«Η έξοδος από την ύφεση, η επιστροφή στην ανάπτυξη, η γρήγορη ανάπτυξη, δημιουργεί ταυτόχρονα και κύμα ανατιμήσεων, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παντού», έλεγε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μιλώντας για «αναμενόμενο» πρόβλημα, αφού «η αντιμετώπιση της πανδημίας (...) απαίτησε και οδήγησε στην εκτύπωση χρήματος από τις τράπεζες παγκοσμίως». Τα ίδια έχουν πει σε ανύποπτο χρόνο και διάφορα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ομολογώντας πως ο πληθωρισμός «αποτελεί τίμημα» της λεγόμενης «επεκτατικής πολιτικής». Ολα αυτά, όμως, δεν προέκυψαν στο «παρά πέντε», αλλά είναι ...«αναμενόμενα» εδώ και 1,5 χρόνο, που τα νεοκεϊνσιανά «γιατροσόφια» στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο παρουσιάζονται απ' όλα τα αστικά κόμματα σαν το «μαγικό ραβδί» που μπορεί τάχα να απαλλάξει από τα αδιέξοδά του το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και να φέρει «ανάπτυξη για όλους». Τελικά, «πριν αλέκτορα φωνήσαι» επιβεβαιώνεται ότι οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που θα «πληρώσουν το μάρμαρο» και της επεκτατικής διαχείρισης της κρίσης, όχι μόνο με την ένταση της εκμετάλλευσης και τις αντεργατικές ανατροπές που επιταχύνονται, αλλά και με τη φοροληστεία και το ροκάνισμα του εισοδήματός τους από την ακρίβεια, για να μασουλήσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι τα νέα «μεγάλα πακέτα» του Ταμείου Ανάκαμψης.
Κι όμως: Τόσο η κυβέρνηση, που καλλιεργεί κλίμα προσμονής για «φιλολαϊκές» εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα, που ζητάνε από την κυβέρνηση «να μην είναι παρατηρητής» των ανατιμήσεων, ρίχνουν με το ...φτυάρι τη στάχτη στα μάτια του λαού ότι μπορεί και η πίτα να είναι ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος. Δηλαδή, και οι «αναπτυξιακοί στόχοι» του κεφαλαίου να πιάνονται, και ο λαός να μη σηκώνει τα βάρη και να ευημερεί. Τι παρουσιάζουν όμως ως «μέτρα ανακούφισης», που θα ανακοινώσει σε λίγες μέρες ο πρωθυπουργός από τη ΔΕΘ; Κάποιες επιπλέον φοροαπαλλαγές, που κατά βάση αφορούν τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και δεν αλλάζουν σε τίποτα το γεγονός ότι ο λαός θα συνεχίσει να πληρώνει το 95% και πλέον των άμεσων και έμμεσων φόρων. Ορισμένα καραμπινάτα μέτρα υπέρ της εργοδοσίας, όπως τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, με τις «τρύπες» στα Ταμεία να αποτελούν το έδαφος για μελλοντικές περικοπές στις συντάξεις και νέες παρεμβάσεις στην κατεύθυνση ιδιωτικοποίησης του συστήματος. Μέτρα για την «αναδιανομή της φτώχειας» από τους φτωχούς στους πιο εξαθλιωμένους, όπως για παράδειγμα με το χαράτσι για τις ΑΠΕ, που θα συνεχίσουν να πληρώνουν κανονικά τα λαϊκά στρώματα κι ένα κομμάτι του θα κατευθύνεται σε όσους έχουν Κοινωνικό Τιμολόγιο, από το οποίο, σημειωτέον, όλες οι κυβερνήσεις έχουν φροντίσει να αποκλείσουν εκατοντάδες χιλιάδες φτωχά νοικοκυριά. Το μόνο «αναμενόμενο», λοιπόν, είναι ότι για πολλοστή φορά χρεοκοπεί το ψέμα πως μπορούν οι λαϊκές ανάγκες να βρεθούν στην ίδια πλευρά με τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου