Καταμεσής στον κάμπο,
Γι' αυτήν την πέτρα, που δροσίζει η πρωινή πάχνη.
Θα πολεμήσουμε για το χαμόγελο του κοριτσιού
Καταμεσής στην άνοιξη.
Θα πολεμήσουμε για τα χαρούμενα παιδικά παιχνίδια,
Στις γαλανές ακρογιαλιές,
Για την καυτερή άμμο, γι' αυτόν το σβώλο
απ' το παχύ ματωμένο πατρικό χώμα.
Θα πολεμήσουμε...»
Δήμος Ρεντής1