Υπογράφεται η Συνθήκη των Σεβρών

Στην πόλη των Σεβρών υπογράφεται, 10/8/1920, η ομώνυμη Συνθήκη μεταξύ των κρατών - νικητών του Α’ Παγκοσμίου ιμπεριαλιστικού Πολέμου και της σουλτανικής κυβέρνησης της Τουρκίας. Η Συνθήκη των Σεβρών είναι η τελευταία απ' τις συνθήκες του συστήματος των Βερσαλλιών μεταξύ των νικητών και των ηττημένων του πολέμου.

Την περίοδο αυτή η κατάσταση στην Εγγύς Ανατολή δεν έμοιαζε καθόλου με την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί αμέσως μετά το τέλος του πολέμου.

Οι νίκες της Σοβιετικής Ρωσίας στον αγώνα κατά της αντεπανάστασης και της ξένης ένοπλης επέμβασης, οι επιτυχίες του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος στην Τουρκία και στις αραβικές χώρες και οι διαμάχες ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κράτη ματαίωσαν την εφαρμογή των πρωταρχικών σχεδίων για το μοίρασμα των εδαφών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ανάμεσα στα κράτη-νικητές. Ωστόσο, οι ιμπεριαλιστές της Αντάντ αποφάσισαν να κατοχυρώσουν με τη Συνθήκη των Σεβρών τους όρους που είχαν επεξεργαστεί ύστερα από μακροχρόνιες συζητήσεις.

Η Συνθήκη των Σεβρών προέβλεπε την απόσπαση από την Τουρκία της Συρίας, του Λιβάνου, της Παλαιστίνης και του Ιράκ, που με τη μορφή εδαφών υπό εντολή μετατρέπονταν σε αποικίες της Αγγλίας και της Γαλλίας (η Αγγλία έπαιρνε το Ιράκ και την Παλαιστίνη και η Γαλλία τη Συρία και το Λίβανο).

Με την ίδια Συνθήκη δινόταν στην Ελλάδα η Σμύρνη με την ενδοχώρα της και το ευρωπαϊκό τμήμα της Τουρκίας, εκτός της Κωνσταντινούπολης και των περιχώρων της. Η Γαλλία έπαιρνε ακόμη την Κιλικία και τις γειτονικές της περιοχές στη Νότια Ανατολία. Κομμάτια της Ανατολίας δόθηκαν στην Αρμενία και το Κουρδιστάν. Στην Ανατολία επίσης καθορίστηκαν σφαίρες επιρροής της Γαλλίας και της Ιταλίας. Ακόμη, η ζώνη των Στενών υποτασσόταν απόλυτα στους συμμάχους και προπάντων στους Αγγλους.

Η Συνθήκη των Σεβρών χαιρετίστηκε ως εθνική νίκη και προσωπικός θρίαμβος του Βενιζέλου. Τελικά, η Μικρασιατική Καταστροφή έβαλε τέρμα στη Συνθήκη των Σεβρών, η οποία ουσιαστικά ποτέ δεν εφαρμόστηκε.

 Η Συνθήκη των Σεβρών