Εργατικός Αντιφασιστικός Συνασπισμός (ΕΡΓΑΣ).

Συγκροτείται, 30/3/1945, από τις δυνάμεις του ΕΑΜ στο συνδικαλιστικό κίνημα ο Εργατικός Αντιφασιστικός Συνασπισμός (ΕΡΓΑΣ).

Το πρόγραμμά του περιελάμβανε: «την αποκατάσταση των συνδικαλιστικών ελευθεριών, την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας των συνδικάτων από κάθε κρατική και κεφαλαιοκρατική επέμβαση και επιρροή στην εσωτερική τους ζωή, να καταργηθεί το σύστημα των διορισμών στις διοικήσεις των συνδικάτων, την αποκατάσταση των κυριαρχικών δικαιωμάτων των εργατών στα συνδικάτα τους,

την αποκατάσταση των δικαιωμάτων των εργατών να εκλέγουν και να ελέγχουν τις διοικήσεις των συνδικάτων τους, την κατάργηση της υποχρεωτικής κράτησης της συνδρομής των εργατών προς τα συνδικάτα, να ξαναγίνουν τα συνδικάτα όργανα υπεράσπισης των άμεσων και των γενικότερων συμφερόντων των εργαζομένων».

Από την έκθεση του σ Παπαρήγα ΓΓ της ΓΣΕΕ στην επιτροπή ερέυνης του ΟΗΕ

ΣΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Σε όλες τις διοικήσεις που καθαιρέθηκαν από την κυβέρνηση, διορίσθηκαν απ' την ίδια φίλοι της, οι οποίοι κατά τον ίδιο τρόπο είχαν διορισθεί κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής απ' τους Κουίσλιγκς υπουργούς.

Σας αναφέρω δύο μόνον ονόματα διορισμένων και τη δράση τους κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής, για να κρίνετε και όλους τους άλλους.

ΒΟΛΩΤΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ: Διορισμένος και τότε Γεν. Γραμ. του Συνδέσμου Σιδ/κών Θεσσαλίας κατά την περίοδο της κατοχής και τώρα επίσης διορισμένος στη διοίκηση της ΓΣΕΕ. Κυκλοφορούσε τους λόγους του Χίτλερ μέσα στους σιδηροδρομικούς. Η ακρίβεια της καταγγελίας αυτής αποδείχνεται αμέσως από το ακόλουθο έγγραφο:

"Σύνδεσμος Σιδηροδρομικών Θεσσαλίας Βόλος 29. 9. 1941

Αριθμ. Πρωτοκόλλου 266

Προς Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Βόλου Ενταύθα

Συνάδελφοι,

Εις απάντησιν του υπ' αριθμ. 3.104 εγγράφου σας της 16ης λήγοντος, διά του οποίου μας κοινοποιήσατε το υπ' αρ. 33.770 τοιούτον του Υπουργείου Εργασίας σάς γνωρίζομεν ότι η οργάνωσή μας θα διαθέσει 100 (εκατόν) αντίτυπα του εν λόγω τεύχους '' ο λόγος του Αδόλφου Χίτλερ''. Το αντίτιμον αυτού εκ δραχμών χιλίων (1.000) σας αποστέλλομεν συν τω παρόντι

Εντολή διοικήσεως

Ο Γενικός Γραμματεύς

Γ. Δ. ΒΟΛΩΤΑΣ"

ΜΑΡΚΟΥΛΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ: Καταδικάσθηκε σε 5 χρόνια φυλακή με τις εξής κατηγορίες για εθνοπροδοτική του δράση κατά την περίοδο της κατοχής:

α) Διευκόλυνε το έργο του εχθρού διότι εκβίαζε ψυχολογικά τους εργάτας δηλ. με ανακοινώσεις στην εφημερίδα να εργάζονται για τους Γερμανούς, με την απειλή συλλήψεως ομήρων απ' τα μέλη της οικογενείας εκείνου που δε θα δούλευε για τον εχθρό.

β) Εκανε αλλεπάλληλους εκβιασμούς σε πολλούς εργαζόμενους και καταστηματάρχας ότι θα τους έστελνε αγγαρεία αν δεν του δίναν είδη ή χρήματα.

γ) Εστειλε έγγραφο με την υπογραφή του σε Σταθμάρχη με την εντολή να συλλάβουν και να του παραδώσουν διάφορους που όπως έγραφε "για να αποσταλούν στο αρμόδιο γραφείο της Κράις Κομαντατούρ".

δ) Εστειλε το υπ' αρ. 111, 23. 6. 42 έγγραφό του προς την "Κράις Κομαντατούρ" που ζητούσε από τους Γερμανούς να δώσουν διαταγή στο Ελληνικό Δημόσιο Ταμείο να του αυξήσουν το μισθό επειδή λέγει... "πάντοτε εν τω μέτρω των δυνάμεών μας φροντίζομεν να εξυπηρετήσωμεν τα στρατεύματα της κατοχής".

Στον προδότη αυτόν έδωσαν Βασιλική χάρη να βγει από τη φυλακή μόνον και μόνον για να τον διορίσουν Πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Χανίων (Κρήτης). Είναι αλήθεια ότι ανεκάλεσε η κυβέρνηση το διορισμό του ύστερα απ' τη γενική κατακραυγή του λαού των Χανίων και το σκάνδαλο που ξέσπασε, ισχυρισθείσα ότι έγινε λάθος.

Ενδεικτικά μόνο αναφέραμε τις πιο πάνω περιπτώσεις. Υπάρχουν μηνύσεις για συνεργασία με τους κατακτητές σε δεκάδες διορισμένους. Αυτούς όλους που είναι φίλοι της κυβέρνησης τους διόρισαν στις διοικήσεις των Συνδικάτων.

ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΕΙΣΦΟΡΑ

Αναφέρουμε ένα ακόμη μέτρο, που πήρε η κυβέρνηση και που χαρακτηρίζει τη διαγωγή της έναντι των συνδικαλιστικών ελευθεριών: Επειδή οι οργανωμένοι εργάτες διαμαρτυρόμενοι για την καθαίρεση των Διοικήσεων που εξέλεξαν οι ίδιοι έπαψαν να πληρώνουν συνδρομές στους διορισμένους, η κυβέρνηση με διάταγμά της επέβαλε υποχρεωτική κράτηση σ' όλους τους μισθωτούς, οργανωμένους και μη, σαν συνδρομή στα Συνδικάτα. Με άλλα λόγια, επανέφεραν το τυπικό σύστημα του μονοπωλιακού συνδικαλισμού, που εφεύρε και εφάρμοσε ο χιτλερισμός και ο φασισμός.

Ετσι στα Συνδικάτα έχουμε το ίδιο καθεστώς της φασιστικής περιόδου της 4ης Αυγούστου και της γερμανικής κατοχής, με τα ίδια πρόσωπα διορισμένα στις Διοικήσεις. Τα συνδικάτα τα αφαίρεσε η κυβέρνηση απ' τους εργάτες και τα μετέτρεψε σε κυβερνητικά ιδρύματα.

Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

Σας αναφέραμε το γεγονός της κατάργησης των συνδικαλιστικών ελευθεριών γιατί δείχνει μια πλευρά του προβλήματος των δημοκρατικών ελευθεριών και γενικά των συνθηκών που επικρατούν στην Ελλάδα.

Μετά τις εκλογές της 31ης του Μάρτη 1946 εξαπολύθηκε εναντίον της εργατικής τάξης της χώρας μας, των σωματείων και ιδιαίτερα των συνδικαλισμένων εργατών και των συνδικαλιστικών στελεχών πρωτοφανής τρομοκρατία. Θα σας αναφέρουμε μια σειρά γεγονότων τα οποία θα σας βοηθήσουν στην ερευνά σας για τα αίτια της ανώμαλης κατάστασης στη χώρα μας.

1ον Σ' όλες ανεξαιρέτως τις πόλεις που η Κυβέρνηση κατόρθωσε να διορίσει στις Διοικήσεις των Εργατικών Κέντρων τους φίλους της απαγορεύονται οι γενικές συνελεύσεις των εργατικών σωματείων εκ μέρους των κρατικών οργάνων σε συνεργασία με τους διορισμένους οι οποίοι οπλοφορούν.

Γενικές συνελεύσεις σωματείων, νόμιμα συγκροτημένες, γίνονται συχνά αντικείμενο βάναυσων αστυνομικών επιθέσεων και διαλύονται, όπως έγινε και προχθές στις 7 τρέχοντος με την αστυνομική επιδρομή εναντίον του Εργατικού Κέντρου Αθηνών, με τη βίαιη διάλυση της γενικής συνέλευσης του σωματείου Εργατοτεχνιτών Δήμου και την κακοποίηση δεκάδων εργατών. Σημειώνουμε ότι η Κυβέρνηση για να συγκαλύψει τις ευθύνες των αστυνομικών οργάνων και των διορισμένων φίλων της έφτασε στο σημείο να πλαστογραφήσει και να αντιστρέψει τα γεγονότα. Ετσι ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών στην εκπομπή του της 7.2.47 μιλούσε για δήθεν επίθεση των κομμουνιστών "προς κατάληψιν του Εργ. Κέντρου".

Στα Χανιά Κρήτης το κλειδί του Εργ. Κέντρου το κρατεί η αστυνομία και αυτή κανονίζει το πότε πρέπει και αν πρέπει να συνεδριάσουν οι διοικήσεις των σωματείων ή να κάνουν συνελεύσεις.

2ον Απαγορεύεται να εισπράττονται οι συνδρομές των μελών των Σωματείων. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε την περίπτωση των εργατριών Αστερίου και Χαλκιά, μελών της εργοστασιακής επιτροπής του εργοστασίου της Κλωστοϋφαντουργίας στη Λάρισα, που καταδικάσθηκαν σε πέντε μήνες φυλακή για τα λόγο ότι κατ' εντολήν της διοίκησης διενεργούσαν εισπράξεις των συνδρομών του σωματείου τους από τα μέλη του.

ΤΟ ΟΡΓΙΟ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ

3ον Εν ονόματι ενός νόμου που ψήφισε η παρούσα Βουλή περί "εξυγιάνσεως των υπηρεσιών" καλούνται σε απολογία με το ερώτημα της απόλυσης χιλιάδες εργάτες και υπάλληλοι που πήραν μέρος στο κίνημα της Εθνικής Αντίστασης ή είναι απλώς δημοκρατικοί. Π.χ.: καλείται σε απολογία από τη Διεύθυνση των Σωματείων Πειραιώς - Αθηνών - Πελοποννήσου ο εκλεγμένος Γραμματεύς της Γεν. Συνομ. Εργατ. Ελλάδος Δ. Στρατής, διότι πήρε μέρος στο Κίνημα της Εθνικής Αντίστασης και ήταν μέλος της ΠΕΕΑ (Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης). Για τους ίδιους λόγους ο γραμματέας της Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών Α. Δεμερούκης και 7 άλλοι σιδηροδρομικοί - στελέχη του Συνδικάτου - τέθηκαν σε ειδική διαθεσιμότητα στις 19.12.1946. Ο τμηματάρχης του ΣΠΑΠ Αλέκος Δελίδης καλείται σε απολογία με το ερώτημα της απολύσεως κατηγορούμενος επί λέξει ότι "φέρεται αποτελών εν των σοβαροτέρων στελεχών του ΚΚΕ, ασκών επιρροήν επί των συναδέλφων του... διό και συμμετασχών ως υποψήφιος του ΕΡΓΑΣ (Εργατικός Αντιφασιστικός Συνασπισμός) φέρεται εξασκήσας την υπηρεσιακήν επιρροήν του επί των συναδέλφων του...".

Ο μηχανοδηγός του ΣΠΑΠ Κ. Μάθιος πήρε στις 20.1.47 πρόσκληση προς απολογία με το ακόλουθο περιεχόμενο:

"Συμφώνως τω υπ' αριθ. εμπ. 47.11.1947 εγγράφω του υπουργείου Μεταφορών καλείσθε εξ ονόματος τούτου εις απολογίαν, διότι κατά πληροφορίας αστυνομικών αρχών κατά την περίοδον της κατοχής... ανεπτύξατε δράσιν αναρχικήν".

Για να σας δώσουμε μια ιδέα για την έκταση που παίρνει ο διωγμός των σιδηροδρομικών υπαλλήλων καθώς και του Προσωπικού των Επιχειρήσεων Κοινής Ωφελείας κ.λ.π. με τις πιο πάνω κατηγορίες, σας αναφέρουμε το γεγονός ότι μόνο στο δίκτυο των Θεσσαλικών Σιδηροδρόμων, σε σύνολο προσωπικού 900 εργατών και υπαλλήλων, οι 182, δηλαδή το 20% του προσωπικού, κλήθηκαν σε απολογία με τις ίδιες όπως οι παραπάνω κατηγορίες και βρίσκονται μπροστά στον άμεσο κίνδυνο να απολυθούν από τη δουλειά τους, στην οποία εργάζονται επί 10-15 χρόνια. Ενώ σ' όλες τις χώρες και κυρίως σε εκείνες που κατακτήθηκαν απ' τους Γερμανούς φασίστες, οι Αγωνιστές του Εθνικού Αγώνα τιμώνται ως εθνικοί ήρωες, εδώ οι αγωνιστές διώχνονται ακόμα και από τη δουλειά τους και τιμώνται μόνο οι συνεργάτες των κατακτητών.

ΒΑΝΔΑΛΙΣΜΟΙ - ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ

4ον Εκαναν επιδρομές κατά τις οποίες κατέστρεψαν, λεηλάτησαν και έκαψαν οικήματα συνδικαλιστικών οργανώσεων. Π.χ. Στις 2.4.46 έκαψαν τα γραφεία του Σωματείου Αλιεργατών της Νέας Αρτάκης στη Χαλκίδα. Στον Πειραιά κατέστρεψαν τα γραφεία του σωματείου εργατών Χημικής Βιομηχανίας. Στην Αθήνα το παράρτημα του Εργατ. Κέντρου στο Περιστέρι. Στους Καπουτζήδες (Θεσσαλονίκη) το γραφείο της Εργατικής Ενωσης. Εις στις πόλεις Κιλκίς, Λαγκαδά, Σωχού και Στρατώνι Χαλκιδικής κατέστρεψαν τα γραφεία των Εργατικών Ενώσεων.

5ον Δεκάδες είναι τα δολοφονηθέντα συνδικαλιστικά στελέχη και εργάτες μέλη των σωματείων απ' τις φασιστικές συμμορίες και τα επίσημα κρατικά όργανα. Αναφέρουμε μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις:

α) Στη Νάουσα, στις 17 Απριλίου 1946, δολοφονήθηκε από φασίστες ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Βουτυράς Γεώργιος.

β) Στη Λάρισα, στις 15 Ιουλίου 1946, φασίστες συμμορίτες του Σούρλα με χωροφύλακες κάνουν επιδρομή στον τόπο όπου εργάζονται σιδηροδρομικοί εργάτες για την αποκατάσταση της σιδηροδρομικής γραμμής. Αρπάζουν τέσσερις εργάτες, τους κρεουργούν - μπροστά στους έντρομους συναδέλφους τους - και άνω στα κρεουργημένα κορμιά των θυμάτων τους περνούν με τ' αυτοκίνητά τους και τα πολτοποιούν.

Στην ίδια πόλη, στις 17 του Ιούλη 1946, εκτελείται στο δρόμο, που βάδιζε ανύποπτος, από ένοπλους στρατιώτες και χωροφύλακες, το μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Λαρίσης Μπομπίτσης Βασίλειος.

Επίσης, στην ίδια πόλη, στις 12.8.46, χωροφύλακες και συμμορίτες του Σούρλα απήγαγαν τον πρόεδρο του σωματείου Εκδορέων Λαρίσης Διαμαντήν Ελευθέριον. Βρέθηκε ύστερα από εξ (6) μέρες στο χωριό Νέζαλη - μισή ώρα έξω απ' τη Λάρισα - με κομμένα τα χέρια, τα πόδια, τα γεννητικά του όργανα, κομμένο το κεφάλι του και βαλμένο στην ανοιγμένη κοιλιά του.

Μόνο στη Λάρισα, μια μικρή πόλη με 35 χιλ. κατοίκους, μέσα σε δύο μήνες δολοφονήθηκαν είκοσι ένας (21) συνδικαλιστικά στελέχη και συνδικαλισμένοι εργάτες από φασιστικές συμμορίες και από Σώματα Ασφαλείας. Σημειώνουμε ότι οι δολοφόνοι έμειναν αδίωκτοι και ατιμώρητοι.

Το ίδιο όργιο τρόμου και αίματος επικρατεί σ' όλη τη χώρα. Θύματα, δολοφονημένους, στελέχη και συνδικαλισμένους εργάτες έχουμε στις πόλεις: Αθήνα 10, Πειραιά 5, Ιωάννινα 1, Καλαμάτα 14, περιφέρεια Φθιώτιδος 17 εργάτες γης. Πολλοί απ' αυτούς εξοντώθηκαν μέσα στα κρατητήρια της χωροφυλακής με φρικτά βασανιστήρια. Πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχουν και άλλα θύματα της φασιστικής αυτής τρομοκρατίας που δεν κατορθώσαμε να πληροφορηθούμε λόγω των δυσκολιών της επικοινωνίας που αντιμετωπίζουμε.

ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ

6ον Εκατοντάδες είναι οι συνδικαλιστές που συνελήφθησαν και υποβλήθηκαν σε φρικτά βασανιστήρια ή φυλακίστηκαν. Θα αρκεστούμε να σας διαβάσουμε δύο γράμματα που πήρε η εκλεγμένη Διοίκηση της Γενικής Συνομοσπονδίας, ενδεικτικά για τις συνθήκες του ανελέητου διωγμού, μέσα στις οποίες ζουν σήμερα χιλιάδες συνδικαλιστές.

Ο Κ. Γελαδάς, ταμίας της εκλεγμένης Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Λαμίας, μας γράφει:

"Προς τη νόμιμη Διοίκηση της Γεν. Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος.

Σύντροφοι,

Αναγκάζομαι να σας γράψω στην επιστολή αυτή σε τι δύσκολες συνθήκες ζωής ευρίσκομαι.

