Σχόλιο φίλου που είδε την ταινία... "Καλάβρυτα 1943".

Σχόλιο φίλου που είδε την ταινία...

 

"Ταινία "Καλάβρυτα 1943".

Ξεκινάμε με την τιτλοφόρηση μιας ταινίας.

Ούφ..

Όταν θέλουμε να ΒΑΣΙΣΤΟΥΜΕ σε ένα ιστορικό γεγονός και να κάνουμε ταινία προσθέτοντας κατά το δοκούν στοιχεία μυθοπλασίας, ΔΕΝ αναφέρουμε ΠΟΤΕ στον τίτλο της ταινίας τόπο κ χρόνο που να παραπέμπει στο συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός.

Π.χ.: ο Ζακ Σνάιντερ δεν τιτλοφόρησε την ταινία "300" ως "Η μάχη των Θερμοπυλών, 480 π.χ." για τον απλούστατο λόγο πως η ταινία είχε πολλά στοιχεία μυθοπλασίας και ήταν βασισμένη σε ένα κόμικ το οποίο με την σειρά του ήταν βασισμένο σε κάποιο ιστορικό γεγονός.

Πάει αυτό.

 

Δεν θα σταθώ στο αν ο "καλός" Αυστριακός Ναζί στρατιώτης είναι υπαρκτό πρόσωπο ή όχι (ο σκηνοθέτης επιμένει πως είναι, χωρίς να αναφέρει αξιοπιστες πηγες), αλλά θα σταθώ στο υπαρκτό πρόσωπο της ταινίας, στον αξιωματικό S.D. Doenhert (Τένερ), που έδωσε τη διαταγή εκτέλεσης των ανδρών στο λόφο του Καπή και επίσης την διαταγή να καεί το σχολείο με τα γυναικόπαιδα.

 

Εδώ οι δημιουργοί της ταινίας μας παρουσιάζουν τον "Χασάπη των Βαλκανίων" Τένερ ως εναν συμπαθητικούλη ανθρωπάκο που με βαριά καρδιά και κάτω από τις ασφυκτικές πιέσεις και τους εκβιασμούς κάποιου ανώνυμου στρατηγού, δίνει τις εν λόγω διαταγές.

 

Διστάζει μάλιστα ακόμα και την ύστατη στιγμή να δώσει το παράγγελμα στο εκτελεστικό απόσπασμα για να ξεκινήσει η σφαγή των αμάχων, και μόνο όταν εμφανίζεται η Μερσέντες του ανώνυμου σατανικού στρατηγού, με πόνο ψυχής διατάζει το "πυρ".

Μάλιστα.

 

Ο Τένερ, ο οποίος ήταν στη κορυφή της λίστας της RAF και της Μοσαντ μετά τον πόλεμο, κατά τον συγγραφέα Δημήτρη Μαγκριώτη και το βιβλίο του «Θυσίαι της Ελλάδος και Εγκλήματα Κατοχής 1941-1944» γράφει:«Ο επικεφαλής των γερμανών δολοφόνων Τένερ επήγαινεν από καιρού εις καιρόν σαν δαιμονισμένος δια να παρακολουθήση εκ του πλησίον τα πτώματα και να πεισθεί ότι όλοι οι τυφεκισθέντες απέθανον και δεν είχεν επιζήσεις κανείς από αυτούς.

 

Οπλισμένος με τα δύο του πιστόλια επυροβόλει δεξιά κι αριστερά κατά των φονευθέντων θέλων να δώση ο ίδιος την χαριστικήν βολήν».

 

Άρα ο Τένερ δεν ήταν και τόσο καλούλης.

 

Άρα οι δημιουργοί ξεπλένουν ανώτατο αξιωματικό των ναζί.

 

Άρα οι δημιουργοί ξεπλένουν τους ναζί.

 

Αυτή είναι η μαθηματική εξίσωση, κι όσο κι αν χτυπιούνται οι δημιουργοί για το αντίθετο, απλά δε με πείθουν.

 

Και το ιδεολογικό ξέπλυμα κορυφώνεται όταν κάποια στιγμή οι δημιουργοί ψελλίζουν (σαν φοβισμένοι για την αποψη τους, Τζήμεροι) πως οι Αντάρτες έφταιγαν για το αιματοκύλισμα των Καλαβρύτων και των γύρω χωριών. Αυτό αφήνει να εννοηθεί σε κάποια στιγμή η αντίδραση της πρωταγωνίστριας όταν μαθαίνει για την εκτέλεση των ναζί ομήρων από τους άντρες του ΕΛΑΣ.

 

Στο καλλιτεχνικό κομμάτι τώρα

 

Άστοχο casting, κάκιστο σενάριο, άθλια καδραρίσματα, υποτονικές ερμηνείες (εκτος του Φον Σίντοφ κ των πιτσιρικάδων)αμήχανοι ρυθμοί, μουσική υπόκρουση που πότε ήταν αδιάφορη και πότε εκνευριστική, και ένα φινάλε πιο γελοίο κι από φινάλε χαβαλεταινίας του Ανταμ Σάντλερ (η δικηγόρος βρίσκει την 90χρονη σύζυγο του "καλού Αυστριακού ναζί" να σκαλίζει τον κήπο της, η οποία διαθέτει κορμί καλοδιατηρημένης 55χρονης και πρόσωπο τσιτωμένης 65χρονης).

 

Αν θέλετε δείτε την.

 

Εγώ πάντως μόλις επέστρεψα από τον κινηματογράφο, έβαλα το "Μια Βραδιά στο Νοττιγκ Χιλ" να δω για να έρθω στα ίσα μου".

 Μάγδα Φωτεινού

 Η σφαγή των Καλαβρύτων

Το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων