Αυτοκτονεί ο Νίκος Ζαχαριάδης

Αυτοκτονεί, 1/8/1973, στο Σουργκούτ της Σιβηρίας ο Νίκος Ζαχαριάδης. Στο τελευταίο γράμμα της ζωή του, προς την καθοδήγηση του ΚΚΕ, ο Ν. Ζαχαριάδης θα υπογραμμίζει:
«Στη ζωή μου, έκανα πολλά λάθη και στραβά. Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω. Ομως με κατηγόρησαν ότι πρόδωσα το ΚΚΕ και τον αγώνα και με διέγραψαν απ' το κόμμα... Το ΚΚΕ ήταν και παραμένει το κόμμα μου και κανένας δεν μπορεί να το χτυπήσει και να το λερώσει χρησιμοποιώντας το όνομά μου... Με το ΚΚΕ δεν είχα ούτε έχω ανοιχτούς λογαριασμούς. Ούτε μπορούσα ποτέ να 'χω».

Ποιος ήταν

Ο Ν. Ζαχαριάδης γεννήθηκε στην Ανδριανούπολη στις 27 Απριλίου του 1903. Σε μερικά κείμενα αναφέρεται ως τόπος γέννησής του η Προύσα ή η Νικομήδεια. Αυτό όπως φαίνεται έγινε, γιατί ο πατέρας του δούλευε στην εταιρία «Ρεζί» του γαλλικού μονοπωλίου καπνού και συχνά από επαγγελματικές ανάγκες άλλαζε τόπο διαμονής μαζί με την οικογένειά του.

Σχολείο ο Ν. Ζαχαριάδης πήγε στην αρχή στα Σκόπια, συνέχισε στο επτατάξιο δημοτικό σχολείο της Νικομήδειας, ενώ Γυμνάσιο πήγε στην Ανδριανούπολη. Σε ηλικία 15 ετών αναγκάστηκε να δουλέψει για να βοηθήσει την οικογένειά του στο λιμάνι της Κωνσταντινούπολης. Εκεί ήρθε σε επαφή με το εργατικό κίνημα και τις σοσιαλιστικές ιδέες.

Στο κομμουνιστικό κίνημα

Το 1921 έγινε γραμματέας του κομμουνιστικού πυρήνα που καθοδηγούσε τους νέους εργάτες και υπαλλήλους στην Κωνσταντινούπολη. Τον ίδιο χρόνο ταξιδεύοντας στη Σοβιετική Ενωση (στα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας) έγινε μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας της Σοβιετικής Ενωσης. 

Το 1922 έγινε μέλος του Μπολσεβίκικου κόμματος και στα μέσα του 1923 ξαναπήγε στη Σοβιετική Ενωση, όπου άρχισε σπουδές στην ΚΟΥΤΒ (Νεοϊδρυόμενο τότε «Κομμουνιστικό Πανεπιστήμιο των εργαζομένων της Ανατολής»).

Το 1924 η οικογένεια του Ν. Ζαχαριάδη εγκαθίσταται στην Ελλάδα. Αυτή τη χρονιά έρχεται στην Ελλάδα και ο Ν. Ζαχαριάδης και αναλαμβάνει καθοδηγητική δουλιά στην ΟΚΝΕ (Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας). Δουλεύει σε συνθήκες διώξεων και παρανομίας στη Θεσσαλονίκη, στο Βόλο, στον Πειραιά, στην Αθήνα κλπ. Μέχρι τα μέσα του 1929 που θα μείνει στην Ελλάδα η ζωή του είναι διώξεις, φυλακίσεις και αποδράσεις. Καταφέρνει να αποδράσει έξι συνολικά φορές από φυλακές γεγονός που του προσέδωσε τη φήμη του ασύλληπτου...

Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ

Το 1929 με σκηνοθετημένη κατηγορία καταδικάστηκε και φυλακίστηκε πάλι. Σε μια μεταφορά του από φυλακή σε φυλακή απέδρασε και έφυγε στη Σοβιετική Ενωση. Από τη Μόσχα θα γυρίσει το 1931, οπότε τον Νοέμβριο του ιδίου έτους με πρόταση της Κομμουνιστικής Διεθνούς θα αναδειχτεί στη θέση του Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ. Στη θέση αυτή θα μείνει επί 25 ολόκληρα χρόνια.

Ο Ν. Ζαχαριάδης, εκτός από Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, για 25 ολόκληρα χρόνια υπήρξε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομμουνιστικής Διεθνούς μέχρι τη διάλυσή της (1943).

«Το μπουντρούμι δεν τον λυγά»

Η δικτατορία του Μεταξά (4/8/1936) έθεσε υπό άγριο διωγμό το ΚΚΕ και φυσικά τον Γραμματέα του, τον οποίο κατάφερε να συλλάβει το Σεπτέμβρη του 1936 και να φυλακίσει στις μεσαιωνικές φυλακές της Κέρκυρας σε απόλυτη απομόνωση.

Οταν στις 28/10/1940 άρχισε η επίθεση των Ιταλών φασιστών κατά της Ελλάδας ο Ν. Ζαχαριάδης- που εν τω μεταξύ είχε μεταφερθεί στην Αθήνα και βρισκόταν απομονωμένος στα μπουντρούμια της Γενικής Ασφάλειας- κατόρθωσε, στις 31/10/1940, να απευθύνει το ιστορικό «Ανοικτό γράμμα» με το οποίο καλούσε τον ελληνικό λαό να πάρει σύσσωμος μέρος στον αντιφασιστικό πόλεμο. Το γράμμα αυτό στάθηκε καθοδηγητικό ντοκουμέντο για το ΚΚΕ για την οργάνωση της εθνικής αντίστασης όταν η Ελλάδα κατακτήθηκε από τους χιτλερικούς.

Σ' όλη τη διάρκεια του Ελληνο-ιταλικού πολέμου οι αρχές της μεταξικής δικτατορίας κρατούσαν φυλακισμένο το Ν. Ζαχαριάδη, όπως και άλλα κομματικά στελέχη και μέλη. Οταν δε, εισέβαλαν οι χιτλερικοί στην Ελλάδα τον παρέδωσαν στην Γκεστάπο που τον μετέφερε στη Βιέννη και μετά στο φοβερό στρατόπεδο του Νταχάου. Στο Νταχάου ο Ν. Ζαχαριάδης πέρασε 4 χρόνια σκληρής δοκιμασίας και έπαιξε θετικό ρόλο στην πάλη ζωής ή θανάτου των κρατουμένων.

Από το Νταχάου ο Ν. Ζαχαριάδης επέστρεψε στην Ελλάδα, μετά τη συντριβή του χιτλερισμού, τέλη Μάη του 1945. Βρήκε ένα ΚΚΕ με τεράστια απήχηση στο λαό, αφού ήταν το κόμμα που οργάνωσε και καθοδήγησε τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Ταυτόχρονα, έχει προηγηθεί η ένοπλη αγγλική επέμβαση, η ήττα του λαϊκού κινήματος τον Δεκέμβρη του 1944 στην Αθήνα, η διάλυση του ΕΛΑΣ και η παράδοση των όπλων του με τη Συμφωνία της Βάρκιζας. Είχε επίσης αρχίσει το τρομοκρατικό όργιο σε βάρος του Κόμματος και των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης.

Ενάντια στη δεύτερη κατοχή

Σ' αυτή την περίοδο η συμβολή του Ζαχαριάδη ήταν ουσιαστική, ώστε το Κόμμα να ανεβάσει τους λαϊκούς αγώνες, να αντιμετωπίσει την τρομοκρατία της ελληνικής αντίδρασης και των Αγγλων. Σταθμός στην αναδιοργάνωση του Κόμματος και του λαϊκού κινήματος είναι η 12η ολομέλεια της ΚΕ και το 7ο Συνέδριο του Κόμματος, τα οποία πραγματοποιούνται υπό την άμεση καθοδήγηση του Ν. Ζαχαριάδη.

Σ' εκείνες τις δύσκολές συνθήκες, το ΚΚΕ και το ΕΑΜ κατέβαλαν τεράστιες προσπάθειες, για να αποφευχθεί η διολίσθηση της χώρας στον εμφύλιο πόλεμο, αλλά το ντόπιο καθεστώς μαζί με τους Αγγλους που είχαν κηρύξει μονόπλευρο εμφύλιο πόλεμο και χτυπούσαν αλύπητα το λαό και ρήμαζαν τη χώρα οδήγησε τα πράγματα στην εμφύλια σύγκρουση 1946- 1949. Το κίνημα υποχρεώθηκε να αντιμετωπίσει τη λευκή τρομοκρατία με τη Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα και στη συνέχεια με την οργανωμένη ένοπλη λαϊκή απάντηση, το αντάρτικο. Ετσι με πρωτοπορία τους κομμουνιστές και τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης δημιουργήθηκε ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας (ΔΣΕ).

Ο εμφύλιος πόλεμος έληξε με ήττα του Δημοκρατικού Στρατού, δεδομένου ότι οι δυνάμεις του αντιπάλου, ενισχυμένες από τους Αγγλους και τους Αμερικανούς, ήταν υπέρτερες. Στο διάστημα του Εμφυλίου ο Ν. Ζαχαριάδης βάζει καταλυτικά τη σφραγίδα του. Είναι ο ηγέτης του ΚΚΕ και του αγώνα του ΔΣΕ.

Μετά τον Εμφύλιο οι μαχητές του ΔΣΕ, πολλοί αγωνιστές και η καθοδήγηση του Κόμματος που ήταν στο Βουνό, πέρασαν στη Σοβιετική Ενωση και στις νεοσύστατες Λαϊκές Δημοκρατίες. Στην Ελλάδα το Κόμμα βρίσκεται υπό άγριο διωγμό και οι κομμουνιστικές ιδέες είναι αρκετό στοιχείο για την αντίδραση για να στέλνει αγωνιστές στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Το ΚΚΕ όμως δεν παραιτείται από τον αγώνα του. Παρ' όλο που μεγάλο μέρος της ηγεσίας του -και σημαντικό μέρος των δυνάμεών του- βρίσκεται στην πολιτική προσφυγιά, ρίχνει βάρος στην παράνομη κομματική δουλιά μέσα στη χώρα και ταυτόχρονα πρωτοστατεί στην ανάπτυξη πρωτοβουλιών για ένα πλατύ κίνημα της Αριστεράς. Ετσι φτάνουμε και στην ίδρυση της ΕΔΑ. Η συμβολή του Ν. Ζαχαριάδη και σ' αυτή τη φάση της ιστορίας του κινήματος υπήρξε σημαντική. Ομως η ήττα του ΔΣΕ, οι ανάγκες ανασυγκρότησης του Κόμματος στην Ελλάδα, επιδράσεις διαφόρων λαθών ακόμη και ρευμάτων που διαμορφώνονται στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα δημιουργούν εσωκομματική κρίση και διαπάλη.

Στην 6η ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ το 1956, ο Ν. Ζαχαριάδης καθαιρείται από Γενικός Γραμματέας και στην 7η ολομέλεια το 1957 διαγράφεται από το ΚΚΕ.

Από τις αρχές Μάρτη του 1956 (μετά την 6η ολομέλεια της ΚΕ) ως τις αρχές Ιουνίου του 1962 θα εργαστεί στην ΕΣΣΔ ως διευθυντής δασικής επιχείρησης στο Μποροβίτσι, κοντά στο Νόβγκοροντ. 

Από το Μποροβίτσι θα επισκεφθεί κρυφά την ελληνική πρεσβεία στη Μόσχα και θα καταθέσει αίτηση προς στην ελληνική κυβέρνηση, ζητώντας να του επιτραπεί να γυρίσει στην Ελλάδα και να δικαστεί για να αποδείξει το αβάσιμο των κατηγοριών που είχε εξαπολύσει η ντόπια ολιγαρχία και οι ξένοι προστάτες της εναντίον του και εναντίον του Κόμματος. Για την ενέργειά του αυτή θα μεταφερθεί στο Σουργκούτ της Σιβηρίας, όπου και θα ζήσει απομονωμένος έως την 1η Αυγούστου του 1973 οπότε και πέθανε, θέτοντας ο ίδιος τέρμα στη ζωή του.

Ομιλίατου Νίκου Ζαχαριάδη στην Θεσσαλονίκη

Συνάντηση, του ΝίκουΖαχαριάδη με τη Διεθνή Επιτροπή των 6 Κ.Κ

Αυτοκτονείο Νίκος Ζαχαριάδης

Ηεπιστροφή της σορού του Ζαχαριάδη στην Ελλάδα