Η αστυνομία
κάνει επιδρομή,30/7/1946, στην έδρα της ΓΣΕΕ για να αφαιρέσει τη Διοίκηση από
τους νομίμους εκπροσώπους της εργατικής τάξης (που εκλέχθηκαν στο 8ο Συνέδριο
ένα χρόνο περίπου πριν).
Την επόμενη
μέρα ο υπουργός Εργασίας διορίζει ως επί το πλείστον μεταξικούς και κατοχικούς
συνδικαλιστές, τόσο στη διοίκηση της ΓΣΕΕ όσο και των Εργατικών Κέντρων.
Tον αντικομμουνισμό σε επίσημη πολιτική και ιδεολογία έχει
ανακηρύξει η κατά τ’ άλλα «δημοκρατική» ΕΕ των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», σε μια
προσπάθεια να σβηστεί από τον «ορίζοντα» της λαϊκής πάλης στην Ευρώπη μια
κοινωνία όπου καταργούνται η εκμετάλλευση και η καπιταλιστική ιδιοκτησία,
κοινωνικοποιούνται τα μονοπώλια και όλος ο παραγόμενος πλούτος.
«Τέτοιες
εγκαταστάσεις υπάρχουν πλέον και στην Ελλάδα, οι οποίες είναι μέσα στο
βεληνεκές των ιρανικών βαλλιστικών πυραύλων. Η Σούδα, εγκαταστάσεις Ισραηλινών
στην Κρήτη, Αραξος, Στεφανοβίκειο, ακόμα και ναυπηγικές εγκαταστάσεις που
εξυπηρετούν μονάδες επιφανείας του Αμερικανικού Στόλου, αποτελούν στόχους».
Ένα ευτράπελο περιστατικό που έζησε η Καίτη Ζέβγου, τον καιρό που την είχαν
συλλάβει και την ανέκριναν στην Ασφάλεια επί δικτατορίας Μεταξά. Το απόσπασμα
είναι από το βιβλίο “Με το Γιάννη Ζέβγο στο επαναστατικό κίνημα” Εκδόσεις
Ωκεανίς:
Μια μητέρα, η Λάντι Πάερεζ, γονατισμένη, κρατώντας σφιχτά το χέρι του
εξάχρονου γιού της, ικετεύει με δάκρυα στα μάτια, να της επιτρέψουν να
περάσει τα σύνορα του Μεξικού με τις ΗΠΑ για μια …«καλύτερη τύχη».
Έχει διανύσει περισσότερα από 2.400 χιλιόμετρα από την πατρίδα της, την
Γουατεμάλα. Έχει πληρώσει πολλά χρήματα σε κάθε λογής δουλεμπόρους για να
φτάσει μέχρι εκεί… Πλέον βρίσκεται απέναντι στην ειδική φρουρά που έχει
τοποθετηθεί από τους Μεξικανούς στα σύνορα για να αποτρέπουν τους μετανάστες να
περνούν στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σχεδιάζει έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας
Έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στην ευρύτερη περιοχή νοτίως του
Καστελόριζου εξακολουθεί να σχεδιάζει η Άγκυρα. Στόχος του τουρκικού καθεστώτος
είναι να δημιουργήσει τετελεσμένα στην Ανατολική Μεσόγειο,
στο πλαίσιο των παζαριών και των ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή.
Ημέρα γιορτής τα σημερινά γενέθλια του τέως πρωθυπουργού, κι η Κατιούσα
θυμάται 10+1 highlight από την πορεία του πιο αριστερού ηγέτη που περπάτησε στο
βόρειο ημισφαίριο:
1.Πολλοί εστιάζουν στην παιδική του φωτογραφία, όπου στο βάθος φαίνονταν οι
Duran-Duran. Αλλά η πρώτη στιγμή που συστήθηκε στο ευρύ κοινό ήταν ως μαθητής
των καταλήψεων στη θρυλική πια εκπομπή της Άννας Παναγιωταρέα.
«Ανάπλαση του πρώην βασιλικού κτήµατος στο Τατόι, µε
την υλοποίηση επενδύσεων που αναµένεται να ξεπεράσουν τα 90 εκατ. ευρώ, και η
ανάδειξή του ως µια ενιαία πολιτιστική οντότητα βρίσκονται σε πρώτο πλάνο στον
σχεδιασµό της νέας κυβέρνησης.
Γεννιέται στις
29/7/1925, ο μουσικοσυνθέτης Μίκης
Θεοδωράκης
Εχει
αυτοβιογραφηθεί, επανειλημμένα βιογραφηθεί από Ελληνες και ξένους, και, σχεδόν,
καθημερινά, βιογραφείται και αυτοβιογραφείται με όσα κάνει και λέει. Τέτοιο
προνόμιο - σε μερικές περιπτώσεις και υπό μία έννοια και «κατάρα» - μόνον ο Μίκης
Θεοδωράκης έχει.
