Ευρωατλαντικές «μάχες»

«Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είχε ήδη την ευκαιρία να δείξει τη στάση του απέναντι στη Βόρεια Μακεδονία. Εδωσε μάχες για εμάς, μάχες για το ευρωπαϊκό μας μέλλον, για τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, και είμαι πολύ ευχαριστημένος».

Με αυτά τα απλά και αποκαλυπτικά λόγια, ο πρωθυπουργός της Β. Μακεδονίας, Ζ. Ζάεφ, λίγο πριν συναντήσει την Τετάρτη τον πρωθυπουργό, αποτύπωσε σε συνέντευξή του τη «σκυταλοδρομία» ανάμεσα στις κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ για την υλοποίηση της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» των Βαλκανίων, αλλά και των σχεδίων ΝΑΤΟ - ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή.

Με ολίγη δε από «γλυκόπικρη» διάθεση και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, λίγη ώρα αργότερα, συναντώντας τον Ζάεφ, δήλωνε χαρούμενος που η κυβέρνηση «παρά το γεγονός ότι ως αντιπολίτευση ήταν εναντίον της, σήμερα όχι μόνο τη σέβεται, αλλά δίνει και μάχες για τη Συμφωνία των Πρεσπών».

Ενδεικτικά άλλωστε, για τις «μάχες» που συνεχίζει να δίνει η κυβέρνηση της ΝΔ στο μετερίζι του κεφαλαίου και των σχεδιασμών ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, είναι και τα τρία μνημόνια συνεργασίας που έχει καταθέσει στη Βουλή αυτές τις μέρες.

Οι συμφωνίες αφορούν την επιτάχυνση της ευρωενωσιακής πορείας της Β. Μακεδονίας, με την προσφορά «τεχνογνωσίας» για να «τρέξουν» οι απαραίτητες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, την επιτήρηση του εναέριου χώρου της γείτονος από την Ελλάδα στο πλαίσιο του ΝΑΤΟικού καταμερισμού, αλλά και την ενίσχυση των οικονομικών σχέσεων για να προχωρήσουν οι «δουλειές» και τα σχέδια των επιχειρηματικών ομίλων.

Αυτά ακριβώς τα στοιχεία, η είσοδος δηλαδή της Β. Μακεδονίας σε ΝΑΤΟ - ΕΕ, με απώτερο στόχο την ανακοπή της επιρροής των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών κέντρων (Ρωσία, Κίνα κ.λπ.) στην περιοχή, ήταν ο λόγος και για την υπογραφή της αμερικανοΝΑΤΟικής Συμφωνίας των Πρεσπών από τον ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα δηλώνει ότι «σέβεται και τιμά» η κυβέρνηση της ΝΔ.

Κι αυτό επειδή ο «πρωταγωνιστικός ρόλος» στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Βαλκάνια πάει χέρι χέρι με τους στόχους «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» της αστικής τάξης στην περιοχή.

Με αυτήν την «πυξίδα», εύκολα οι μέχρι χτες «μακεδονομάχοι» της ΝΔ γίνονται οι μεγαλύτεροι υπερασπιστές της αμερικανοΝΑΤΟικής Συμφωνίας που υπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, και την ίδια ώρα οι ρόλοι αντιστρέφονται, με τον ΣΥΡΙΖΑ να «μουρμουρίζει» για όσα ο ίδιος προετοίμασε ως κυβέρνηση, όπως η κατάπτυστη Συμφωνία με τις ΗΠΑ για τις βάσεις, ή για τις υπόλοιπες επικίνδυνες διευθετήσεις στην περιοχή, π.χ. τις Συμφωνίες με Ιταλία και Αίγυπτο για τις ΑΟΖ.

Επιβεβαιώνεται δηλαδή ξανά πως κάθε άλλο παρά σινικά τείχη χωρίζουν τον κοσμοπολιτισμό με τον εθνικισμό, που με μοιρασμένους ρόλους βοηθάνε να προχωρά η εμπλοκή της χώρας στα ευρωΝΑΤΟικά σχέδια σε Βαλκάνια και Νοτιοανατολική Μεσόγειο.

Κανένας από τα αστικά κόμματα, εξάλλου, δεν αμφισβητεί τον βασικό ρόλο που εύγλωττα αποδίδει ξανά και ξανά τις τελευταίες μέρες ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα ως «πυλώνα σταθερότητας και σύμμαχο - κλειδί στο ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την ανάσχεση της ρωσικής και της κινεζικής επιρροής», αλλά και ως «εγγυήτρια» των ενεργειακών σχεδιασμών των ΗΠΑ στην περιοχή απέναντι στη Ρωσία.

Ο λαός μας, με ευθύνη της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων, μπαίνει «στο μάτι του κυκλώνα» των ανταγωνισμών, ενδεχόμενων πολεμικών συγκρούσεων, επώδυνων συμβιβασμών και ιμπεριαλιστικών συμφωνιών που κάθε άλλο παρά την ειρήνη και την ασφάλεια εγγυώνται.

Αλλωστε, ενδεικτική για «το πνεύμα των Πρεσπών που πλανάται πάνω από τα Βαλκάνια» είναι και η Συμφωνία Σερβίας - Κοσόβου, με τη μεσολάβηση των ΗΠΑ, που προβλέπει τη «μείωση της ενεργειακής εξάρτησης» από τη Ρωσία και τον αποκλεισμό των κινεζικών κολοσσών από τα δίκτυα 5G, ρίχνοντας κι άλλο λάδι στη φωτιά των ανταγωνισμών που πληρώνουν οι λαοί.

Μπροστά και στους επόμενους επώδυνους συμβιβασμούς και τις διευθετήσεις που δρομολογούνται τώρα σε ό,τι αφορά τα Ελληνοτουρκικά, με το ίδιο πάντα διακύβευμα, το πώς θα «τρέξουν» τα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ απέναντι στους ανταγωνιστές τους, όπως και τα σχέδια των επιχειρηματικών ομίλων, τα παραπάνω αποτελούν πολύτιμη πείρα για το λαό. Δείχνουν πού χρειάζεται να στοχεύσει στις μάχες που έχει να δώσει, απέναντι στην πολιτική της εμπλοκής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.