Λίγη ντροπή ρε Παπαδοτζόν

Ο Νίκος Παπαδογιάννης σε ρόλο Συριζοτρόλ

Στον φιλελέ εσμό που λύσσαξε με την απεργία της Τρίτης, μπορεί να προσθέσει κανείς και διάφορα ροζ σφυριά που βαρούσαν στην ίδια κατεύθυνση. Καλή ώρα σαν ένα βαρυ-ασήμαντο άρθρο του αθλητικογράφου Νίκου Παπαδογιάννη στο Κουτί της Πανδώρας.


Τα μαργαριτάρια του Παπαδοτζόν είναι τόσο πολλά, που χρειάζεται στατιστική υπηρεσία για να μη χαθεί κανένα. Τι μαθαίνουμε λοιπόν από αυτό;


–Ότι το κέντρο της Αθήνας ήταν ημιπαράλυτο. Πιστός στη γραμμή της Αυγής για την ταλαιπωρία που υπέστησαν οι πολίτες από την απεργία και το μποτιλιάρισμα.

–Ότι το ΚΚΕ κατέβασε κόσμο για να διαμαρτυρηθεί γιατί η ανάλγητη Δεξιά αποδείχτηκε ανάλγητη. Από τη μαζική απεργία της Τρίτης, αυτό που κατάλαβε ο Παπαδοτζόν είναι πως το ΚΚΕ κατεβάζει κόσμο στον δρόμο. Καμία διαφορά με το non paper της κυβέρνησης, που έλεγε ότι αριστεροί συνδικαλιστές υποκινούσαν την απεργία.

–Ότι το ΚΚΕ στήριξε σαν δεκανίκι την ανάλγητη Δεξιά. Μικρή απορία: Αν το ΚΚΕ που κατέβασε τόσο κόσμο στον δρόμο είναι δεκανίκι της κυβέρνησης, ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν κούνησε ούτε δάχτυλο για την επιτυχία της απεργίας, τι ακριβώς είναι; Συμπολίτευση και βασικά κάτι σαν συγκυβέρνηση.

–Ότι η αντιπολίτευση ακυρώνει τον εαυτό της. Αν πιστέψατε ότι εδώ κάνει μια αυτοκριτική αναφορά στον ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να διαβάσετε πιο προσεκτικά το κείμενο. Εδώ ο Παπαδογιάννης εννοεί τον Βαρουφάκη και την εσωτερική αντιπολίτευση που χτυπάνε τον Τσίπρα. Ανελέητη κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ από τον αντικειμενικό δημοσιογράφο του ΚτΠ.

–Ότι ο Μακεδών πρώην δήμαρχος της καρδιάς μας, είναι η απογοήτευση της χρονιάς, γιατί ψήφισε Μητσοτάκη και δεν πίστεψε τον Τσίπρα. Αν ο Παπαδογιάννης έτρεφε αυταπάτες για το ποιόν του Μπουτάρη και τον θαύμαζε γιατί ήθελε να τον στηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό δε σημαίνει πως δεν είχε δώσει δείγματα γραφής, για όσους δεν εθελοτυφλούν.

Και τα μαργαριτάρια συνεχίζονται ως το τέλος του κειμένου.

Για τους πολιτικούς βοσκούς των απεργών. Γιατί προφανώς όσοι απεργούν είναι προφανώς πρόβατα. Εκτός και αν βελάζουν στο ρυθμό της Κουμουνδούρου, οπότε αλλάζει το πράγμα.

Ότι το ΚΚΕ εναγκαλίζεται με τους δεξιούς για τους προστατευόμενους μάρτυρες. Μην περιμένετε κουβέντα για τον τρομονόμο που τον είχε καταψηφίσει και ο Συνασπισμός. Ούτε για τους συνήγορους της Πολιτικής Αγωγής που δεν έκαναν καμία ερώτηση σε αυτούς τους μάρτυρες στη δίκη της ΧΑ. Ίσως κι αυτοί εναγκαλίζονται με τη Δεξιά.

Ότι η ορθόδοξη αριστερά θα κάνει απεργία για να καταγγείλει την πρώην κυβέρνηση για τη Novartis. Παραληρηματικός λόγος που πιστεύει ότι διακρίνεται από χιούμορ.

Τι αριστερά, τι δεξιά; Τι Μπογδάνος τι Μπουτάρης; Τα πάντα είναι λυκοσυμμαχίες. Όλα μπερδεύονται γλυκά και τίποτε δεν είναι όπως παλιά. Του ξεφεύγουν και μερικά σωστά σημεία, και ας κάνει τον είρωνα που απολαμβάνει αυτάρεσκα τις βλακείες που γράφει.

Και τέλος, ότι όλοι μαζί με το ΜΕΓΚΑ, συμφωνούν στο ότι ο Τσίπρας είναι ο εχθρός-διάβολος. Άρα συμμαχούν με την Δεξιά. Όλα όμορφα, πασοκικά πλασμένα συμπεράσματα, από την παλιά σχολή της Ελευθεροτυπίας, που γαλούχησε τον Παπαδοτζόν -αλλά προς θεού, δεν είχε καμία σχέση με το ΜΕΓΚΑ…

Θα μπορούσε κανείς να περιμένει κάτι διαφορετικό από κάποιον που δημοσιογραφεί σε μαγαζί του Βαξεβάνη;
Ναι, είναι η απάντηση αρκεί να μην ξεπέφτει στο επίπεδο ενός Συριζοτρόλ. Ακόμα και ο Παπαδογιάννης έχει τις καλές του στιγμές, όταν δε γίνεται εμμονικός -που δε συμβαίνει και τόσο συχνά.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι αφήνει τα αθλητικά του χωράφια, για να μπλεχτεί στα πολιτικά. Αυτό είναι παράσημο, όσες φορές το κάνει, ακόμα και όταν σημειώνει τα αυτονόητα -ή μάλλον αυτά που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο πως θα γραφτούν, αλλά τα λένε ελάχιστοι και αποκτούν αξία, για αυτόν ακριβώς τον λόγο: Σχόλια ενάντια στους ακροδεξιούς και τους ρατσιστές των γηπέδων -και ας μην εμβαθύνει πολλές φορές στην ουσία και το σύστημα που γεννά τα φαινόμενα.

Ακόμα και αν κάποιες φορές κάνει αυτό ακριβώς που φτύνει…

 Το πρόβλημα είναι όταν γίνεται his master’ s voice και κάνει μια συρραφή από τιτιβίσματα συριζοτρόλ, βαφτίζοντάς τα άποψη και πολιτικό άρθρο. Αλλά καθείς εφ’ ω ετάχθη και όπως διάλεξε να αξιοποιήσει το ταλέντο του…

 Σφυροδρέπανος