Στη διάρκεια
μεγάλων εκκαθαριστικών επιχειρήσεων, 29/7/1948,
των αστικών δυνάμεων στην Κρήτη στις 29 και 20 Ιούλη σκοτώνεται ο Γιάννης
Ποδιάς (μάχη του Ψηλορείτη). Συμμορίτες του Μπαντουβά του έκοψαν το κεφάλι,
το κάρφωσαν σε έναν πάσαλο και το περιέφεραν πανηγυρίζοντας στο Ηράκλειο.
Την ίδια
βάρβαρη αντιμετώπιση είχε και η δασκάλα Βαγγελιώ Κλάδου, μέλος του Γραφείου
Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ (που σκοτώθηκε σε μάχη το Δεκέμβρη του 1949) κ.ά.
Την επανένταξη της Βενεζουέλας στην συνθήκη TIAR (Tratado Interamericano de
Asistencia Recíproca – Διαμερικανική Συνθήκη Αμοιβαίας Συνδρομής), «αποφάσισε»
η «Εθνοσυνέλευση», το πολιτικό μόρφωμα στο οποίο προεδρεύει το «πιόνι» των ΗΠΑ,
Χουάν Γκουαϊδό.
Η ενέργεια του αυτοανακυρηγμένου «μεταβατικού προέδρου» της Βενεζουέλας, επί
της ουσίας ανοίγει το δρόμο για μια
Στο αεροπλάνο έπλαθα με το μυαλό μου εικόνες και ονειρευόμουν περιπέτειες
σαν σχολιαρόπαιδο που ανυπομονεί να τελειώσει το διάβασμά του για να παίξει.
Είχα διαβάσει βιβλία, είχα ακούσει ιστορίες από ανθρώπους που συνέκριναν όσα
είχαν δει πριν και μετά την αντεπανάσταση του 1989 και προσπαθούσα κι εγώ με τη
σειρά μου να βάλω σε τάξη τα κομμάτια του πάζλ.
Να προετοιμαστώ κατάλληλα για
να ζήσω απ’ όσο πιο «μέσα» μπορούσα την ιστορία ενός λαού που βρέθηκε στο
επίκεντρο των εξελίξεων τον 20ο αιώνα.
«Με τους αγώνες, τα όνειρα, τη δύναμή μας... "...θα χτίσουμε
έναν κόσμο λέφτερο, ανοιχτό, γεμάτο ελπίδα!"» (Ναζίμ Χικμέτ).
Αυτό είναι το σύνθημα του 45ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», που ξεκινά
το ταξίδι του σε όλη τη χώρα. Στην Θεσσαλονίκη 12,13,14 Σεπτέμβρη, στο πρώην Στρατόπεδο Παύλου
Μελά, ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗ
Η μεγάλη πολιτική συγκέντρωση θα λάβει χώρα την Παρασκευή 13 Σεπτέμβρη με
ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα.
Ήταν 28 Ιούλη 1980. Εγώ ήμουν 22 χρόνων. Ένα χρόνο πιό μεγάλος από τη
Σωτηρία.
Εκείνο το πρωί όλη η σπουδάζουσα της ΚΝΕ, είχαμε εξόρμηση στα εργοστάσια, με
μια ανακοίνωση που μοιράζαμε στους εργάτες. Από τα γραφεία της ΚΝΕ που
μαζευτήκαμε, χωριστήκαμε. Εγώ με το Μαθηματικό ήμουν στη Softex και (αν θυμάμαι
καλά) στου Σαρακάκη. Η Πάντειος πήγε στην ΕΤΜΑ και σε κάποιο άλλο. Όλα στο
Βοτανικό.
Ενα πρώτο
δείγμα τού τι σημαίνει «προγραμματική αντιπολίτευση» και μάλιστα «χωρίς φωνές
και ξόρκια» όπως είχε δεσμευτεί ο Αλ. Τσίπρας, απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ,
πήρε ο λαός τις προηγούμενες μέρες, τόσο από τη συζήτηση στη Βουλή για τις
προγραμματικές δηλώσεις όσο και στις τοποθετήσεις γύρω από τις πρώτες
αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, παρεμβάσεις που κατά γενική ομολογία
7 Ιούλη, βουλευτικές εκλογές, αλλαγή κυβερνητικής σκυτάλης, μα με την ίδια
θέρμη να συνεχιστεί αυτή η βάρβαρη αντιλαϊκή- αντεργατική πολιτική όλων των
πρότερων κυβερνήσεων. Οι δεδομένες πρωτίστως συνεννοήσεις με τον ΣΕΒ και τα
συμφέροντα των εφοπλιστών και βιομηχάνων κι έπειτα η ανακοίνωση των μέτρων
στους εργαζόμενους.