Το κράτος της Novartis, τα κόμματα της Ζήμενς, επέβαλλαν πρόστιμο στο ΚΚΕ…

…διότι “δεν συνεμορφώθη” με το νόμο που ζητάει να ρουφιανεύει και να καταδίδει όσους ενισχύουν το Κόμμα με 2 και 5 ευρώ!

Κατ΄αρχάς η είδηση: Το κράτος της Novartis, τα κόμματα της Ζήμενς και της “λίστας Πέτσα”, το πολιτικό σύστημα που φορολογεί… οικειοθελώς τους εφοπλιστές και παρέχει ασυλία στους τραπεζίτες, με δυο λόγια το κράτος που διοικήθηκε από Τσοχατζόπουλους, Μαντέληδες

και Λιάπηδες (εκείνος που έφτιαξε πλαστές πινακίδες για να μην πληρώνει τέλη κυκλοφορίας αυτοκινήτου), το κράτος που διοικήθηκε από κυβερνήσεις στις οποίες μιντιάρχες δημοσιοποιούσαν ότι κατέθεταν επιταγές εκατομμυρίων προς ενίσχυσή τους, επέβαλλε πρόστιμο στο ΚΚΕ ύψους 4% επί της κρατικής του επιχορήγησης.

Ο λόγος: Διότι το ΚΚΕ δεν συνεμορφώθη με τον αντιδραστικό νόμο που λέει ότι το Κόμμα θα πρέπει να ρουφιανεύει, να ενημερώνει και να καταδίδει, σε αυτό το κράτος και στις υπηρεσίες του, όποιον του δίνει μια συνδρομή του ενός ή των 2 και 5 ευρώ… Το πρόστιμο επιβλήθηκε γιατί το ΚΚΕ αρνήθηκε να δώσει τα ονόματα, τις διευθύνσεις, τα ΑΦΜ και τους αριθμούς ταυτότητας – όπως ζητάει το κράτος – των ανθρώπων που το στήριξαν οικονομικά… (εδώ η ανακοίνωση του ΚΚΕ). 

Πάμε τώρα παρακάτω:

Όταν η «Siemens» μοιράζει 1,5 δισ. ευρώ σε «μαύρο» χρήμα για να κάνει τις δουλειές της σε 160 χώρες ανά τον κόσμο, αυτό λέγεται «μίζες», «διαφθορά» και «σκάνδαλο». Όταν, όμως, οι υποψήφιοι των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων επιχορηγούνται με 1,5 δισ. δολάρια από τους πολυεθνικούς κολοσσούς των ΗΠΑ, για να διεξαγάγουν τον προεκλογικό τους αγώνα, αυτό λέγεται «εκλογές». Κι όταν η Novartis ελέγχεται στα αμερικανικά δικαστήρια για επηρεασμό “κρατικών αξιωματούχων” στην Ελλάδα, αυτό λέγεται “εξωδικαστικός συμβιβασμός”…

Το σημειώνουμε, διότι ορισμένοι «οργανικοί διανοούμενοι» της πλάκας, τρέφουν ένα ασίγαστο πάθος για το «αμερικάνικο όνειρο», το οποίο προσπαθούν να το πουλήσουν σαν «αμερικανικό παράδειγμα», που πρέπει μάλιστα να το ακολουθήσουμε κι εμείς ως λαός και ως χώρα.

Το ακατανίκητο επιχείρημά τους είναι ότι αν τα κόμματα θέλουν να τα πιάνουν, τότε να το κάνουν ανοιχτά, να το γνωρίζει ο ψηφοφόρος και τότε «όλα μέλι γάλα». Αλλά το βασικό στην υπόθεση δεν είναι αν τα κόμματα που κυβερνούν στην Αμερική, στην Ελλάδα, στην Ουγκάντα και όπου δραστηριοποιούνται οι «Siemens» τα πιάνουν φανερά ή κρυφά. Το θέμα – όταν τα πιάνουν – είναι ότι τα πιάνουν!

