Αποχή-ανοχή ή σύγκρουση-διεκδίκηση-αλληλεγγύη;
Τώρα η ψήφος στο ΚΚΕ μετράει πιο πολύ!
Το ρεφρέν του λαϊκού άσματος που επιλέξαμε για τίτλο του παρακάτω άρθρου, αναφορικά με την κα Κωνσταντοπούλου, δε συνάδει με το πνεύμα μόνιμης εφορίας και αγάπης που αποπνέει η ίδια. Μπορεί, όμως, να χαρακτηρίσει την συναισθηματική κατάσταση όσων αποπέμφθηκαν από πιθανώς εκλόγιμες θέσεις των ψηφοδελτίων του κινήματος αγάπης τις τελευταίες μέρες, αλλά κυρίως τον ρόλο που φιλοδοξεί να παίξει ως μια ακόμα βαθιά, αντιδραστική και συστημική πολιτική τσόντα.
Οι εξεγερμένοι χωρικοί της Αγγλίας μπαίνουν στο Λονδίνο και επιτίθενται σε κτίρια και αξιωματούχους του βασιλιά. Οι εξεγερμένοι απαιτούσαν την κατάργηση της δουλοπαροικίας και την ελάττωση των φόρων. Εναντίον τους κινητοποιήθηκε ο στρατός, ο οποίος και τελικά κατάφερε να συντρίψει την εξέγερση. Πάνω από 1.500 χωρικοί εκτελέστηκαν ως αντίποινα τις εβδομάδες που ακολούθησαν.
Περισσότερα από 250 εκατ. παιδιά εργάζονται στις αναπτυσσόμενες χώρες, 60 εκατ. από αυτά σε επικίνδυνες συνθήκες, ενώ το 1/4 της παγκόσμιας οικονομικής δραστηριότητας οφείλεται στην παιδική εργασία
Φίλες και φίλοι,
συντρόφισσες και σύντροφοι
Σε λίγες μέρες, στις κάλπες που θα στηθούν, οι εργαζόμενοι, με την ψήφο τους θα κληθούν να απαντήσουν στο κρίσιμο ερώτημα, αν θα επιλέξουν να δώσουν συναίνεση στην αντιλαϊκή πολιτική, είτε ψηφίζοντας απευθείας τη ΝΔ, είτε ψηφίζοντας τα κόμματα που θα συνεχίσουν να της “βάζουν πλάτη”. Ή αν θα επιλέξουν να βάλουν εμπόδια, να παλέψουν για να αποσπάσουν και ορισμένες κατακτήσεις και να ανοίξουν έναν διαφορετικό δρόμο, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ.
Το ίδιο διάστημα όμως, στο Ευρωκοινοβούλιο, τα ίδια αυτά κόμματα, απαλλαγμένα από τους όποιους ...δισταγμούς για τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει η απροκάλυπτη στρατηγική τους σύμπλευση, την επιβεβαίωσαν σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό.
«Η προπαγάνδα είναι σαν την τέχνη. Δεν χρειάζεται να σέβεσαι την αλήθεια». Κάπως έτσι είχε διατυπώσει ο διαβόητος Γιόζεφ Γκέμπελς τον πυρήνα της ναζιστικής του στρατηγικής και τακτικής στη χειραγώγηση των μαζών. Δεκαετίες μετά ο γκεμπελισμός έχει ξεφύγει από τα όρια της ...τέχνης κι έχει γίνει επιστήμη, με μεθόδους εφαρμόσιμες από τη διαφήμιση μέχρι τον σχεδιασμό πολιτικών εκστρατειών. Στην Ελλάδα, σε καθόλου ερασιτεχνικό επίπεδο, και με πολλή βοήθεια, κι άλλη τόση άγνοια από τα ΜΜΕ, το ζήσαμε τον γκεμπελισμό ως χρυσαυγίτικο κοινοβουλευτισμό. Η αλήθεια είναι, χωρίς τέχνες κι επιστήμες, από την εμπειρία και μόνο αιώνων και συλλογικής και υποκειμενικής μνήμης, πως ο εχθρός είναι πάντα εντός, αλλά κι όταν απλώς πολιορκεί τα όποια τείχη τα καταφέρνει καλύτερα όταν έχει «βοήθεια εκ των έσω».