Για ακόμα μια φορά, οι εγκληματικές διαχρονικές ευθύνες των κυβερνήσεων βούλιαξαν μέσα στη λάσπη ανθρώπινες ζωές, σπίτια, χωράφια, περιουσίες, υποδομές... Τρεις χαμένες ζωές ακόμα, χιλιάδες στρέμματα κόπων μιας ζωής, χιλιάδες σπίτια εντελώς κατεστραμμένα.
Επιδεινώθηκαν οι όροι εργασίας για τους εργαζόμενους.
Το κέρδος του εργολάβου είναι το απόλυτο κριτήριό του, μπρος στο οποίο και η ποιότητα του φαγητού, μπορεί να μπει σε «δεύτερο πλάνο».
«Δεν είμ’ εγώ σπορά της
τύχης
ο πλαστουργός της νιας ζωής
Εγώ ’μαι τέκνο της ανάγκης
κι ώριμο τέκνο της οργής»
Στις αρχές του Μάρτη 1949 πιάστηκε απ' την Ασφάλεια Αθήνας ο σ. Στέργιος Αναστασιάδης, τακτικό μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ, ένας από τους ηγέτες του ηρωικού Κόμματός μας. Ο σ. Αναστασιάδης καταδικάστηκε σε θάνατο από το έκτακτο Στρατοδικείο της αμερικανοκρατίας και εκτελέστηκε το Σεπτέμβρη του 1949, μένοντας ως την τελευταία στιγμή της ζωής του πιστός στο Κόμμα του, στα μεγάλα ιδανικά του.
Σε ένα λαό που με την πειθαρχία του την περίοδο της καραντίνας σου έδωσε τη δυνατότητα να έχεις στις 30 Ιουνίου μόλις 2 κρούσματα στην Αττική, δεν μπορείς να κουνάς το δάχτυλο περί «ατομικής ευθύνης».
Παράλληλα ξεκινά και ο νέος κύκλος του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου, όπου εντάσσεται και το «Ταμείο Ανάκαμψης» της ΕΕ, με τον νέο πακτωλό χρηματοδότησης προς τους επιχειρηματικούς ομίλους και με προαπαιτούμενο το μπαράζ των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων.
Τεκμηριώνοντας την καταγγελία, αναφέρει ότι στην πραγματικότητα στις 10 Μάη οι Άγγλοι συμφώνησαν με το γερμανικό στρατό να παραμείνουν τμήματά του στην Κρήτη και να συνεχίσουν τις μάχες κατά των δυνάμεων του ΕΛΑΣ.
Η μάχη στο Δυρράχι