Η κηδεία, του στρατηγού του ΕΛΑΣ Στέφανου Σαράφη

Χιλιάδες λαού συμμετέχουν στην κηδεία, 2/6/1957, του στρατηγού του ΕΛΑΣ Στέφανου Σαράφη.

 Η κυβέρνηση της ΕΡΕ του Κ. Καραμανλή απαγορεύει την απόδοση στρατιωτικών τιμών στον νεκρό.

 

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, σε ανακοίνωσή της με αφορμή το θάνατο του στρατηγού, σημείωνε:

“Η ζωή του, ζωή αγνού πατριώτη, ήταν αφιερωμένη στο λαό, στην προκοπή του έθνους μας.
Ο στρατηγός Σαράφης, συνεπής δημοκράτης, αντιτάχθηκε στα δικτατορικά καθεστώτα, γι’ αυτό και διώχθηκε από τη δικτατορία του Πάγκαλου και του Μεταξά, που τον κράτησε τρία χρόνια εξόριστο στη νήσο Μήλο.

Ο στρατηγός Σαράφης βρέθηκε από τις πρώτες μέρες στις γραμμές του παλλαϊκού απελευθερωτικού αγώνα ενάντια στους χιτλεροφασίστες κατακτητές. Η αφοσίωσή του στον αγώνα ενάντια στο φασισμό και τους καταχτητές, οι στρατιωτικές του ικανότητες, τον ανέδειξαν αρχηγό του ΕΛΑΣ.

Το αντιδραστικό μεταβαρκιζιακό καθεστώς που εγκαθιδρύθηκε στην πατρίδα μας, μεταχειρίστηκε κάθε μέσο για να λυγίσει τον στρατηγό Σαράφη και να αποστερήσει τον αγωνιζόμενο λαό μας από έναν συνεπή και λαοφιλή ηγέτη του.

Ο στρατηγός Σαράφης πέρασε από την κόλαση του Μακρονησιού και βγήκε νικητής, ενσαρκώνοντας την αλύγιστη αντίσταση του λαού μας στους νέους ξένους δυνάστες, δοσμένος ακόμα περισσότερο στον βασανισμένο λαό μας…

Ο στρατηγός Σαράφης πολέμησε με υπερηφάνεια και αδιαλλαξία και τον αγγλοαμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Ο στρατηγός Σαράφης, εκτελώντας το χρέος προς την πατρίδα, ύψωσε τη φωνή του ενάντια στα εγκληματικά σχέδια της κυβέρνησης και των Αμερικάνων για εγκατάσταση ατομικών βάσεων στη χώρα μας”.

Ποίημα του Γιάννη Ρίτσου για τον τιμημένο Στρατηγό, Στέφανο Σαράφη

Στρατηγέ,

με το σεμνό παράστημα

με τα λαϊκά μάτια της φιλίας,

Στρατηγέ μας, ανθρώπινε κι απλέ,

όπως όλα τα μεγάλα,

ανοίγοντας με το μεγάλο γέλιο σου

την ελπίδα μας και τη βεβαιότητα,

Στρατηγέ του στρατού της Αντίστασης,

που μοιράστηκες το ψωμί και το κουράγιο σου

με την κυνηγημένη Δημοκρατία

πάνω ψηλά στα κατσάβραχα της δόξας,

Στρατηγέ μας, που σ’ εξόρισαν στα Μακρονήσια

χωρίς ποτέ να μπορέσουν να εξορίσουν

την τόλμη και την καλοσύνη απ’ την καρδιά σου,

Στρατηγέ μας,

που η απόφασή σου σπιθοβόλαγε

σα γαλάζιο αστέρι στα μάτια της Ελλάδας,

Στρατηγέ μας,

σήμερα σ’ είδαμε πνιγμένο

ανάμεσα στα γαρίφαλα που κουβάλησαν

φτωχές γειτόνισσες από τις συνοικίες μας,

γερόντοι από τα πέρατα της ελληνικής ιστορίας,

παιδιά απ’ τα ματωμένα χωράφια της αγάπης τους.

Ο λαός μας τώρα κρατάει

ανάμεσα στα δυο φύλλα της καρδιάς του

τις «Αναμνήσεις» σου και τον «Ελάς» σου

μαζί με το «Μακρυγιάννη»

όπως η μάνα κρατάει στα δυο της χέρια

τ’ άξιο παιδί της,

όπως κρατάει ο πεινασμένος

ένα καρβέλι,

όπως κρατάει πάντα ο κόσμος

την ελπίδα.

Στις τέσσερις γωνιές του φερέτρου σου,

τιμητική φρουρά,

όρθιοι κι ασάλευτοι,

ο Ελληνικός Λαός, το Θάρρος,

η Τιμή κ’ η Ελευθερία.

Και πάνω σου,

σκυμμένη η μάνα σου η Δημοκρατία,

σκουπίζει τα μάτια της

μ’ ένα φύλλο απ’ τη δάφνη σου.

 Γιάννης Ρίτσος