Νέα χρονιά με νέα δύναμη στον αγώνα για την ικανοποίηση των αναγκών μας

Το 2020 έρχεται φουριόζο με βαριά ατζέντα που του παραδίδει το 2019. Τα μέτωπα πολλά και ανοιχτά. Πρώτα απ' όλα οι εξελίξεις στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η τουρκική αστική τάξη ανοίγει τα πάντα σε μια ευρύτερη περιοχή από τη Συρία, το Αιγαίο, την Κύπρο έως τη Βόρεια Αφρική, αμφισβητεί σύνορα, διεθνείς συμφωνίες και κυριαρχικά δικαιώματα. Επιδιώκει έτσι να υπερασπίσει τα συμφέροντά της σε μια περιοχή όπου οξύνονται οι αντιθέσεις και οι αντιπαραθέσεις,
ιδιαίτερα ανάμεσα σε ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα και κράτη της ΕΕ, με στόχο τον έλεγχο εμπορικών και ενεργειακών δρόμων. Η ελληνική αστική τάξη, αξιοποιώντας το τουρκικό παιχνίδι προς τη Ρωσία, παίζει το χαρτί του προμαχώνα των ΝΑΤΟικών συμφερόντων στην περιοχή και μπαίνει ακόμα πιο βαθιά στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, καθώς προσδοκά ότι έτσι θα μπορέσει να εξασφαλίσει καλύτερα τη συμμετοχή της στα μεγάλα ενεργειακά παιχνίδια αλλά και στα σχέδια υποδομών των μονοπωλιακών ομίλων.

Στο πλαίσιο αυτό οξύνονται οι ανταγωνισμοί της με την τουρκική αστική τάξη, και βέβαια την ίδια στιγμή προχωράει σε παζάρια για σχέδια συνεκμετάλλευσης περιοχών του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, στηρίζοντας τις ΝΑΤΟικής έμπνευσης διχοτομικές λύσεις στο Κυπριακό προκειμένου να εξασφαλίσει οφέλη για τα επιχειρηματικά της συμφέροντα. Η βαθύτερη εμπλοκή βάζει πιο βαθιά τη χώρα και το λαό στη δίνη των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών, με όποιες επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτή η εξέλιξη.

Η «νέα αμυντική συμφωνία» Ελλάδας - ΗΠΑ, που συνυπεγράφη από τις δύο κυβερνήσεις και ήρθε την Τρίτη στη Βουλή για επικύρωση, αποτελεί το σύμβολο της πιο βαθιάς εμπλοκής, αφού παρέχει γην και ύδωρ στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ στην περιοχή και επισημοποιεί τη μετατροπή της Ελλάδας σε προκεχωρημένο φυλάκιο για το ξεδίπλωμα των σχεδίων τους.

Παρεμπιπτόντως, σιγήν ιχθύος τηρούν οι κυβερνητικές πηγές για τα όσα δημοσίευσε ο «Ριζοσπάστης» τις προηγούμενες μέρες σχετικά με το ενδεχόμενο μεταφοράς πυρηνικών βομβών από την τουρκική ΝΑΤΟική βάση του Ιντσιρλίκ στον Αραξο.

Και στο εσωτερικό όμως μέτωπο τα θέματα είναι πολλά. Από τα πρώτα «πρωτοχρονιάτικα έργα» της κυβέρνησης της ΝΔ είναι το επόμενο βήμα ολοκλήρωσης της αντιασφαλιστικής μεταρρύθμισης που υπηρέτησαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ με τον περίφημο ν. Κατρούγκαλου. Αυτά που φέρνει είναι η εγκατάλειψη κάθε κρατικής ευθύνης για την Κοινωνική Ασφάλιση, η πλήρης μετατροπή της σε ατομική υπόθεση, απαλλάσσοντας το κεφάλαιο, τη μεγαλοεργοδοσία από οποιαδήποτε οικονομική επιβάρυνση και επιφέροντας μια ακόμα μείωση της πρόσβασης των εργαζομένων στον πλούτο που παράγουν. Η «μεταρρύθμιση» αφορά καταρχήν τη νέα γενιά των εργαζομένων, που σε αυτό το περιβάλλον θα καλούνται να πληρώνουν από την τσέπη τους για να έχουν σύνταξη και επίσης θα έχουν σύνταξη στο μέτρο της τσέπης τους. Που θα υποχρεώνονται να δουλεύουν μέχρι τα βαθιά γεράματα, όπως άλλωστε ήδη συμβαίνει σε ευρωπαϊκά κράτη, γιατί αλλιώς δεν θα μπορούν να ζήσουν, κάτι που θα έχει επιπτώσεις και στα ασφαλιστικά δικαιώματα στην Υγεία - Πρόνοια.

Ταυτόχρονα, «τρέχουν» μια σειρά ζητήματα της αντιλαϊκής ατζέντας ή, σύμφωνα με την αστική κυβερνητική ορολογία, μια σειρά «μέτρα στήριξης των επενδύσεων»:

-- Οι εξελίξεις στη ΔΕΗ, με το κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων και τη μετάβαση στη «μεταλιγνιτική εποχή», μια ριζική αναδιάρθρωση στον τομέα της Ενέργειας που αλλάζει το τοπίο στα μονοπώλια που δραστηριοποιούνται στο χώρο, όχι βεβαίως για το συμφέρον του λαού και του περιβάλλοντος, όπως προπαγανδίζουν, αλλά προσδοκώντας νέα πεδία κερδοφορίας από την αλλαγή του ενεργειακού μείγματος, με έμφαση στο φυσικό αέριο και τις ΑΠΕ. Δεν την πληρώνουν μόνο οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ, που θα πεταχτούν στο δρόμο, αλλά συνολικά οι εργαζόμενοι της χώρας, αφού αυτοί θα πληρώσουν το νέο ενεργειακό μείγμα πιο ακριβά. Είναι εξελίξεις που συνδέονται και με τις μεγάλες ενεργειακές μπίζνες στις οποίες επιδιώκει να παίξει καθοριστικό ρόλο η ελληνική αστική τάξη, με κινδύνους για την ασφάλεια και την ειρήνη στην περιοχή, αλλά και με τον κίνδυνο καταλήστευσης ενεργειακών πηγών της χώρας από τα μονοπώλια.

-- Ο νέος προϋπολογισμός για το 2020 είναι ένας ακόμα προϋπολογισμός κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του κεφαλαίου, προβλέποντας μια σειρά από νέα προνόμια και απαλλαγές για τους επιχειρηματικούς ομίλους, την ίδια ώρα που συνεχίζονται η φοροληστεία και οι περικοπές σε κρατικές δαπάνες που αφορούν Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία.

-- Τα σχέδια των επενδύσεων που βρίσκονται στα σκαριά σε μια σειρά από τομείς προϋποθέτουν τη διατήρηση και την ενίσχυση όλου του αντεργατικού πλαισίου. Τα πρόσφατα στατιστικά στοιχεία, όπως αυτά του συστήματος «Εργάνη», που δημοσιεύει και ο «Ριζοσπάστης» (σελ. 9), αποδεικνύουν ότι η μερική απασχόληση όλο και μεγαλώνει, ενώ παγιώνεται το στοιχείο που δείχνει ότι η πλειοψηφία των εργαζομένων αμείβονται με πολύ χαμηλούς μισθούς.

-- Απαραίτητο συνοδευτικό της επίθεσης στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και της μεγαλύτερης εμπλοκής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια είναι και τα μέτρα έντασης της καταστολής, του περιορισμού των λαϊκών κινητοποιήσεων, απεργιών και διαδηλώσεων, η εφαρμογή νέων μεθόδων καταστολής και κρατικής βίας. Σε όλα αυτά φαίνεται ότι η κυβέρνηση ΝΔ κάνει ένα βήμα παραπέρα, πατώντας πάνω σε όλο το αυταρχικό πλαίσιο που διαμορφώθηκε τα προηγούμενα χρόνια και το οποίο διατήρησε και επέκτεινε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Τα νέα νομοσχέδια που ετοιμάζει η κυβέρνηση για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, με πρόσχημα την «ταλαιπωρία των πολιτών και την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς», είναι στα άμεσα σχέδιά της, όπως άλλωστε ομολογήθηκε στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο του 2019.

Ενα ζήτημα που επιβεβαιώθηκε επίσης τους προηγούμενους μήνες είναι ότι παρά τους καβγάδες και τις αντιπαραθέσεις ανάμεσα στη ΝΔ, στον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα, η ομοφωνία τους στα βασικά και στα κύρια «βγάζει μάτι». Επιβεβαιώθηκε ιδιαίτερα με αφορμή τις εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά, όπου ως κοινή «εθνική γραμμή» αναγνωρίζονται ο εναγκαλισμός με τα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και η στήριξη των αξόνων και αντιαξόνων με Ισραήλ, Αίγυπτο κ.λπ. Ολοι άλλωστε συμφωνούν στον κοινό στόχο, αυτόν της μετατροπής της Ελλάδας σε προμαχώνα της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας στην περιοχή. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση έκανε πολλά βήματα σε αυτήν την κατεύθυνση, γεγονός που αναγνωρίστηκε όχι μόνο από τις ΗΠΑ και τον Πάιατ αλλά και από τον ίδιο τον σημερινό πρωθυπουργό, που από το βήμα της Βουλής διακήρυξε ότι «με εξαίρεση το ΚΚΕ» όλοι συμφωνούν σε αυτήν τη στρατηγική.

Ομως αυτό το «με εξαίρεση το ΚΚΕ» επιβεβαιώθηκε και σε άλλα μέτωπα. Και στον προϋπολογισμό, και στα μέτρα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων, και στο Ασφαλιστικό, και σε ένα σωρό ακόμα ζητήματα το τελευταίο διάστημα. Αλλωστε οι φωνές και οι ψευτοαντιπαραθέσεις για το ποιος είναι πιο φιλικός στις επενδύσεις, για το ποιος είναι περισσότερο ή λιγότερο διεφθαρμένος, αλλά και για το κατάλληλο μείγμα καταστολής και ενσωμάτωσης που πρέπει να εφαρμόζεται προκειμένου να διατηρείται ο λαός υποταγμένος, δεν μπόρεσαν να κρύψουν τις διακηρύξεις περί «συνέχειας του κράτους», τις ομολογίες των σημερινών ότι συνεχίζουν και ολοκληρώνουν ό,τι άφησαν στη μέση οι προηγούμενοι.

Η χρονιά που πέρασε όμως έχει και την άλλη πλευρά. Δεν αφήνει μόνο παρακαταθήκες όσον αφορά την αντιλαϊκή - αντεργατική επίθεση, αλλά και παρακαταθήκες από τους αγώνες που δόθηκαν από εργαζόμενους, βιοπαλαιστές αγρότες και μικρούς επαγγελματίες το προηγούμενο διάστημα. Η μαζική καταδίκη των αντιασφαλιστικών σχεδιασμών, η μάχη ενάντια στους πλειστηριασμούς, οι αγροτικές κινητοποιήσεις, οι διεκδικήσεις στην Υγεία, οι αγώνες των φοιτητών και των μαθητών, οι αγώνες των εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ και στη ΔΕΗ, οι λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια σε παλιές και νέες χωματερές, και βέβαια οι μαζικές αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στη νέα Συμφωνία Ελλάδας - ΗΠΑ για τις βάσεις, συνθέτουν αυτή την άλλη πλευρά της χρονιάς που πέρασε.

Τη νέα χρονιά λοιπόν παίρνουμε και εμείς τη σκυτάλη της συνέχισης των αγώνων, με στόχο αυτοί να δυναμώσουν, να γίνουν πιο μαζικοί, πιο αποφασιστικοί, να ενισχυθεί ο ανατρεπτικός προσανατολισμός τους.

Ευχές λοιπόν για νέους, ακόμα πιο δυνατούς αγώνες το 2020, αγώνες που θα βάζουν στο επίκεντρο τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών μας. Που θα συναντιούνται στην αναμέτρηση με την καπιταλιστική εκμετάλλευση σε όλες τις πλευρές της, θα αντιστέκονται στα σχέδια βαθύτερης ιμπεριαλιστικής εμπλοκής.