«Προετοιμασία εδάφους» κάνουν τα αστικά επιτελεία, ώστε ο λαός να πληρώσει ξανά με σειρά από αντιλαϊκά μέτρα τη θωράκιση των επιχειρηματικών ομίλων, ενόψει της επερχόμενης καπιταλιστικής κρίσης, των «αβεβαιοτήτων» και κινδύνων για τη μελλοντική πορεία της καπιταλιστικής οικονομίας, φόβους που διατυπώνουν «ανοιχτά» πλέον και με ...σιγουριά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Τράπεζα της Ελλάδας.
Το ΔΝΤ άλλωστε εκτιμά ότι το 2023 θα είναι «μία δύσκολη χρονιά», επειδή επιβραδύνονται ταυτόχρονα οι οικονομίες των ΗΠΑ, της Κίνας και της ΕΕ. Και ότι η νέα χρονιά θα είναι σκληρότερη από το 2022, καθώς αναμένει πως «το ένα τρίτο της παγκόσμιας οικονομίας θα είναι σε κατάσταση ύφεσης». Τον περασμένο Οκτώβρη και το ΔΝΤ είχε υποβαθμίσει τις προοπτικές ανάπτυξης της διεθνούς οικονομίας για το 2023, επικαλούμενο τις συνέπειες που προκαλούν οι δυτικές κυρώσεις με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά και τους σφοδρούς ανταγωνισμούς ισχυρών οικονομικών συμφερόντων.
Για το τι σημαίνουν όλα αυτά για την Ελλάδα και πώς εξειδικεύονται σε επίπεδο αντιλαϊκών μέτρων ώστε να θωρακιστεί η καπιταλιστική κερδοφορία, τις ...εξηγήσεις έδωσε λίγο πριν από τα Χριστούγεννα η Τράπεζα της Ελλάδας με έκθεσή της.
Σε αυτή θυμίζει όλες τις αντιλαϊκές «παραμέτρους» και δεσμεύσεις που μοιράζονται η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και τα άλλα αστικά κόμματα, το «κοινό πρόγραμμα» δηλαδή που θα υλοποιήσει η όποια επόμενη αντιλαϊκή κυβέρνηση. «Κοινό πρόγραμμα» που ντύνεται τις μέρες αυτές από εκβιασμούς και ψευτοδιλήμματα, στο έδαφος της αντιλαϊκής πολιτικής που κλιμακώνεται, με τους σημερινούς και επίδοξους κυβερνητικούς «σωτήρες» να καλούν τον λαό να διαλέξει από ποια τσέπη θα χάσει προκειμένου να θωρακιστεί το κεφάλαιο.
Συγκεκριμένα η έκθεση της ΤτΕ:
-- Καταγράφει ως κομβικό ζήτημα την «υλοποίηση των επενδυτικών δράσεων που συνδέονται με τον Μηχανισμό Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας». Και ζητά τη συνέχιση του προγράμματος των μεταρρυθμίσεων που περιλαμβάνονται στο Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας «Ελλάδα 2.0», ιδιαίτερα όσων αφορούν «θεσμικές παρεμβάσεις που υποβοηθούν την περαιτέρω απελευθέρωση των αγορών αγαθών και υπηρεσιών, την υλοποίηση εξωστρεφών επενδύσεων, με αποτέλεσμα την ενίσχυση της ανθεκτικότητας και της διαρθρωτικής ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας». Δηλαδή, όλα τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης που αποτελούν κόλαφο για τον λαό.
-- Σημειώνει ως θεμελιακό στοιχείο την «επιτάχυνση της μετάβασης σε πράσινη Ενέργεια και ενίσχυση της ενεργειακής ασφάλειας». Λέει δηλαδή πως όλα όσα βασανίζουν τον λαό, η ακρίβεια και η ενεργειακή φτώχεια, εξαιτίας της «πράσινης μετάβασης», στο πλαίσιο της «απελευθερωμένης» αγοράς Ενέργειας, είναι προαπαιτούμενα για την κερδοφορία των ομίλων και πρέπει να επιταχυνθούν.
-- Επισημαίνει πως ζητούμενο είναι «η ενίσχυση της ανθεκτικότητας του τραπεζικού συστήματος», λέγοντας ότι, «αναμφισβήτητα, η πορεία εξυγίανσης των τελευταίων ετών έχει συμβάλει καθοριστικά στη βελτίωση των μεγεθών του τραπεζικού τομέα, ενώ και η αύξηση των τιμών στην αγορά ακινήτων βελτιώνει την αξία των εξασφαλίσεων και των ακινήτων που έχουν περιέλθει στις τράπεζες». Ολα αυτά λοιπόν που είναι θετικά για τους τραπεζίτες περνούν μέσα από τους πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών και απλησίαστη στέγη. Επειδή όμως υπάρχει η ...αβεβαιότητα, προσθέτουν ότι «θα πρέπει να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις που συνδέονται με το τραπεζικό σύστημα και αφορούν την περαιτέρω μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων». Αρα, το νέο κύμα πλειστηριασμών λαϊκών σπιτιών που έρχεται το 2023, είναι προαπαιτούμενο για την προστασία των τραπεζικών ομίλων...
Αντίστοιχες είναι και οι «επισημάνσεις» σε ό,τι αφορά τους μισθούς, εκεί όπου η κυβέρνηση διαφημίζει με θράσος την αύξησή τους κατά έναν μήνα νωρίτερα.
Οπως σημειώνει η ΤτΕ, πρέπει να διασφαλιστεί «ότι οι εξελίξεις στο μισθολογικό κόστος θα διατηρήσουν τα οφέλη σε όρους ανταγωνιστικότητας που επιτεύχθηκαν την τελευταία δεκαετία» και διευκρινίζει πως «στο πλαίσιο αυτό, η προβλεπόμενη αύξηση στον κατώτατο μισθό που προγραμματίζεται για το επόμενο έτος θα πρέπει να είναι τέτοια, που να αντιστοιχεί στις πραγματικές δυνατότητες της οικονομίας, ώστε να αποτραπεί μία φάση δευτερογενών πληθωριστικών πιέσεων, τροφοδοτούμενων από την άνοδο των μισθών».
Ουσιαστικά, οι «συστάσεις» τους λένε ότι η ελάχιστη αύξηση μισθών θα φέρει... πληθωριστικές πιέσεις και η ΕΚΤ θα αυξάνει τα επιτόκια ανάλογα, εξανεμίζοντας από την άλλη τσέπη το λαϊκό εισόδημα, με τα λαϊκά νοικοκυριά π.χ. να πληρώνουν υψηλότερους τόκους για τα δάνειά τους. Αυτός είναι ο φαύλος κύκλος του καπιταλιστικού συστήματος που ζητάει από τον λαό να «διαλέξει» από ποια τσέπη θα χάνει για να θωρακίζεται η καπιταλιστική κερδοφορία!
Και όλα αυτά περί δήθεν «δύσκολων εξισώσεων» τα λένε στους εργαζόμενους που βρίσκονται μόνιμα στο «μείον» της εξίσωσης ώστε να θωρακίζονται τα καπιταλιστικά κέρδη. Στους εργαζόμενους που οι μισθοί τους εδώ και 11 ολόκληρα χρόνια βρίσκονται στην αντεργατική «πρέσα» των μνημονίων, με τον κατώτατο μισθό να παραμένει ακόμα και σήμερα κάτω από τον κατώτατο του 2012, οπότε ήταν στα 751 ευρώ μεικτά και κυρίως να παραμένει σε πλήρη ισχύ ο νόμος ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ με τον οποίο ο μισθός καθορίζεται με απόφαση της εκάστοτε κυβέρνησης και με βάση την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Ταυτόχρονα, παραμένουν σε ισχύ η αντεργατική διάταξη που έχει «παγώσει» τις τριετίες μετά το 2012 και όλες οι διατάξεις που εμποδίζουν τη σύναψη Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας σε κλαδικό και ομοιοεπαγγελματικό επίπεδο.
