Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης είναι γνωστός και μη εξαιρετέος πολιτικός της εγχώριας Αριστεράς.
Ο ίδιος κύριος που, αφού απέτυχε μαζί με τους «ανανεωτές» να διαλύσει το ΚΚΕ στις αρχές της δεκαετίας του 1990, πέρασε και επίσημα στο στρατόπεδο των οπορτουνιστών. Το 1992 ήταν στην Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ όταν το κόμμα του, μαζί με όλα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, υπερψήφιζε στη Βουλή την Συνθήκη του Μάαστριχτ.
Αργότερα, επιχείρησε να…δικαιολογήσει την ψήφιση του Μάαστριχτ λέγοντας πως η ψήφος του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ήταν «κριτική» απέναντι στην Συνθήκη. Ιστορίες για αγρίους…
Μετά από χρόνια, εν μέσω της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, όταν ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ είχε πλέον μετεξελιχθεί σε ΣΥΡΙΖΑ και «έβλεπε εξουσία», ο Π. Λαφαζάνης φόρεσε την πανοπλία του και συμμετείχε στην καλλιέργεια ψευδαισθήσεων και αυταπατών περί μιας «κυβέρνησης της Αριστεράς» που θα έσκιζε τα μνημόνια, θα έβγαζε τη χώρα από τη λιτότητα, κλπ…
Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση και ο Π. Λαφαζάνης πήρε θέση υπουργού, βάζοντας φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στην εξαπάτηση του λαού από την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Αργότερα, για να μην χρεωθεί κι’ αυτός όλο το φιάσκο της «πρώτης φοράς Αριστερά», έπαιξε το ρόλο της «απατημένης συζύγου», αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ και ίδρυσε την «Λαϊκή Ενότητα».
Εκεί κι’ αν διέπρεψε… Από το κάλπικο ψευτοδίλημμα «μνημόνιο-αντιμνημόνιο» στον κούφιο αντι-ιμπεριαλισμό της δεκάρας (χαιρετίσματα στον κ. Πούτιν), κι’ απο τις συνεργασίες με τον εργοδοτικό συνδικαλισμό στα φλερτ με εθνικιστές, θρησκόληπτους και ακροδεξιούς. Μέχρι και σε διαδικτυακή εκπομπή («Επανελλήνισις») που παρουσίαζε πρώην στέλεχος του ΛΑΟΣ εμφανίστηκε το 2018 ο Π. Λαφαζάνης, παπαγαλίζοντας εθνοπατριωτικές κορώνες για την ελληνικότητα της Μακεδονίας.
Η «Λαϊκή Ενότητα» πήγε άπατη, βυθισμένη σε ενα ιδιότυπο βούρκο οπορτουνισμού, εθνικισμού και πολιτικής αφερεγγυότητας που η ίδια της η ηγεσία δημιούργησε.
Τώρα λοιπόν, το 2022, μετά από αυτήν τη «λαμπρή» καριέρα, η «iskra» μας ενημερώνει ότι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ετοιμάζεται να ιδρύσει νέο πολιτικό κίνημα! «Για μια νέα απελευθέρωση και ένα νέο ξεκίνημα της χώρας», όπως αναφέρει η «iskra», με στόχο «να καλύψει το μεγάλο και διευρυνόμενο κενό μιας πραγματικής αντιπολίτευσης στη χώρα» (!!).