Ονομάζομαι Κ. Γελαδάς και είμαι εργάτης του Σωματείου Εκσκαφέων Λαμίας, εκλεγμένος από τα μέλη του Σωματείου μου στη διοίκησή του και απ' τους εργάτες της Λαμίας εξελέγην ταμίας του Εργατικού Κέντρου.

Την 16ην Νοεμβρίου 1946, ημέρα Σάββατο, κατά τις 9 το βράδυ, πολλοί χίτες με πιστόλια στα χέρια μπήκαν μέσα στο σπίτι μου την ώρα που κοιμόμουν με τη γυναίκα μου και αφού αναστάτωσαν όλο το σπίτι, κακομεταχειριζόμενοι τους γέρους γονείς μου και αδιαφορώντας για την ψυχική κατάσταση της γυναίκας μου, η οποία ήτο έγκυος, με τραβούσαν λέγοντάς μου πως με ζητούσε η αστυνομία και πως θα με πήγαιναν στην αστυνομία. Βλέποντας εγώ πως οι διαθέσεις τους ήταν άγριες και την κατάσταση των γονέων μου και της γυναίκας μου, αναγκάστηκα να τους ακολουθήσω, με την προϋπόθεση ότι θα με πήγαιναν στο αστυνομικό τμήμα. Αφού με πήραν, με πήγαν στα γραφεία της Χ και άρχισαν να με χτυπούν, λέγοντας χίλιες δυο βλαστήμιες και πως θα πεθάνω. Με τις φωνές μου ήρθαν δύο αστυνομικοί, ένας ενωμοτάρχης κι ένας υπενωμοτάρχης και αντί να με απαλλάξουν από το μαρτύριο αυτό με χτυπούσαν κι αυτοί.

Μετά απ' αυτά που συνέβησαν στα γραφεία της Χ, με πήραν και με πήγαν στο γυμναστήριο της Λαμίας για να μου κάνουν γυμναστική. Εκεί άρχισε το πραγματικό μαρτύριο. Μου έβγαλαν τα ρούχα και τα παπούτσια και αφού μου έκαναν μαύρο το σώμα και τα πόδια μου τα έπρηξαν, εις τρόπον ώστε να μου φορέσουν τα παπούτσια με το ζόρι, με έστησαν σε ένα τοίχο για να με σκοτώσουν. Μετάνιωσαν όμως και δε με σκότωσαν. Οπως ήμουν σχεδόν αναίσθητος, με πήγαν και με παρέδωσαν στο Α` αστυνομικό τμήμα και κατά διαταγή των χιτών να κρατηθώ εν πλήρει απομονώσει, διότι είμαι επικίνδυνος.

Η αστυνομία βλέποντάς με σε κακά χάλια με έστειλε στο Κρατικό Νοσοκομείο ως κρατούμενο και απομονωμένο.

Στο νοσοκομείο έμεινα 5 μέρες. Κατόπιν με μετέφεραν στο κρατητήριο του Α` αστυνομικού τμήματος και έμεινα εκεί κρατούμενος. Επειδή έτυχε να έχω θείο κάποιον αντισυνταγματάρχη της Χωροφυλακής, ο οποίος μεσολάβησε, με άφησαν ελεύθερο. Μπροστά όμως στην απειλή των χιτών για καινούρια βασανιστήρια, αναγκάστηκα να εγκαταλείψω τη Λαμία και την οικογένειά μου και να έλθω εδώ στην Αθήνα.

Λίγες μέρες μετά απ' αυτά, μου έγραψε η γυναίκα μου πως κόντεψε να πεθάνει, διότι ο φόβος της 16ης Νοεμβρίου σκότωσε το παιδί στην κοιλιά της και όταν απέβαλε το παιδί ήταν μαύρο και στους 5 με 6 μήνες του.

Πρέπει να σας αναφέρω, σύντροφοι, πως εγώ δε διώκομαι από τις αστυνομικές αρχές, ούτε από καμιά άλλη αρχή και ότι όσα υπέφερα και υποφέρω μέχρι σήμερα εγώ και η οικογένειά μου τα υποφέρω μόνο και μόνο διότι είμαι στέλεχος εργατικό, αγαπητός σε όλους τους εργάτες της Λαμίας.

Θα ήταν παράλειψη αν δε σας ανέφερα και μερικούς χίτες, που μπόρεσα εκείνο το βράδυ να γνωρίσω. Ηταν ο Κων. Κουτσοδόντης, φωτογράφος, ο Τάκης Πρατήλας, κουρέας, ο Κων. Πρατήλας, αρτεργάτης, ο Μπογδάνος, φοιτητής. Αυτοί μόνο μου ήσαν γνωστοί. Οι άλλοι μου ήσαν άγνωστοι.

