Ερνεστ Τέλμαν

Ο Ερνεστ Τέλμαν, πρόεδρος της ΚΕ του ΚΚΓ, γεννήθηκε στις 16 Απρίλη 1886 στην πόλη Αμβούργο της Γερμανίας. Από τα νεανικά του χρόνια, άρχισε να εργάζεται σαν φορτοεκφορτωτής στο λιμάνι του Αμβούργου, όπου, σαν μέλος του συνδικάτου των λιμενεργατών, αναδείχτηκε σε δραστήριο παράγοντα.

Στην περίοδο του 1ου Παγκόσμιου Πολέμου (1914-1918), μιλώντας σε κομματικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις, τάχθηκε ενάντια στις προσπάθειες των ρεφορμιστών να περιορίσουν τα δικαιώματα των εργατών.

Μετά την επανάσταση του 1917 στη Ρωσία, ο Τέλμαν χωρίς δισταγμό τάχθηκε υπέρ της επανάστασης των εργατών της Ρωσίας και ανέπτυξε μεγάλη δραστηριότητα για την παράλυση των ενεργειών της ιμπεριαλιστικής Γερμανίας εναντίον της νεαρής τότε Σοβιετικής Ρωσίας.

Δουλεύοντας με αυταπάρνηση, γρήγορα κατέκτησε τη θερμή εκτίμηση των εργατών, οι οποίοι τον εξέλεξαν πρόεδρο στην ανεξάρτητη οργάνωση του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος της πόλης Αμβούργο. Συγχρόνως ατσαλώνεται σε ακλόνητο επαγγελματία - επαναστάτη νέου τύπου.

Το 1920 γίνεται μέλος του ΚΚΓ και τον επόμενο χρόνο για τις ικανότητές του και την αφοσίωσή του στο Κόμμα εκλέγεται μέλος της ΚΕ της ΚΚΓ. Το 1925 εκλέγεται πρόεδρος της ΚΕ του ΚΚΓ. Στην περίοδο αυτή, ο Τέλμαν με ιδιαίτερη προσοχή τονίζει την ανάγκη της σωστής κομματικής ανοικοδόμησης, τη στενή σύνδεση του κόμματος με τις μάζες.

Από το 1924 μέχρι το 1928 χρημάτισε αναπληρωματικό μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Γ` Διεθνούς, όπου δουλεύει δραστήρια και καρποφόρα, εκτελεί ειδικές αποστολές της Διεθνούς, μιλά σε εργατικές συγκεντρώσεις, αναπτύσσει εξαιρετική δραστηριότητα και οργανωτική δουλιά στο ΚΚ της Γερμανίας. Το 1933, με την εγκαθίδρυση της χιτλερικής τυραννίας στη Γερμανία, όλα τα δημοκρατικά κόμματα και οργανώσεις διαλύθηκαν. Στον Τέλμαν ανήκει η γνωστή θέση «ο Χίτλερ είναι πόλεμος». Στις 3 του Μάρτη 1933 ο Τέλμαν συλλαμβάνεται από τη χιτλερική αστυνομία και έως το 1944 βρίσκεται σε αυστηρή απομόνωση. Σ' αυτές τις δύσκολες συνθήκες έδειξε τον ηρωικό και ευγενικό χαρακτήρα του. Ούτε οι δύσκολες συνθήκες διαβίωσης στη φυλακή, ούτε η απομόνωσή του, ούτε οι χλευασμοί, ούτε οι ταπεινώσεις μείωσαν την πίστη του στη νίκη της δίκαιης υπόθεσης της εργατικής τάξης, για την οποία ο ίδιος αφιέρωσε όλη τη ζωή του.

«Οποιος παλεύει για ιδέες, υπογράμμιζε σε γράμμα του προς τη γυναίκα του Ρόζα, για τις μεγάλες και ακατανίκητες ιδέες, αυτός είναι υποχρεωμένος με ωραιότητα και με συναίσθηση της ευθύνης, όπως άξιζε σε κάθε τίμιο επαναστάτη, με μεγάλη υπομονή να υποφέρει όλες τις δυσκολίες σ' αυτόν τον απαραίτητο αγώνα. Μόνο οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου, και πριν απ' όλα το προλεταριάτο θα κρίνει και θα αποφασίσει ποιος πραγματικά θα βοηθήσει τη Γερμανία στην εθνική της απελευθέρωση».

Ο Τέλμαν ήταν άνθρωπος με μεγάλο μυαλό και ήταν γερά οπλισμένος με την πείρα της ζωής, ήταν αγωνιστής με όλη τη σημασία της λέξης. Ο Ερνεστ Τέλμαν ήταν συνεπής διεθνιστής, φλογερός αγωνιστής για τη φιλία των λαών. Τόνιζε πάντοτε ότι πρέπει σωστά να συνδυάζεται ο πατριωτισμός με το διεθνισμό. Η αγάπη προς την πατρίδα και ο διεθνισμός είναι οι δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος.

Στις 18 Αυγούστου 1944, ο γερμανικός λαός και το διεθνές επαναστατικό κίνημα έπαθαν σοβαρό πλήγμα. Από τους χιτλερικούς δημίους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπούχενβαλντ δολοφονήθηκε ο Τέλμαν.

Πέρασαν από τότε 60 χρόνια. Ο γερμανικός λαός σέβεται με ευλάβεια τη μνήμη του. Η υπόθεση, για την οποία ο Τέλμαν έδωσε τη ζωή του, ενσαρκώθηκε στη ζωή της κάποτε Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας και πέρασε στον αμέτρητο κατάλογο των Αθανάτων ηρώων της παγκόσμιας επαναστατικής ιστορίας για έναν καινούριο κόσμο της δουλιάς και της πανανθρώπινης ειρήνης.

Χιτλερικοί φωτογραφίζονται μετά την εκτέλεση των θυμάτων τους

Ο Τέλμαν στα χέρια των ναζί

Ο Τέλμαν συνελήφθη δύο μέρες πριν την πραγματοποίηση των τελευταίων πολυκομματικών εκλογών για το Ράιχσταγ κι αυτό το γεγονός είναι ασφαλώς μέγιστη απόδειξη ότι η γερμανική αστική τάξη και οι φασίστες πολιτικοί εκφραστές της, ως κυριότερο εμπόδιο για την πραγματοποίηση των πολιτικών τους σχεδιασμών θεωρούσαν τους κομμουνιστές και το γερμανικό προλεταριάτο. Βέβαια, το ότι συνελήφθη ο Τέλμαν δεν εξηγείται μόνο από το γεγονός ότι ήταν ο ηγέτης του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος, αλλά, επιπλέον, επειδή ήταν μια σημαντική προσωπικότητα του γερμανικού λαού με μεγάλη απήχηση κι επιρροή στις πλατιές λαϊκές μάζες. «Ο Τέλμαν - σημειώνει στ' απομνημονεύματά του ο Ε. Χόνεκερ καυτηρίαζε το φασισμό σαν θανάσιμο εχθρό του εργατικού κινήματος και της Σοβιετικής Ενωσης και προειδοποιούσε για τους κινδύνους που προέρχονταν απ' αυτόν - ως εκείνο το περίφημο σύνθημά του στον εκλογικό αγώνα στις αρχές του 1932 για τον Πρόεδρο του Ράιχ ότι: "Οποιος εκλέγει Χίντεμπουργκ, εκλέγει Χίτλερ, όποιος εκλέγει Χίτλερ, εκλέγει τον πόλεμο!". Η ιστορία επιβεβαίωσε την ορθότητα αυτής της προειδοποιητικής διαπίστωσης σε τραγικές διαστάσεις».

Η σύλληψή του Τέλμαν δεν ανακοινώθηκε αμέσως. «Ο φόβος που προξενούσε στους δήμιους ο μεγάλος δεσμώτης - γράφουν οι Σοβιετικοί ιστορικοί, ανάγκασε τη χιτλερική ασφάλεια να κρύβει από την κοινή γνώμη τον τόπο φυλάκισης του Τέλμαν. Τον κρατούσαν σ' ένα μοναχικό κελί της φυλακής Μοαμπίτ του Βερολίνου, σε αυστηρή απομόνωση, του 'διναν μια μερίδα πείνας και δεν άφηναν κανένα να πλησιάσει».

Η οικογένειά του και το κόμμα του υποψιάζονταν ότι κάτι του είχε συμβεί, αλλά δε γνώριζαν λεπτομέρειες. Η φημολογία οργίαζε κι η φασιστική τρομοκρατία σκέπαζε τα πάντα. «Στις 5 του Μάρτη του 1933 - γράφει η κόρη του Ιρμα ήταν οι τελευταίες εκλογές που θα 'παιρναν μέρος και τα εργατικά κόμματα. Η μητέρα γύρισε αναστατωμένη από τις εκλογές. Οταν την είδαμε κατατρομάξαμε.

- Τι τρέχει Ρόζα; Τη ρώτησε ο παππούς Τέλμαν.

- Δεν ξέρω τι θα γίνει, είπε η μητέρα. Στο εκλογικό κέντρο είδα το σύντροφο Ι. που με συνόδεψε και ως παρακάτω. Στο δρόμο μου 'πε πως έγραφε μια εφημερίδα ότι συλλάβανε τον Ερνεστ Τέλμαν...

Τέλος Μαρτίου ήρθε κάποιος σύντροφος του Βερολίνου που μπόρεσε να συνδεθεί με τη μητέρα.

- Ελα μαζί μας στο Βερολίνο, της είπε. Ο Τέλμαν συνελήφθη κι εσύ πρέπει να γεφυρώσεις τη σύνδεση.

Ετσι έφυγε κι η μητέρα. Πέντε βδομάδες μείναμε μόνοι ο παππούς μου κι εγώ, κατά τις οποίες δεν είχαμε καμιά είδηση απ' τους γονείς μου. Ηταν οι χειρότερες μέρες των παιδικών μου χρόνων. Η αβεβαιότητα έπεφτε βαριά πάνω μου. Κι όπως εγώ έτσι ήταν και πολλά άλλα παιδιά εργατών. Γυρίζοντας απ' το σχολείο βρίσκονταν ξάφνου σ' άδεια δωμάτια, μόνα. Γονείς, αλλού και τ' αδέλφια, είχανε συλληφθεί απ' την Γκεστάπο. Πόνος κι αγωνία βασίλευε».

Μετά τη σύλληψή του, ο Ερνεστ Τέλμαν βίωσε την πιο τραγική περίοδο της ζωής του στα ναζιστικά μπουντρούμια και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι ναζί απέφευγαν συστηματικά να κοινοποιούν τον εκάστοτε τόπο κράτησή του ακόμη και στην ίδια του την οικογένεια. Η απομόνωση στην οποία τον υποχρέωσαν συνοδεύτηκε με βασανιστήρια και ταπεινώσεις που αποσκοπούσαν να του σπάσουν το ηθικό, να τον αναγκάσουν να προδώσει τους συντρόφους του και να ομολογήσει εγκλήματα που δε διέπραξε. «Ο Τέλμαν - διαβάζουμε σε μια μελέτη γι' αυτόν και άλλες μεγάλες μορφές του διεθνούς επαναστατικού κινήματος υποβλήθηκε σε άγριους ξυλοδαρμούς, σε υπνωτισμό, σε ηθικές ταπεινώσεις, σε εκβιασμούς και προκλήσεις... Αλλά ο Τέλμαν αρνήθηκε κατηγορηματικά να κάνει οποιαδήποτε κατάθεση στους γκεσταπίτες. Γι' αυτό το λόγο τον έδειραν με σιδερένιες βέργες και τον μετέφεραν αλυσοδεμένο χειροπόδαρα στο κελί των μελλοθανάτων, μέσα στο οποίο βρίσκονταν πάντα μαζί του δύο δεσμοφύλακες. Αλλά ούτε το κελί των μαρτυρίων, ούτε οι άγριοι ξυλοδαρμοί λύγισαν το θρυλικό ήρωα της επανάστασης».

Μια μικρή γεύση για το τι πραγματικά τράβηξε από τους βασανιστές του ο Τέλμαν μας δίνει η κόρη του, βασισμένη σε μαρτυρία της μητέρας της. «Γυρίζοντας - γράφει¹⁵ - μια φορά η μητέρα από ένα ταξίδι στον πατέρα είχε γεράσει απότομα. Είχε τέτοια χάλια που κατατρόμαξα. Οταν συνήλθε κάπως μου διηγήθηκε τα εξής: ''... Οταν πάτησα το πόδι μου στο άνδρο της Γκεστάπο κατάλαβα ότι ήδη ήξεραν όλοι ποια είμαι. Με παρέλαβαν τα Ες- Ες και μ' οδήγησαν σ' ένα δωμάτιο στα πάνω πατώματα. Δεν ήμουν καλά - καλά πέντε λεπτά εκεί όταν ξανάνοιξε η πόρτα και τα καθάρματα μου έφεραν το πατέρα σου. Δεν μπορούσε σχεδόν να περπατήσει. Στο πρόσωπο ήταν πρησμένος και του 'λειπαν δόντια. Ηταν αδύνατον να καθίσει. Εγώ ούρλιαξα απ' την τρομάρα μου.

- Τι χάλια έχεις Ερνεστ!...''

Στην επόμενη επίσκεψη της μητέρα μου... διηγήθηκε ο πατέρας τα έξης: ''Ο Γκέριν και μερικοί άλλοι των Ες- Ες με χτύπαγαν μ' ένα καμτσίκι από ιπποπόταμο τόσην ώρα ώσπου λιποθύμησα. Απάνω μου έπεφταν βροχή οι κλοτσιές. Ηθελαν να ξέρουν πού είναι οι συνεργάτες μου και τα στελέχη του κόμματος... Οταν με πήγαν πίσω στο κελί μου μ' απειλούσαν: Κρίμα που γλίτωσες. Ετσι κι αλλιώς θα σε φάμε οπωσδήποτε. Ζωντανός δε βγαίνεις από δω''».

 Δολοφονήθηκε την  νύχτα της 17 με 18 Αυγούστου 1944, όταν οι χιτλερικοί δήμιοι, αισθανόμενοι ότι το αιματηρό τους καθεστώς έφθασε στο τέλος του, ύπουλα δολοφόνησαν τον αξέχαστο γιο του γερμανικού λαού, τον αλύγιστο επαναστάτη - κομμουνιστή, ηγέτη του γερμανικού λαού, Ερνεστ Τέλμαν.

ΕργατικήΠρωτομαγιά 1929 (ομιλία Τέλμαν στο πάρκο Λουστγκάρτεν του Βερολίνου 1930)