Δεν ξέρει τι πρέπει να κάνει κανείς: Να γελάσει ή να νιώσει συμπόνοια και οίκτο για την πολιτική κατάντια του ταξικού ναυαγίου ονόματι «Λαφαζάνης»;
Στο 12ο Συνέδριο (1987) κεντρικό ζήτημα αποτελούν οι δύο δρόμοι ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας: Ο δρόμος της παράδοσης στις αυθόρμητες δυνάμεις της καπιταλιστικής αγοράς και της προσαρμογής στις απαιτήσεις του ξένου κεφαλαίου και των υπερεθνικών οργάνων της ΕΟΚ ή η «ανάπτυξη νέου τύπου» με την αμετάκλητη ρήξη του καθεστώτος της εξάρτησης και της μονοπωλιακής ασυδοσίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη βάση αυτή αναδιατυπώνεται το Πρόγραμμα του Κόμματος, αν και το 12ο δεν ήταν προγραμματικό, ως «αλλαγή με κατεύθυνση το σοσιαλισμό», επισημαίνοντας ότι βαθαίνει ο αντιιμπεριαλιστικός αντιμονοπωλιακός της χαρακτήρας. Επαναλαμβανόταν ότι η αλλαγή μπορεί να τύχει της συγκατάθεσης ή της ουδετερότητας των μη μονοπωλιακών αστικών τμημάτων.
Εθετε ως προϋπόθεση την οικοδόμηση ενός συνασπισμού των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων στη βάση ενός κοινού προγράμματος. Η νέα λαϊκή πλειοψηφία θ' αναδείκνυε την κυβέρνηση της αλλαγής.
Στα ντοκουμέντα του Συνεδρίου (σελίδα 44 - 45) αναφέρεται ότι η «αλλαγή δεν αποτελεί μια νομοτέλεια για το πέρασμα στην επαναστατική διαδικασία μετάβασης στο σοσιαλισμό. [...] Δίνει όμως άμεση πολιτική απάντηση στις αγωνίες και τους πόθους του λαού, προσφέρει την εναλλακτική λύση ενάντια στο δικομματισμό, διευκολύνει την παραπέρα συσπείρωση των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων της ίδιας της αλλαγής και του σοσιαλισμού. Μπορεί να αποτελέσει το πέρασμα στην ενιαία επαναστατική διαδικασία μετάβασης στο σοσιαλισμό. [...] Ο αγώνας των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων της αλλαγής, με μοχλό την κυβέρνηση της Αριστεράς, πρέπει να κατευθύνεται στην κατάκτηση του συνόλου της εξουσίας από τις αντιιμπεριαλιστικές, αντιμονοπωλιακές δυνάμεις, δηλαδή της εξουσίας της Δημοκρατίας του Λαού, πρώτου σταδίου της επαναστατικής διαδικασίας μετάβασης στο σοσιαλισμό».
Το πρόγραμμα της αλλαγής, όπως χαρακτηριστικά δηλωνόταν, «κινείται σε αντίθεση με τον εξαρτημένο ΚΜΚ, προωθεί μια εθνικά ανεξάρτητη θέση της Ελλάδας στο σύγχρονο κόσμο, ξεκινά τη δημιουργία νέων θεσμών σε βασικούς τομείς της οικονομικής, κοινωνικής, δημόσιας ζωής με κριτήριο να βρίσκονται σε ανταγωνιστική αντίθεση με τη μονοπωλιακή ολιγαρχία, τον ιμπεριαλισμό, να προωθούν την κοινωνική και πολιτική αποδυνάμωσή τους, να διευκολύνουν την ουδετερότητα και την προσέλκυση δυνάμεων του μη μονοπωλιακού επιχειρηματικού κόσμου».
Η «ανάπτυξη νέου τύπου» που θα υλοποιούσε ως κατεύθυνση η κυβέρνηση της αλλαγής, σύμφωνα με το 12ο Συνέδριο, είναι στην ίδια κατεύθυνση με τα προηγούμενα συνέδρια, με ορισμένους εκσυγχρονισμούς και περισσότερες λεπτομέρειες. Για πρώτη φορά προβάλλεται στην προσυνεδριακή συζήτηση το ΚΚΕ ως κόμμα διακυβέρνησης στις συνθήκες του καπιταλισμού. Αναφέρεται ότι οι λύσεις προς όφελος του λαού, για να είναι βιώσιμες, πρέπει να εντάσσονται σ' ένα μακρόχρονο αναπτυξιακό πρόγραμμα, σε ανταγωνιστική αντίθεση με τα κριτήρια και τη λογική του εξαρτημένου κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού με κύριο μοχλό το δημόσιο τομέα, με δημοκρατικό αντιμονοπωλιακό εκσυγχρονισμό του πιστωτικού συστήματος και των άλλων οικονομικών μηχανισμών του κράτους στο πλαίσιο του δημοκρατικού προγραμματισμού, δηλαδή ο μοχλός είναι οι μεταρρυθμίσεις στο αστικό κράτος με αιχμή τον δημόσιο τομέα, δηλαδή τον κρατικό καπιταλιστικό τομέα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Η πρόταση του ΚΚΕ για συνεργασία και κυβέρνηση της Αριστεράς απευθυνόταν με κάλεσμα για τη δημιουργία κοινού μετώπου με αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις που βρίσκονταν ακόμα στο χώρο επιρροής του ΠΑΣΟΚ, που ήταν δικό τους ζήτημα να βρουν δικό τους τρόπο πολιτικής έκφρασης (όπως αναφέρεται στη σελίδα 47 των ντοκουμέντων), με πολιτικές δυνάμεις και κινήσεις που προήλθαν από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, ενώ θα παρακολουθούσε τις εξελίξεις και στον υπόλοιπο χώρο της Αριστεράς και της προόδου. Εκφραζόταν η κατανόηση στο γεγονός ότι μια σειρά δυνάμεις έριχναν το βάρος των προσπαθειών τους στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας τους (είναι η περίοδος που ο οπορτουνισμός με τον τίτλο «ΚΚΕ εσωτερικού» ξεκινά με διαπάλη εσωτερικό διάλογο στο ερώτημα αν έπρεπε να αποκομμουνιστικοποιηθεί ο τίτλος του ή να παραμείνει, ανάλογα ποια τακτική και μέθοδος βόλευε να παίζει το ρόλο του αναχώματος ή του συνεταίρου στο ΚΚΕ, ή να πλαγιοκοπούσε τους απογοητευμένους της αλλαγής του ΠΑΣΟΚ κ.λπ.).
ΔιαγραφήΤο 12ο Συνέδριο άφηνε ανοιχτό με ποιες δυνάμεις από το χώρο του οπορτουνισμού μπορούσε να γίνει συνεργασία, ανάλογα με τις τότε εξελίξεις γύρω από τον τίτλο του «ΚΚΕ εσωτερικού».
Η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ τον Μάη του 1988, ένα χρόνο μετά από το 12ο Συνέδριο, υπογράμμιζε (σελίδα 106 της έκδοσης «Από το 12ο στο 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ») ότι το Κόμμα έπρεπε «να βάλει στο κέντρο της τακτικής του την ανάγκη ν' αποκλειστούν οι αυτοδύναμες λύσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, να έχει στόχο του ν' αναδειχτεί πιο ισχυρό το ΚΚΕ και, ευρύτερα, πιο ισχυρή συνασπισμένη Αριστερά». Αναφερόταν στην ίδια Ολομέλεια ότι «ένα ισχυρό ΚΚΕ και μια συνασπισμένη Αριστερά αποτελούν τη μόνη διέξοδο για τα συμφέροντα του λαού και της χώρας και ως δύναμη μάχης και ριζοσπαστικής αντιπολίτευσης και ως δύναμη που μπορεί να συμβάλει στη διαμόρφωση, στη βάση προγράμματος, ακόμα και κυβερνητικών λύσεων, που θα ξεπερνάνε τα πλαίσια του δικομματισμού».
Η Απόφαση της Ολομέλειας της ΚΕ του Δεκέμβρη του 1988 επικύρωσε το Πόρισμα της ομάδας εργασίας ΚΚΕ - ΕΑΡ, το εκτίμησε ως μια πρώτη προσέγγιση ανάμεσα στα δύο κόμματα σε βασικά θέματα, με συγκλίσεις που επιτεύχθηκαν με αμοιβαίες υποχωρήσεις. Εκτιμούσε ότι μπορούσε να συμβάλει στη διαμόρφωση μιας προγραμματικής διακήρυξης των δυνάμεων της Αριστεράς και της προόδου, που θα έβαζε τις βάσεις ενός συνασπισμού μακράς πνοής, αποτελούσε επίσης κείμενο προετοιμασίας του εκλογικού προγράμματος, με τη συμβολή των απόψεων και των ιδεών όλων των δυνάμεων που θα έπαιρναν μέρος σ' αυτόν (σελίδα 147 των ντοκουμέντων «Από το 12ο στο 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ»).
Σημειωνόταν επίσης ότι το κοινό πόρισμα της ομάδας εργασίας ΚΚΕ - ΕΑΡ διέρρευσε από την επιτροπή που το επεξεργαζόταν πριν να έρθει στο ΠΓ και στη συνέχεια στην ΚΕ για συζήτηση και απόφαση. Αποτελεί και αυτό ένα δείγμα, ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα, για το πώς οι οπορτουνιστές μέσα κι έξω από το Κόμμα προσπαθούσαν να το φέρουν προ τετελεσμένων γεγονότων. Δεν είναι βέβαια ζήτημα του παρόντος κειμένου η συζήτηση για τα γενικά και ειδικά προβλήματα που συνδέθηκαν και με τη διαδικασία συγκρότησης του «Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου».https://www.rizospastis.gr/story.do?id=10517223 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Μελετώντας το πώς φτάσαμε στην εσωκομματική κρίση του 1989-1991, στο 13ο Συνέδριο και τη μετέπειτα διάσπαση του Κόμματος το 1991, πρέπει ιδιαίτερα να σταθούμε στη διαμόρφωση της στρατηγικής του ΚΚΕ την περίοδο 1974-1991. Βεβαίως, τα προβλήματα στη στρατηγική του ΚΚΕ έχουν ιστορικό βάθος, δεν πρόκειται όμως στο παρόν κείμενο να αναφερθούμε σε αυτό, θα υπενθυμίσουμε απλώς ορισμένες βασικές διαπιστώσεις για τη στρατηγική και το Πρόγραμμα του ΚΚΕ τη συγκεκριμένη περίοδο.
ΔιαγραφήΤο 9ο Συνέδριο (1973) διατηρεί τη λογική της στρατηγικής των σταδίων του 8ου Συνεδρίου (1961), λογική που επίσης διατηρείται αλώβητη, με ορισμένες επιμέρους τροποποιήσεις που δεν αλλάζουν την ουσία, και στο 10ο Συνέδριο το 1978. Στο Πρόγραμμα του 10ου Συνεδρίου αναφέρονται δύο αλληλοσυνδεόμενα μεταξύ τους στάδια επαναστατικών μετασχηματισμών με διακριτές διαφορές μεταξύ τους: Το επαναστατικό αντιμονοπωλιακό δημοκρατικό, που ως πολιτικό καθεστώς αποκαλείται δημοκρατία του λαού, και το σοσιαλιστικό. Η δημοκρατία του λαού έχει ως αποστολή της να καταργήσει την εξάρτηση του ελληνικού καπιταλισμού από τα δεσμά της ξενοκρατίας, να πετύχει - όπως σημειώνει - την πτώση του ενός μετά από το άλλο οχυρού της ολιγαρχίας, με επιστέγασμα τη σοσιαλιστική επανάσταση. Παραδέχεται ότι η δημοκρατία του λαού θα δρα στο έδαφος της κυριαρχίας των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, ενώ η κυβέρνηση θα εθνικοποιήσει ξένα και ντόπια μονοπώλια εθνικής σημασίας, θα περιορίσει τη δράση των υπόλοιπων μονοπωλίων με δημοκρατικό έλεγχο και θα ενισχύσει κοινοπραξίες μικρών βιομηχανικών επιχειρήσεων.
Η λογική των σταδίων έχει ως απότοκο και την ανάλογη πολιτική συμμαχιών τόσο σε κοινωνικό όσο και πολιτικό επίπεδο. Ετσι υποτιμούνται οι διαφορές συμφερόντων ανάμεσα στην εργατική τάξη και τμήματα των μεσαίων στρωμάτων, ενώ στην πράξη διατηρείται η αντίληψη της συμμαχίας με ένα τμήμα της μη μονοπωλιακής αστικής τάξης, παρόλο που είχε γίνει κριτική σε ανάλογη θέση του 8ου Συνεδρίου του ΚΚΕ το 1961. Σε πολιτικό επίπεδο η συμμαχία των αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων περιλαμβάνει το ΠΑΣΟΚ (που τότε χαρακτηριζόταν από το Κόμμα ως μικροαστικό κόμμα), αλλά ταυτόχρονα βασιζόταν στην ενότητα των δυνάμεων της αριστεράς, δηλαδή της ενότητας του Κόμματος με δυνάμεις που αποσπάστηκαν από αυτό και κυρίως δυνάμεις του «ΚΚΕ εσωτερικού», με τον όρο ότι το τελευταίο θα εγκαταλείψει τον «κομμουνιστικό» αυτοπροσδιορισμό του. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Στη βάση του Προγράμματος του 10ου Συνεδρίου, το ΚΚΕ, μπροστά στις εκλογές του 1981, έθεσε το στόχο οι εκλογές να οδηγήσουν στην απομάκρυνση της Δεξιάς από την κυβερνητική εξουσία, την ανάδειξη δημοκρατικής κυβέρνησης για την προώθηση του προγράμματος της «πραγματικής αλλαγής», που κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις μπορούσε να γίνει φάση περάσματος στους αντιιμπεριαλιστικούς αντιμονοπωλιακούς μετασχηματισμούς της δημοκρατίας του λαού, στην ενιαία επαναστατική διαδικασία μετάβασης στο σοσιαλισμό. Ουσιαστικά δηλαδή παρεμβάλλεται ένας άμεσος κυβερνητικός στόχος στο έδαφος της αστικής εξουσίας, αυτός της «κυβέρνησης της πραγματικής αλλαγής», που θα άνοιγε τον δρόμο για την «επαναστατική διαδικασία δύο σταδίων». Με βάση αυτήν τη θέση το ΚΚΕ διαμόρφωσε τα συνθήματά του στις εκλογές του 1981, προβάλλοντας την εκλογική ενίσχυση του Κόμματος ως παράγοντα που θα καθορίσει τις μετεκλογικές εξελίξεις, θα εξασφαλίσει την κυβερνητική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Επίσης, με βάση αυτήν τη θέση διαμόρφωσε την κριτική στάση του απέναντι στην αυτοδύναμη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που προέκυψε από τις εκλογές του 1981 (γιατί δεν ήθελε τη συνεργασία με το ΚΚΕ, για ατολμία στην προώθηση αντιμονοπωλιακών στόχων, για συμβιβασμό με την αστική τάξη και τον ιμπεριαλισμό κ.λπ.). Η θέση για κυβέρνηση της «πραγματικής αλλαγής» υιοθετείται Συνεδριακά με το 11ο Συνέδριο του ΚΚΕ το 1982. Αποδείχθηκε ότι το ΚΚΕ δεν ήταν ιδεολογικά και πολιτικά κατάλληλα προετοιμασμένο να αντιμετωπίσει την ορμητική πολιτική συγκρότηση του σοσιαλδημοκρατικού ρεύματος ως ΠΑΣΟΚ, που λειτούργησε ως ο άλλος πόλος του δικομματικού αστικού πολιτικού συστήματος. Το ΠΑΣΟΚ, που αναδείχτηκε σε κυβέρνηση το 1981, αποδείχτηκε πολύτιμο εργαλείο του συστήματος για την ενσωμάτωση, χειραγώγηση και αλλοίωση στην πορεία της όποιας ριζοσπαστικοποίησης είχε αναπτυχθεί στο εργατικό, λαϊκό, στο φοιτητικό - σπουδαστικό, μαθητικό, γυναικείο κίνημα. https://www.rizospastis.gr/story.do?id=11127249 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διαγραφή
ΔιαγραφήΤο βασικό θέμα της 18ης Ολομέλειας αφορούσε στη συζήτηση για την έκθεση δράσης της ΚΕ από το 8ο Συνέδριο (1961), το Σχέδιο του νέου Προγράμματος και του Καταστατικού του Κόμματος, ως εισηγητικά κείμενα στις εργασίες του 9ουΠρογραμματικού Συνεδρίου (4 - 10/12/1973). Συμπληρώθηκε η ημερήσια διάταξη με το ειδικό θέμα συζήτησης για την τρέχουσα πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, με ενημέρωση - εκτίμηση για την πορεία του αντιδικτατορικού αγώνα (που είχε δυναμώσει μέσα στην Ελλάδα από το 1972), και τον καθορισμό της στάσης του Κόμματος στο δημοψήφισμα της χούντας. Η στρατιωτική χούντα, την 1ηΙούλη 1973, κατάργησε με Συντακτική Πράξη τη βασιλεία, ανακήρυξε ως πρώτο Πρόεδρο Δημοκρατίας τον Γ. Παπαδόπουλο και προκήρυξε δημοψήφισμα για το πολιτειακό ζήτημα για τις 29 Ιούλη, ενώ πλάσαρε μέτρα «φιλελευθεροποίησης» και προσφυγής σε εκλογές, σε ένα μακρύτερο χρονικό διάστημα και με τη δική της συμμετοχή ως πολιτικού μορφώματος - κόμματος.
Στη συζήτηση του θέματος αυτού συμπεριελήφθη και η Διακήρυξη της ΚΕ (που δόθηκε στη δημοσιότητα πριν από τη 18η Ολομέλεια) η οποία αναφερόταν στον, μετά τη χούντα, πολιτικό στόχο του Κόμματος, στο καθεστώς της Νέας Δημοκρατίας. Η Νέα Δημοκρατία αποσκοπούσε στο να εξασφαλιστεί η αυτοτελής παρέμβαση του ΚΚΕ, να γινόταν διακριτή η διαφορά του απέναντι στα αστικά κόμματα, είχε και το χαρακτήρα πρότασης για πολιτική συνεργασία.
Τα ντοκουμέντα που ψηφίστηκαν για το 9ο Συνέδριο ονομάστηκαν Προσχέδιο, καθώς δόθηκε η δυνατότητα να ξανασυζητηθούν στις ΚΟ και να διαμορφωθούν για συζήτηση στις εργασίες του 9ου Συνεδρίου. Η απόφαση να μεσολαβήσει νέος κύκλος συζήτησης πριν από το Συνέδριο προέκυψε καθώς, κατά τις εργασίες της Ολομέλειας ανέκυψαν προβληματισμοί, διαφορετικές σκέψεις, επισημάνθηκαν αντιφάσεις. Αφορούσαν κυρίως στο ζήτημα της ενιαίας επαναστατικής διαδικασίας με τη λογική των δύο σταδίων, της αντιιμπεριαλιστικής δημοκρατικής επανάστασης και της σοσιαλιστικής. Διαφορετικές απόψεις και ερωτήματα προβλήθηκαν για την εκτίμηση της ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού, αν η Ελλάδα ήταν βιομηχανική, αγροτική καπιταλιστική χώρα ή ήταν σε πορεία να γίνει, κατά πόσο παρέμεναν προκαπιταλιστικά στοιχεία στην αγροτική παραγωγή. Στην εισήγηση του ΠΓ χρησιμοποιήθηκε, λαθεμένα, ως κριτήριο εκτίμησης για προκαπιταλιστικά στοιχεία η ύπαρξη μεγάλου αριθμού μικροϊδιοκτητών αγροτών, σε σύγκριση με άλλα καπιταλιστικά κράτη, ή αν αποτελούσαν ένα λεπτό επάνω στρώμα απέναντι στη μάζα των μικροϊδιοκτητών. Διαφορές και ερωτήματα υπήρξαν και στο ζήτημα των κοινωνικών κινητήριων δυνάμεων των δύο σταδίων.
Μεγάλο πανόραμα στοιχείων που προσφέρουν ιστορική πείρα
Η παρούσα έκδοση κάθε άλλο παρά μπορεί να θεωρηθεί πλεονασμός, επειδή έχουν εκδοθεί τα Δοκίμια του ΚΚΕ και κομματικά ντοκουμέντα για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ και της Κομμουνιστικής Διεθνούς, η Ανακοίνωση για τα 50χρονα της επιβολής της στρατιωτικής χούντας το 1967, η ειδική έκδοση για την περίοδο της δικτατορίας. Προσφέρει ένα μεγάλο πανόραμα στοιχείων που βοηθούν στην πιο αναλυτική τεκμηρίωση των συμπερασμάτων που κατέληξε το Κόμμα στα δύο Δοκίμια. Κυρίως, προσφέρει πολύτιμη ιστορική πείρα που απαντά στο ερώτημα πώς είναι δυνατόν ένα ΚΚ, που ποτέ δεν εγκατέλειψε την πίστη του στον μαρξισμό - λενινισμό, τον προλεταριακό διεθνισμό, την αναγκαιότητα της πάλης για τον σοσιαλισμό, την υπεράσπιση της παγκόσμιας προσφοράς του στον 20ό αιώνα, την καταστατική κατοχύρωση των αρχών και κανόνων λειτουργίας του Κόμματος Νέου Τύπου, τελικά δεν απαλλάχθηκε από παρεκκλίσεις και οπορτουνιστική στρατηγική, έως και τη 10ετή αυτοδιάλυσή του.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Αδυναμίες, λάθη και σε ορισμένες περιπτώσεις δυσκολίες να προβλεφθούν όλες οι πιθανές πτυχές απότομων στροφών και εξελίξεων δεν είναι εύκολο να αποφευχθούν με το «μαχαίρι», όσο και αν ένα ΚΚ έχει δράση ενός αιώνα. Υπάρχουν λάθη, αδυναμίες, που διορθώνονται γρήγορα, που δεν έχουν βαθύτερες επιπτώσεις, αλλά δυστυχώς και λάθη που μπορεί να εξελιχθούν σε αλλοίωση του επαναστατικού του χαρακτήρα, υιοθέτηση οπορτουνιστικών θέσεων, ενώ θεωρητικά δεν έχουν απορριφθεί οι θεμελιακές του αρχές. Τέτοια λάθη βαραίνουν, όπως συνέβη κατά την απελευθέρωση του '44, όταν διαμορφώθηκε επαναστατική κατάσταση και η επιρροή του Κόμματος στις μάζες και το κίνημα ήταν στο ζενίθ. Οταν, δηλαδή, αντικειμενικά έμπαινε ζήτημα ανατροπής της αστικής εξουσίας υπέρ της εργατικής.
ΔιαγραφήΤα Πρακτικά της 18ης Ολομέλειας όπως και τα Πρακτικά της 12ης Ολομέλειας (5 - 15 Φλεβάρη 1968), που έχουν ήδη κυκλοφορήσει, αποδεικνύουν ότι ο επαναστατικός χαρακτήρας του Κόμματος δεν προσδιορίζεται αποκλειστικά και μόνο από τις διακηρύξεις του. Υλοποιείται στην πράξη από την επεξεργασμένη επαναστατική στρατηγική του την εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό, την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και την καπιταλιστική διεθνοποίηση. Υλοποιείται με την εργατική του σύνθεση και την οικοδόμηση σε παραγωγική, παραγωγικο-εδαφική βάση, με την απαρέγκλιτη τήρηση των αρχών και κανόνων λειτουργίας του. Υλοποιείται με την έμπρακτη ανάπτυξη της διαλεκτικής ενότητας θεωρίας και πράξης, με καθοριστικό ρόλο - στην ενότητα - της θεωρίας, της διαλεκτικής σχέσης οικονομίας και πολιτικής. Η ελλιπής θεωρητική γνώση, ή μη μελέτη των εξελίξεων με βάση τις θεμελιακές θεωρητικές αρχές μπορούν να αποτελέσουν παράγοντα γέννησης παρεκκλίσεων που οδηγούν σε οπορτουνιστική στρατηγική.
Η «σταδιοποίηση» και η πολιτική συμμαχιών
Η 18η Ολομέλεια ήταν καθοριστική για την τελική προετοιμασία του 9ου Συνεδρίου και την ψήφιση ενός Προγράμματος που, παρά τις βελτιώσεις που επέφερε με την κριτική προηγούμενων αποφάσεων, άφησε άθικτο τον κρίσιμης σημασίας πυρήνα του Προγράμματος του 8ουΣυνεδρίου, υιοθετώντας τα δύο στάδια της επαναστατικής διαδικασίας, δηλαδή ενδιάμεση εξουσία ανάμεσα στην καπιταλιστική και τη σοσιαλιστική εργατική εξουσία, που δεν αναιρούνταν καθόλου με τη θέση περί διαλεκτικής ενότητας των δύο σταδίων.
Κατά συνέπεια, δεν προσδιορίζονταν με αντικειμενικά ταξικά κριτήρια οι αστικές πολιτικές δυνάμεις και η στάση του ΚΚΕ απέναντί τους, κυριαρχούσε η λογική των μεταρρυθμίσεων, απουσίαζε ο ρόλος της επαναστατικής κατάστασης.
Το πρόβλημα της στρατηγικής, βεβαίως, δεν αφορούσε μόνο στην 18η Ολομέλεια, αφού τομή στην αλλοίωση της επαναστατικής στρατηγικής του Κόμματος αποτέλεσε η 6η Ολομέλεια της ΚΕ του '34, σε μια περίοδο που το Κόμμα μας είχε ξεπεράσει τη «βρεφική» του ηλικία, η μαρξιστική - λενινιστική σκέψη ήταν περισσότερο γνωστή στην Ελλάδα σε σχέση με το 1918. Το γεγονός ότι η αλλαγή στρατηγικής του ως προς τον χαρακτήρα της επανάστασης οφειλόταν στη γραμμή και την παρέμβαση της Κομμουνιστικής Διεθνούς δεν αποτελεί απόλυτο δικαιολογητικό παράγοντα, γιατί παρέμενε και παραμένει πάντα η αυτοτελής ευθύνη του κάθε ΚΚ στη χώρα του.
Στα θετικά της 18ης Ολομέλειας ήταν η αναγνώριση ότι υπήρχαν παραβιάσεις κατά την προετοιμασία και οργάνωση του 8ου Συνεδρίου, ότι η σύνθεσή του δεν ήταν αντιπροσωπευτική. Θετικό επίσης στοιχείο ήταν η κατάργηση της προηγούμενης θέσης του Κόμματος για ύπαρξη στην Ελλάδα μη μονοπωλιακής αστικής τάξης. Ενώ δεν απορριπτόταν η θέση για τον ειρηνικό δρόμο προς το σοσιαλισμό, γινόταν η εκτίμηση ότι στην Ελλάδα δεν ήταν αυτός εφικτός, γιατί η αστική τάξη της ήταν εξαρτημένη και υποτελής στις ΗΠΑ και διεπόταν από αντιδραστικές παραδόσεις.https://www.kke.gr/article/Didagmata-diaxronikis-simasias-gia-ti-stratigiki-toy-KKE/ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Αυτά ονειρεύεται το ταξικό ναυάγιο Λαφαζάνης 31 χρόνια μετά... Δυστυχώς για αυτόν και τα αφεντικά του τους καπιταλιστές ατύχησαν... Να αλλάξει πλευρό και χέρι γιατί μούδιασε.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διαγραφή