Η 17χρονη
μαθήτρια ΕΠΟΝίτισσα Ηρώ Κωνσταντοπούλου εκτελείται, 5/9/1944, από τις δυνάμεις κατοχής μαζί με άλλους 49 αγωνιστές στην
Καισαριανή. Δύο φορές είχε συλληφθεί, ξυλοκοπηθεί, βασανιστεί.
Την τρίτη φορά,
τον Ιούλη του 1944, οι χιτλερικοί, με τα ελληνόφωνα όργανά τους, έσπασαν την
πόρτα του σπιτιού της, στην οδό Βεΐκου 57 και την οδήγησαν στο άντρο των
βασανιστηρίων της οδού Μέρλιν.
Η Ηρώ φτύνει
κατάμουτρα και μπατσίζει τον Έλληνα μεταφραστή. Δε μίλησε. Την έστειλαν στο
Χαϊδάρι, στην απομόνωση και σε συνέχεια στο θάλαμο των μελλοθανάτων.
Κι απ'
εκεί στο ηρωικό Σκοπευτήριο της Καισαριανής.
Ανά πεντάδες μπροστά απ' τις
κάννες των πυροβόλων. Δεκαεφτά σφαίρες καρφώνονται στο κορμί της απ' τους
φασίστες, για τα δεκαεφτά της χρόνια, για «παραδειγματισμό», είπαν οι
χιτλερικοί...
«Εσύ δε θα
μου πεις ευχαριστώ, / όπως δε λες ευχαριστώ στους χτύπους της καρδιάς σου / που
σμιλεύουν το πρόσωπο της ζωής σου. / Όμως εγώ θα σου λέω ευχαριστώ / γιατί
γνωρίζω τι σου λέω ευχαριστώ / γιατί γνωρίζω τι σου οφείλω... / Αυτό το
ευχαριστώ είναι το τραγούδι μου». (Γιάννης Ρίτσος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου