Συλλαμβάνονται οι πρωταίτιοι του στρατιωτικού πραξικοπήματος

Οι πρωταίτιοι του στρατιωτικού πραξικοπήματος της 21ης Απρίλη του 1967, Γ. Παπαδόπουλος, Στ. Παττακός, Ν. Μακαρέζος, Γ. Λαδάς, Π. Ρουφογάλης συλλαμβάνονται και εκτοπίζονται, 23/10/1974, στην Τζια, με την κατηγορία ότι ετοίμαζαν σειρά τρομοκρατικών ενεργειών, με σκοπό τη ματαίωση των εκλογών. Οι συνωμότες συνεννοούνταν μέσω μυστικού τηλεφωνικού δικτύου, το κέντρο του οποίου ήταν η βίλα του Παπαδόπουλου στο Λαγονήσι.

Τι γέννησε τη δικτατορία

Για να μπορέσουμε να αναζητήσουμε τις αιτίες που οδήγησαν στο πραξικόπημα, είμαστε υποχρεωμένοι να στραφούμε στη δομή και στο περιεχόμενο του μετεμφυλιακού καθεστώτος, ενός καθεστώτος που χωρίς αμφιβολία δεν ήταν μια συνηθισμένη αστική δημοκρατία.

Η πολιτική δημοκρατία μετά τον Εμφύλιο ήταν, το λιγότερο, υποτυπώδης, αφού μια μεγάλη κατηγορία του πληθυσμού βρισκόταν υπό διωγμό. Ο αντικομμουνισμός οργίαζε. Το εργατικό και ευρύτερα το μαζικό - λαϊκό κίνημα βίωνε ανείπωτες διώξεις και απαγορεύσεις. Το ΚΚΕ ήταν παράνομο. Ενα μεγάλο μέρος της ηγεσίας και της βάσης του βρισκόταν στην πολιτική προσφυγιά, εκτός Ελλάδος. Τα στελέχη, τα μέλη, οι οπαδοί του που βρίσκονταν στη χώρα, αλλά και οι αριστεροί - προοδευτικοί πολίτες ζούσαν καθημερινά τον τρόμο που προκαλούσε ο αντίπαλος με τις εκτελέσεις, τις φυλακίσεις τις εκτοπίσεις, το ανελέητο κυνηγητό των διωκτικών αρχών, το χαφιεδισμό και τη δράση του λεγόμενου παρακράτους που συντηρούνταν και ενισχυόταν από το ίδιο το κράτος, αφού ήταν στην πραγματικότητα μέρος του κράτους. Η οργάνωση αντισυγκεντρώσεων, η ενεργός συμμετοχή των παρακρατικών στο όργιο της βίας και νοθείας των εκλογών του '61, αλλά και η οργάνωση δολοφονιών πολιτικών προσώπων, όπως έγινε, π.χ., στην περίπτωση του συνεργαζόμενου βουλευτή της ΕΔΑ Γρ. Λαμπράκη, φανερώνουν του λόγου το αληθές.

Σε ό,τι αφορά το μετεμφυλιακό πολιτικό σύστημα, αυτό συγκροτούνταν από τους εξής παράγοντες: Τα νόμιμα πολιτικά κόμματα, το παλάτι, το στρατό. Τα πολιτικά κόμματα - παρόλο που η δημοκρατία ήταν κοινοβουλευτική - βρίσκονταν αρκετά ανίσχυρα απέναντι στο στρατό και το παλάτι, πράγμα που φάνηκε περίτρανα αρκετές φορές, ενώ ο στρατός - υπό τον απόλυτο πάντα έλεγχο των αμερικανικών υπηρεσιών - ήταν μια αυτόνομη δύναμη που παρενέβαινε στις εξελίξεις και αποτελούσε τη χρυσή εφεδρεία του καθεστώτος, έτοιμος ανά πάσα στιγμή να πάρει την εξουσία στα χέρια του - όπως και, τελικά, έκανε. Βεβαίως, ο αστικός πολιτικός κόσμος κατανοούσε τις ανάγκες εκσυγχρονισμού του πολιτικού του συστήματος, αλλά αυτό εμποδιζόταν από το παλάτι. Αυτή η αντίθεση συνέβαλε και στη φυγή του Κωνσταντίνου Καραμανλή στο Παρίσι και στην παραίτηση της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου το 1965. Αυτών των εξελίξεων γέννημα ήταν το πραξικόπημα και η 7χρονη δικτατορία.

Πραγματικοί αντίπαλοι του φασισμού δεν μπορούν να είναι εκείνοι που κρατάνε τη σημαία της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, που συγκυβέρνησαν με ακροδεξιούς, που δεν παίρνουν μέτρα για να τελειώσει επιτέλους η δίκη της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης. Αποδεικνύεται πως όταν εφαρμόζεις μια αντιλαϊκή πολιτική, στο όνομα μάλιστα "της προόδου, της αριστεράς και του αντιφασισμού", όχι μόνο δεν είσαι πραγματικός πολέμιος του φασισμού αλλά αντίθετα, αρκετές φορές, καταντάς εκ των πραγμάτων χορηγός και τροφοδότης του.

Αυτήν τη μάχη δεν μπορούν να τη δώσουν βέβαια ούτε δυνάμεις, όπως η ΝΔ, που ψαρεύουν στα βρωμόνερα της ακροδεξιάς, του εθνικισμού και του ρατσισμού.

Το ΚΚΕ αποτελεί τον μόνο συνεπή αντίπαλο της ακροδεξιάς και του ναζισμού, γιατί αντιπαλεύει το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα που θρέφει το φασιστικό ρεύμα. Γιατί μπαίνει μπροστά για να απομονωθούν οι φασίστες από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά.