Μίκης Θεοδωράκης

 Γεννιέται στις 29/7/1925, ο μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης

Εχει αυτοβιογραφηθεί, επανειλημμένα βιογραφηθεί από Ελληνες και ξένους, και, σχεδόν, καθημερινά, βιογραφείται και αυτοβιογραφείται με όσα κάνει και λέει. Τέτοιο προνόμιο - σε μερικές περιπτώσεις και υπό μία έννοια και «κατάρα» - μόνον ο Μίκης Θεοδωράκης έχει.

 Κι όμως, αν και πολύ «σελιδωμένος, σαν πεταλούδα έχει πετάξει έξω από τις σελίδες» των βιογράφων του, όπως είπε χτες ο συνθέτης, στην παρουσίαση από τις εκδόσεις «τυπωθήτω» μιας ακόμα βιογραφίας του (το 1983 κυκλοφόρησε στη Γερμανία και το 1998 στη Γαλλία). Τίτλος της «Μίκης Θεοδωράκης - Μια ζωή για την Ελλάδα». Συγγραφέας της ένας παθιασμένος θαυμαστής και φίλος του συνθέτη, ο Γερμανός καθηγητής, διευθυντής ενός θεάτρου στο Λουξεμβούργο Γκι Βάγκνερ, ο οποίος, αψηφώντας τα σοβαρότατα προβλήματα της υγείας του, ήρθε για την παρουσίαση της ελληνικής έκδοσης του βιβλίου του, καθώς θεωρεί ότι «είναι ένα βιβλίο για την Ελλάδα».

Ο Γκι Βάγκνερ, θαυμαστής της μουσικής του Μ. Θεοδωράκη, πρωτοσυνάντησε τον συνθέτη το 1973, σε μια αντιδικτατορική συναυλία που έδωσε στο Λουξεμβούργο. Από τότε χρονολογείται η φιλία τους. Ο Γκι Βάγκνερ, αν και ξένος, «έγινε ένας από μας, ένας δικός μας», διαδίδοντας το έργο του Μ. Θεοδωράκη (με άρθρα, ποιήματα και ραδιοφωνικές εκπομπές του) και βοηθώντας τις αντιδικτατορικές συναυλίες του συνθέτη, όπως τόνισε μεταξύ άλλων η Μαρία Φαραντούρη, αναφερόμενη στον βιογράφο και τον βιογραφούμενο. Με τις συνεντεύξεις που έδωσε ο συνθέτης στον Γκι Βάγκνερ, τις αλλεπάλληλες, πολύωρες, πολυετείς συζητήσεις τους, τις αυτοβιογραφικές και πολιτικοϊστορικές αφηγήσεις του συνθέτη από το '22 και μέχρι τη μεταπολίτευση, την πληθώρα κειμένων - δημοσιευμάτων - βιβλίων, το ίδιο το έργο του συνθέτη, τις «λατρευτικές» εκδηλώσεις του κοινού στις συναυλίες του Μίκη στο εξωτερικό και μεταπολιτευτικά στην Ελλάδα, «αν και ξένος ο Γκι Βάγκνερ, βιογραφώντας τον Μίκη, κατάφερε να καταγράψει χρήσιμα ιστορικά συμπεράσματα από την Ελλάδα του 20ού αιώνα», επισήμανε ο Χριστόφορος Αργυρόπουλος.

Ο Γκι Βάγκνερ, στην ομιλία του, αναφέρθηκε στην πρώτη γνωριμία του με το συνθέτη, στη διαδικασία γραφής της βιογραφίας και στις εκδόσεις της, αλλά και στη δημιουργία το 1983, στο Λουξεμβούργο, από τον συνθέτη του Ιδρύματος Μίκη Θεοδωράκη με την επωνυμία «Φιλικοί» και στις πρωτοβουλίες του ιδρύματος για τη διάδοση του έργου του συνθέτη - εκδόσεις, συναυλίες και ιστοσελίδα στο Ιντερνετ. Η ιστοσελίδα μέχρι σήμερα μετρά 85.000 επισκέπτες. Η ιστοσελίδα ενημερώνεται συνεχώς. Το τελευταίο στοιχείο της αφορά στη συμμετοχή του Μ. Θεοδωράκη στη συναυλία υπέρ των Παλαιστινίων. Ο Γκι Βάγκνερ αναφέρθηκε και στον κύκλο εκπομπών του στο ραδιόφωνο του Λουξεμβούργου (καλοκαίρι 1998-26/12/2002), οι οποίες θα περιλάβουν συνολικά 200 ώρες με μουσική του Μ. Θεοδωράκη, «μουσική, την οποία μπορεί να νιώσει, να βιώσει και να αγαπήσει οποιοσδήποτε άνθρωπος», όπως υπογράμμισε.

Ο συνθέτης αναφέρθηκε σε μνήμες του τριάντα χρόνια πριν, αλλά κυρίως στη «θολή εποχή μας», στο «δόγμα Μπους», στη μονοκρατορία και στις σφαγές της «στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, τώρα στην Παλαιστίνη», αλλά και στους «ισχυρούς ανέμους των λαών, στις υγιείς δυνάμεις που πρέπει να ξανασμίξουν για να δουν τι θα κάνουν...». Μεταξύ άλλων για το βιβλίο επισήμανε ότι «ειδικά οι νέοι, με τις 600 σελίδες του βιβλίου, μπορούν να μάθουν όλη την ιστορία της Ελλάδας, από τη Μικρασιατική Καταστροφή μέχρι τη Μεταπολίτευση».

Να σημειώσουμε τέλος ότι η βιογραφία περιλαμβάνει εκτενές χρονολόγιο (1922-2002), πλήρη δισκογραφία, βιβλιογραφία, φιλμογραφία, τον κατάλογο των έργων και 60 σπάνιες φωτογραφίες και σκίτσα του συνθέτη.

Ο Μίκης είναι οι νότες από το δικό μας αίμα

Εύλογες αντιδράσεις για το "σήμερα"

Η παρουσία του Μίκη Θεοδωράκη στο συλλαλητήριο της Κυριακής 4 Φλεβάρη στο Σύνταγμα και το περιεχόμενο της ομιλίας του, όπως είναι λογικό, προκάλεσαν εύλογες αντιδράσεις από πλήθος κόσμου.

Με αφορμή μάλιστα το γεγονός ότι από τα μεγάφωνα ακουγόταν η μελοποιημένη «Ρωμιοσύνη», που γράφτηκε από τον Γιάννη Ρίτσο στο διάστημα 1945 - '47, η Ερη Ρίτσου, κόρη του ποιητή, έκανε την παρακάτω παρέμβαση σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης:

«Μαθαίνω πως στο συλλαλητήριο ακούστηκε η "Ρωμιοσύνη": "Τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας". Βέβαια, ο Ρίτσος, όταν έγραφε τους στίχους αυτούς, δεν είχε υπ' όψιν του τη συγκεκριμένη σημερινή χρήση από τα πάσης φύσεως παλληκάρια που γίνανε μαλλιά κουβάρια...

(Εκτός και αν η χρήση από πλευράς διοργανωτών είναι μια συμβολική χειρονομία συμφιλίωσης με τη γείτονα χώρα. Επί μακεδονικού εδάφους όλοι μαζί, το χώμα της Μακεδονίας είναι δικό τους και δικό μας! Οπότε, πάσο!)».

….

Ανάμεσα στις παρεμβάσεις ξεχωρίζουμε και όσα είπε χτες, Δευτέρα, σε έντονα φορτισμένο τόνο, ο δημοσιογράφος Θύμιος Καλαμούκης, στη ραδιοφωνική εκπομπή «Ελληνοφρένεια».

Είπε, μεταξύ άλλων, «ευχαριστώντας τον Μίκη Θεοδωράκη»:

«Ευχαριστώ τον Μίκη Θεοδωράκη γιατί μέσα από τα τραγούδια του έμαθα για τους πραγματικούς λαϊκούς αγώνες. Για το πείσμα των ανταρτών στο βουνό, για τη θυσία μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, για τις πέτρες της Μακρονήσου, για τον Ωρωπό, για την Γυάρο, την Ικαρία, την όμορφη πόλη. Για τους καημούς της ξενιτιάς (...)

Χωρίς αυτόν δεν θα ήμουν αυτό που είμαι. Νομίζω κανείς μας δεν θα ήταν αυτό που είναι.

Από χτες τον ευχαριστώ και για κάποιους επιπλέον λόγους, που δεν είχα φανταστεί ποτέ.

Τον ευχαριστώ που μου έδειξε τι σημαίνει κατάντια. Πόσο εύκολα κατρακυλάς σε αυτήν όταν δεν έχεις ρίζες. Οχι όταν δεν έχεις παρελθόν, όταν δεν έχεις ρίζες βαθιές και γερές...



Ο Μίκης Θεοδωράκης "έφυγε" χτες και μας άφησε έναν πλούτο μουσικής, ένα τεράστιο έργο. Μια σημαντική παρακαταθήκη.

Ηταν μια μέρα σημαδιακή και κάθε χρόνο τέτοια μέρα θα τιμούμε τη μνήμη του και θα θυμόμαστε το θάνατό του.

Θα τον έχουμε πάντα ψηλά στο μυαλό και στην καρδιά μας.

Δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ.

Αντίο Μίκη».