01/11/1814
Αρχίζει το Συνέδριο της «Ιεράς Συμμαχίας» στη Βιέννη με αντικείμενο την επαναδιαμόρφωση του πολιτικού χάρτη της Ευρώπης μετά την ήττα της Γαλλικής αστικής επανάστασης και των Ναπολεόντειων Πολέμων.
01/11/1864
Κυρώνονται η ιδρυτική Διακήρυξη και το Καταστατικό της Διεθνούς Ένωσης Εργατών (Α’ Διεθνής). Σκοπός της Διεθνούς ήταν να εκπληρώσει το ιστορικό καθήκον της συσπείρωσης των δυνάμεων του παγκόσμιου προλεταριάτου.
Η Α' Διεθνής έπαψε να υπάρχει τυπικά το 1876, έχοντας εκπληρώσει το έργο της στις ιστορικές συνθήκες στις οποίες έδρασε.
01/11/1903
Πεθαίνει ο Γερμανός κλασικιστής ιστορικός Τέοντορ Μόμσεν (βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, 1902).
01/11/1920
Εκλογές διεξάγονται στην Ελλάδα, με την Μικρασιατική Εκστρατεία να βρίσκεται στο επίκεντρο της προεκλογικής εκστρατείας και την αντιβενιζελική αστική παράταξη να κάνει σημαία της –προπαγανδιστικά και μόνο όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια- τον τερματισμό του πολέμου.
Οι εκλογές αυτές ήταν και οι πρώτες στις οποίες έλαβε μέρος το νεαρό ΣΕΚΕ (Κ), συνεχίζοντας την αδιάκοπη πάλη του για την ικανοποίηση των αιτημάτων και των αναγκών των λαϊκών στρωμάτων, σε συνδυασμό με τον αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό αγώνα. Το ΣΕΚΕ (Κ), δίνοντας αυτή την πολιτική μάχη κατά της κυβέρνησης Βενιζέλου, εν μέσω αγρίων διώξεων, προσπάθειας φίμωσης της φωνής του, και συνθηκών νοθείας και εξαπάτησης του λαού, αποκάλυπτε ταυτόχρονα ότι και η αντιβενιζελική αντιπολίτευση είχε σκοπό να ακολουθήσει την ίδια ιμπεριαλιστική πολιτική. Όπως και έγινε.
Η αντιβενιζελική αστική παράταξη κέρδισε τελικά τις εκλογές και -παρά τις σχετικές προεκλογικές της διαβεβαιώσεις- συνέχισε την μικρασιατική εκστρατεία.
01/11/1930
Τριακόσιοι αγρότες, τριών χωριών της περιοχής Καλαμών, δέχονται ένοπλη επίθεση της Αστυνομίας, γιατί επιχειρούν να παρεμποδίσουν τη χάραξη δρόμου που θα κατέστρεφε τις καλλιέργειές τους. Σκοτώνονται δύο αγρότες και πολλοί τραυματίζονται.
01/11/1931
Δημοσιεύεται στον Ριζοσπάστη (στα φύλλα 1-3/11/1931) Έκκληση της ΕΕ της Κομμουνιστικής Διεθνούς για τη λύση της εσωκομματικής διαπάλης στο ΚΚΕ.
Με παρέμβασή της, επίσης, αντικαθίσταται το ΠΓ της ΚΕ. Νέος Γραμματέας ορίζεται ο Ν. Ζαχαριάδης.
Έκκληση της ΕΕ της Κομμουνιστικής Διεθνούς για τη λύση της εσωκομματικής διαπάλης στο ΚΚΕ
01/11/1938
Η ιστορική ομιλία της Dolores Ibárruri “La Pasionaria” αποχαιρετώντας τους εθελοντές των Διεθνών Ταξιαρχιών
01/11/1939
Η 5η Σύνοδος του Ανώτατου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ (1-2/11/1939) αποφασίζει την εισδοχή της Δυτικής Ουκρανίας και της Δυτικής Λευκορωσίας (περιοχές που είχε αποσπάσει η Πολωνία την περίοδο της ιμπεριαλιστικής επέμβασης κατά της επανάστασης) στην ΕΣΣΔ και την ενσωμάτωσή τους στις Σοβιετικές Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες της Ουκρανίας και Λευκορωσίας αντίστοιχα.
