«Ο Τσιτσάνης
δεν είχε στόφα ήρωα. Τις ηρωικές πράξεις τις θαύμαζε στους άλλους. Λίγο πριν
φύγουν οι Γερμανοί από τη Θεσσαλονίκη έγραψε δυο τραγούδια – ύμνους για την
αντίσταση, που όπως είπε ο ίδιος, κάπου κάπου τα παίζανε στο μαγαζί.
Αλλοι λένε
πως ήταν παραγγελία από το ΕΑΜ και άλλοι πως τον πίεσαν αντάρτες του ΕΛΑΣ όταν
ήταν στην Πύλη Τρικάλων, τον Ιούνιο του 1943», σημειώνει ο συγγραφέας του
βιβλίου και παραθέτει γραπτή μαρτυρία του Τσιτσάνη: «Τραγούδια, όπως λένε
“αντιστασιακά ” έγιναν στα βουνά.
Εγώ έχω
γράψει δύο τέτοια, ένα για τους αντάρτες και ένα επαναστατικό, όταν πλησιάζαμε
στην απελευθέρωση. Αυτό για τους αντάρτες σε ρυθμό χασάπικο 2/4, το δε επαναστατικό
είναι μαρς. Αυτά τα έγραψα την τελευταία χρονιά, πριν την απελευθέρωση και τα
τραγουδούσαμε εν κλειστώ κύκλω».
Ύμνο του
ΕΑΜ, που έγραψε ο Τσιτσάνης:
«Ζήτω το
ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ.
Χρόνια τώρα
πάνω στα βουνά
της Ελλάδος
τα γερά τα παιδιά
το ντουφέκι
πάντα συντροφιά
πολεμούν για
την ελευθεριά.
Ζήτω το ΕΑΜ,
ο ΕΛΑΣ
της ΕΠΟΝ ο
κάθε ήρωας.
Δόξα και
τιμή στους τρεις εσάς».
Από
νωρίς ο Βασίλης Τσιτσάνης έθεσε στόχους. Ήθελε το τραγούδι του να εκφράζει τον
πόνο, τις αγωνίες και τους πόθους του εργαζόμενου, του φτωχού λαού.
Γεια
σου περήφανη κι αθάνατη εργατιά
Κάποια μάνα αναστενάζει
Κάνε λιγάκι υπομονή
Συννεφιασμένη Κυριακή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου