Κράτος εχθρικό για τον λαό και τις ανάγκες του, σε όλες τις εκφάνσεις του

Οπως μετά από κάθε τραγωδία, έτσι και τώρα, μετά τη δολοφονία του 29χρονου Μιχάλη στη Νέα Φιλαδέλφεια, αρχίζει ξανά από την κυβέρνηση, τα κόμματα και τα επιτελεία του κεφαλαίου μια «βολική» συζήτηση: Για το ποιοι κρίκοι του κρατικού μηχανισμού έκαναν ή δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους, για την «ανικανότητα» ή μη της κυβέρνησης, για την «ανάγκη βαθιών αλλαγών», για το ότι «χρειάζονται ξήλωμα και ξαναστήσιμο ζωτικοί πυλώνες του κράτους», για να γίνουμε, όπως λένε, «μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα».

Το αποπροσανατολιστικό αυτό γαϊτανάκι που στήνεται για πολλοστή φορά δεν είναι καθόλου τυχαίο. Εκτός από το ότι προσπαθούν να κουκουλώσουν τις τεράστιες και οφθαλμοφανείς ευθύνες της κυβέρνησης για τη δολοφονική επίθεση στη Νέα Φιλαδέλφεια, επιχειρούν να συσκοτίσουν τον πραγματικό ένοχο, τον πραγματικό κοινό παρονομαστή πίσω από κάθε τραγωδία που βιώνει ο λαός: Τον αντιλαϊκό χαρακτήρα του ίδιου του αστικού κράτους, που ακριβώς επειδή είναι αποτελεσματικότατο και ικανότατο στην υπεράσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου, είναι εχθρικό απέναντι στα συμφέροντα και τις ανάγκες του λαού.

Στην περίπτωση της Νέας Φιλαδέλφειας, «απορούν» και «ξαφνιάζονται» πώς είναι δυνατόν σεσημασμένες ομάδες χούλιγκαν να διασχίζουν ανενόχλητοι τρεις χώρες, παρά μάλιστα τα αλλεπάλληλα σχετικά «σήματα» μεταξύ κρατικών υπηρεσιών, και τελικά να φτάνουν στον προορισμό τους στην Ελλάδα για τη δολοφονική τους επίθεση...

«Ξεχνούν» ότι και ο συγκεκριμένος οπαδικός στρατός που χτύπησε στη χώρα μας - όπως και πολλοί άλλοι στην «κανονική Ευρώπη» - αποτελείται από οργανωμένους φασίστες, «ξεχνούν» ότι αυτοί οι οπαδικοί στρατοί έχουν διεθνείς διασυνδέσεις και αξιοποιούνται πολύμορφα, ως δυνάμεις κρούσης σε επιχειρηματικούς ανταγωνισμούς, αλλά και σε άλλους βαθύτερους σχεδιασμούς, όπως π.χ. οι διάφορες «πολύχρωμες επαναστάσεις» στην Ανατολική Ευρώπη.

«Ξεχνούν» ότι το αστικό κράτος, που είναι ανεκτικό στις φασιστικές ομάδες ακριβώς γιατί αποτελούν τα μαντρόσκυλα του συστήματος, που κάνει τα «στραβά μάτια» στους οπαδικούς στρατούς, οι οποίοι σε πληθώρα περιπτώσεων αξιοποιούνται ως δυνάμεις εμπροσθοφυλακής απέναντι στο εργατικό - λαϊκό κίνημα (από μπραβιλίκια απέναντι σε απεργούς μέχρι επιθέσεις και προβοκάρισμα μαζικών λαϊκών διαδηλώσεων, ο κατάλογος δεν έχει τέλος...), δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα και προστάτης του λαού από την εγκληματική τους δράση, όσα επιχειρησιακά «σήματα» και «ειδοποιήσεις» να προηγηθούν...

«Ξεχνούν» επίσης ότι το ίδιο αστικό κράτος πριμοδοτεί με κάθε τρόπο τους μεγαλοεπιχειρηματίες που λυμαίνονται και εκμεταλλεύονται τον αθλητισμό, οι οποίοι με τη σειρά τους - όταν δεν βγάζουν υποκριτικές ανακοινώσεις για την «οπαδική βία» - αξιοποιούν και συντηρούν τους οπαδικούς στρατούς, για την υπεράσπιση των τεράστιων επιχειρηματικών συμφερόντων τους και για τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς.

Οποια πέτρα κι αν σηκώσει κανείς, σε κάθε μεγάλη τραγωδία που βιώνει ο λαός, σε κάθε κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, ξεπροβάλλει ο ίδιος αντιλαϊκός χαρακτήρας του αστικού κράτους, η ίδια «αντίθεση» ανάμεσα στη μεγάλη ικανότητά του να υπερασπίζεται τα συμφέροντα του κεφαλαίου και στην επιλεκτική «ανικανότητά» του να καλύπτει ακόμα και τις πιο στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες.

Το κράτος είναι αποτελεσματικότατο, όταν με κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων εξαπολύει τον τεράστιο μηχανισμό καταστολής απέναντι στον λαό, όταν στέλνει κλούβες, ΜΑΤ, ασφαλίτες, ειδικές δυνάμεις του λιμενικού κ.ά., απέναντι στις απεργίες και στις μεγάλες λαϊκές διαδηλώσεις, απέναντι στις κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς, απέναντι σε κατοίκους και φορείς που κινητοποιούνται για τους ελεύθερους χώρους κ.ο.κ.

Με συμφωνίες που υπογράφουν και ψηφίζουν όλες οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου, ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ και όλα τα συμπληρώματά τους, το αστικό κράτος έχει «συνέχεια» και είναι ένα καλοκουρδισμένο ρολόι όταν πρόκειται για την παροχή νέων «κινήτρων» και μποναμάδων στους επιχειρηματικούς ομίλους, είναι «ικανότατο» όταν πρόκειται για τις «αγορές του αιώνα» για τις ΝΑΤΟικές ανάγκες, για τη λειτουργία των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων στη Σούδα, στην Αλεξανδρούπολη κ.α. και το άνοιγμα νέων σε νησιά...

Το ίδιο κράτος είναι ωστόσο «ανήμπορο» και «απροετοίμαστο» να προστατέψει τον λαό από τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες που ρημάζουν ζωές και περιουσίες κάθε χρόνο. Η ίδια οικονομία, που όταν πρόκειται για το κεφάλαιο είναι ...«το αφεντικό τρελάθηκε», «δεν αντέχει» τα αναγκαία μέτρα πρόληψης για τις λαϊκές οικογένειες.

Και μιας και στην επικαιρότητα βρίσκονται τα διάφορα προειδοποιητικά «σήματα» που δεν αξιοποιήθηκαν στην περίπτωση της Νέας Φιλαδέλφειας, το ίδιο αστικό κράτος είχε εκατοντάδες προειδοποιητικά «σήματα», από επιστήμονες, από μαζικούς φορείς, ακόμα και από δημόσιες υπηρεσίες, για την τραγική κατάσταση στο δημόσιο σύστημα Υγείας, για τη μεγάλη σεισμικότητα της χώρας και τις ανάγκες αντισεισμικής θωράκισης, όπως και για μια σειρά άλλους τομείς κρίσιμους για τη ζωή του λαού.

Και σε αυτήν την περίπτωση, όμως, το ίδιο αστικό κράτος, που είναι ικανότατο στη διασφάλιση όλων των όρων για την τεράστια κερδοφορία των ιδιωτικών επιχειρηματικών ομίλων στην Υγεία, «αδυνατεί» να καλύψει βασικές ανάγκες του λαού και προχωρά σε άθλια «μπαλώματα», όπως η αποστολή ανειδίκευτου προσωπικού στα ασθενοφόρα, στον κρίσιμο τομέα της επείγουσας ιατρικής βοήθειας...

Αντίστοιχα, στον τομέα της αντισεισμικής θωράκισης, χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη» (βλέπε και σελίδα 6) την περασμένη Παρασκευή, που αποκάλυψε ότι παρά τις κυβερνητικές εξαγγελίες τον περασμένο Φλεβάρη για υποχρεωτικούς ελέγχους στα σχολεία, μετά τον καταστροφικό σεισμό στην Τουρκία που έστειλε τα δικά του «σήματα» και στη χώρα μας, μέχρι τώρα - έναν μήνα πριν αρχίσει η νέα σχολική χρονιά - πάνω από 9.000 σχολεία που έχουν χτιστεί την περίοδο 1960 - 1985 δεν έχουν ελεγχθεί ποτέ!

Ολα τα παραπάνω προσπαθούν να κρύψουν η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, σήμερα όπως και σε κάθε προηγούμενη φάση που μιλούσαν για «επανίδρυση του κράτους», για «επιτελικό κράτος», για «αποτελεσματικό κράτος», «συμμετοχικό κράτος» κ.ο.κ. Στόχος της ίδιας της ύπαρξης του αστικού κράτους είναι η διαιώνιση της εκμετάλλευσης του λαού και η υπεράσπιση των κερδών του κεφαλαίου που προκύπτουν από το ξεζούμισμά του. Γι' αυτό σε κάθε έκφραση και «παραλλαγή» του είναι ένα κράτος εχθρικό απέναντι στον λαό και τις ανάγκες του.

Οι δε «μεταρρυθμίσεις» και «επανιδρύσεις» που εξαγγέλλονται κατά καιρούς, πέρα από την προσπάθεια αποπροσανατολισμού του λαού, εξυπηρετούν την προσαρμογή του αστικού κράτους σε ολοένα και πιο επιθετική και αντιδραστική κατεύθυνση, ακριβώς γιατί αυτό απαιτεί ένα σύστημα που σαπίζει σε όλη του τη γραμμή.

Το κράτος που εξυπηρετεί μια χαρά τα συμφέροντα των μονοπωλίων, αλλά «δεν χωράει» τις ανάγκες και τα συμφέροντα του λαού, δεν «αλλάζει», μονάχα ανατρέπεται, με την οργανωμένη εργατική - λαϊκή πάλη που βάζει στο στόχαστρό της τους πραγματικούς ενόχους, την ίδια την εξουσία του κεφαλαίου και την καπιταλιστική εκμετάλλευση.