Μέσα σ' αυτά τα λίγα, σύντροφοι, ασφαλώς θα καταλάβατε το αδιέξοδο που με βασανίζει, διότι εγώ εδώ υποφέρω και η οικογένειά μου στερείται το παν.

Εν Αθήναις, 3 Φεβρουαρίου 1947

Με συντροφικούς χαιρετισμούς,

Κ. ΓΕΛΑΔΑΣ".

Επίσης, ο Δ. Παλαμάς μας έστειλε άλλο χαρακτηριστικό γράμμα, απ' το οποίο νομίζουμε ότι δεν είναι άσκοπο να σας διαβάσουμε μερικά αποσπάσματα:

"Εύδηλος Ικαρίας, 4.1.47.

Προς την Εκλεγμένη Διοίκηση της Γεν. Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος, απ' το 8ο Συνέδριο Αθήνας.

Αγαπητοί σύντροφοι,

Σας γράφω απ' το ξερονήσι του Αιγαίου, Εύδηλο Ικαρίας. Τον Οκτώβριο του 1945 εξελέγην πρόεδρος του Σωματείου ιδιωτικών υπαλλήλων Ναούσης και αντιπρόεδρος του Εργατικού Κέντρου. 

Στο 8ο Συνέδριο μαζί με τον φονευθέντα Βουτυρά αντιπροσωπεύσαμε στη Νάουσα δύναμιν 2.500 εργατών.

Την 15ην Απριλίου 1946, εδολοφονήθη ο πρόεδρος από τον Α. Αντωνίου, όστις και σήμερα κρατείται εις τας φυλακάς. Μετά τη δολοφονία ανέλαβα εγώ. Την 16ην συνελήφθην παρά του αστυνομικού τμήματος Ναούσης διά τον φόνον του Πάτρωνα, όστις συνέβη μισή ώρα ενωρίτερα του φόνου του προέδρου. Μετεφέρθην στην Εισαγγελία Βεροίας μετά 22 άλλων Ναουσαίων και την 23ην ιδίου απηλλάγην συμφωνούντος ανακριτού και εισαγγελέως.

Την 23 Ιουνίου επεσκέφθη τη Νάουσα οικονομική αγγλική επιτροπή, με την οποία, με την ιδιότητά μου ως προέδρου του Κέντρου, συνειργάσθην για τα εργατικά ζητήματα της Νάουσας.

Την 13 Ιουλίου, ενώ ήμουν στη Θεσσαλονίκη για δουλιές του εργοστασίου Λαναρά, του οποίου είμαι λογιστής, για να παραδώσω υφάσματα στην Ούνρα, κι ενώ εφρόντιζα για τις υποθέσεις του εργοστασίου, συνελήφθην κατόπιν τηλεγραφικής εντολής της Ασφαλείας Ναούσης προς την Ασφάλεια Θεσσαλονίκης. Εκεί εκρατήθην μέχρι τας 22 του ιδίου, όπου με συνοδείαν δύο χωροφυλάκων κι ενός ενωμοτάρχου, δεμένος, μετεφέρθην στην Ασφάλεια Νάουσας, όπου εκρατήθην μέχρι τις 10 το βράδυ της 2 Αυγούστου.

Εις το τμήμα Ναούσης την επομένην, 3 Αυγούστου και ώρα 12 τη νύκτα, ο χωροφύλαξ Λαζαρίδης με δύο άλλους χωροφύλακας με οδήγησαν στο μπουντρούμι, όπου ο εν λόγω χωροφύλαξ μου είπε επί λέξει: "Κύριε Παλαμά, για να μη φας ξύλο θα μας πεις ποιος σκότωσε τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Ναούσης Γεώργιο Βουτυρά". Του απήντησα πως ο φονιάς Α. Αντωνίου συνελήφθη παρ' αυτών τη υποδείξει Ναουσαίων που τον είδαν και σήμερα ευρίσκεται στις ποινικές φυλακές Βεροίας. Αυτό ήτο δικαιολογία και αφού μου βάλανε φάλαγγα, άρχισαν να με χτυπούν. Με χτύπησαν επί 15 λεπτά και με άφησαν. Μου έχυσαν νερό για να συνέλθω και μετά άλλη φάλαγγα και άλλο ξύλο κάτω στα πόδια μου, που βγήκαν δυο νύχια του δεξιού ποδός. Με άφησαν, μου έχυσαν νερό και με χτυπούσαν στο πρόσωπο. Εγώ ήμουν πια αναίσθητος. Τόσο πολύ δυνατά ήσαν τα χτυπήματα, που μου 'πεσαν τρία δόντια και 10 άλλα κουνιόντουσαν άχρηστα και τα οποία μόλις κατέβηκα στη Θεσσαλονίκη κατόπιν εντολής του διοικητού Τμήματος Μεταγωγών πήγα στο γιατρό και τα 'βγαλα.

Το απόγευμα της 23 Αυγούστου, ενώ ματαίως περίμενα να με στείλουν στο νοσοκομείο, ήλθε ένας χειρούργος, έκαμε πρόχειρη πλύση των τραυμάτων μου και αυθημερόν με έστειλαν στη Θεσσαλονίκη, όπου παρέμεινα μέχρι τας 10 Οκτωβρίου.

Σε συνέχεια, δε φθάσαν τα εις βάρος μου βασανιστήρια.

Την 30 Ιουνίου, νύκτα, η ώρα 12, συλλαμβάνουν τη γυναίκα μου και την κόρη μου, τις βασάνισαν με φάλαγγα, όπου τις χτύπησαν επί αρκετή ώρα και μετά τις άφησαν αναίσθητες. Τη βοηθεία άλλων συγκρατουμένων συνήλθαν, αφού δε τις κράτησαν επί 8 ημέρας τις έστειλαν στο στρατοδικείο Γιαννιτσών, με την ψευδή κατηγορία ότι τροφοδοτούσαν τους αντάρτες. Στο στρατοδικείο απηλλάγη η σύζυγός μου, δικάστηκε όμως η κόρη μου Τέρψη, ετών 15, σε δύο χρόνια φυλάκιση και σήμερα βρίσκεται στας φυλακάς Αθηνών, Θεμιστοκλέους 7. Την 13 Οκτωβρίου κάψανε το σπίτι μου και την περιουσία μου στη Νάουσα οι χωροφύλακες και τα Τάγματα Ασφαλείας. Καθ' ην στιγμήν η γυναίκα μου ενοσηλεύετο στη Θεσσαλονίκη, εγώ ήμουν στο Τμήμα Μεταγωγών Πειραιώς, παίρνοντας δρόμο για τα ξερονήσια του Αιγαίου.

Με συντροφικούς χαιρετισμούς

ΔΗΜ. ΠΑΛΑΜΑΣ".

Ακόμη υπάρχουν περιπτώσεις, όπως της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Πατρών, που ο εκλεγμένος πρόεδρος Ζαχαράτος Μιλ. καταδικάστηκε απ' το στρατοδικείο Κορίνθου σε 12 χρόνια φυλάκιση, καθώς και τα άλλα μέλη της διοίκησης με ανάλογες πολυετείς φυλακίσεις, με την κατηγορία ότι δήθεν οργάνωναν ή ενίσχυαν ανταρτικές ομάδες.

Ο πρόεδρος των αρτεργατών Θεσσαλονίκης Κ. Τσώτσιος πιάσθηκε τον Ιούλιο του 1946 μαζί με τους Κ. Τώση, Α. Κοκκινίδη και Α. Αθανασιάδη, μέλη του διοικητικού συμβουλίου του ιδίου Σωματείου και καταδικάστηκαν σε φυλάκιση τριών (3) χρόνων οι τρεις και ένα (1) χρόνο ο τέταρτος από το έκτακτο Στρατοδικείο με την κατηγορία ότι κήρυξαν 24ωρη απεργία εις ένδειξιν διαμαρτυρίας εναντίον των εργοδοτών των αρτεργατών, που αυθαίρετα είχαν ελαττώσει τα ημερομίσθια των αρτεργατών.

ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΜΕΝΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Σας διαβάζουμε επίσης ένα γράμμα από τον Πρόεδρο και τον Γραμματέα του Εργ. Κέντρου Μυτιλήνης, που δείχνει με πόσο αβάσιμες κατηγορίες διώκονται τα συνδικαλιστικά στελέχη και τι μέσα χρησιμοποιούν οι κρατικές αρχές με σκοπό την εξόντωσή τους.

"Φυλακές Ζακύνθου 15.11.46.

Σύντροφον Κώσταν Θέον, Αθήνας.

Αγαπητέ σύντροφε,

Είμαστε δύο συνδικαλιστικά στελέχη, Γιώργος Σκαλτσούνης, πρόεδρος, και Μιχ. Βαΐτης, γεν. γραμματέας του Παλλεσβιακού Εργατικού Κέντρου. Μας προφυλάκισαν τον περασμένο Μάη με τη σκηνοθετημένη κατηγορία της ηθικής αυτουργίας δύο φόνων που έγιναν 90 χιλιόμετρα μακριά από την πόλη της Μυτιλήνης, στην οποία και κατοικούσαμε. Συγκεκριμένη κατηγορία εις βάρος μας δεν υπάρχει, μονάχα απ' την Ασφάλεια, που λέει πως εμείς σε συνεδρίαση με άλλα στελέχη, πήραμε την απόφαση και δώσαμε την εντολή. Η κατηγορία αυτή είναι σκηνοθετημένη και ψεύτικη και ο ίδιος ο εισαγγελέας ζήτησε να κατονομασθεί το πρόσωπο, που, όπως καταθέτουν, πήρε μέρος στη σύσκεψη, για να στηρίξει την κατηγορία, αλλά, φυσικά, πρόσωπο δεν υπάρχει, γιατί αυτό είναι σκηνοθεσία και ψευτιά. Αλλά η μανία και η λύσσα των μαύρων και σκοτεινών αυτών μικρανθρώπων και οργάνων του σημερινού κράτους δεν αρκέσθηκε μονάχα στην προφυλάκισή μας, αλλά μηχανεύτηκε και την τέλεια εξόντωσή μας και έτσι χωρίς να βγουν προδικαστικά βουλεύματα, που με αυτά ασφαλώς θα απαλλασσόμεθα, γιατί δεν μπορούν να στηριχθούν πουθενά και γιατί ο ίδιος ο εισαγγελέας έκανε πρόταση διακοπής προφυλάκισης, μας άρπαξαν ξαφνικά και μας έστειλαν στις φυλακές Ζακύνθου, μακριά απ' τα σπίτια μας, άρρωστους, με έλκος στομάχου και βρογχικά, αφαιρώντας έτσι το στοιχειώδες δικαίωμα από το να υπερασπισθούμε τον εαυτό μας, εφ' όσον θα βρισκόμαστε στη Ζάκυνθο υπόδικοι και η διαδικασία γύρω στην υπόθεσή μας γίνεται στη Μυτιλήνη...

Πρέπει να λάβετε υπ' όψιν πως ολόκληρη σχεδόν η Διοίκηση του ΠΕΚ φυλακίσθηκε και εξορίσθηκε.

Με συντροφικούς χαιρετισμούς

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΛΤΣΟΥΝΗΣ

ΜΙΧ. ΒΑΪΤΗΣ".

Κατά κανόνα, τα συνδικαλιστικά στελέχη και οι συνδικαλισμένοι εργάτες (όσοι δε δολοφονούνται) περνάνε το παρακάτω ιεροεξεταστικό μαρτύριο: Συλλαμβάνονται (συνήθως όχι απ' την αστυνομία, αλλά από τις παρακρατικές φασιστικές οργανώσεις) και αφού περάσουν από τα μαρτύρια που περιγράφει ανωτέρω ο Γελαδάς, παραδίδονται στην αστυνομία. Επειδή συνήθως η αστυνομία δεν μπορεί να συγκεντρώσει αποδεικτικά στοιχεία για να παραπέμψει τα θύματά της στο στρατοδικείο - ύστερα από 3-4 μήνες βασανιστήρια τους στέλνει, πτώματα πια, στην εξορία, όπως η περίπτωση Παλαμά. Αλλά και όσοι από κείνους, που παραπέμπει στο στρατοδικείο η αστυνομία, αθωωθούν, δεν τους αφήνει ελεύθερους, αλλά τους στέλνει εξορία, όπως έγινε με τους συνδικαλιστές Ζακύνθου και Κεφαλληνίας.

Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα νησιά - τόπους εξορίας - βρίσκονται, σύμφωνα με πληροφορίες που έχουμε μέχρι σήμερα, περισσότερα από 1.000 άτομα μόνο συνδικαλιστές, χωρίς δικαστικές αποφάσεις, μόνο με διοικητικά μέτρα (αποφάσεις των επιτροπών ασφαλείας).

Υποβάλλουμε την παράκλησή μας προς την Επιτροπή Ερεύνης του Οργανισμού των Ενωμένων Εθνών, όπως επισκεφθεί μερικά από τα νησιά ή τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για να ακούσει απ' τα ίδια τα θύματα του νεοφασισμού τους λόγους, για τους οποίους τους έχουν αποσπάσει από τα σπίτια τους και τις δουλιές τους.

Αξιότιμοι κύριοι,

Σας αναφέραμε μερικά ενδεικτικά χαρακτηριστικά γεγονότα από το πλήθος άλλων, τα οποία έχουμε επισυνάψει στο υπόμνημά μας και τα οποία συγκεντρώσαμε με δυσκολία λόγω της τρομοκρατικής κατάστασης που επικρατεί σ' όλη τη χώρα.