Ταινίες για το καλοκαίρι

Τίποτα δε θυμίζει περισσότερο καλοκαίρι από την πρώτη ταινία σε ένα θερινό σινεμά… Γι’ αυτό, μιας και οι διακοπές μετατρέπονται σε «είδος προς εξαφάνιση», δίνουμε διέξοδο, με κινηματογραφικές προτάσεις, που μπορούν να «γεμίσουν» δημιουργικά τον ελεύθερό μας χρόνο, αλλά και την καλοκαιρινή μας δραστηριότητα, διοργανώνοντας θερινά σινεμά, προβολές ταινιών, ακόμη και την ατομική ενασχόληση καθενός και καθεμιάς, που ψάχνει να δει «κάτι διαφορετικό»... Οι προτάσεις που επιλέγουμε αφορούν σε ένα σύνολο θεμάτων και δίνουν την αφορμή να γνωρίσουμε σκηνοθέτες με σημαντική κινηματογραφική πορεία και πλούτο έργου. Μπορούμε παρακολουθήσουμε έργα, που -συνήθως- μένουν στο περιθώριο των μεγάλων κινηματογραφικών αιθουσών, έργα χρήσιμα, που διεγείρουν τον κοινωνικό προβληματισμό, κινητοποιούν τη σκέψη και θέτουν ερωτήματα προς απάντηση στους θεατές.

Καλή θέαση λοιπόν…

Πέτρινα Χρόνια (1985), του Παντελή Βούλγαρη

Τα “Πέτρινα Χρόνια” είναι μια ταινία του 1985, σε σκηνοθεσία Παντελή Βούλγαρη. Ο ίδιος αντλεί την έμπνευσή του από αληθινά γεγονότα και συγκεκριμένα εστιάζει στα δύσκολα χρόνια της περιόδου 1954-1974 και στη ζωή ενός ζευγαριού κομμουνιστών, του Μπάμπη Γκολέμα και της Ελένης Βούλγαρη-Γκολέμα, που «έφυγε» μάλιστα πρόσφατα από τη ζωή. Ο κινηματογραφικός φακός μάς παρουσιάζει «σε πρώτο πλάνο» τις αλλεπάλληλες φυλακίσεις και διώξεις των κομμουνιστών, τη ζωή στην παρανομία. Παρά το ατέρμονο κυνηγητό του ζευγαριού από το μετεμφυλιακό κράτος, το όραμα για μια καλύτερη ζωή, η σοσιαλιστική προοπτική είναι αυτή που θα τους ωθήσει να ατσαλωθούν, να αγωνιστούν με αυταπάρνηση, διατεθειμένοι να θυσιάσουν τα πάντα. Η κοινή τους πορεία στον αγώνα, η οποία τροφοδοτεί την αγάπη που έχουν ο ένας για τον άλλο, δε θα μπορούσε να μας αφήσει ασυγκίνητους…

Πρωταγωνιστούν: Δημήτρης Καταλειφός, Θέμις Μπαζάκα

Ταξίδι στα Κύθηρα (1984), του Θόδωρου Αγγελόπουλου

Λίγα χρόνια μετά την πτώσης της δικτατορίας, ένας κομμουνιστής, πολιτικός πρόσφυγας, ο Σπύρος (Μάνος Κατράκης), επιστρέφει στην πατρίδα του, μετά από 32 χρόνια πολιτικής εξορίας. Τα πράγματα, όμως, έχουν αλλάξει σε σχέση με το πώς τα θυμόταν ο πρωταγωνιστής. Θα αντιμετωπίσει με μελαγχολία τη νέα πραγματικότητα στην Ελλάδα, θα έρθει σε ρήξη με τον περίγυρο του χωριού του και την συνολικότερη αντίληψη της κοινωνίας, χωρίς να χάνει στιγμή την αγωνιστικότητά του. Οι εξαιρετικές ερμηνείες του Μάνου Κατράκη, η διεισδυτική -και σε αρμονία με το τοπίο της υπαίθρου- φωτογραφία του Γιώργου Αρβανίτη, κάτω από τις νωχελικές, αλλά και γλυκές συνθέσεις της Ελένης Καραϊνδρου, συνθέτουν τον καμβά της ιστορικής περιόδου, το 1984.

Το χέρι του θεού (2021), του Πάολο Σορεντίνο

Στα τόσα χρόνια της καριέρας του, για πρώτη φορά ο Πάολο Σορεντίνο θα μας παρουσιάσει ίσως την πιο αγαπημένη του ταινία, με αυτοβιογραφικά στοιχεία. Η δίψα του για το ποδόσφαιρο αποκρυσταλλώνεται στην περίοδο που διαπραγματεύεται η ταινία, το 1980, με την έλευση του Μαραντόνα στη Νάπολη. Μέσα από τη ματιά του έφηβου Φαμπιέτο, ο σκηνοθέτης εκτυλίσσει το σενάριό του, εξωραΐζει σε έναν βαθμό τη δύσκολη δεκαετία του '80 στην Ιταλία και παρουσιάζει τους χαρακτήρες της ιταλικής οικογένειας, των ηθών και των εθίμων της τοπικής κοινωνίας. Ακολουθώντας το παράδειγμα των προγενέστερων σκηνοθετών – ειδώλων του, όπως ο Φελίνι, ο Σορεντίνο μας αφηγείται μια ιστορία με στοιχεία της παιδικής του ηλικίας, με τρυφερότητα και ενσυναίσθηση, αγκαλιάζοντας τις μνήμες μας από την εφηβεία, ως θεατές της ταινίας.

Μιναμάτα (2021), του Άντριου Λέβιτας

Ένας από τους πιο διάσημους φωτορεπόρτερ του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Γιουτζίν Σμιθ (Johnny Depp) ζει ως ερημίτης, αποκομμένος από την κοινωνία και την καριέρα του. Παρ’ όλα αυτά, μια μυστική επιτροπή από τον εκδότη του περιοδικού «Life», Ρόμπερτ Χέις (Bill Nighy), τον στέλνει στην ιαπωνική παράκτια πόλη Minamata, στην οποία παρατηρείται το φαινόμενο της δηλητηρίασης από υδράργυρο, με ολοένα και αυξανόμενα κρούσματα, ως συνέπεια αμελειών της τοπικής βιομηχανίας. Εκεί ακολουθούμε τον φακό του δημοσιογράφου, ο οποίος καταγράφει τις προσπάθειες των κατοίκων να ζήσουν με τη νόσο και την παθιασμένη τους εκστρατεία να αναγνωριστεί η καταστροφή από τη βιομηχανία και την ιαπωνική κυβέρνηση που κάνει τα στραβά μάτια. Θα μπορέσει ο Σμιθ με το έργο του να στρέψει την διεθνή κοινή γνώμη  υπέρ των κατοίκων;