Ελληνοτουρκικά και Κυπριακό στη μεγάλη εικόνα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών

Αποσπάσματα από την ομιλία του Γιώργου Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στη διαδικτυακή εκδήλωση που πραγματοποίησε η ΚΟ Κύπρου στις 5 Δεκέμβρη 2020

Τα μονοπώλια, η βάση του ιμπεριαλιστικού συστήματος, κυνηγούν νέες πηγές κερδοφορίας και χώρους επέκτασης της δράσης τους. Τα αστικά κράτη που εκφράζουν τα συμφέροντά τους χρησιμοποιούν οικονομικά, πολιτικά, αλλά και στρατιωτικά μέσα για ν' ανοίξουν νέους δρόμους, να ελέγξουν νέες αγορές. Ξεχωρίζουν οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα για την πρωτοκαθεδρία στο καπιταλιστικό σύστημα, ξεχωρίζουν οι ανταγωνισμοί των ΗΠΑ, της ΕΕ με τη Ρωσία και την Κίνα.

Με τον τίτλο «ΝΑΤΟ 2030», η εγκληματική αυτή συμμαχία επεκτείνει τη δράση της σε όλη την υδρόγειο, δημιουργεί νέες δομές και επιχειρεί να ενισχύσει τις θέσεις της στον ανταγωνισμό με τους κινεζικούς και ρωσικούς σχεδιασμούς.

Δεκάδες καπιταλιστικά κράτη συμμετέχουν στην κούρσα της αναβάθμισης των συμφερόντων των αστικών τάξεων, στη μοιρασιά της λείας των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων.

Δεν υποτιμάμε τις αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς στο εσωτερικό των ΗΠΑ και στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, τις αντιθέσεις ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Γερμανία, τη Γερμανία και τη Γαλλία ή την Ιταλία που εκφράζονται με προβλήματα στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Το παράδειγμα του Brexit δείχνει μέχρι πού μπορούν να φτάσουν οι αντιθέσεις, τροφοδοτώντας φυγόκεντρες τάσεις και όλα αυτά επιβάλλεται να συνυπολογίζονται για να ερμηνεύονται με μεγαλύτερη ασφάλεια οι εξελίξεις.

Το πλαίσιο των ανταγωνισμών εμπλουτίζεται. Δίπλα στην αναμέτρηση για τις ενεργειακές πηγές και αγωγούς, προστίθενται νέα στοιχεία, η ψηφιακή τεχνολογία, τα δίκτυα 5G, ακόμα και τα εμβόλια ή θεραπευτικές αγωγές αντιμετώπισης του κορονοϊού. Αυτό είναι το οξυγόνο του καπιταλισμού και το δηλητήριο για τους εργαζόμενους.

Σε συνθήκες συνέχισης των πολέμων στη Συρία, στη Λιβύη, στην Υεμένη, όπου γίνεται μακελειό για το ποιες δυνάμεις θα έχουν το πάνω χέρι και πώς θα μοιραστεί ο πλούτος της ευρύτερης περιοχής, αναζωπυρώνονται παλιές και γεννιούνται νέες εστίες, στη Μέση Ανατολή, στον Περσικό Κόλπο, στα Βαλκάνια. Συνεχίζει να καίει η φωτιά στην Ουκρανία. Ξέσπασε ο πόλεμος Αζερμπαϊτζάν - Αρμενίας και η συμφωνία που έγινε με την παρέμβαση της Ρωσίας είναι εύθραυστη. Στην περιοχή του Καυκάσου οι αντιθέσεις οξύνονται.

Οι αστικές τάξεις και τα κόμματα που εκφράζουν τα συμφέροντά τους είναι συνυπεύθυνοι, συνένοχοι, και αυτήν την ευθύνη πρέπει να την καταλογίζουν οι λαοί χωρίς ταλαντεύσεις γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα γίνονται μπαλάκι στους σχεδιασμούς των αστικών τάξεων και ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, θα δεχθεί πλήγμα το βασικό τους δικαίωμα να κινούνται με βάση τα δικά τους συμφέροντα.

Αυτό ισχύει πολλαπλάσια για τα ΚΚ, που έχουν καθήκον να εκπληρώνουν τον πρωτοπόρο ρόλο τους και να μην πέφτουν στην παγίδα της «εθνικής ομοψυχίας και συνεννόησης», να μην μπαίνουν κάτω από τη σημαία της αστικής τάξης.

