* Σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή ξεμύτισαν οι προπαγανδιστές της «απελευθέρωσης», που απάλλαξε τάχα τον σιδηρόδρομο από τις «παθογένειες του κρατισμού» και του «κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού», τη «διαφθορά», τη «διασπάθιση δημόσιου χρήματος» και την «κακοδιαχείριση», βάζοντάς τον σε «τροχιά ανάπτυξης».
Για να δικαιολογήσουν αυτήν την εγκληματική πολιτική, που υπηρετούν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις, φτάνουν να λένε πως η «μαύρη τρύπα» των σιδηροδρόμων κόστιζε στο κράτος όσο η 13η σύνταξη (!), που θα την είχε γλιτώσει αν «έτρεχε» νωρίτερα το σχέδιο της «απελευθέρωσης» των σιδηροδρομικών συγκοινωνιών.
Η καταφυγή στη συκοφάντηση και στο δίλημμα «κρατικό - ιδιωτικό» είναι άλλοθι για να «βγαίνει λάδι» η στρατηγική της «απελευθέρωσης», που ούτε καλύτερες υπηρεσίες προσφέρει στον λαό, ούτε μεγαλύτερη ασφάλεια, ούτε φτηνότερες τιμές. Αντίθετα, στόχο έχει να θωρακίσει και να επεκτείνει την κερδοφορία των ομίλων που εκμεταλλεύονται τον σιδηρόδρομο, με τον λαό να πληρώνει όχι μόνο πανάκριβα εισιτήρια, αλλά και τις υποδομές, που η συντήρηση και η κατασκευή νέων απαιτούν τεράστια κεφάλαια.
Ανεξάρτητα λοιπόν αν στο μετοχικό κεφάλαιο τέτοιων εταιρειών πλειοψηφεί το κράτος ή κάποιος ιδιώτης, η λειτουργία τους με όρους «κόστους - οφέλους» παραμένει απαράβατος κανόνας, σε βάρος της λαϊκής ανάγκης για σύγχρονες, φτηνές και ασφαλείς μεταφορές.
Ποιος δεν θυμάται τον «κρατικό» καρβουνιάρη να κάνει 9, 10, 11 ή και 12 ώρες το δρομολόγιο Αθήνα - Θεσσαλονίκη, να σταματάει κάθε τρεις και λίγο σε μονή γραμμή, να κρέμονται οι επιβάτες από τα παράθυρα; Ποιος δεν θυμάται τη χρόνια υποχρηματοδότηση, τα «πάρε - δώσε» με εργολαβίες, την απαξίωση του τροχαίου υλικού εξαιτίας της υποσυντήρησης;
Γι' αυτό, απάντηση στη σημερινή επικίνδυνη κατάσταση δεν είναι η επιστροφή στον σιδηρόδρομο με ιδιοκτήτη το αντιλαϊκό κράτος, που θα λειτουργεί με τους ίδιους νόμους του κέρδους, αλλά η πάλη για σιδηρόδρομο αποκλειστικά κρατικό, ενταγμένο σε έναν ενιαίο φορέα μεταφορών που θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία, στο πλαίσιο μιας άλλης εξουσίας, και θα λειτουργεί με κριτήριο την κάλυψη των συνδυασμένων λαϊκών αναγκών για καθολικές, φτηνές, ποιοτικές, ασφαλείς μετακινήσεις και μεταφορές.
Αυτόν τον δρόμο «έδειχνε» το ΚΚΕ όταν ο σιδηρόδρομος ελεγχόταν από το κράτος, τον ίδιο φωτίζει και σήμερα, που ο λαός ζει από πρώτο χέρι τα «καλά» της πολυδιαφημισμένης «απελευθέρωσης» και ιδιωτικοποίησης.
* Το σκίτσο του Πάνου Ζάχαρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου