Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΝΟΨΕΙ ΤΟΥ ΔΥΣΚΟΛΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ
«Οποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει», λέει με πρωτοφανή ωμότητα ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών, την ώρα που τα νοικοκυριά ψάχνουν τρόπο να ζεσταθούν
«Οποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει», λέει με πρωτοφανή ωμότητα ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών, την ώρα που τα νοικοκυριά ψάχνουν τρόπο να ζεσταθούν
Γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας στις 29 Μάη του 1935 και στα 18 του, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα ώστε να σπουδάσει παιδαγωγός ωστόσο η αριστερή κληρονομιά του πατέρα του έγινε λόγος αρνητικής αντιμετώπισής του από το πανεπιστήμιο καθώς δεν του επέτρεψαν να εγγραφεί στη σχολή λόγω έλλειψης χαρτιού κοινωνικών φρονημάτων.
Πεθαίνει ο Ιταλός ποιητής Ντάντε Αλιγκιέρι (Δάντης).
14/09/1812
Ο Γαλλικός στρατός υπό τον Ναπολέοντα εισέρχεται στη Μόσχα. Οι Ρώσοι βάζουν φωτιά στην πόλη προκειμένου οι κατακτητές να μη βρουν εφόδια και να μη βγάλουν τον χειμώνα.
Ένα από τα πιο λαμπρά μυαλά της εποχής του ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή, που ήδη είχε γευτεί στο πετσί του τη ρήση “ουδείς προφήτης στον τόπο του”, είχε την “ατυχία” να γίνει περισσότερο γνωστός χάρη στο μύθο πως βοήθησε τον Αϊνστάιν να διατυπώσει τη θεωρία της σχετικότητας (μύθος που σε πιο συνωμοσιολογικές-ελληναράδικες εκδοχές αναφέρει μέχρι και “κλοπή” των θεωριών του Καραθεοδωρή από το νομπελίστα φυσικό), παρά για τις δικές του συμβολές σε σειρά επιστημονικών πεδίων.
Η επικοινωνιακή καταιγίδα των κυβερνητικών πανηγυρισμών για τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και το «καλάθι» των πρωθυπουργικών εξαγγελιών της Θεσσαλονίκης δεν μπορεί να κρύψει το ήδη ρημαγμένο λαϊκό εισόδημα που ο διψήφιος πληθωρισμός ήρθε να ισοπεδώσει. Εισόδημα που γνώρισε πάνω από 25% απώλειες στη δεκαετία.
Πεθαίνει ο Γάλλος φιλόσοφος Μισέλ Ντε Μοντέν (Μονταίνιος).
13/09/1788
H Νέα Υόρκη ανακηρύσσεται πρώτη ομοσπονδιακή πρωτεύουσα των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Η περιοχή πυκνοκατοικήθηκε τα τελευταία χρόνια του 19ου αιώνα και ιδιαίτερα μετά την άφιξη των Μικρασιατών προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Μια αδημοσίευτη αποκαλυπτική συνέντευξη του Στέλιου Καζαντζίδη
Είναι 1997 και σ' ένα στούντιο ηχογράφησης στα Κάτω Πατήσια, βλέπω για πρώτη φορά στη ζωή μου τον Στέλιο Καζαντζίδη, από κοντά. Συναντώ τον μύθο του ελληνικού τραγουδιού σε ένα υπόγειο! Διαπιστώνω πως πρόκειται για έναν πραγματικά γοητευτικό άντρα, που όμως είναι ξεκάθαρο, στις κουβέντες, στο στήσιμο, στο χιούμορ, ακόμη και στο ντύσιμό του, πως έρχεται από μια άλλη εποχή. Φοράει άσπρο πουκάμισο και παρατηρώντας τα μάτια του, μου φαίνεται πως αλλάζουν χρώματα. Μόνο εκείνο το παράξενο γκρίζο «δαχτυλίδι», γύρω από την κόρη, μένει ίδιο.