Επικίνδυνη η κατάσταση σε Αιγαίο - Ανατολική Μεσόγειο

Οι αστικές τάξεις της Ελλάδας και της Τουρκίας ανταγωνίζονται για τα συμφέροντά τους, για τη γεωστρατηγική τους αναβάθμιση, καταπατώντας τα λαϊκά συμφέροντα και στις δύο χώρες.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εκδηλώνεται η τουρκική επιθετικότητα, που στοχεύει στον έλεγχο μιας ευρύτερης περιοχής, όπως δείχνουν η διατήρηση της κατοχής σημαντικού τμήματος της Κύπρου, η εισβολή στη Συρία, η παρέμβαση στο Ιράκ και τη Λιβύη, η στρατιωτική βοήθεια που έδωσε στο Αζερμπαϊτζάν στον πόλεμο με την Αρμενία.

Η κατάσταση είναι πολύ ανησυχητική. Για μεγάλο χρονικό διάστημα η τουρκική κυβέρνηση αμφισβητεί την κυριαρχία ελληνικών νησιών και κυριαρχικά δικαιώματα, το ερευνητικό πλοίο «Ορούτς Ρέις» κινήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα κοντά στο Καστελόριζο. Γεωτρύπανα παραβιάζουν την κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και υπάρχει απειλή για γεωτρήσεις σε θαλάσσιες ζώνες που εντάσσονται στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Η αποχώρηση του «Ορούτς Ρέις» στις 29 Νοέμβρη δεν πρέπει να εφησυχάσει κανέναν. Εντάσσεται στα πλαίσια ελιγμών της κυβέρνησης Ερντογάν και των παζαριών που γίνονται με τις ΗΠΑ και την ΕΕ.

Οι εξελίξεις έχουν καταρρίψει πολλούς μύθους.

Η ελληνική αστική τάξη και τα κόμματά της, οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ έχουν μεγάλες ευθύνες, έχουν εμπλέξει τη χώρα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, εφησυχάζουν τους εργαζόμενους και τη νεολαία και παρουσιάζουν ως σωτήρες το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και την ΕΕ, που έχουν μακελέψει τους λαούς.

Οι κατά καιρούς επιλεκτικές δηλώσεις συμπάθειας των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών υπηρετούν σκοπιμότητες και πίσω τους κρύβουν ότι οι δυνάμεις αυτές, με γνώμονα τα δικά τους συμφέροντα, διατηρούν ισχυρές οικονομικές, πολιτικές και στρατιωτικές σχέσεις με την Τουρκία, διαπραγματεύονται και προετοιμάζουν τη λύση της συνεκμετάλλευσης θαλάσσιων περιοχών του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου, τη διχοτόμηση της Κύπρου.

Τέτοιου είδους λύσεις, που έχουν ως βάση τα συμφέροντα αμερικανικών και ευρωπαϊκών ενεργειακών μονοπωλίων, θα οξύνουν παραπέρα τους ανταγωνισμούς και θα συνεχίσουν να βγαίνουν τα μαχαίρια με απρόβλεπτες συνέπειες για τους λαούς.

Οι προσδοκίες που καλλιεργούνται για την προεδρία Μπάιντεν είναι ψεύτικες. Κάθε κυβέρνηση στις ΗΠΑ προωθεί τα συμφέροντα των αμερικανικών μονοπωλίων και με αυτό το κριτήριο ο Κλίντον εξαπέλυσε τον πόλεμο και διέλυσε τη Γιουγκοσλαβία και ο Ομπάμα αιματοκύλησε τους λαούς στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Συρία και τη Λιβύη, και οι δύο εκπρόσωποι του Δημοκρατικού Κόμματος.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις συμμετέχουν στο λεγόμενο Στρατηγικό Διάλογο με τις ΗΠΑ, γέμισαν τη χώρα στρατιωτικές βάσεις και την μετέτρεψαν σε ορμητήριο ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων, στέλνοντας επίσης τμήματα των Ενόπλων Δυνάμεων σε αποστολές στο εξωτερικό.

Οι συμφωνίες της κυβέρνησης της ΝΔ με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία βάζουν την Ελλάδα στο μάτι του κυκλώνα των ανταγωνισμών, η Ελλάδα αναλαμβάνει επικίνδυνο ρόλο στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και των συμμάχων τους κατά του Ιράν, έχει αποφασίσει να αποστείλει πυραύλους «Πάτριοτ» στη Σαουδική Αραβία και στρατιωτικές δυνάμεις στο Μάλι της Δυτικής Αφρικής.

Τα προβλήματα στην περιοχή μας δεν δημιουργήθηκαν γιατί υποχώρησαν οι ΗΠΑ από την Ανατ. Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, προς την πλευρά του Ειρηνικού, όπως λέγεται, αλλά γιατί οι Αμερικανοί είναι παρόντες και πρωταγωνιστούν στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, διατηρούν στρατιωτικές βάσεις στην Ελλάδα, στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη, στα Βαλκάνια, επενδύουν στον τομέα της Ενέργειας, σε λιμάνια και ναυπηγεία για να προφτάσουν τα κινεζικά και ρωσικά καπιταλιστικά συμφέροντα.