Αυτό είναι το μοντέλο «αμερικανικής δημοκρατίας», όπου η κάθε εταιρεία θα έχει τους «δικούς της» βουλευτές, υπουργούς, πρωθυπουργούς και προέδρους, που αποτελεί ήδη με νόμο του 2014 εισαγώγιμο είδος και στην Ελλάδα.

Δε φτάνει, δηλαδή, που το πολιτικό σύστημα που υπηρετούν και υποστηρίζουν πιάνεται ενίοτε στα πράσα να εξαργυρώνει τη δημαγωγία προς το λαό στα «μαύρα» ταμεία της διαπλοκής, ήρθαν να νομοθετήσουν και τη γύμνια τους σαν «διαφάνεια» (!), την θρυλούμενη σχέση υπαλληλίας τους προς τα μεγάλα συμφέροντα σαν «πολιτική εντιμότητα» (!) και την ξετσιπωσιά σαν «ηθική ακεραιότητα»!

Σε συνθήκες “αριστείας” δεν αποκλείεται να μας πουν ακόμα και ότι το μοντέλο της «φόρα παρτίδα» εξάρτησης του πολιτικού κατεστημένου από τις πολυεθνικές συνιστά …εκχριστιανισμό της πολιτικής ζωής κατά τα πρότυπα της ευαγγελικής συνταγής «εξομολογημένη αμαρτία ουκ έστιν αμαρτία».

Κλασική περίπτωση, όπου το κρέας βαφτίζεται ψάρι. Αλλά και εξαιρετική η ομολογία που κρύβεται πίσω από όλα αυτά: ότι τέτοιο που είναι το σύστημά τους δεν έχει καμία ελπίδα, κατά πώς προκύπτει από τα λεγόμενά τους, να υπάρξει χωρίς και πέρα από τους ξεπουλημένους που θα βαφτίζουν το ξεπούλημά τους σαν αποδοχή… χορηγίας.

Η «μίζα» βαφτίζεται «χορηγία»;

Πριν ισχυριστεί κάποιος ότι υπερβάλλουμε να υπενθυμίσουμε:

Ο νόμος που επιστρατεύτηκε κατά του ΚΚΕ το 2020, ψηφίστηκε στη Βουλή στις 16 Οκτώβρη 2014 – από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ – υπό τον εξής τίτλο: «Έλεγχος των οικονομικών των πολιτικών κομμάτων και των αιρετών αντιπροσώπων Βουλής και Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου».

Οι βασικές ρυθμίσεις του είναι δυο:

1^ο) Υποχρεώνει τα κόμματα να παραδίδουν πλήρη στοιχεία, από ονοματεπώνυμο μέχρι ΑΦΜ και αριθμό ταυτότητας, για κάθε φίλο ή μέλος τους που προσφέρει ενίσχυση στο κόμμα ακόμα και για κουπόνια του ενός ή δυο ευρώ!

2^ο) Την ίδια στιγμή «ευλογεί» και επίσημα την ανοιχτή χρηματοδότηση κομμάτων από επιχειρήσεις. Συγκεκριμένα, όχι μόνο αίρει την απαγόρευση που ισχύει στη χρηματοδότηση κομμάτων από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, αλλά προσφέρει και φοροαπαλλαγές σε επιχειρήσεις που χρηματοδοτούν κόμματα!

Έτσι, λοιπόν, μετά τη «σωτηρία» του τόπου, οι κύριοι της τρόικας (η τρόικα είχε θέσει την ψήφιση του συγκεκριμένου νόμου στα «προαπαιτούμενα» για να συνεχίζει να μας «σώζει» και φυσικά η τότε κυβέρνηση έσπευσε να την ικανοποιήσει) μας φέρανε και το τέλος της πολιτικής διαπλοκής.

Η αλήθεια είναι ότι – και σε αυτό το ζήτημα – το εγχώριο καθεστωτικό σύστημα που επίλεκτα στελέχη του έχουν εντοπιστεί να συμμετέχουν στα σουαρέ της αρπαγής, της λεηλασίας, της λαμογιάς και της «Siemens», κρύφτηκε πίσω από την τρόικα. Χρόνια τώρα ήθελαν να επιβάλουν το συγκεκριμένο μέτρο. Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να το εντάξουν κι αυτό στα «προαπαιτούμενα».

Α, ναι: Μιας και είπαμε παραπάνω κάτι για “μέλι – γάλα” κι επειδή είμαστε στον αστερισμό των χορηγιών, μια ακόμα υπενθύμιση: Πέρσι έγινε η δίκη εκείνης της θρυλικής υπόθεσης με τον Τσουκάτο που έπαιρνε τα φράγκα από την Ζήμενς και τα εναπόθετε στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ. Στην δίκη εκείνη, όπου ο Τσουκάτος αθωώθηκε, είχε πει τα εξής ενδιαφέροντα: 

«Το 2000 οι χρηματοδοτήσεις του ΠΑΣΟΚ από εταιρείες έφθασαν τα 16 δισ. δραχμές. Δεν ήταν μόνο η Siemens, ήταν και άλλες εταιρείες. Αυτές οι εταιρείες συνεχίζουν να υπάρχουν και συνεχίζουν να χρηματοδοτούν κόμματα… Οι ιδιωτικές χρηματοδοτήσεις των κομμάτων ήταν ένα καθεστώς που κανείς δεν ήθελε να το ψάξει, από κανένα κόμμα”. Και παρακάτω:«Συνεχίζουν να υπάρχουν πολλές από αυτές και συνεχίζουν να χρηματοδοτούν και σήμερα πολιτικά κόμματα από κονδύλια για δημόσιες σχέσεις που έχουν»…

Ενα μόλις χρόνο μετά από τα παραπάνω είναι που το κράτος τους, επέβαλλε πρόστιμο στο ΚΚΕ γιατί δεν ρουφιάνεψε τα στοιχεία των συνδρομητών του, του 1 και 2 ευρώ…

«Αμερικάνικο όνειρο»…

Ας δούμε ορισμένες ακόμα πλευρές του ζητήματος.

Πρώτον: Λένε ότι ο νόμος τους – τον οποίο φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ απορροφημένος στην κατάργηση με ένα νόμο και ένα άρθρο των Μνημονίων, τον διατήρησε – στοχεύει στη «διαφάνεια» για τις σχέσεις μεταξύ των κομμάτων και των εταιρειών-χρηματοδοτών τους. Ρωτάμε: Αν τα λεφτά από τη Siemens ο Τσουκάτος και ο Μαντέλης τα έπαιρναν με… απόδειξη, η διαπλοκή θα ήταν μικρότερη;

Δεύτερον: Μας λένε να δούμε τι γίνεται στην Αμερική. Πολύ ευχαρίστως:  Morgan Stanley,  UBS  Americas,  Goldman Sachs,  Citigroup,  US Government,  Bank of America,  Microsoft.  Πρόκειται για αμερικανικές πολυεθνικές, χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τράπεζες, εταιρείες πληροφορικής που, όπως δημοσιεύτηκε το 2004, αποτέλεσαν τους μεγαλύτερους χρηματοδότες των υποψήφιων προέδρων Μπους και Κέρι. Αλήθεια: Η δημοσιοποίηση των χρηματοδοτών του Μπους και του Κέρι τους καθιστούσε λιγότερο διαπλεκόμενους με τους χρηματοδότες τους;

Πάμε στις εκλογές των ΗΠΑ το 2008:

• Στη λίστα με τις πολυεθνικές που χρηματοδότησαν τον έναν υποψήφιο, στην 1η θέση βρισκόταν η Goldman Sachs. Η ίδια εταιρεία βρισκόταν στην 4η θέση των χρηματοδοτών και του άλλου υποψηφίου.
• Στη λίστα με τους μεγαλοκαρχαρίες του χρηματοπιστωτικού καρτέλ που είχαν σπονσοράρει τον έναν υποψήφιο, η Citigroup βρισκόταν στην 3η θέση. Στη λίστα με τους ισχυρούς σπόνσορες του άλλου υποψήφιου, η ίδια εταιρεία, η Citigroup, βρισκόταν στη 2η θέση.
• Ο ένας είχε στη 4η θέση της λίστας των μεγάλων χρηματοδοτών του την JP Morgan. Ο άλλος την είχε στην 5η θέση.
• Ο ένας είχε στη λίστα με τους μεγάλους χορηγούς του τα πιράνχας της UBS AG στην 7η θέση. Ο άλλος την είχε στη 15η θέση.

Αλήθεια, το ότι οι πολυεθνικές τα έχωσαν και στον Ομπάμα και στον Μακέιν, κι αυτό καταγράφηκε και καταγράφεται δημόσια, καθιστά λιγότερη τη διαπλοκή τους;

Κατόπιν αυτών, καμία εντύπωση δεν πρέπει να προκαλεί το γεγονός ότι σήμερα, λίγους μήνες πριν από τις νέες εκλογές στις ΗΠΑ, ένα σπαρταριστό πεδίο στο οποίο αντιμάχονται (με δημόσιες ανακοινώσεις!) οι Τραμπ – Μπάιντεν είναι ποιός προηγείται του άλλου σε χρηματοδότες που τους τα χώνουν…

Τρίτον: Αν ο Σαρκοζί τα έπαιρνε με απόδειξη από την Μπετανκούρ ή αν ο Κολ και ο Σόιμπλε δεν είχαν πιαστεί στα πράσα με τα “βαλιτσάκια” του εμπόρου όπλων προς χάρη (κι εκεί) της προεκλογικής τους εκστρατείας, ή αν ο  μπερλουσκονισμός ό,τι έκανε το έκανε με απόδειξη, η βρωμιά θα ήταν μικρότερη;

Τέταρτον: Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη διαπλοκής από το τι πολιτική εφαρμόζεις; Τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετείς; Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη πολιτικής διαπλοκής από τους νόμους, τα ξεπουλήματα, τις εκποιήσεις, τις φοροαπαλλαγές, τα πακέτα σε τράπεζες κτλ. που ψηφίζει ή δεν ψηφίζει ένα κόμμα; Ο φερετζές ότι δεν τα πιάνουν κάτω από το τραπέζι τους μάρανε;

Αβυσσαλέα υποκρισία

Αυτό που βαφτίζουν οικονομικό έλεγχο των κομμάτων για κάθε ένα ευρώ που πάει στα ταμεία τους από συνδρομές, ενισχύσεις κτλ., δεν αφορά τα κόμματα του συστήματος. Έχει ευθέως στόχο να βάλει στο χέρι εκείνα τα κόμματα που βρίσκονται απέναντι από το σύστημα.Έχει στόχο να ελέγξει, να περιορίσει και να υπονομεύσει την πολιτική αυτοτέλεια των αντισυστημικών κομμάτων.

Τα κόμματα που εμπλέκονται στις «μίζες» από τη «Siemens», αυτοί που ποτέ δεν έδωσαν εξήγηση για το «πόθεν» των χλιδάτων προεκλογικών κέντρων των υποψηφίων τους και για τις φαραωνικές προεκλογικές εκστρατείες των κομμάτων τους, που ποτέ δεν εισέπραξαν φράγκο από τα δεκάδες δισεκατομμύρια της φοροδιαφυγής των πλουτοκρατών, που στέλνουν χαιρετίσματα στους θαμώνες της «λίστας Λαγκάρντ», δεν έχουν λόγο να ανησυχούν.

«Τα πράγματα έχουν αλλάξει» (;)

Ας μπούμε στον κόπο να παρακάμψουμε (για την ανάγκη της συζήτησης και μόνο) την αβυσσαλέα υποκρισία τους. Ας δεχτούμε, επίσης, ότι είναι τόσο ανιστόρητοι, ώστε δεν γνωρίζουν ούτε τα βασικά. Ότι, για παράδειγμα, δεν γνωρίζουν τίποτα για τις διώξεις ανθρώπων στο παρελθόν –εδώ στην Ελλάδα– με μοναδική «κατηγορία» όχι είχαν ενισχύσει οικονομικά το Κομμουνιστικό Κόμμα. 

Ότι δεν γνωρίζουν τίποτα για τον Νικηφορίδη που στήθηκε στον τοίχο με την «κατηγορία» ότι μάζευε υπογραφές κατά των πυρηνικών και ότι διοργάνωνε «εράνους», υπέρ της ειρήνης.

Αλλά πώς να δεχτούμε ότι αυτά που λένε τα πιστεύουν; Ότι, δηλαδή, «οι εποχές έχουν αλλάξει» και ότι «δεν υπάρχει κίνδυνος φακελώματος». Όμως:

• Πώς να τους πιστέψεις όταν είναι τα κόμματά τους που συμμετέχουν και υμνούν μια Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου για παράδειγμα (αυτήν τη στιγμή!) τα μισά Κομμουνιστικά Κόμματα έχουν κηρυχτεί παράνομα!
• Πώς να τους πιστέψεις όταν η ΕΕ τα κάνει πλακάκια με τους ναζί της Ουκρανίας και εκδίδει μνημόνια για το “‘έγκλημα” του κομμουνισμού;
• Πώς να τους πιστέψεις όταν ζητούν, για παράδειγμα, από το ΚΚΕ ή από κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, να δίνουν τα στοιχεία των ανθρώπων που τα ενισχύουν με 1 ή δυο ευρώ σε έναν κρατικό μηχανισμό που η δημοκρατία του χωράει ναζιστόμουτρα στο κοινοβούλιο και τα υπουργικά του γραφεία πρώην επικεφαλής κομμάτων στημένων μέσα στον Κορυδαλλό από φασίστες δικτάτορες όπως οι Παπαδόπουλος και Παττακός; 

Φακέλωμα του πολιτικού φρονήματος

Ας έρθουμε στο κατά τη γνώμη μας ουσιαστικότερο:

Το να ενισχύεις οικονομικά ένα πολιτικό κόμμα είναι κάτι που συνδέεται άμεσα με το πολιτικό φρόνημα. Αλλά η ελευθερία του πολιτικού φρονήματος βρίσκεται στην καρδιά αυτού που οι ίδιοι αποκαλούν «ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα». Βρίσκεται στην καρδιά δηλαδή των ατομικών, των κοινωνικών και των πολιτικών ελευθεριών.

Συνεπώς, αυτοί που… φοροαπαλλάσσουν τις εταιρείες όταν χρηματοδοτούν κόμματα και πολιτικούς, τι ακριβώς ζητούν από έναν αντισυστημικό, ένα αντικαθεστωτικό, ένα αντικαπιταλιστικό, ένα αντι- ιμπεριαλιστικό, έναν κομμουνιστικό πολιτικό φορέα; Να συμφωνήσει και, ακόμα χειρότερα, να συνεργήσει και να συνεργαστεί (!) με τους κρατικούς μηχανισμούς για την καταγραφή και τον έλεγχο του πολιτικού φρονήματος των εργαζομένων που το στηρίζουν;

Τι ακριβώς ζητούν από ένα κόμμα που βρίσκεται απέναντι στην εξουσία τους; Να δώσει διευθύνσεις και ονόματα των μελών του (που καταβάλλουν τις συνδρομές τους στο κόμμα), των οπαδών και των φίλων του (που συμμετέχουν και συμβάλλουν στην οικονομική του ενίσχυση), να «κατονομάσει» τους «συμπαθούντες»; Να «δώσει» στο κράτος και στους μηχανισμούς του τους «συνοδοιπόρους» του; Με άλλα λόγια, του ζητούν να συμφωνήσει και, ακόμα χειρότερα, να συνεργήσει και να συνεργαστεί (!) στο φακέλωμά του;

Μα είναι με τα καλά τους οι άνθρωποι;

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