Δεν ήταν παρά ένας τόσο δα στρατουδάκος

                Τα απομεινάρια μιας Νατοϊκής στρατιάς

Ο Οβελίξ έκανε συλλογή από κράνη, μετά από τις μπούφλες που μοίραζε στους Ρωμαίους. Οι κομμουνιστές μπορεί να μην έχουν μαγικό ζωμό, έχουν όμως τη δική τους συλλογή από σουβενίρ, από τις συγκρούσεις με τις Νατοϊκές στρατιές που εφορμούσαν στη Γιουγκοσλαβία. Και αυτό είναι ίσως το πιο ενδιαφέρον έκθεμα της φετινής θεματικής έκθεσης, με τίτλο:

«”…ο πόλεμός τους σκότωσε ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους…” – Οι θέσεις του ΚΚΕ για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο – 20 χρόνια από την επέμβαση του ΝΑΤΟ στην πρώην Γιουγκοσλαβία».

Πινακίδες από νατοϊκά οχήματα, καθρεφτάκια, τσάντες και διάφορα εμβλήματα είναι τα ενθύμια που έχουν κρατήσει οι κομμουνιστές από τις δικές τους μάχες ενάντια στη σύγχρονη Pax Romana, που ματοκύλισε τα Βαλκάνια. Με όπλο τη δύναμη του αγώνα και της λαϊκής μούσας που σκαρφιζόταν κάθε μέσο ενάντια στα αρπακτικά. Συμβολικοί αποκλεισμοί σιδηροδρομικών γραμμών, συναυλίες και συλλαλητήρια που δονούσαν τη Θεσσαλονίκη, και το αξέχαστο σκηνικό με τις αλλαγμένες ταμπέλες-οδοδείκτες, που έστειλαν τους Νατοϊκούς για βόλτες στη Λαχαναγορά -κάτι που ενέπνευσε και ένα τραγούδι.

Η έκθεση προσπαθεί να ξεφύγει από την “πεπατημένη” των κλασικών ταμπλό, δίνοντας σύντομες στοχευμένες πληροφορίες. Ο χάρτης των Νατοϊκών βάσεων στην Ελλάδα, ο χάρτης με τους βομβαρδισμούς στη γιουγκοσλαβική επικράτεια, ο χάρτης που δείχνει πόσο κοντά (δεν) ήταν στην πράξη το Βερολίνο στα σύνορα των δύο Γερμανιών -κάτι που εξακολουθούν να αγνοούν οι περισσότεροι. Πίνακες με στοιχεία για τα λεφτά που ξοδεύουν οι ελληνικές κυβερνήσεις σε εξοπλισμούς για να ικανοποιήσουν τις βασικές ανάγκες του ελληνικού λαού του αφεντικού του πλανήτη.

Και στον αντίποδα, η αντίδραση των λαών, που είναι διαχρονικά το αντίπαλο δέος. Εικόνες από το πρώτο αντι-ιμπεριαλιστικό διήμερο στις Πρέσπες, το 1992, όταν όλα τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά της αντεπανάστασης. Στιγμιότυπα από το θεσμό των μπριγάδων αλληλεγγύης στην Κούβα, τη Νικαράγουα κι αλλού, με τον σύντροφο που φορούσε το κόκκινο καπελάκι με το σήμα του “Οδηγητή” -και πού θα βρούμε άραγε τέτοιο σήμερα;

Όλα αυτά δεμένα με διαδραστικά μέσα, βιντεάκια με πλάνα από -όχι και τόσο- παλιές κινητοποιήσεις, όπου ψάχνεις να διακρινεις γνωστές φυσιογνωμίες, φίλους και συντρόφους. Αλλά (δεμένα) και με τις οργανωμένες ξεναγήσεις νεαρών -ή όχι και τόσο- συντρόφων, που εξηγούν τα βασικά σημεία, τις θεματικές και τη φιλοσοφία της έκθεσης.
Τα διαχρονικά εγκλήματα του ιμπεριαλισμού (πρώτη θεματική), φέρνουν τον πόλεμο στη γειτονιά μας (δεύτερη θεματική), αλλά οι λαοί που δε σκύβουν το κεφάλι θα πουν την τελευταία λέξη. Venceremos…

Και όπως έλεγε σε μια περιπέτεια και ο σεμνός πολεμιστής Οβελίξ, για τη ρωμαϊκή στρατιά που σταμάτησε: δεν ήταν παρά ένας τόσος δα στρατουδάκος…
 

Κατιούσα