Δεν χωράει

Τον περασμένο Φλεβάρη, με τον χιονιά, το «σχέδιο» της κυβέρνησης συνοψιζόταν στο περιβόητο «Μένουμε σπίτι». Τώρα, σε συνθήκες καύσωνα, το «μότο» της κυβέρνησης παραμένει λίγο πολύ το ίδιο, με μια ...μικρή διαφοροποίηση: «Μείνετε σπίτι και μη σπαταλάτε ρεύμα...». 

Κι αν μιλήσουμε για τις πυρκαγιές, όπως αυτή που κατέκαψε τη Βαρυμπόμπη και τους Θρακομακεδόνες, η κυβέρνηση παραλλάσσει το «σχέδιό» της σε «Φύγετε από τα σπίτια σας» και «Τρεχάτε ποδαράκια μου»! Με κάθε αφορμή και με οποιονδήποτε ...καιρό, το κράτος αποθεώνει την ατομική ευθύνη και ως μόνο μέτρο «προστασίας» από τα καιρικά φαινόμενα και τις φυσικές καταστροφές συνιστά το «μείνετε μακριά». 

Η προληπτική απομάκρυνση θα μπορούσε βέβαια να είναι μέρος ενός ολοκληρωμένου σχεδίου αντιμετώπισης μιας φυσικής καταστροφής, στην προκειμένη περίπτωση όμως ο στόχος είναι άλλος: Με δεδομένη την απουσία οποιουδήποτε ολοκληρωμένου σχεδιασμού για την πρόληψη και την αντιμετώπιση τέτοιων καταστροφών, το κράτος καταφεύγει προκλητικά στην επίκληση της ατομικής ευθύνης: «Εγώ σε προειδοποίησα, τώρα είναι δική σου υπόθεση αν πάθεις κάτι». 

Με τον ίδιο τρόπο, αποκλειστικό κριτήριο της επιτυχίας στη διαχείριση τέτοιων καταστροφών έχει γίνει το αν υπήρξαν ανθρώπινες απώλειες ή όχι, με τον κρατικό μηχανισμό να θριαμβολογεί κάθε φορά πάνω από τα αποκαΐδια και τα συντρίμμια ότι «γλιτώσαμε τα χειρότερα». 

Κάπως έτσι η Ιστορία επαναλαμβάνεται, με τον λαό να καίγεται το καλοκαίρι και να πνίγεται τον χειμώνα, επειδή η προστασία της ζωής και της περιουσίας του δεν χωράει στον κρατικό σχεδιασμό για την προστασία του κεφαλαίου και των κερδών του.