01/11/1944
Όλη η δύναμη του 7ου Συντάγματος της ΙΧ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ, με τη συνδρομή του εφεδρικού ΕΛΑΣ Φλώρινας, δίνει τη τελευταία μάχη εναντίον των γερμανικών τμημάτων που υποχωρούν από την περιοχή της Φλώρινας.
01/11/1944
Δύο μέρες μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τον ΕΛΑΣ, βρετανικά στρατεύματα εισέρχονται στην πόλη.
01/11/1945
Μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Σοφοκλή Βενιζέλου, σχηματίζεται νέα κυβέρνηση υπό τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, η οποία θα διαρκέσει μόλις 3 εβδομάδες.
01/11/1952
Οι ΗΠΑ πυροδοτούν την πρώτη βόμβα υδρογόνου στα νησιά Μάρσαλ του Ειρηνικού.
01/11/1954
Στην Αλγερία ξεσπά εθνικοαπελευθερωτικός πόλεμος κατά των Γάλλων αποικιοκρατών, που θα διαρκέσει έως τις 19 Μαρτίου 1962. Στις 5 Ιουλίου 1962 η Γαλλία θα αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της Αλγερίας.
01/11/1956
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών καταδικάζει την επίθεση των Αγγλοαμερικανών και του Ισραήλ εναντίον της Αιγύπτου (Κρίση του Σουέζ).
01/11/1958
Ιδρύεται η Γενική Διεύθυνση Εθνικής Ασφάλειας.
01/11/1968
Πεθαίνει ο Γεώργιος Παπανδρέου, 3 φορές Πρωθυπουργός της Ελλάδας (την πρώτη από τις 26/4/1944 έως τις 3/1/1945, τη δεύτερη από τις 8/11/1963 έως τις 30/12/1963 και την τρίτη από τις 18/2/1964 έως τις 15/7/1965).
Γ. Παπανδρέου, ο αντικομμουνιστής «Γέρος της Δημοκρατίας»
01/11/1931
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημοσιεύεται στον Ριζοσπάστη (στα φύλλα 1-3/11/1931) Έκκληση της ΕΕ της Κομμουνιστικής Διεθνούς για τη λύση της εσωκομματικής διαπάλης στο ΚΚΕ.
Με παρέμβασή της, επίσης, αντικαθίσταται το ΠΓ της ΚΕ. Νέος Γραμματέας ορίζεται ο Ν. Ζαχαριάδης.............
Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΠΟ ΤΟ 1931 ΕΩΣ ΤΟ 1933
Στην «Εκτίμηση για τον Νίκο Ζαχαριάδη» το «Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, τ. Β΄, 1949-1968» υπογραμμίζει: «Η ιστορική έρευνα οφείλει να εξετάζει την ηγετική προσωπικότητα του Ν. Ζαχαριάδη και τη διαμόρφωση της στρατηγικής και λειτουργίας του ΚΚΕ στις συνθήκες της εποχής του. Είναι αντιεπιστημονικό να αφαιρούνται από την έρευνα οι ιστορικές συνθήκες ανάπτυξης και ωρίμανσης του ΚΚΕ, οι συνθήκες ανάπτυξης και ωρίμανσης του Ν. Ζαχαριάδη ως κομμουνιστή ηγέτη»3.
Η στρατηγική του ΚΚΕ αυτήν την περίοδο, και βεβαίως ως το 1943 (δηλαδή μέχρι τότε που υπήρχε η ΚΔ), κρίνεται σε συνδυασμό με τη στρατηγική που κατά διαστήματα διαμόρφωνε το διεθνές κέντρο του κομμουνιστικού κινήματος και την επίδραση που αυτή ασκούσε στη διαμόρφωση της στρατηγικής του ΚΚΕ. Και αυτό, δίχως ν’ αποσείονται οι όποιες ευθύνες είχαν οι εκάστοτε καθοδηγήσεις του Κόμματος. Ωστόσο αποτελεί καθήκον η περαιτέρω διερεύνηση της στρατηγικής της ΚΔ, συνυπολογίζοντας τη διαπάλη που διεξαγόταν στο εσωτερικό της.
Με άλλα λόγια, η ιστορική έρευνα του ΚΚΕ παίρνει υπόψη της ότι η ΚΔ αποτελούσε επί της ουσίας κόμμα και η λειτουργία της διεπόταν από την αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Ωστόσο αυτό δε σήμαινε ότι κάθε ΚΚ-τμήμα της στερούνταν της υποχρέωσης ν’ αναλύει επιστημονικά την κοινωνικοοικονομική κατάσταση στο εθνικό πεδίο δράσης του, να καθορίζει τη στρατηγική του και να επιδιώκει να πείσει για την ορθότητά της και τα άλλα τμήματα της ΚΔ. Στο «Δοκίμιο Ιστορίας 1949-1968» υπογραμμίζεται το καθήκον κάθε κομμουνιστικού κόμματος, ανεξάρτητα από το μέγεθός του, να συμβάλλει στον εμπλουτισμό και στη διαμόρφωση της γενικής γραμμής του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, συνεισφέροντας έτσι στην επίτευξη ή την αποκατάσταση της επαναστατικής του ενότητας. Πρόκειται για μια από τις πιο σημαντικές πλευρές για την ενδυνάμωση του προλεταριακού διεθνισμού.
Επιπλέον, η συγκεκριμένη έρευνα δεν αποστασιοποιείται από το γεγονός ότι στις γραμμές της ΚΔ, καθ’ όλη τη διάρκεια της ύπαρξής της, διεξαγόταν διαπάλη ανάμεσα στα διάφορα τμήματά της για την κατεύθυνση της στρατηγικής του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Ο Νίκος Ζαχαριάδης ήταν ένας από την ομάδα των λεγόμενων Κούτβηδων4, που το 1931 ήρθαν στην Ελλάδα από τη Μόσχα όπου σπούδαζαν για ν’ αναλάβουν την ανασυγκρότηση της καθοδήγησης του ΚΚΕ. Τότε το Κόμμα μαστιζόταν από βαθιά κρίση (1929-1931).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος, καθώς και στην ΚΕ της ΟΚΝΕ, διεξαγόταν σκληρή διαπάλη. Οι πλευρές που συγκρούονταν είχαν ως ηγετικά στελέχη από τη μια τους Γιώργη Σιάντο, Κώστα Θέο, Μήτσο Παπαρήγα, Διονύση Πυλιώτη, Χριστόδουλο Χριστοδουλίδη, Κώστα Ασίκη κ.ά., και από την άλλη τους Ανδρόνικο Χαϊτά (Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ), Κώστα Ευτυχιάδη, Γιώργο Κολοζώφ, Λευτέρη Αποστόλου κ.ά.
Στις αρχές του Νοέμβρη του 1931 η Εκτελεστική Επιτροπή της ΚΔ (ΕΕΚΔ)5 όρισε νέα καθοδήγηση στο ΚΚΕ, ενώ απηύθυνε Εκκληση «προς όλα τα μέλη του ΚΚΕ» να ξεκόψουν από τις δύο ομάδες, ν’ αποκαταστήσουν την ενότητα του Κόμματος και να μπουν επικεφαλής στον αγώνα του λαού. Ταυτόχρονα: «Διαμορφώθηκε νέα καθοδήγηση στο ΚΚΕ με Πολιτικό Γραφείο από τους Νίκο Ζαχαριάδη, Γραμματέα, Γιάννη Ιωαννίδη, Στυλιανό Σκλάβαινα, Γιάννη Μιχαηλίδη, Βασίλη Νεφελούδη, Γιώργο Κωνσταντινίδη (Ασημίδη) και Λεωνίδα Στρίγκο»6.
Σύμφωνα με την Εκκληση της ΚΔ: «Η ομάδα των Χαϊτά - Ευτυχιάδη εξηγούσε την καθυστέρηση του Κόμματος με τις αντικειμενικές συνθήκες, βλέποντας τις αιτίες των αποτυχιών του Κόμματος από αφορμή την καμπάνια για τη γενική απεργία σε μια υπερεχτίμηση της αντικειμενικής κατάστασης, στην “υποχώρηση του απεργιακού κύματος στα 1930”. Προσπάθησε να δικαιολογήσει την καθυστέρηση του Κόμματος απ’ τα γεγονότα του επαναστατικού κινήματος των εργατών και αγροτών, λέγοντας ότι η ανεργία αδυνατίζει και παρεμποδίζει την ταξική δράση των εργατών, και έτσι ανέπτυξε μια “θεωρία” που στην πραγματικότητα συμπίπτει με τις οπορτουνιστικές αντιλήψεις κατά τις οποίες σε περίοδο κρίσης είνε αδύνατη η οργάνωση απεργιακών κινημάτων. Επειδή παρ’ όλες τις “θεωρίες” αυτές στην Ελλάδα είχαμε ένα μεγάλο κύμα απεργιών, η ομάδα αυτή μπροστά στους μεμονωμένους οικονομικούς αγώνες έμεινε ολότελα παθητική, τους θεώρησε σαν γεγονότα καθαρά οικονομικά, χωρίς καμιά σχέση με την άνοδο του επαναστατικού εργατικού κινήματος και ακόμα δεν προσπάθησε να πλατύνει τους αγώνες αυτούς. Η ομάδα αυτή εκπροσωπεί την τάση κατά την οποία “πρέπει ν’ αρχίσουμε με το δυνάμωμα της οργάνωσής μας και τότε μονάχα θα μπορέσουμε να πάρουμε τη διεύθυνση των αυθόρμητων αγώνων των μαζών”. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Η ομάδα Θέου - Σιάντου - Πυλιώτη - Αλέξη ευθύς εξαρχής [...] θεωρούσε την ομάδα του Χαϊτά σαν τη μόνη υπεύθυνη [...]. Ο κύριος ισχυρισμός της ομάδας αυτής συνίστατο στο να λέει ότι κάθε μερική απεργία πρέπει να μετατραπεί σε μια γενική απεργία, δεν υποδείχνει την αναγκαιότητα ότι προηγούμενα πρέπει να εξασφαλιστεί η ύπαρξη συνθηκών που θα καθιστούν δυνατή μια γενική απεργία. Στην πραγματικότητα και η ομάδα αυτή έμεινε επίσης παθητική στο μεγαλύτερο μέρος των απεργιακών κινημάτων»7.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπί χρόνια γράφεται κατά κόρον ότι τον Ζαχαριάδη διόρισε ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος η ηγεσία της ΚΔ. Βεβαίως, με βάση το καταστατικό της ΚΔ, η Εκτελεστική Επιτροπή της είχε το δικαίωμα να θέτει ζητήματα (θετικής ή αρνητικής εκτίμησης) και για γραμματείς των κομμάτων-τμημάτων της ΚΔ. Ωστόσο στο συγκεκριμένο τα πράγματα εξελίχτηκαν διαφορετικά. Σχετικά μ’ αυτό το θέμα ο Ν. Ζαχαριάδης έγραψε πολλά χρόνια αργότερα: «Ο Λουλές έκανε και άλλη μία ιστορική ανακρίβεια: Μου είπε ότι η ΚΔ με διόρισε. Κάνει λάθος. Τότε, στα 1931, κατεβήκαμε απ’ τη Μόσχα δύο: Ο Κωνσταντινίδης (Γλάφκος ή Ασημίδης) και ’γω. Τότε συγκροτούνταν και η καινούργια καθοδήγηση. Μαζεύτηκαν οι Σκλάβαινας, Μηχαηλίδης και δε θυμάμαι ποιοι ακόμα και συζήτησαν ποιον απ’ τους δύο να πάρουν στο ΠΓ. Με πρόταση του Σκλάβαινα που με ήξερε (ήξερε και τον Ασημίδη) πήραν εμένα. Ετσι άρχισαν τα βάσανά μου [...] Η ΚΔ με έστειλε κάτω, όμως ούτε καν με σύστησε. Το κρίμα ανήκει στον Σκλάβαινα. Μπορεί να βοήθησε και η Χρύσα. Δε θυμάμαι»8.
Οταν εκλέχτηκε Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ ο Νίκος Ζαχαριάδης, αρκετούς μήνες νωρίτερα (Μάρτης-Απρίλης του 1931) είχε συνέλθει η 11η Ολομέλεια της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΚΔ (ΕΕΚΔ).
Η 11η Ολομέλεια υπογράμμισε την οξυνόμενη αντίθεση των δύο συστημάτων, «του σοσιαλισμού που βαδίζει μπροστά και του καπιταλισμού που είχε πιαστεί στη μέγγενη της καταστροφικής κρίσης»9. Και σημείωνε ότι η αστική τάξη, για να εξασφαλίσει για τον εαυτό της διέξοδο από την κρίση και να εδραιώσει την εξουσία της, παίρνει το δρόμο της έντασης της πολιτικής αντίδρασης, το δρόμο του εκφασισμού.
Ακόμα η Ολομέλεια παρατηρούσε ότι η όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις τις σπρώχνει να ξεπεράσουν αυτήν την κρίση με πόλεμο κατά της Σοβιετικής Ενωσης. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Με βάση την παραπάνω ανάλυση της διεθνούς κατάστασης, η 11η Ολομέλεια καθόρισε το κύριο καθήκον των ΚΚ, υπογραμμίζοντας ότι αυτό «συνίσταται στην κατάχτηση πλειοψηφίας της εργατικής τάξης, που αποτελεί απαραίτητο όρο για τη νίκη ενάντια στην αστική τάξη και για την προετοιμασία της εργατικής τάξης για τις αποφασιστικές μάχες για τη διχτατορία του προλεταριάτου»10. Τόνιζε ότι η πάλη των εργατών για τις οικονομικές τους διεκδικήσεις και τα δικαιώματά τους και ενάντια στην επίθεση της Αντίδρασης και του φασισμού συνδέεται με τα καθήκοντα της άμεσης προετοιμασίας για τη σοσιαλιστική επανάσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα, υπογράμμιζε το εξής βασικό: «…ότι ήταν ανάγκη να μπει τέρμα στην αντιπαράθεση του φασισμού στην αστική δημοκρατία και των κοινοβουλευτικών μορφών διχτατορίας της αστικής τάξης, στις ανοιχτά φασιστικές μορφές της»11.
Η Εκκληση της ΚΔ δεν έθετε θέμα αλλαγής της τότε στρατηγικής του ΚΚΕ. Δηλαδή αναγνώριζε και δεχόταν τη στρατηγική του ΚΚΕ που είχε ψηφιστεί το 1930 στην 3η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του (που είχε εγκριθεί από την ΕΕΚΔ). Η 3η Ολομέλεια καθόρισε ως προλεταριακό το χαρακτήρα της επανάστασης στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα ανέφερε: «…η επανάσταση στην Ελλάδα θα είνε επανάσταση προλεταριακή που θάχει να εκπληρώσει και καθήκοντα αστικοδημοκρατικά μεγάλης ευρύτητας…»12.
Ωστόσο το 1928 είχε πραγματοποιηθεί το 4ο Συνέδριο του ΚΚΕ, το οποίο είχε υιοθετήσει ως στόχο την «εγκαθίδρυση κυβέρνησης των εργατών και αγροτών στην Ελλάδα»13, στόχο εξουσίας στον οποίο προσέδιδε μεταβατικό χαρακτήρα (στάδιο): «Συνδυασμένα με την ανάλυση του προγράμματος πρέπει να τεθεί και το ζήτημα της επαναστατικής δημοκρατικής δικτατορίας των εργατών και αγροτών ως σταθμού μεταβατικού προς τη δικτατορία του προλεταριάτου, εν σχέσει με τη χώρα μας, επαφιεμένης της οριστικής λύσεως του ζητήματος αυτού στο 5ο τακτικό Συνέδριο»14.
Το 6ο Συνέδριο της ΚΔ (1928) περιελάμβανε τον προβληματικό καθορισμό δύο τύπων επαναστάσεων για τις χώρες με μέσο επίπεδο ανάπτυξης του καπιταλισμού, όπου κατέτασσε και την Ελλάδα. Συγκεκριμένα όριζε: «Σε μερικές απ’ αυτές τις χώρες είναι δυνατό ένα λίγο-πολύ γρήγορο πέρασμα της αστικοδημοκρατικής επανάστασης σε επανάσταση σοσιαλιστική. Σε άλλες χώρες είναι δυνατοί τύποι προλεταριακών επαναστάσεων, που έχουν όμως να εκπληρώσουνε καθήκοντα αστικοδημοκρατικού χαρακτήρα σε μεγάλη έκταση. [...] Εκεί όπου αναπτύσσεται άμεσα η επανάσταση σαν προλεταριακή επανάσταση προϋποθέτει την καθοδήγηση του πλατιού αγροτικού κινήματος απ’ το προλεταριάτο»15. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Η 3η Ολομέλεια του 1930 υιοθέτησε προγραμματικά το παραπάνω τελευταίο σημείο της απόφασης του 6ου Συνεδρίου της ΚΔ, ότι δηλαδή η επανάσταση στην Ελλάδα θα ήταν προλεταριακή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερίπου δύο μήνες μετά από την Εκκληση της ΚΔ και την εκλογή του Νίκου Ζαχαριάδη ως Γραμματέα της ΚΕ, συνήλθε στη Χαλκίδα η 4η Ολομέλεια (δεύτερο δεκαπενθήμερο του Δεκέμβρη του 1931)16, που τοποθετήθηκε με το ίδιο περιεχόμενο σχετικά με τη στρατηγική του ΚΚΕ: «Με την εργατική τάξη και τα εκμεταλλευόμενα λαϊκά στρώματα της πόλης και του κάμπου, με όλα τα τμήματα της ΚΔ που βαδίζουν επικεφαλής της πάλης κατά του καπιταλισμού [...] εμπρός στην πάλη για την επαναστατική διέξοδο από την κρίση, για τον κόκκινο Οχτώβρη στην Ελλάδα, για το σοσιαλισμό»17.
Εχει σημασία ν’ αναφερθεί ότι η 4η Ολομέλεια έκανε λόγο για «ελληνικό ιμπεριαλισμό που συμμετέχει στις πολεμικές προετοιμασίες για το μοίρασμα της λείας» και για «επαναστατική διέξοδο απ’ την κρίση»18. Με βάση την παραπάνω γενική γραμμή κινήθηκε το ΚΚΕ και το επόμενο διάστημα.
Το Δεκέμβρη του 1932 συνήλθε στη Χαλκίδα η 5η Ολομέλεια της ΚΕ, μερικούς μήνες μετά από τη 12η Ολομέλεια της ΕΕΚΔ (Αύγουστος-Σεπτέμβρης 1932). Η τελευταία είχε καθορίσει ως εξής τα καθήκοντα της πάλης των ΚΚ: «…1) ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου 2) ενάντια στο φασισμό και την αντίδραση 3) ενάντια στον επερχόμενο ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ενάντια στην επέμβαση κατά της Σοβιετικής Ενωσης»19.
Η 12η Ολομέλεια της ΕΕΚΔ σωστά εκτίμησε ότι η άνοδος του φασισμού αποτελούσε συγκέντρωση δυνάμεων της αστικής τάξης στον αγώνα της κατά των επαναστατικών δυνάμεων και υπέδειξε στο ΚΚ Γερμανίας να προβάλει το σύνθημα της πάλης για τη σοβιετική σοσιαλιστική Γερμανία σε αντιπαράθεση με την επιδίωξη του κεφαλαίου να εγκαθιδρύσει φασιστική δικτατορία.
Σε σχέση με τα παραπάνω καθήκοντα, η 5η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ κατέληξε στα εξής: «…η εξουσία της κυρίαρχης τάξης δεν θα πέσει αυτόματα. Μόνο η επαναστατική πάλη του προλεταριάτου και των άλλων εργαζόμενων μαζών με επικεφαλής το ΚΚΕ θα ανακόψει την επίθεση του κεφαλαίου, θα θέσει φραγμό στην πείνα και στη φασιστική άνοδο, θα ματαιώσει τους πολεμικούς σκοπούς και τις αντισοβιετικές προπαρασκευές και θα γκρεμίσει τη διχτατορία των εκμεταλλευτών και διά μέσου του ελληνικού Κόκκινου Οχτώβρη θα στήσει ψηλά τη σημαία της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Ελλάδας»20. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Στα ίδια χρόνια (1931-1933) διαμορφώθηκε ανάλογα και η θέση του ΚΚΕ για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Η πάλη εναντίον του συνδεόταν με την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου στην Ελλάδα. Στις 18 Ιούλη 1933 το ΠΓ υπογράμμιζε την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και καλούσε το προλεταριάτο και τους εργαζόμενους χωρικούς να παλέψουν: «…κατά των εξοπλισμών [...] για τη μη πληρωμή πεντάρας στους ντόπιους και ξένους ληστές, για την υπεράσπιση της Σοβιετικής Ενωσης, για τη μετατροπή του ιμπεριαλιστικού πολέμου σ’ εμφύλιο, κατά της ελληνικής πλουτοκρατίας»21.Εχει καταγραφεί, για παράδειγμα, η μαρτυρία του Φρανς Ζούπκα, μέλους της ΚΕ του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας, συγκρατούμενου του Ζαχαριάδη στο Νταχάου, ο οποίος έγραψε αργότερα σε έκθεσή του προς το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ: «Θυμάμαι, με πολλή περηφάνια μιλούσε πάντα για τους αγώνες των Ελλήνων ανταρτών και τους έθετε πάνω από όλους. Ηταν πεπεισμένος ότι στην Ελλάδα η εργατική τάξη είναι ικανή μόνη της να νικήσει και ότι στην Ελλάδα μετά την ήττα του φασισμού μπορεί να γίνει μόνο δικτατορία του προλεταριάτου. Δεν θεωρούσε αναγκαίο και ούτε πίστευε στη δυνατότητα δημιουργίας πλατειού αντιφασιστικού μετώπου όλων των προοδευτικών δυνάμεων»26.https://www.komep.gr/m-article/I-STRATIGIKI-TOY-KKE-ME-GG-TIS-KE-TON-NIKO-ZAXARIADI-1931-1956/ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή01/11/1944
ΑπάντησηΔιαγραφήΔύο μέρες μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τον ΕΛΑΣ, βρετανικά στρατεύματα εισέρχονται στην πόλη.
Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τον ΕΛΑΣ
Η δράση της Ομάδας Μεραρχιών Μακεδονίας του ΕΛΑΣ, οι κινήσεις και η τακτική των Αγγλων ιμπεριαλιστών για το χτύπημα και την υποταγή του αδούλωτου ελληνικού λαού.
Είναι περίοδος γοργής προέλασης του Σοβιετικού Στρατού στα Βαλκάνια. Ο ΕΛΑΣ έχει περάσει σε γενική επίθεση εναντίον των κατοχικών στρατευμάτων και των συνεργατών τους.
Στις 30 Οκτώβρη στις 2 μ.μ. τα τμήματα του ΕΛΑΣ ολοκλήρωσαν την απελευθέρωση της μακεδονικής πρωτεύουσας, τη Θεσσαλονίκη . Οι ηρωικοί απελευθερωτές έγιναν δεκτοί από το λαό της με συγκίνηση και ενθουσιασμό. Λαός και μαχητές του ΕΛΑΣ, ΕΛΑΝ και Εθνικής Πολιτοφυλακής γιόρτασαν τη νίκη. Χοροστάτησε ο αείμνηστος ΕΑΜίτης μητροπολίτης Κοζάνης Ιωακείμ, που εκφώνησε θερμό πατριωτικό λόγο.
Στη Θεσσαλονίκη εγκαθίσταται η Διοίκηση της Ομάδας Μεραρχιών Μακεδονίας του ΕΛΑΣ, Η Ναυτική διοίκηση του ΕΛΑΝ και η Ανωτ. Διοίκηση Εθνικής Πολιτοφυλακής Μακεδονίας.
Μια μικρή ομάδα Αγγλων, σ' ένα φορτηγό αυτοκίνητο, μπήκε στην πόλη στις 31 Οκτώβρη 1944. Τους οδηγούσε ένας λοχαγός του ΕΛΑΣ. Μετά από 3 μέρες αδιάντροπα το Μπι-Μπι-Σι μετέδωσε ότι η Θεσσαλονίκη απελευθερώθηκε από το βρετανικό στρατό! Κι αυτό, όταν μόλις την τρίτη μέρα της απελευθέρωσης της Μακεδονίας φθάνουν και αποβιβάζονται στην πόλη 2 Λόχοι αγγλικού - αποικιακού στρατού... Ενας λόχος του στρατωνίστηκε στη ζώνη του λιμανιού και ο άλλος στου Αλατίνη. Η Ναυτική Αγγλική Διοίκηση εγκαθίσταται στο μέγαρο Σαμαρά, που έγινε κέντρο συγκέντρωσης δοσιλόγων και συνεργατών των κατακτητών.
Συνέχεια: https://ethniki-antistasi-dse.gr/meta-thn-apeleftherosi-ths…