Η έκθεση της Κομισιόν στο πλαίσιο της
«ενισχυμένης εποπτείας», που δημοσιεύτηκε την Τετάρτη, γκρεμίζει με
πάταγο τα προπαγανδιστικά παραμύθια του ΣΥΡΙΖΑ περί «μεταμνημονιακής
εποχής» και «δίκαιης ανάπτυξης».
Αποκαλύπτει ότι τα μνημόνια διαρκείας για το λαό δεν είναι πίσω, αλλά μπροστά. Το ίδιο και οι αντιλαϊκές δεσμεύσεις για τα επόμενα πολλά χρόνια.
Ανεξάρτητα από τις εναλλαγές κυβερνήσεων στη θέση του μηχανοδηγού, τις ράγες τις στρώνουν οι ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων για να θωρακίσουν τα κέρδη τους.
Αυτοί είναι που θέτουν την ατζέντα, δηλαδή την κυβερνητική πολιτική που θα υλοποιηθεί την επομένη των εκλογών, με επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, ένταση των εκβιασμών και των πλειστηριασμών σε βάρος των λαϊκών νοικοκυριών, νέα αντιλαϊκά μέτρα για να θωρακιστεί η «δημοσιονομική κατάσταση» της χώρας.
Αυτή την ολοφάνερη κοινή τους ατζέντα, που καταστρέφει το λαό για να θωρακίσει την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, είναι που προσπαθούν να κρύψουν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ με τον καβγά τους για την «κρυφή ατζέντα» της ΝΔ - που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ - και την «καταστροφική ατζέντα» του ΣΥΡΙΖΑ - που λέει η ΝΔ.
Την ίδια ώρα, μόνο γέλιο προκαλεί η προσπάθεια της κυβέρνησης να ξανανεβάσει το έργο της «μάχης κατά των Βρυξελλών» και των «συντηρητικών κύκλων» εντός και εκτός συνόρων, με τους οποίους πανηγύριζε αγκαλιά μέχρι χτες για τις αντιλαϊκές της επιδόσεις.
Τη στιγμή μάλιστα που ορκίζεται ότι η «υπεραπόδοση» των αντιλαϊκών μέτρων το επόμενο διάστημα είναι δεδομένη και δεν βάζει ούτε κατά διάνοια σε κίνδυνο τον «δημοσιονομικό χώρο» και τις υπόλοιπες αντιλαϊκές δεσμεύσεις.
Η «ατζέντα της λιτότητας» είναι ακριβώς οι αντιλαϊκές δεσμεύσεις που έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και εγγυάται ότι θα τηρήσει στο ακέραιο η ΝΔ.
Είναι επομένως εχθρικό για το λαό το δίλημμα ποιος είναι ο «πιο σίγουρος δρόμος» των θυσιών του:
Με φοροληστεία ή με νέες περικοπές δαπανών;
Μέσα σ' αυτό το αντιλαϊκό πλαίσιο μνημονίων διαρκείας, ο λαός καλείται να διαλέξει τι θα χάσει.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το εξής: Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση καταργεί προεκλογικά τη μείωση του αφορολόγητου που η ίδια νομοθέτησε προκαταβολικά, με το άλλο χέρι καταργεί και ορισμένα «αντίμετρα», όπως η μείωση του ΦΠΑ, η μείωση του ΕΝΦΙΑ κ.ά. Ακριβώς γιατί η ζυγαριά πρέπει πάντα να γέρνει σε βάρος του λαού.
Μονά - ζυγά δηλαδή ο λαός είναι χαμένος, στο δρόμο που ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ τού παρουσιάζουν ως μονόδρομο.
Αυτός ο δρόμος δοκιμάστηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια και ήταν ένας ατελείωτος κατήφορος για το λαό: Από τη «γενιά των 700 ευρώ» φτάσαμε στη «γενιά των 300», οι μισθοί κατρακύλησαν, έξι στους δέκα δουλεύουν με ελαστικές εργασιακές σχέσεις, ένας στους δύο βρίσκεται καταχρεωμένος από την ατελείωτη φοροαφαίμαξη.
Απέναντι σ' αυτό το κοινό σχέδιο κεφαλαίου, ιμπεριαλιστικών «θεσμών», κυβερνήσεων και αστικών κομμάτων, με το οποίο θα βρεθεί αντιμέτωπος από την επόμενη μέρα, ο λαός χρειάζεται να προτάξει το δικό του σχέδιο.
Να δυναμώσει το ΚΚΕ και στις επερχόμενες εκλογές, ώστε από την επόμενη μέρα να δώσει τη μάχη από καλύτερες θέσεις ενάντια στην αντιλαϊκή επέλαση, για να περάσει στην αντεπίθεση διεκδικώντας τις σύγχρονες ανάγκες του.
Αποκαλύπτει ότι τα μνημόνια διαρκείας για το λαό δεν είναι πίσω, αλλά μπροστά. Το ίδιο και οι αντιλαϊκές δεσμεύσεις για τα επόμενα πολλά χρόνια.
Ανεξάρτητα από τις εναλλαγές κυβερνήσεων στη θέση του μηχανοδηγού, τις ράγες τις στρώνουν οι ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων για να θωρακίσουν τα κέρδη τους.
Αυτοί είναι που θέτουν την ατζέντα, δηλαδή την κυβερνητική πολιτική που θα υλοποιηθεί την επομένη των εκλογών, με επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, ένταση των εκβιασμών και των πλειστηριασμών σε βάρος των λαϊκών νοικοκυριών, νέα αντιλαϊκά μέτρα για να θωρακιστεί η «δημοσιονομική κατάσταση» της χώρας.
Αυτή την ολοφάνερη κοινή τους ατζέντα, που καταστρέφει το λαό για να θωρακίσει την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, είναι που προσπαθούν να κρύψουν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ με τον καβγά τους για την «κρυφή ατζέντα» της ΝΔ - που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ - και την «καταστροφική ατζέντα» του ΣΥΡΙΖΑ - που λέει η ΝΔ.
Την ίδια ώρα, μόνο γέλιο προκαλεί η προσπάθεια της κυβέρνησης να ξανανεβάσει το έργο της «μάχης κατά των Βρυξελλών» και των «συντηρητικών κύκλων» εντός και εκτός συνόρων, με τους οποίους πανηγύριζε αγκαλιά μέχρι χτες για τις αντιλαϊκές της επιδόσεις.
Τη στιγμή μάλιστα που ορκίζεται ότι η «υπεραπόδοση» των αντιλαϊκών μέτρων το επόμενο διάστημα είναι δεδομένη και δεν βάζει ούτε κατά διάνοια σε κίνδυνο τον «δημοσιονομικό χώρο» και τις υπόλοιπες αντιλαϊκές δεσμεύσεις.
Η «ατζέντα της λιτότητας» είναι ακριβώς οι αντιλαϊκές δεσμεύσεις που έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και εγγυάται ότι θα τηρήσει στο ακέραιο η ΝΔ.
Είναι επομένως εχθρικό για το λαό το δίλημμα ποιος είναι ο «πιο σίγουρος δρόμος» των θυσιών του:
Με φοροληστεία ή με νέες περικοπές δαπανών;
Μέσα σ' αυτό το αντιλαϊκό πλαίσιο μνημονίων διαρκείας, ο λαός καλείται να διαλέξει τι θα χάσει.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το εξής: Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση καταργεί προεκλογικά τη μείωση του αφορολόγητου που η ίδια νομοθέτησε προκαταβολικά, με το άλλο χέρι καταργεί και ορισμένα «αντίμετρα», όπως η μείωση του ΦΠΑ, η μείωση του ΕΝΦΙΑ κ.ά. Ακριβώς γιατί η ζυγαριά πρέπει πάντα να γέρνει σε βάρος του λαού.
Μονά - ζυγά δηλαδή ο λαός είναι χαμένος, στο δρόμο που ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ τού παρουσιάζουν ως μονόδρομο.
Αυτός ο δρόμος δοκιμάστηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια και ήταν ένας ατελείωτος κατήφορος για το λαό: Από τη «γενιά των 700 ευρώ» φτάσαμε στη «γενιά των 300», οι μισθοί κατρακύλησαν, έξι στους δέκα δουλεύουν με ελαστικές εργασιακές σχέσεις, ένας στους δύο βρίσκεται καταχρεωμένος από την ατελείωτη φοροαφαίμαξη.
Απέναντι σ' αυτό το κοινό σχέδιο κεφαλαίου, ιμπεριαλιστικών «θεσμών», κυβερνήσεων και αστικών κομμάτων, με το οποίο θα βρεθεί αντιμέτωπος από την επόμενη μέρα, ο λαός χρειάζεται να προτάξει το δικό του σχέδιο.
Να δυναμώσει το ΚΚΕ και στις επερχόμενες εκλογές, ώστε από την επόμενη μέρα να δώσει τη μάχη από καλύτερες θέσεις ενάντια στην αντιλαϊκή επέλαση, για να περάσει στην αντεπίθεση διεκδικώντας τις σύγχρονες ανάγκες του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου