Είμαστε υποχρεωμένοι να καταστήσουμε την εναλλακτική λύση του σοσιαλισμού πραγματική και ρεαλιστική

 Η πανδημία έχει τελειώσει, αλλά υπάρχει μια οικονομική κρίση που επηρεάζει ολόκληρο τον κόσμο: Το αυξανόμενο κόστος ζωής είναι υψίστης σημασίας για δισεκατομμύρια ανθρώπους. Στα δελτία ειδήσεων γίνεται συζήτηση σχετικά με το αν πλησιάζει ή όχι ένας πυρηνικός πόλεμος. Οι εργαζόμενοι είναι απελπισμένοι, οι νέοι είναι απελπισμένοι.

Οι κομμουνιστές, από την άλλη πλευρά, πρέπει να είναι η θεραπεία και η ελπίδα.

Δεν μπορούμε να αποτελούμε θεραπεία και ελπίδα χωρίς να τονίζουμε τον στόχο της ανατροπής του καπιταλισμού. Κάθε φορά που οι κομμουνιστές αφήνουν ένα κενό, η λαϊκίστικη δεξιά, τα ρατσιστικά κινήματα, μέχρι και οι φασίστες έρχονται να το καλύψουν. Εκμεταλλεύονται την απαισιοδοξία της κοινωνίας με έναν ψευτοριζοσπαστισμό.

Σύντροφοι, οι αμυντικές στρατηγικές του κομμουνιστικού κινήματος που εκτείνονται εδώ και ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα έχουν καταρρεύσει πλήρως στη σημερινή κρίσιμη καμπή της ανθρωπότητας. Το γεγονός ότι σε αυτήν τη συγκυρία ο συσχετισμός των δυνάμεων είναι σαφώς ενάντια στην εργατική τάξη, ενάντια στο επαναστατικό κίνημα, δεν δικαιολογεί αυτές τις στρατηγικές, αντίθετα, τις καταδικάζει. Σήμερα, ανεξάρτητα από το πόσο αδύναμο είναι το κομμουνιστικό κίνημα σε μεμονωμένες χώρες, είμαστε υποχρεωμένοι να καταστήσουμε την εναλλακτική λύση του σοσιαλισμού πραγματική και ρεαλιστική (...)

Ηχώρα μας είναι μια χώρα όπου τα πραξικοπήματα, το πολιτικό Ισλάμ, ο φασισμός και ο μιλιταρισμός έχουν έρθει στο προσκήνιο εδώ και χρόνια. Υπό αυτήν τη σκοπιά, πρέπει πρώτα να οικοδομηθεί η δημοκρατία στην Τουρκία. Ωστόσο, η δημοκρατία δεν μπορεί να οικοδομηθεί στην Τουρκία, η οποία κυριαρχείται από μια ανεπτυγμένη καπιταλιστική τάξη και ισχυρά μονοπώλια. Γνωρίζουμε ότι το να αναβάλλουμε τον σοσιαλισμό λέγοντας πρώτα τα ανθρώπινα δικαιώματα, πρώτα η δημοκρατία, πρώτα η ειρήνη κ.λπ. σημαίνει ότι παραδινόμαστε στη δικτατορία του κεφαλαίου.

Εμείς δεν το κάνουμε αυτό.

Για χρόνια είχε στηθεί μια παγίδα στο κομμουνιστικό κίνημα αυτής της χώρας λέγοντας ότι πρώτα πρέπει να ηττηθεί ο φασισμός, πρώτα πρέπει να λυθεί το κουρδικό ζήτημα, πρώτα πρέπει να εγκαθιδρυθεί η δημοκρατία. Τώρα λέγεται ότι "πρώτα πρέπει να φύγει ο Ερντογάν".

Ο Ερντογάν πρέπει πράγματι να φύγει. Το συντομότερο δυνατό. Ωστόσο, μεταξύ αυτών που λένε "πρώτα πρέπει να φύγει ο Ερντογάν", οι φιλοΝΑΤΟικοί και οι φιλοαμερικανο-βρετανικοί φιλελεύθεροι κύκλοι είναι αυτοί που το εκφράζουν πιο έντονα. Θέλουν να εκμεταλλευτούν το αντι-ερντογανικό αίσθημα που συσσωρεύτηκε στην τουρκική κοινωνία για να διατηρήσουν την καπιταλιστική εξουσία που υπηρετεί ο Ερντογάν και να της προσδώσουν ξανά αξιοπιστία.

Σύντροφοι, το TKP εκτιμά τον δεδομένο συσχετισμό δυνάμεων με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο όσον αφορά τις δικές του δράσεις και προετοιμασίες. Αλλά χαράζουμε τη στρατηγική μας σύμφωνα με το βάθεμα της κρίσης διαχείρισης του καπιταλισμού, η οποία γίνεται όλο και πιο αισθητή και το γεγονός ότι αυτή η χαοτική περίοδος γίνεται όλο και πιο κυρίαρχη.

Αποτελεί στάση αρχής για το TKP να μην αποτελέσει μέρος της ρυπαρότητας που δημιουργείται από πολλά φαινομενικά αριστερά πολιτικά κινήματα που ανταγωνίζονται μεταξύ τους για να παίξουν ρόλο σε λύσεις μέσα στα όρια που θέτει η καπιταλιστική τάξη πραγμάτων. Το κόμμα μας έχει μια μακρόχρονη και διόλου ευκαταφρόνητη εμπειρία στην αντιμετώπιση της επιρροής της ρεφορμιστικής αριστεράς, η οποία άλλοτε εμφανίζεται με τον μανδύα της νέας σοσιαλδημοκρατίας, άλλοτε με μία επαίσχυντη φιλελεύθερη ρητορική και άλλοτε με έναν κούφιο ριζοσπαστισμό τον οποίο έχουμε δει πολύ συχνά στο παρελθόν.

Αυτή είναι μια επαναστατική διαβεβαίωση. Γνωρίζουμε τις ανεπάρκειες και τα λάθη μας. Αλλά το μεγαλύτερο λάθος είναι η αναβολή του στόχου του σοσιαλισμού και της επανάστασης. Η Ιστορία δεν θα μας συγχωρήσει αν κολλήσουμε σε κοινοβουλευτικούς στόχους ή σε θεσμούς στο πλαίσιο του καπιταλισμού, σε μια εποχή που ο καπιταλισμός είναι τόσο κλονισμένος και μη βιώσιμος (...)

Οι κομμουνιστές ηγήθηκαν των ιστορικών μετασχηματισμών το 1917, το 1945 ή το 1959 όχι επειδή ο συσχετισμός των δυνάμεων ήταν υπέρ τους, αλλά επειδή μπόρεσαν να δώσουν μια επαναστατική απάντηση στις ραγδαίες αλλαγές των αντικειμενικών συνθηκών.

 Τοποθέτηση του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας στην 22η Διεθνή συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων