Ασπίδα και ελπίδα

Μια εικόνα από το «σοκ και δέος» που ετοιμάζουν για όλους τους λαούς της ΕΕ έδωσαν οι αποφάσεις του Γιούρογκρουπ της Δευτέρας, με φόντο τα «μαύρα σύννεφα» που πληθαίνουν για τη διεθνή οικονομία και την πιθανότητα μιας νέας διεθνούς οικονομικής κρίσης, αλλά και γενίκευσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Την ίδια ώρα, το ενδεχόμενο διακοπής της ροής του ρωσικού φυσικού αερίου περιγράφεται από τα αστικά επιτελεία ως ισοδύναμο μιας «καρδιακής προσβολής» στην οικονομία της Ευρωζώνης, ενώ το Γιούρογκρουπ διαπιστώνει πως «το μέγεθος του αντίκτυπου είναι ετερογενές μεταξύ των κρατών - μελών», οξύνοντας παραπέρα τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της για τις επιλογές σχετικά με τη δημοσιονομική και νομισματική πολιτική, την ενεργειακή πολιτική, αλλά και τη στάση απέναντι στην επιλογή της κυβέρνησης των ΗΠΑ για κλιμάκωση του πολέμου.

Με φόντο αυτά, λοιπόν, οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης στη συνεδρίαση της Δευτέρας αποφάσισαν να ρίξουν κι άλλο «λάδι στη φωτιά» που καίει τους λαούς της Ευρώπης, και τον ελληνικό.

Τι αποφάσισαν; Οτι μετά από έναν γύρο «επεκτατικής πολιτικής» και άφθονου χρήματος στο κεφάλαιο, με τον οποίο διαχειρίστηκαν την προηγούμενη οικονομική κρίση και την πανδημία, εκτινάσσοντας εκτός των άλλων τον πληθωρισμό, τώρα «οι δημοσιονομικές πολιτικές θα πρέπει να στοχεύσουν στη διατήρηση της βιωσιμότητας του χρέους». «Μονά - ζυγά» κερδισμένα τα μονοπώλια και χαμένος ο λαός, ο οποίος αφού πρώτα πλήρωσε τα «πακέτα» για τους επιχειρηματικούς ομίλους, τώρα πληρώνει και τα κρατικά χρέη που αυτά δημιούργησαν.

Αποφάσισαν ακόμα πως «η εφαρμογή διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και η υποστήριξη των επενδύσεων για την πράσινη και την ψηφιακή μετάβαση παραμένουν προτεραιότητες, όπως επίσης η διαρθρωτική διαφοροποίηση του ενεργειακού εφοδιασμού» και οι «αμυντικές δαπάνες».

Πρόκειται για μία προς μία όλες τις αιτίες που φουντώνουν την εξαθλίωση, τη φτώχεια για τους λαούς: Οι «μεταρρυθμίσεις» για να θωρακιστούν τα κέρδη του κεφαλαίου σημαίνουν νέους γύρους αντεργατικής επίθεσης. Η στήριξη της «πράσινης» ανάπτυξης σημαίνει νέες θυσίες και «πράσινα» χαράτσια, «απλησίαστα» για τον λαό Ενέργεια, μεταφορές, σπίτια. Η δε «διαφοροποίηση» των ενεργειακών πηγών, ακόμα πιο ακριβό ρεύμα και μεγαλύτερο βούτηγμα στους ανταγωνισμούς, με τους λαούς να πληρώνουν και τη συμμετοχή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο για να μοιραστεί η «λεία».

Μάλιστα, την ίδια ώρα που προαναγγέλλουν «τσουνάμι» και ρεύμα με το δελτίο, το Γιούρογκρουπ ξεκαθαρίζει ότι οι όποιες μειώσεις φόρων και ειδικών φόρων, με το βλέμμα πάντα στην «κοινωνική συνοχή», «θα πρέπει να είναι προσωρινές και να προσαρμόζονται (...) σε πιο ευάλωτους» και «να διατηρούν τα κίνητρα για την ενεργειακή μετάβαση». Προαναγγέλλουν δηλαδή ακόμα πιο ακριβή Ενέργεια για να «τρέχει» ο σχεδιασμός των «πράσινων» μπίζνες και όλο και λιγότερα ψίχουλα για τον λαό, που θα βυθίζεται όλο και περισσότερο στην ενεργειακή φτώχεια.

Η «κανονικότητα» της καπιταλιστικής οικονομίας σε όλο της το «μεγαλείο», με τον λαό να πληρώνει σε κάθε βήμα τον φαύλο κύκλο από την ανάπτυξη στην κρίση και τούμπαλιν. Και με τα «γιατροσόφια» για τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος να μετατρέπονται σε «φαρμάκι» και ακόμα μεγαλύτερα αδιέξοδα, που τα πληρώνουν πάντα οι λαοί.

Ολα αυτά μεταφράζονται για την Ελλάδα, τη σημερινή και τις επόμενες κυβερνήσεις: Σε στόχους για την επαναφορά σε νέα ματωμένα πλεονάσματα από το 2023. Στις δεσμεύσεις για απαρέγκλιτη συνέχιση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων που περιλαμβάνονται στην πρόσφατη απόφαση του Γιούρογκρουπ για την ελληνική οικονομία, μετά το υποτιθέμενο τέλος της «μεταμνημονιακής εποπτείας». Στον «οδικό χάρτη» του νέου «υπερμνημονίου» του Ταμείου Ανάκαμψης, για να «τρέξουν» οι «πράσινες» μπίζνες. Και, βέβαια, στα «χίλια πρόσωπα» της εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Ολα τα παραπάνω είναι το κοινό πρόγραμμα της κυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων.

Με όλα τα παραπάνω έχει να αναμετρηθεί ο λαός, και μπορεί να το κάνει με όρους αντεπίθεσης, μέσα από τον οργανωμένο συλλογικό αγώνα, την πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του. Μέσα από αυτήν την πάλη, και σε αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ, οι εργαζόμενοι μπορούν να βαδίσουν στην πραγματική διέξοδο, στην ανατροπή της σημερινής βαρβαρότητας του καπιταλισμού, που αποδεικνύει πια ότι μόνο χειρότερη μπορεί να κάνει τη ζωή της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας, την ίδια στιγμή που υπάρχουν οι δυνατότητες για να ζει πολύ καλύτερα. Κανένας συμβιβασμός λοιπόν. Με το ΚΚΕ χτίζουμε «ασπίδα» για τα όσα έρχονται, αλλά και ελπίδα για το αύριο, την προοπτική.