκωμωδία της «σκληρής διαπραγμάτευσης» του ΣΥΡΙΖΑ του 2015. Θέλει να ξεχάσουμε τον ενεργό ρόλο του Βαρουφάκη στην υλοποίηση του 2ου μνημονίου και στην επιβολή του 3ου μνημονίου. Συσκοτίζει τη βασική αιτία της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζεται σ' όλα τα κράτη της ΕΕ, δηλαδή τη στήριξη των κερδών και της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων της ΕΕ, παρουσιάζοντάς την ως ελληνική ιδιαιτερότητα και ως συνέπεια των δανειακών συμβάσεων και του υψηλού κρατικού χρέους.

Προβάλλει ως φιλειρηνική τη συμφωνία των Πρεσπών και την πολιτική που αλυσοδένει τους λαούς των Δυτικών Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ. Αποδέχεται την πολιτική ομοσπονδοποίησης (τύπου «Σχεδίου Ανάν») για την Κύπρο.

Γι' αυτό και η ψήφος στο Μέρα-25 και παρόμοια «νέα κόμματα - διάττοντες αστέρες» δεν είναι απλά μια χαμένη, αλλά μια επικίνδυνη συστημική ψήφος. Γιατί ενισχύει ένα ακόμα δεκανίκι που μπορεί να συνεργαστεί μετεκλογικά τόσο με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και με τη ΝΔ, όπως δηλώνει ο ίδιος ο Βαρουφάκης. Γιατί συμπλέει και εξυπηρετεί τα σχέδια ισχυρών αμερικανικών κέντρων και ομίλων όπως, για παράδειγμα, του Σόρος στην ευρύτερη περιοχή.

Αντίστοιχα πρέπει να καταδικαστεί το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, το οποίο δηλώνει έτοιμο να συμβάλει για να μη «μείνει η χώρα ακυβέρνητη» την επόμενη μέρα, αν η ΝΔ δεν αποκτήσει την αυτοδυναμία. Με την αλλαγή ονόματος το ΠΑΣΟΚ θέλει να ξεχάσουμε τα πολιτικά εγκλήματα της κυβέρνησης του 1ου μνημονίου του Γ. Παπανδρέου και της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.

Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για άλλες αυταπάτες. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να συνεχίσουμε να κάνουμε σκόντο, εκπτώσεις στην απαίτηση να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας. Πρέπει να απαιτήσουμε να ζήσουμε τη ζωή που μας αξίζει και όχι απλά να συνεχίσουμε να επιβιώνουμε τρέμοντας από ανασφάλεια για την επόμενη μέρα. Η κόκκινη ψήφος είναι το πρώτο, ελάχιστο βήμα που μπορούμε να κάνουμε.

Εχει πλέον αποδειχτεί ποιοι ήταν απέναντί μας και ποιος ήταν δίπλα μας όλα αυτά τα χρόνια. Να ενισχύσουμε το ΚΚΕ για να γίνουμε εμείς οι μισθωτοί, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι άνεργοι πιο δυνατοί απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου την επόμενη μέρα. Στις 7 Ιούλη να δώσουμε μεγαλύτερη δύναμη στη δική μας δύναμη.

Του

Μάκη ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ*

*Ο Μάκης Παπαδόπουλος είναι μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας