Μορίς Ραβέλ

 Στις 7 Μαρτίου 1875 γεννιέται ο Μορίς Ραβέλ στην πόλη Σιμπούρ των Κάτω Πυρηναίων, διάσημος συνθέτης κλασικής μουσικής.

Σε ηλικία μόλις 14 χρόνων εισήχθη στο Ωδείο του Παρισιού, όπου παρέμεινε ως το 1905. Εκεί συνέθεσε το πρώτο πολύ γνωστό έργο του «Παβάνα για μια νεκρή ινφάντα». 

Όμως ο Ravel θα δοξαστεί για το πιο απλό – και το πιο αδιάφορο κατά την άποψη του – μουσικό θέμα στην πλούσια διαδρομή του. Το “Bolero”, κάτι μεταξύ μουσικού παιχνιδιού και χατιρικής δημιουργίας, γράφτηκε το 1928 για τη φίλη του, διάσημη ρωσίδα μπαλαρίνα και θεραπαινίδα των τεχνών, Ida Rubinstein.

Η λαμπρή φοίτηση του Ραβέλ στο Ωδείο του Παρισιού προκάλεσε μάλιστα και ένα σκάνδαλο. Οταν η συντηρητική κριτική επιτροπή αρνήθηκε για τρίτη φορά να του απονείμει το Βραβείο Ρώμης για τη σύνθεση, γνωστοί μουσικοί και κριτικοί δημοσίευσαν διαμαρτυρίες, εξωθώντας τον διευθυντή του ωδείου, Τεοντόρ Ντυμπουά, σε παραίτηση.

Το πιο γνωστό του έργο είναι το θαυμάσιο Μπολερό, διακρίθηκε όμως σε όλα τα είδη της μουσικής (για θέατρο, για μπαλέτο, για ορχήστρα, για χορωδία). Κατά τη διάρκεια της ζωής του, η μουσική του προκάλεσε μεγάλες συγκρούσεις στον πνευματικό κόσμο της Γαλλίας. Ενα από τα αξιοσημείωτα γεγονότα στη ζωή του Ραβέλ ήταν η άρνησή του το 1920 να δεχτεί τον τίτλο της Λεγεώνας της Τιμής.

Η ζωή του Ραβέλ σε γενικές γραμμές ήταν ήσυχη. Ουδέποτε παντρεύτηκε και μολονότι δεν ήταν ακοινώνητος, είχε λιγοστούς φίλους. Τον περισσότερο καιρό παρέμενε στο σπίτι του, κοντά στο δάσος του Ραμπουγέ συνθέτοντας.

Τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής του ο Ραβέλ αρρώστησε βαριά, πράγμα που όχι μόνο τον εμπόδισε να γράψει έστω και μία ακόμη νότα, αλλά του κόστισε επίσης την ικανότητά του να μιλάει και να κινείται. Εχοντας χάσει κάθε δυνατότητα επαφής με το περιβάλλον, ύστερα από μια αποτυχημένη χειρουργική επέμβαση που προσπάθησε να αποκαταστήσει τη ροή αίματος προς τον εγκέφαλό του, ο Μορίς Ραβέλ πέθανε το 1937.

Ο Ιγκόρ Στραβίνσκι, θέλοντας ασφαλώς να του αποδώσει τιμή αν και με κάπως φλεγματικό τρόπο, είχε αναφερθεί στη συνθετική ικανότητα του Ραβέλ αποκαλώντας τον «τον τελειότερο ελβετό ωρολογοποιό». Οντως ο Ραβέλ ήταν λεπτολόγος, σχολαστικός, τελειομανής.

ΗρακλήςΚακαβάνης