Ενώ σε ανάλογη θέση βρίσκονται και τα 2,5 εκατομμύρια συνταξιούχων που στις πλάτες τους ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ φόρτωσαν τρία κατά σειρά μνημόνια, με τις αντίστοιχες περικοπές στις συντάξεις τους και μια ντουζίνα αντιασφαλιστικούς νόμους. Ολα αυτά που έχουν ως αποτέλεσμα το 35% των συνταξιούχων να παίρνουν σύνταξη κάτω από 500 ευρώ μεικτά!
Στη βάση αυτής της πραγματικότητας που βιώνουν οι συνταξιούχοι, είναι τουλάχιστον προκλητικό η κυβέρνηση να μιλάει για «αυξήσεις στις συντάξεις 7,75%», όταν η αναπροσαρμογή που θα γίνει αφορά το νέο έτος και έτσι οι συνταξιούχοι, παρά την τεράστια ακρίβεια, δεν πήραν μέσα στο 2022 ούτε ένα ευρώ αύξηση, όπως και τα προηγούμενα 11 χρόνια, χώρια οι τεράστιες περικοπές που υπέστησαν απ' όλες τις κυβερνήσεις, μέχρι και 40%.
Οι περικοπές αυτές στους παλιότερους συνταξιούχους, όπως και οι μικρότερες συντάξεις στους νέους - με βάση τον νόμο Κατρούγκαλου - συνεχίζουν να στερούν από το σύνολο των συνταξιούχων περίπου 8,5 δισ. ευρώ τον χρόνο, απώλειες τις οποίες θεωρούν δεδομένες η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.
Με αυτά λοιπόν τα «δεδομένα» που διασφαλίζουν ότι «βρέξει - χιονίσει» ο λαός θα πληρώνει και το κεφάλαιο θα κερδίζει, ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ δίνουν και την «επιδοματομαχία» για το ποιος διασφαλίζει καλύτερα την «κοινωνική συνοχή» χωρίς να διαταράσσονται οι δημοσιονομικές «σταθερές» και οι «αντοχές της οικονομίας», για τις οποίες «αγωνιούν» και οι δύο.
Συνυπογράφουν τη διαπίστωση της ΤτΕ ότι πρέπει να υπάρξει «ανάσχεση μέρους των επιπτώσεων των πληθωριστικών πιέσεων στο εισόδημα των νοικοκυριών, κυρίως για τις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού», ξεκαθαρίζοντας την ίδια ώρα πως «θα πρέπει οι εισοδηματικές ενισχύσεις για τον μετριασμό των πληθωριστικών επιπτώσεων να είναι στοχευμένες και προσωρινού χαρακτήρα και να χρηματοδοτούνται από την αξιοποίηση του διαθέσιμου δημοσιονομικού χώρου, χωρίς να μεταβάλλεται η περιοριστική κατεύθυνση της δημοσιονομικής πολιτικής».
Στην ουσία λένε, δηλαδή, ότι ακόμα και τα επιδόματα - ψίχουλα ή τα διάφορα pass που στόχο έχουν τη «διατήρηση της κοινωνικής συνοχής», τη διαχείριση δηλαδή της φτώχειας που προκαλεί η πολιτική τους και που γιγαντώνεται, πέρα από το ότι πρέπει να διατηρηθούν σε αυτά τα εξευτελιστικά επίπεδα, προκειμένου να είναι στο πλαίσιο του «διαθέσιμου δημοσιονομικού χώρου», σε μια προοπτική θα πρέπει να κοπούν. Και σίγουρα να μη «μεταβάλλουν» το γεγονός ότι το αστικό κράτος θα τα παίρνει διπλά από την άλλη τσέπη των εργαζομένων, ώστε να επιδοτεί τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, όπως αποτυπώνεται και στον φετινό προϋπολογισμό με τον περιορισμό κοινωνικών δαπανών και τον λαό να πληρώνει σταθερά το 95% των 56,7 δισ. ευρώ φόρων.
Την «αξία» άλλωστε των διαφόρων «pass» και «voucher» (που σε μεγάλο βαθμό αφορούν τη θωράκιση του τζίρου των επιχειρηματικών ομίλων) δείχνουν και τα στοιχεία που είδαν μέσα στη βδομάδα το φως της δημοσιότητας: Καμία ουσιαστική διαφορά δεν έκαναν για τον λαό, που μόνο το πρώτο 11μηνο του 2022 αναγκάστηκε να περιορίσει κι άλλο τη θέρμανση, την κατανάλωση ρεύματος και τις μετακινήσεις, επειδή δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στο μεγάλο κόστος της Ενέργειας, που ήρθε για να μείνει. Σύμφωνα με τα στοιχεία, το 11μηνο Γενάρη - Νοέμβρη του 2022 η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας έπεσε κατά 25,07% και του φυσικού αερίου κατά 17,8%. Και αυτό χωρίς ακόμα να τεθούν σε εφαρμογή τα μέτρα υποχρεωτικής μείωσης της κατανάλωσης τις ώρες αιχμής όπως προβλέπει η απόφαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Οπως βέβαια καμία διαφορά δεν κάνουν τα καλάθια «καπαμά», για τις ανατιμήσεις στα ράφια των σούπερ μάρκετ που ήρθαν για να μείνουν, υποχρεώνοντας περισσότερα από τα μισά νοικοκυριά να περικόψουν κι από τα πιο στοιχειώδη αγαθά: Τα δύο τελευταία χρόνια οι αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων έχουν φτάσει ακόμα και το 70%, φτάνοντας να εξαφανίζουν πλέον ακόμα και το 40% - 50% του εισοδήματος ενός νοικοκυριού!
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ «ερίζουν» για το πώς θα μοιραστεί η πίτα των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης στους επιχειρηματικούς ομίλους, παζαρεύουν «διευκολύνσεις» ύψους 1,5 δισ. ευρώ για τις ενεργοβόρες βιομηχανίες, ψήφισαν από κοινού τη διατήρηση των ειδικών φόρων στα καύσιμα, και η λίστα δεν έχει τελειωμό...
Με αυτό λοιπόν το «κοινό πρόγραμμα» κάνουν ποδαρικό στο 2023 οι σημερινοί και επίδοξοι κυβερνητικοί «σωτήρες», ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, για το ποιος από κυβερνητικές θέσεις θα θωρακίσει την καπιταλιστική κερδοφορία, φορτώνοντας νέα αντιλαϊκά μέτρα στον λαό, βάζοντας ακόμα πιο βαθιά στην κατάψυξη τις λαϊκές ανάγκες.
Γι' αυτό και όλοι μαζί απορρίπτουν τις προτάσεις του ΚΚΕ που συμφέρουν τον λαό, όπως την επαναφορά και καταβολή του 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης. Την κατάργηση του ΦΠΑ στα τρόφιμα και σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Την απαγόρευση των πλειστηριασμών σε κύριες κατοικίες εργατικών - λαϊκών οικογενειών. Τη μείωση του κόστους παραγωγής για τους φτωχούς αγρότες, με αφορολόγητο πετρέλαιο.
Το δίλημμα λοιπόν είναι αν μπροστά στη «βαρυχειμωνιά» που έρχεται και στις επερχόμενες εκλογές θα εκφραστεί η ανοχή σε αυτήν την πολιτική ή αν θα ενισχυθεί η δύναμη που μπορεί να βάλει εμπόδια, που συμβάλλει για να ανοίξει ο δρόμος για να νικήσει ο λαός, το ΚΚΕ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου