Εδώ είμαι, Μεμέτ, αδελφέ μου.
Χαράματα με φώναξες, μόλις ένιωσες τη γη να τρέμει. Από το γείτονα ζητάει
βοήθεια ο άνθρωπος την ώρα του κακού. Σ’ άκουσα, σαν σε όνειρο, μέσα στον ύπνο
μου. Πετάχτηκα. Ο γείτονάς μου κινδυνεύει. Πάγωσα, σαν σε είδα θαμμένο στα
ερείπια να παλεύεις για να σωθείς. Θα σε βοηθήσω. Η θάλασσα, που βρίσκεται
ανάμεσά μας, μας ενώνει, δε μας χωρίζει. Τίποτα δε μας χωρίζει. Το ξέρεις, όπως
κι εγώ.
