Αξίζει τον κόπο να πάω να ψηφίσω;

Αξίζει τον κόπο να πάω να ψηφίσω στις εκλογές; Έτσι κι αλλιώς το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο με βάση τις πρόσφατες ευρωεκλογές και δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα...

Οι ευρωεκλογές έδειξαν ότι επίκειται μια ακόμα αντιλαϊκή κυβερνητική εναλλαγή, που θα εξασφαλίσει τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής.
Γι' αυτό όμως εκείνο που πρέπει να ενδιαφέρει τους εργαζόμενους είναι πόσο ψηλά θα βρεθεί το ΚΚΕ, ώστε από τις 8 Ιούλη να δίνει τη μάχη της λαϊκής αντίστασης, της αντεπίθεσης και της προοπτικής απέναντι σε αυτήν την κατάσταση. Συνεπώς, οι εργαζόμενοι δεν έχουν την «πολυτέλεια» να αφήσουν ούτε μία ψήφο στο Κόμμα τους να πάει χαμένη στα αζήτητα της αποχής.

Χαμένη είναι η ψήφος στη ΝΔ, στον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα - συμπληρώματά τους, γιατί είναι ψήφος που δίνει πράσινο φως, λευκή επιταγή και συγχωροχάρτι σε όλα όσα ζούμε σήμερα και όσα θα έρθουν στο μέλλον. Χαμένη «επιλογή» όμως είναι και αυτή της αποχής. Η απογοήτευση από την πολιτική που άσκησαν όλες οι κυβερνήσεις, ειδικά τα τελευταία χρόνια, το μπούχτισμα που νιώθουν εργαζόμενοι και νεολαία για τα αστικά κόμματα, η δυσπιστία και η αποστροφή σε κόμματα, πρόσωπα και πολιτικές που κορόιδεψαν τον λαό δεν πρέπει να μείνουν έτσι, να οδηγήσουν στην ανοχή, η αποχή δεν είναι εύστοχη επιλογή.

Αυτή μετράει ως παραίτηση, ως αδιαφορία, ως συμβιβασμός μπροστά στους επόμενους γύρους της επίθεσης, σηματοδοτεί την ανοχή στην αντιλαϊκή πολιτική, στην παθητική αναμονή, που δεν θα αργήσει να φέρει τα χειρότερα.

Η αποχή, άλλωστε, έχει δοκιμαστεί και έχει αποδειχθεί ότι κανενός το αυτί «δεν ιδρώνει», βλέποντας ειδικά τη νεολαία να μη συμμετέχει. Στις πρόσφατες ευρωεκλογές, το ποσοστό της αποχής άγγιξε το 42%, όμως αυτό δεν αναίρεσε το αρνητικό για το λαό αποτέλεσμα, δεν ακύρωσε την τάση συντηρητικοποίησης που ενίσχυσε η τετράχρονη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Οι πάνω από 4 εκατ. ψηφοφόροι που απείχαν δεν απέτρεψαν τη ΝΔ από το να προαλείφεται, για να αναλάβει τη διακυβέρνηση, ώστε να συνεχίσει στα χνάρια του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ίδιο ισχύει και σε άλλα κράτη της ΕΕ και ειδικά στις ΗΠΑ όπου η αποχή καταγράφει μεγάλα ποσοστά. Η επιλογή της αποχής, λοιπόν, είναι μια στάση βολική, είναι μια «συστημική επιλογή». Το μόνο που υπολογίζουν, το μόνο που φοβούνται είναι τη δράση και την ψήφο που τους βάζει στο στόχαστρο, που δίνει το σήμα της διεκδίκησης, της ανασύνταξης του κινήματος, της ανατρεπτικής πάλης.

Η ψήφος δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα όταν είναι ψήφος που μοιράζεται ανάμεσα σε απερχόμενους και επίδοξους διαχειριστές της αντιλαϊκής πολιτικής, όταν κατατίθεται στον ίδιο αντιλαϊκό λογαριασμό, όταν βολοδέρνει ανάμεσα σε κόμματα μιας χρήσης και αναχώματα, που την επόμενη μέρα θα αξιοποιηθούν σε διάφορα σενάρια σε βάρος του λαού όπως συνέβη και στο παρελθόν.

Η ψήφος που μπορεί να σηματοδοτήσει κάτι το διαφορετικό είναι η ψήφος στο ΚΚΕ. Γιατί είναι ψήφος αντίστασης, αντεπίθεσης, ελπίδας και προοπτικής για τη λαϊκή ευημερία, για να πάρει ο λαός άλλο δρόμο από τον σημερινό. Είναι ψήφος σταθερή που δεν θα πάει αλλού. Είναι ψήφος που θα επιστρέψει την επόμενη μέρα στον λαό ως στήριγμα στους αγώνες, στις διεκδικήσεις, στις αγωνίες του για το μέλλον.

Γι' αυτό, η μάχη της 7 του Ιούλη είναι κρίσιμη. Απαιτεί την ενεργοποίηση πολύ περισσότερων δυνάμεων στο πλάι του Κόμματος. Απαιτεί από όλους τους οπαδούς του, τους ψηφοφόρους του, νέους και παλιούς, να βάλουν ακόμα ψηλότερα τον πήχη, να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό, να κάνουν υπόθεσή τους την ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Να πάρουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να μη χαθεί ούτε μια ψήφος.

Η 7 του Ιούλη, που υπό άλλες συνθήκες θα έβρισκε αρκετούς σε μέρες ανάπαυλας, είναι μέρα πολιτικής αναμέτρησης. Η ενίσχυση του ΚΚΕ σημαίνει και πρακτικά μέτρα: Για άλλον μπορεί να σημαίνει ότι πρέπει να δώσει μάχη με τον εργοδότη του, ώστε να εξασφαλίσει άδεια και να φτάσει μέχρι την κάλπη και για άλλον ότι πρέπει να αναβάλει τις διακοπές του ή ακόμα και να τις διακόψει, ώστε να πάει στο εκλογικό του τμήμα.

Δεν πρέπει όμως να υπάρχει ούτε ένας εργαζόμενος και άνεργος που προβληματίζεται, μικρός επαγγελματίας, συνταξιούχος, νέος άνθρωπος που να θεωρήσει «τελειωμένη υπόθεση» το αποτέλεσμα των εκλογών και πολύ περισσότερο το ποσοστό του ΚΚΕ. Αυτό αφορά ιδιαίτερα όσους και όσες στις ευρωεκλογές και στις τοπικές και περιφερειακές ψήφισαν είτε ενιαία είτε σε κάποια από τις κάλπες τα ψηφοδέλτια του Κόμματος. Αυτό που έκαναν στις 26 Μάη πρέπει να το επαναλάβουν πιο σίγουροι και πιο αποφασισμένοι σε 2 βδομάδες.

Καμιά λαϊκή και νεανική συνείδηση δεν πρέπει, λοιπόν, να μπει στο δίλημμα αν «αξίζει τον κόπο ή όχι». Σίγουρα θα είναι «τζάμπα κόπος» το να φτάσει κανείς μέχρι την κάλπη, για να στηρίξει τα κόμματα που μας έφεραν μέχρι εδώ. Ομως, αξίζει κάθε θυσία, αξίζει να γίνει κάθε προσπάθεια, να κατανικηθούν δυσκολίες και εμπόδια ώστε να πέσει στην κάλπη έστω και το ένα παραπάνω ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Αυτή η επιλογή θα είναι η μόνη χρήσιμη για τον λαό την επόμενη μέρα.