Το γράμμα, το νησί και το παιδί…

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, μου τα πες με το πρώτο σου το γάλα… λέει το τραγούδι που δεν δυστύχησε να το πούμε ποτέ, ευτυχώς, τραγουδάκι.
Κι έχει κολλήσει στο κεφάλι μου ετούτες τις μέρες που η χώρα με επιχορηγούμενα φωτάκια έχει μπει ταυτόχρονα σε δυο πόρτες – αίθουσες.
Στη μια οι γιορτές, κυρίως της αγοράς και της μοναξιάς των ξεχασμένων κι απ’ τον αγέννητο θεό τους.