Δεν θα ξεχαστεί, δεν θα συγκαλυφθεί!

 Οι εικόνες από τα Τέμπη, γροθιά στο στομάχι.

Τα συντρίμμια. Οσοι «έφυγαν». Οσοι έζησαν. Οσοι αγνοούνται. Οσοι περιμένουν ακόμα το «τηλέφωνο όταν φτάσεις...».

Μια στιγμή και χάθηκαν όλα... Οργή και θλίψη.

* * *

Εχουν ακουστεί και ακούγονται πολλά.

«Ανθρώπινο λάθος»... Πρώτο και καλύτερο. Θα τα ρίξουν όλα στον σταθμάρχη και «καθάρισαν».

Αλλά, για μια στιγμή! Τι κράτος είναι αυτό που αφήνει 350 ανθρώπους να κρέμεται η ζωή τους από ένα «ανθρώπινο λάθος»;

Κι αν ο σταθμάρχης (και ο κάθε σταθμάρχης) πάθαινε εγκεφαλικό; Αν ένιωθε αδιαθεσία και λιποθυμούσε;

Σε πιάνει απόγνωση όταν σκέφτεσαι τις δυνατότητες που προσφέρει σήμερα η τεχνολογία να προλαμβάνονται τέτοιες τραγωδίες, να ελαχιστοποιούνται οι πιθανότητες το κακό να συμβεί...

Ομως στις ράγες του κέρδους εκτροχιάζονται οι λαϊκές ανάγκες, ακόμα και η ίδια η ζωή.

Πορείες αντίθετες και συγκρουόμενες...

***

Κατά τ' άλλα, αποτελεσματικότατο το κράτος όταν κάνει πλειστηριασμούς και εξώσεις μεροκαματιάρηδων.

'Η όταν στήνει μηχανισμούς παρακολούθησης κομμάτων, πολιτικών, δημοσιογράφων...

Λεφτά για το ΝΑΤΟ, τους εφοπλιστές και τους βιομηχάνους υπάρχουν, αλλά η ασφάλεια του λαού σκοντάφτει στις ...«αντοχές της οικονομίας».

Πάντως, να μην τους αδικούμε. Εχουν ηλεκτρονικές εφαρμογές που λειτουργούν άψογα. Οπως το «112» ή αλλιώς «τρέξτε να σωθείτε»...

Ατομική ευθύνη και μέχρι εκεί.

* * *

«Καλά, αλλά για όλα αυτά δεν κάνατε μια απεργία». Αυτό ξεστόμισε δημοσιογράφος σε σιδηροδρομικό που εξηγούσε τα χρόνια προβλήματα...

«Οταν κάναμε απεργία, μας την έβγαζε παράνομη ο νόμος Χατζηδάκη», απάντησε ο εργαζόμενος. Και η αντίδραση: «Ε, καλά, μην πιάσουμε τώρα τα συνδικαλιστικά...»!

Πού; Στα κανάλια και ραδιόφωνα, που αποσιωπούν κάθε αγώνα και διεκδίκηση!

Που την Πέμπτη, μέρα απεργίας στους συρμούς για το δυστύχημα στα Τέμπη, έκαναν «ρεπορτάζ» την «ταλαιπωρία των οδηγών στον δρόμο».

Που μάλωναν τους απεργούς επειδή δεν «κρατήθηκαν» μια μέρα για να προετοιμαστεί ο κόσμος!

Πόσο πιο πάτος;

Και με την ευκαιρία: Εκείνες οι κινητοποιήσεις με τους χιλιάδες διαδηλωτές το βράδυ της Πέμπτης ...δεν υπήρξαν ποτέ; Γατί δεν είδαμε και δεν ακούσαμε τίποτα από την πλειοψηφία των ΜΜΕ.

Αυτών που την «τιμή» και τη «διαφάνεια» έσωσε ο νόμος Παππά του ΣΥΡΙΖΑ.

* * *

Ακούστηκε και το άλλο. Οτι η θυσία των φιλάθλων του ΠΑΟΚ στα Τέμπη το 1999 «έπιασε τόπο», γιατί φτιάχτηκε ο δρόμος!

Το πιάσαμε το υπονοούμενο.

Πείτε μας όμως: Πόσοι νεκροί χρειάζονται για να φτιαχτούν ο δρόμος, ο σιδηρόδρομος, το ρέμα που πλημμυρίζει, τα σπίτια που γκρεμίζονται από τους σεισμούς;

Απλά ντροπή!

* * *

Αλλοι πάλι σχολίαζαν το εγχειρίδιο διαχείρισης κρίσεων για κυβέρνηση και αντιπολίτευση, το οποίο συντάχθηκε μετά το Μάτι.

Τι κάνεις και τι δεν κάνεις, στο όνομα της επικοινωνίας και της μάχης των εντυπώσεων.

Αν είσαι κυβέρνηση - λένε - ζητάς συγγνώμη, παραιτείς δυο - τρεις, δεν ρίχνεις ευθύνες στα θύματα... Δεν κάνεις «on camera» συσκέψεις, δεν κρύβεις τους νεκρούς.

Αν είσαι αντιπολίτευση, δεν ανοίγεις με την πρώτη καβγά, μιλάς γενικά για ευθύνες, δείχνεις «ώριμος» και «συναινετικός».

Μια χαρά τα πήγαιναν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, ακολουθώντας πιστά το manual.

Μέχρι που διέρρευσαν εκείνες οι σελίδες από τη δήλωση του παραιτηθέντος υπουργού Καραμανλή, όπου του υποδείκνυαν τις ...σωστές απαντήσεις σε πιθανές ερωτήσεις.

Εκεί χάθηκε πια κάθε σασπένς...

* * *

«Φταίει το κράτος ή φταίει ο ιδιώτης επενδυτής;». Το μέγα δίλημμα των ημερών από όσους προσπαθούν να βγάλουν λάδι και τους δυο.

Το κράτος «σπρώχνει» τη στρατηγική της «απελευθέρωσης» και των ιδιωτικοποιήσεων στο σιδηροδρομικό έργο.

Το κράτος έκανε «κομματάκια» τον ΟΣΕ για να πάρουν οι ιδιώτες τα «φιλέτα».

Το κράτος πούλησε τα κερδοφόρα «κομματάκια» σε επενδυτές και κράτησε τις υποδομές.

Το κράτος επιδοτούσε τον επενδυτή με περίπου 750 εκατομμύρια ευρώ.

Το κράτος λειτουργεί τις υποδομές με όρους μείωσης του «κόστους». Ο,τι κάνει και ο επενδυτής...

Ποιος φταίει λοιπόν; Μα το κράτος των επενδυτών! Που στέκεται παντού και πάντα απέναντι στις ανάγκες, στα συμφέροντα του λαού...

Εχει κέρδος; Επενδύω. Δεν έχει; «Πάμε κι όπου βγει...».

* * *

Θίχτηκαν στο ΜέΡΑ25 για την υπενθύμιση των δηλώσεων Βαρουφάκη το 2015...

Ο Βαρουφάκης - λένε - δεν είχε πει τότε ότι είναι έτοιμος να πουλήσει τον ΟΣΕ για 1 ευρώ, αλλά υποστήριξε πως «αν είναι διατεθειμένοι να επενδύσουν 5 δισ., με ένα ευρώ θα ήμουν ευχαριστημένος».

Δηλαδή, όχι Γιάννης... Γιάνης. Γιατί η ουσία του «μη δογματικού» απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις (με ΣΔΙΤ ή χωρίς) Βαρουφάκη παραμένει.

* * *

Εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν ...εκτροχιαστεί. Δεν κάνουν - λέει - αντιπαράθεση με τη ΝΔ, γιατί σέβονται τους νεκρούς.

Το ότι οι εγκληματικοί νόμοι της «απελευθέρωσης» έχουν και τη δική του υπογραφή, μαζί με της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, μικρή σημασία έχει.

Ποιος θα ψάξει άλλωστε μέσα στην ταραχή των ημερών τι ψήφιζε ο ένας και τι ο άλλος;

Ποιος θα αναζητήσει για παράδειγμα τον νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το 2016 - και μάλιστα με τη διαδικασία του κατεπείγοντος - ενσωματώνοντας Οδηγία της ΕΕ για τον κατακερματισμό των σιδηροδρόμων;

Μόνο που το 2012, γι' αυτήν την Οδηγία, ο «αντιμνημονιακός» τότε ΣΥΡΙΖΑ εξαπέλυε μύδρους στην Ευρωβουλή.

Τελικά όμως, αποδεικνύεται ότι όταν υιοθετείς το πλαίσιο (πολιτική της ΕΕ για την «απελευθέρωση» των Μεταφορών), τότε θα αποδεχτείς και τις λεπτομέρειές του.

Παρόλο που ως αντιπολίτευση θα λες και καμιά κορόνα...

Και απ' αυτό όμως «διδάχτηκαν». Γι' αυτό σήμερα κρατούν μικρό «αντιπολιτευτικό» καλάθι.

Εύκολα «σηκώνεις τους τόνους» για κλέφτες, διεφθαρμένους κ.λπ., δύσκολα όμως όταν έχεις βάλει το χεράκι σου σ' αυτήν την πολιτική, όταν υπηρετείς τα ίδια συμφέροντα.

Γι' αυτό ζούμε το «θα λογαριαστούμε μετά» σε νέες περιπέτειες...

***

Χρειάστηκαν σχεδόν 60 νεκροί κι άλλοι τόσοι τραυματίες για να μάθουμε ότι στη χώρα μας λειτουργεί Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων (ΡΑΣ).

'Η αλλιώς ο φερετζές της «απελευθέρωσης» και των ιδιωτικοποιήσεων, όπως και κάθε άλλος «ανεξάρτητος φορέας».

Στην Ενέργεια, η αντίστοιχη Αρχή ...επιτηρεί την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια.

Εδώ διαβάζουμε ότι είναι υπεύθυνη για την ασφάλεια στις σιδηροδρομικές μεταφορές.

Αλλά και αρμόδια «για θέματα ανταγωνισμού στον ελληνικό σιδηρόδρομο».

Το ένα μάτι στη Δύση, το άλλο στην Ανατολή. Ανταγωνισμός και ασφάλεια ίσον φλόγα και νερό. Και στη μέση η ΡΑΣ να κάνει τον διαιτητή στα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Και μετά «στείλε όταν φτάσεις»...

***

Το σύνθημα που γέννησε η τραγωδία συγκλονίζει: «Το έγκλημα δεν θα ξεχαστεί, όλων των νεκρών να γίνουμε φωνή!».

Φωνάζουμε λοιπόν και καταδικάζουμε την πολιτική που φροντίζει τα κέρδη των λίγων και γι' αυτό αφήνει απροστάτευτους τους πολλούς.

Φωνάζουμε για τα κέρδη τους, που είναι οι ζωές μας!

Φωνάζουμε και απαιτούμε «να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο» - και αυτό σημαίνει να αποδοθούν ευθύνες σ' αυτήν την πολιτική, σ' αυτό το κράτος, σ' αυτό το σύστημα, που για τον νόμο του κέρδους απειλεί όχι μόνο την επιβίωσή μας (εισόδημα, δικαιώματα, μισθοί κ.λπ.) αλλά και την ίδια μας τη ζωή.

Και τις ευθύνες αυτές μπορεί να τις αποδώσει μόνο ο λαός, με τη δράση του και την πολιτική του στάση.

Φωνάζουμε και παλεύουμε για ασφαλείς, φτηνές και σύγχρονες μεταφορές, με σταθερή και μόνιμη δουλειά για τους εργαζόμενους, αξιοπρεπείς αμοιβές και συνθήκες ασφαλείας.

Φωνάζουμε και καταδικάζουμε τις ευθύνες της ΕΕ και όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, των μηχανοδηγών δηλαδή στο τρένο της αντιλαϊκής «απελευθέρωσης».

Φωνάζουμε και δεσμευόμαστε ότι το έγκλημα αυτό δεν θα συγκαλυφθεί!