Μην κρίνετε τους κομμουνιστές με τα καλούπια σας

Η αγαπημένη ηθοποιός Ελένη Γερασιμίδου ανακοίνωσε χτες την απόφαση της να παραιτηθεί από την έδρα που βγάζει το ΚΚΕ στην Ανατολική Αττική. Η ανακοίνωση και η απόφαση ήταν της ίδιας και όχι του κόμματος. Και είχε να κάνει με το βαρύ καλλιτεχνικό της πρόγραμμα, τις παραστάσεις της στο θέατρο και το θέατρο που έχει η ίδια με την οικογένειά της, τα οποία δε θα της επέτρεπαν να είναι συνεπής με τις υποχρεώσεις της θέσης σε όλες τις κρίσιμες συνεδριάσεις.

Κι αφού γνώριζε εξαρχής ότι δεν μπορεί να αντεπεξέλθει, γιατί κατέβηκε υποψήφια, ρωτάνε κάποιοι με απορία; Άλλοι καλοπροαίρετα, αφού την ψήφισαν ως μια σεμνή κι αγωνιστική μορφή που είχε παλιότερα δώσει θετικότατα δείγματα γραφής στο κοινοβούλιο, βουλευτής στη Β’ Θεσσαλονίκης τότε. Οι περισσότεροι όμως που θέτουν “αθώα” το ερώτημα, απλώς μυρίστηκαν μικροπολιτικό ψητό κι, υπονοούν ή άλλοτε λένε ευθέως πως “το κόμμα αγνοεί τη βούληση των ψηφοφόρων”, “βάζει ονόματα κράχτες και μετά μπάζει τους δικούς του” και άλλες φαιδρότητες. Και αν αυτά τα “επιχειρήματα προέρχονται από τη δεξιά, πάει και έρχεται. Το ζήτημα είναι γιατί τα αναμασάνε κάποιοι με αριστερό μανδύα, που θεωρητικά ξέρουν υπερασπίζονται το συλλογικό ενάντια στο ατομικό Κι όλα αυτά όταν η απάντηση όμως στο ερώτημα είναι πολύ απλή:

Κατέβηκε για να βοηθήσει το κόμμα της και τον αγώνα του. Όσο και αν αυτό δεν μπορεί να χωρέσει σε κολλημένα μυαλά (κι ας λένε τέτοια εκείνα των κομμουνιστών) που δεν αντιλαμβάνονται την έννοια ανιδιοτέλεια.

Ας πιάσουμε λοιπόν την αλφαβήτα για τους υποψήφιους που κατεβαίνουν με το ΚΚΕ, σε οποιαδήποτε κάλπη, από εθνικές μέχρι τοπικές εκλογές και ευρωβουλή, όπου κάποιες φορές ακόμα και οι ίδιοι που χειροκροτούσαν τη Σεμίνα Διγενή για την παραίτησή της από την έδρα της, τώρα εξανίστανται για την ίδια στάση από τη Γερασιμίδου:

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Οι κομμουνιστές και όσοι συμπορεύονται μαζί τους στα ψηφοδέλτια, δεν κατεβαίνουν υποψήφιοι για να κάνουν προσωπική καριέρα και να βολευτούν στης Βουλής στα έδρανα.

Δεν κάνουν ανόητες και ανυπόφορα κιτς προεκλογικές καμπάνιες για τον εαυτό τους και τη δική τους θέση. Δε βάζουν την αφεντιά τους πάνω από το κόμμα τους.

Δε βάζουν στο φέισμπουκ χορηγούμενες διαφημίσεις για την υποψηφιότητά τους στα όρια της γελοιότητας.

Δε βλέπουν τους συνυποψήφιους τους ως το χειρότερο εχθρό, το εμπόδιο που πρέπει να ξεπεράσουν για να μπουν στη Βουλή. Δεν τους ενδιαφέρει να είναι στην αρχή ή στο τέλος της λίστας, πρώτο όνομα στη μαρκίζα, ή απλοί στρατιώτες γιατί όλοι για τον ίδιο σκοπό παλεύουν και είναι σύντροφοι σε αυτόν τον αγώνα.

Δεν τους ενδιαφέρουν τα βουλευτικά προνόμια και παραδίδουν στο Κόμμα το μισθό του βουλευτή, για να καλύψει τα έξοδα και τις ανάγκες του κοινού στόχου υπέρ της εργατικής τάξης.

Ασφαλώς, δεν περιμένουμε να τα καταλάβουν όλοι αυτά. Δεν τους είναι εύκολο με τα κριτήρια που έχουν μάθει να βάζουν στη ζωή τους. Την αριστεία του “εγώ που θυμάμαι πριν τις εκλογές πως όλοι μαζί μπορούμε -εκλέξτε με”. Πώς να καταλάβουν ότι πολλοί ψηφοφόροι του ΚΚΕ ρίχνουν το ψηφοδέλτιο ασταύρωτο και σίγουρα δε σταυρώνουν με βάσει το βύσμα, τον κολλητό, το συγγενή κλπ. Ας μην κρίνουν όμως εξ ιδίων τα αλλότρια. Ας μην προσπαθούν να βάλουν τους κομμουνιστές στα δικά τους καλούπια γιατί ματαιοπονούν.

Όσο για τη θέληση των ψηφοφόρων για την οποία τόσο τάχα κόπτονται, ας γνωρίζουν ότι στη μεγάλη τους πλειονότητα η θέλησή τους είναι ακριβώς να υπάρχουν στα ψηφοδέλτια ανιδιοτελείς αγωνιστές, σαν τη Γερασιμίδου και σαν αυτούς που περιγράψαμε. Κάθε άλλα, προσωποκεντρική προσέγγιση, θα αποτελούσε αλλοίωση αυτής ακριβώς της βούλησης.

Κατιούσα 

Δήλωση της Ελένης Γερασιμίδου για την έδρα στην Περιφέρεια Ανατ. Αττικής