Για τον Χίο

Το ξεκαθαρίσαμε από την πρώτη στιγμή όταν έγινε γνωστό πως πυροβόλησαν και τραυμάτισαν τον Στ. Χίο:

    Πρόκειται για πράξη ειδεχθή. Εγκληματική. Για μια δολοφονική απόπειρα που απαιτείται να διερευνηθεί και να αποκαλυφθούν οι δράστες.

    Ευχόμαστε την πλήρη ανάρρωση του θύματος.

   

     Ξεκαθαρίζουμε κάτι ακόμα:

     

    Οπως ακριβώς ισχύουν τα προηγούμενα, έτσι, μέχρι τελευταίου σημείου στίξης, ίσχυαν και ισχύουν και τα επόμενα: 

“Μακελειό”: Πιο κάτω κι από τα σκατά

“Υπάρχει η ρυπαρότητα. Υπάρχει η χυδαιότητα. Υπάρχει η προστυχιά. Υπάρχει η αλητεία. Υπάρχει η σαπίλα. Υπάρχουν τα σκουλήκια. Υπάρχει ο βούρκος και τα σκατά. Μπορεί, όμως, να υπάρχει κάτι που να σέρνεται πιο κάτω ακόμα κι από όλα αυτά; Μπορεί να υπάρχει κάτι πιο κάτω ακόμα κι από τον απόπατο; Ναι. Υπάρχει. Είναι το «Μακελειό» του Χίου.  Πιο κάτω κι από τα σκατά. Πρόκειται για εκείνο το σημείο του πάτου που βρίσκεται κάτω κι από τον πάτο. Πρόκειται για εκείνο το έσχατο σημείο της κόπρου όπου ο εμετός ταΐζει το «ύφος» του κοινωνικού κατιμά και ταΐζεται με το «ήθος» της λέπρας του λουμπεναριού. Πρόκειται για εκείνον τον υπο-απόπατο που συναντιέται με τον ναζισμό του υπανθρώπου, με τον αντικομμουνισμό του ταγματαλήτη και με το λίπος του γουρουνιού που παριστάνει τον άνθρωπο, αλλά είναι φασίστας”.

     
   (Νίκος Μπογιόπουλος,“Ημεροδρόμος”, 10/3/2019)