Η Βιέννη, η πρώτη ξένη πρωτεύουσα, που κατελήφθη από τον Χίτλερ, ελευθερώνεται από τον Κόκκινο Στρατό.
Στις αρχές του Απρίλη του 1945 άρχισαν και οι επιχειρήσεις του Σοβιετικού Στρατού για την απελευθέρωση της Αυστρίας. Στις επιχειρήσεις αυτές συμμετείχαν οι στρατιές του 2ου και του 3ου Ουκρανικού Μετώπου.
Η προέλασή τους ήταν ορμητική και στις 6 του Απρίλη άρχισαν οι μάχες για την κατάληψη της πρωτεύουσας της Αυστρίας, της Βιέννης. Εκεί συνάντησαν σθεναρή αντίσταση από τα ναζιστικά στρατεύματα. Λυσσώδεις οδομαχίες συνεχίζονταν ως τις 13 του Απρίλη, οπότε οι Σοβιετικοί πολεμιστές ξεκαθάρισαν τελείως τη Βιέννη από τον αντίπαλο.
Ταυτόχρονα με την επιχείρηση της Βιέννης και συνέχεια ως το τέλος της, μονάδες του 3ου Ουκρανικού Μετώπου μάχονταν, για να απελευθερώσουν ολόκληρο το ανατολικό τμήμα της χώρας και στις αρχές Μαΐου έφτασαν στη γραμμή Λιντς – Κλάγκενφουρτ.
Με την απελευθέρωση των ανατολικών περιοχών της Αυστρίας έγινε δυνατόν να αποκατασταθεί η κρατική της υπόσταση. Στη διάρκεια ακόμη των μαχών για τη Βιέννη, η σοβιετική κυβέρνηση, σε ειδική δήλωσή της για την Αυστρία, τόνιζε ότι «δεν επιδιώκει να αποκτήσει κανένα τμήμα του αυστριακού εδάφους, ή να μεταβάλει το κοινωνικό σύστημα της Αυστρίας, ότι θα βοηθήσει να καταργηθεί το καθεστώς που είχαν επιβάλει οι γερμανοφασίστες κατακτητές και να αποκατασταθούν στην Αυστρία οι δημοκρατικοί θεσμοί».
Αμέσως μόλις διώχτηκαν οι γερμανοφασίστες κατακτητές σχηματίστηκαν στις πόλεις και τα χωριά της Ανατολικής Αυστρίας τοπικά όργανα εξουσίας, ξανάρχισαν τη δράση τους τα πολιτικά κόμματα και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις. Στις 27 Απρίλη σχηματίστηκε η προσωρινή κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον σοσιαλιστή Κ. Ρένερ. Στην κυβέρνηση πήραν μέρος εκπρόσωποι του Κομμουνιστικού Κόμματος, του Σοσιαλιστικού και του Λαϊκού Κόμματος. Την ίδια μέρα δημοσιεύτηκε δήλωση για την εγκαθίδρυση δημοκρατικού πολιτεύματος.
Χάρη στις νίκες των Σοβιετικών Ενόπλων Δυνάμεων, η Αυστρία απέκτησε την κρατική της ανεξαρτησία.
Το κίνημα Αντίστασης στην Αυστρία δεν εξελίχτηκε σε κίνημα μαζικό. Ωστόσο, τα θύματα από το λαό ήταν πολλά. Από το 1938 έως τον Απρίλη του 1945, σύμφωνα με ελλιπή στοιχεία, καταδικάστηκαν σε θάνατο από δικαστήρια για συμμετοχή στην Αντίσταση 2.700 αυστριακοί, πάνω από 32.000 θανατώθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στις φυλακές της Γερμανίας και των γερμανοκρατούμενων χωρών.
Ιμπεριαλιστική χώρα η Αυστρία ήταν Σύμμαχος της Γερμανίας δεν έμπαινε κανένα θέμα ...εθνικής ανεξαρτησίας..... Ο Λαός απελευθερώθηκε χάρη στην θυσία του Κόκκινου Στρατού και αποσπάστηκε η μισή χώρα απο τον Καπιταλισμό. Επανάσταση είχε γίνει το 1919 που πνίγηκε στο αίμα με την βοήθεια της Σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού. Το 1945 ο συσχετισμός στο κόμμα των Μπολσεβίκων είχε αλλάξει υπέρ του Οπορτουνισμού λόγω των 5000000 νεκρών Κομμουνιστών. Απέμεινε μόνο η επίσημη επικράτηση τους που ήρθε τον Μάρτη του 1953 με τον ...θάνατο... του ΣΤΑΛΙΝ. Το 1955 το ...ΚΚΣΕ... πρώην Μπολσεβίκων ...χρουτσόφ.. παρέδωσαν την Αυστρία στους Καπιταλιστές. Απο εκεί πέρασε η βοήθεια του Καπιταλισμού το 1956 για την Αντεπανάσταση στην Ουγγαρία που είχε επικεφαλής τον ...ΝΑΓΚΙ... φυλακή μέχρι το 1953 για Αντικομουνιστική δράση. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή