Γύρω από τον ίδιο άξονα

Μιλώντας στην «Political» ο ΥΠΕΞ, Ν. Δένδιας, στην ερώτηση για τη θητεία του στο υπουργείο, είπε ότι του επέτρεψε «την εκπόνηση και εφαρμογή ενός συνεκτικού σχεδίου με ευρύ γεωγραφικό ορίζοντα και με στόχο τη διαρκή επέκταση και εμβάθυνση των συμμαχιών και συνεργασιών μας και την αποτελεσματική αντιμετώπιση των προκλήσεων».

Οσον αφορά το τι θα συμβούλευε τον επόμενο υπουργό Εξωτερικών, είπε ότι θα παρέδιδε ένα σημείωμα για να του υπενθυμίσει ότι συγκροτήθηκε ένα πολυεπίπεδο δίκτυο σχέσεων, που θα πρέπει να διατηρηθεί, «όπως η στρατηγική σχέση συνεργασίας μας με τις ΗΠΑ, η ενεργός παρουσία μας σε διεθνείς και περιφερειακούς Οργανισμούς» κ.λπ.

Αντίστοιχα, μιλώντας στην «Athens Voice», ο Γ. Κατρούγκαλος ρωτήθηκε ποια «ήταν τα μεγάλα λάθη της κυβέρνησης Μητσοτάκη». Στη μακροσκελή του ανάλυση για όλες τις επιμέρους πλευρές της κυβερνητικής πολιτικής, απουσίαζε βέβαια κάθε αναφορά στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, στο παραπέρα «άπλωμα» βάσεων και στρατιωτικού προσωπικού σε όλη τη χώρα. Και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού ο λεγόμενος Στρατηγικός Διάλογος Ελλάδας - ΗΠΑ είχε ξεκινήσει επί ΣΥΡΙΖΑ το 2018...

Λέξη δεν υπήρχε και για την ενεργότερη εμπλοκή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ΝΑΤΟ - Ρωσίας στην Ουκρανία. Για τις συνεχείς αποστολές πυρομαχικών και όπλων στην κυβέρνηση του Κιέβου, την υποστήριξη από βάσεις, λιμάνια και άλλες υποδομές των αμερικανοΝΑΤΟικών δυνάμεων που διαμετακομίζονται προς τη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, με την Ελλάδα να παίζει ενεργό ρόλο εντός ΝΑΤΟ και ΕΕ στους πολεμικούς σχεδιασμούς τους.

* * *

Ο Δένδιας, πάλι, σε ερώτημα για τα Ελληνοτουρκικά, εστιάζοντας σε αλλαγές που θέλει να προωθήσει στις λεγόμενες «διερευνητικές» για «φρεσκάρισμά» τους, προκειμένου να «τρέξουν» ταχύτερα διαβουλεύσεις και διευθετήσεις, επέμεινε ότι η συγκεκριμένη διαδικασία «εξυπηρετούσε τη λογική του Ελσίνκι, που καταρχάς είχε ως καταληκτική ημερομηνία το 2004».

«Υστερα από 21 χρόνια, πραγματοποιήθηκαν 64 γύροι διερευνητικών επαφών, χωρίς να υπάρχει αποτέλεσμα. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο έχω καταλήξει σε συγκεκριμένες σκέψεις για το πώς θα μπορούσαν να διεξαχθούν οι επόμενοι γύροι, τις οποίες και θα γνωστοποιήσω στον πρωθυπουργό και στον επόμενο υπουργό Εξωτερικών», σε μία «προσπάθεια» που, υπό προϋποθέσεις, «θα έχει τη στήριξη του συνόλου σχεδόν των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων», είπε ο υπουργός.

Αλλά και ο Κατρούγκαλος διαπιστώνει μια «κόπωση» στα Ελληνοτουρκικά. Αναφερόμενος στη «διπλωματία των σεισμών» και στο κατά πόσο αυτή μπορεί να παράξει αποτελέσματα σήμερα, επιστρέφει στο 1999 και διαπιστώνει ότι τότε ήταν διαφορετικά τα πράγματα, επειδή «η "διπλωματία των σεισμών" υπηρέτησε ένα ευρύτερο σχέδιο ένταξης των διμερών σχέσεων στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, με τη Συμφωνία του Ελσίνκι, παρά τις σκιές του τελευταίου να μην ξεκαθαρίζει ότι η προσφυγή στη Χάγη θα γίνει αποκλειστικά για τις θαλάσσιες οικονομικές ζώνες».

Θυμίζουμε ότι η Συμφωνία του Ελσίνκι, που υπέγραψε το 1999 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στο όνομα του να γίνει η Κυπριακή Δημοκρατία μέλος της ΕΕ, αναγνώρισε ελληνοτουρκικές «συνοριακές διαφορές» στο Αιγαίο, ενώ σε συνδυασμό με τη Συμφωνία της Μαδρίτης το 1997, υπό την εποπτεία ΝΑΤΟ και ΕΕ, «φούσκωσαν τα πανιά» των τουρκικών αμφισβητήσεων και την επέκταση των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο.

* * *

Ορισμένες ακόμα «συμπτώσεις»: Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ν. Ανδρουλάκης, σε διακαναλική συνέντευξή του, έβαλε θέμα «να στηρίξουμε την πολιτική του ευρωστρατού ώστε να μην πληρώνει ο ελληνικός λαός δισεκατομμύρια για να προστατεύει τα σύνορα, που είναι και ευρωπαϊκά σύνορα. Να γίνεται με ευρωστρατό».

Αλήθεια, πόσο διαφορετική είναι η «λογική» της ΝΔ, που χαρακτηρίζει «ΝΑΤΟικό έδαφος» τα ελληνικά νησιά στη συνοριογραμμή με την Τουρκία, ζητώντας να αναβαθμιστεί η «εποπτεία» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στο Αιγαίο, ως «ασπίδα» δήθεν στις τουρκικές διεκδικήσεις; Κι ενώ είναι γνωστό ότι μέσα από τέτοιες ορολογίες «αλέθονται» σύνορα και κυριαρχικά δικαιώματα στο μεγάλο ιμπεριαλιστικό παζάρι.

Δεν είναι να απορεί κανείς πως οι προτάσεις του ενός διαχέονται στον σχεδιασμό του άλλου και πως η πολιτική τους στις διεθνείς σχέσεις - όπως και σε όλα τα σοβαρά ζητήματα, που καθορίζουν και τα μικρότερα - συμπίπτουν μέχρι ταύτισης. Ο λόγος είναι ότι οι πολιτικές τους γυρίζουν γύρω από τον ίδιο άξονα: Τα συμφέροντα και τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, τα ζωτικά συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης, για τα οποία ο λαός και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας βυθίζονται ολοένα και περισσότερο στη δίνη των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και σχεδιασμών...

Μ.