Το Στρατοδικείον (...) όχι μόνον δεν εδίκασε τους πραγματικούς υπευθύνους των αιματηρών γεγονότων αλλά και καταδίκασε εις 60ετή συνολικήν φυλάκισιν 11 αθώους εργάτας και αγρότας [σημ: οι καταδικασθέντες ήταν 13 και τα χρόνια φυλάκισης 62]. Το γεγονός δεν είνε δυνατόν να εκπλήξη κανέναν. Χρόνια τώρα αι υπό διαφόρους μορφάς και υπό διάφορα προσχήματα συνεχιζόμεναι αυταί δίκαι εκτάκτων και τακτικών στρατοδικείων αποτελούν έναν συνδετικόν κρίκον μεταξύ της πολιτικής της καταπιέσεως, των διωγμών και της νομιμοποιημένης βίας. Οι εναντίον της εργατικής τάξεως και των χωρικών διωγμοί δεν είνε δυνατόν να ακολουθούν πάντοτε τον ίδιον δρόμον. Η αστική τάξη από καιρού εις καιρόν αισθάνεται την ανάγκη να καλύπτη τις βιαίας πράξεις της και την ενοχήν της δια «νομίμων» δικαστικών αποφάσεων. (...)