Η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα, ως ορκισμένοι απολογητές της ΕΕ, προσπαθούν να καλλιεργήσουν την προσμονή για παρέμβαση της ΕΕ στο πλευρό της Ελλάδας και της Κύπρου, για κυρώσεις που αναβάλλονται συνεχώς. Εχουμε ξεκαθαρίσει ότι οι όποιες κυρώσεις δεν θα κόψουν τον ομφάλιο λώρο των στρατηγικών σχέσεων της ΕΕ με την τουρκική αστική τάξη. Το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για καταγγελία των τουρκικών προκλητικών ενεργειών στην Αμμόχωστο δεν μπορεί να «ξεπλύνει» τις ευθύνες της ευρωπαϊκής ιμπεριαλιστικής συμμαχίας.

Οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ αντιμετωπίζουν την Τουρκία ως στρατηγικό σύμμαχο που εκπληρώνει σημαντικό ρόλο στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, την χρειάζονται και επιμένουν να την κερδίσουν με το «δυτικό μπλοκ», να περιορίσουν την επίδραση της Ρωσίας, και δεν διστάζουν να καταφεύγουν σε κάθε είδους συναλλαγές που τροφοδοτούν την προκλητικότητα της τουρκικής κυβέρνησης.

Επιγραμματικά σημειώνουμε ότι η ΕΕ διατηρεί ισχυρές οικονομικές σχέσεις με την Τουρκία, αξίας δισ. ευρώ. Η Γερμανία συμμετέχει στο πρόγραμμα 6 σύγχρονων υποβρυχίων που θα προστεθούν στον στόλο της γειτονικής χώρας. Το 2018 πούλησε στην Τουρκία όπλα αξίας 243 εκατ. ευρώ και το 2019 αξίας 345 εκατ. ευρώ.

Χιλιάδες γερμανικές επιχειρήσεις έχουν εγκατασταθεί στην Τουρκία και τουρκικές στη Γερμανία, συνεχίζεται το παζάρι για το προσφυγικό - μεταναστευτικό πρόβλημα με βάση την απαράδεκτη Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας που ευθύνεται για τον εγκλωβισμό χιλιάδων προσφύγων, θυμάτων των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της φτώχειας.

Η Ιταλία πούλησε οπλικά συστήματα αξίας 632 εκατ. ευρώ το 2018 και συνεργάζεται με την Τουρκία για την παραγωγή ελικοπτέρων, κορβετών, συστημάτων ηλεκτρονικής παρακολούθησης. Η ισπανική κρατική εταιρεία «Navantia» έχει πουλήσει στη γειτονική χώρα φρεγάτες και ελικοπτεροφόρο πλοίο.

Το ΚΚΕ παρεμβαίνει στις εξελίξεις από τη σκοπιά των εργατικών, λαϊκών συμφερόντων. Θέτει ως πρώτο ζήτημα τη διατήρηση των συνόρων και των Συνθηκών που τα καθορίζουν.

Τοποθετείται με μεγάλη ευθύνη στο θέμα της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, το οποίο είναι δικαίωμα για κάθε χώρα, όπως προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Ομως, ξεκαθαρίζουμε ότι μια τέτοια απόφαση δεν μπορεί να υπηρετήσει τα λαϊκά συμφέροντα γιατί θα είναι μέρος της αντιλαϊκής πολιτικής και μπορεί να περιπλέξει παραπέρα την κατάσταση, να τροφοδοτήσει τους ανταγωνισμούς και να θέσει σε κίνδυνο το λαό μας και τους άλλους λαούς.

Οι αστικές τάξεις και οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή μας και σε καμία περιοχή της υδρογείου. Πιεστικά προβάλλει η αναγκαιότητα της συντονισμένης εργατικής - λαϊκής πάλης ενάντια στις αστικές τάξεις, για την ανατροπή της εξουσίας τους, γιατί μόνο τότε οι λαοί της περιοχής θα μπορέσουν να ζήσουν ειρηνικά και να εκμεταλλευτούν τον πλούτο, να τον βάλουν στην υπηρεσία των δικών τους συμφερόντων.

Αποκτά δηλαδή μεγάλη σημασία η θέση του ΚΚΕ ότι η υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, της εδαφικής ακεραιότητας, των συνόρων έχει πραγματικό νόημα μόνο όταν συμβαδίζει με την πάλη:

-- Για την απεμπλοκή της χώρας μας από τα επικίνδυνα σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ.

-- Για να κλείσουν οι ξένες στρατιωτικές βάσεις στην Ελλάδα.

-- Για την αποδέσμευση από αυτούς τους οργανισμούς, με το λαό στην εξουσία, ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.

Για την πορεία του Κυπριακού

Η πορεία της Κύπρου έχει περάσει μέσα από τις συμπληγάδες των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών κι αυτό ισχύει τόσο την περίοδο της βρετανικής κατοχής όσο και τις δεκαετίες του '60 - '70, την τουρκική εισβολή και κατοχή, μέχρι σήμερα. Πέρασαν 46 χρόνια κατοχής στο 37% και πάνω του κυπριακού εδάφους.

Καλλιεργήθηκαν ψευδαισθήσεις για το ρόλο της κυπριακής αστικής τάξης και ψεύτικες προσδοκίες για το ρόλο των ΗΠΑ και της ΕΕ, αλλά η κατοχή παραμένει, και αυτό επιβάλλεται να προβληματίσει βαθύτερα τον κυπριακό και τον ελληνικό λαό, να αναζητηθούν οι αιτίες αυτής της κατάστασης και να δυναμώσει η πάλη μπροστά στα επικίνδυνα γεγονότα που έχουμε μπροστά μας.

Η Κύπρος εκπληρώνει ιδιαίτερο γεωστρατηγικό ρόλο στην περιοχή και οι εξελίξεις στο νησί έχουν γενικότερη σημασία. Μπορούν να αποτελέσουν εστία πολύ επικίνδυνων αναμετρήσεων, να εμπλέξουν τον κυπριακό, τον τουρκικό, τον ελληνικό λαό και άλλους λαούς σε μεγάλες περιπέτειες.

Η τουρκική αστική τάξη και η κυβέρνηση Ερντογάν επιμένει στην κατοχή, στην παρουσία κατοχικών στρατιωτικών δυνάμεων και την παρέμβασή της ως εγγυήτριας δύναμης, αξιοποιεί τον εποικισμό και διαμορφώνει τους όρους της νομιμοποίησης της διχοτόμησης.

Αυτό αποδείχθηκε μέσα από τη μακρά πορεία των συνομιλιών και την πείρα από τις συναντήσεις του Κραν Μοντανά το καλοκαίρι του 2017. Αυτό διαφαίνεται και σήμερα.

Σταδιακά υποχώρησαν οι θέσεις που αντιμετώπισαν το κυπριακό πρόβλημα ως διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής, ακόμα και στα σχετικά έγγραφα και εκθέσεις του ΟΗΕ υποχώρησε η αναφορά στην Τουρκία ως κατοχική δύναμη, παίχτηκαν πολλά παιχνίδια και διαψεύστηκαν λαϊκές ελπίδες για το πρόβλημα της Αμμοχώστου.

Η Διζωνική - Δικοινοτική Ομοσπονδία τέθηκε ως συμβιβαστική λύση και αποτέλεσε τον κορμό πολυετών συνομιλιών.

Αλλά στην πράξη αποδεικνύεται ότι η λύση αυτή δεν αφορά πραγματική ομοσπονδία αλλά συνομοσπονδία δύο κρατών, όπως διαπιστώθηκε και με το «σχέδιο Ανάν», που απέρριψε ο κυπριακός λαός το 2004.

Αυτό μαρτυρά και η Κοινή Ανακοίνωση των κυρίων Αναστασιάδη και Ερογλου τον Φλεβάρη του 2014 για δύο συνιστώντα κράτη, σ' αυτό συγκλίνει η θέση περί χαλαρής ομοσπονδίας και όλα αυτά σημαίνουν δύο κράτη, με σύνορα, με Σύνταγμα και κρατικό μηχανισμό, με δύο κυριαρχίες, δύο ιθαγένειες και δύο διεθνείς προσωπικότητες, με περιορισμούς στη μετακίνηση και διαχωρισμό του λαού, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, διαφορετική εργασιακή και ασφαλιστική νομοθεσία κ.ά.

Η κατάσταση αυτή δεν εγγυάται την επανένωση του νησιού. Η διχοτόμηση της Κύπρου είναι βασική επιλογή της Τουρκίας. Σ' αυτή την κατεύθυνση κινούνται και σήμερα οι απαράδεκτες θέσεις του Ερντογάν, του Τσαβούσογλου και του Τατάρ, που εκλέχτηκε πρόεδρος στα κατεχόμενα εδάφη τον Οκτώβρη του 2020, με την άμεση στήριξη της τουρκικής κυβέρνησης.

Το άνοιγμα της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου, στην 37η επέτειο της ανακήρυξης του ψευδοκράτους, σε συνεννόηση της τουρκικής ηγεσίας με τον Τατάρ, συνιστά πρόκληση μεγάλων διαστάσεων και τονίζει την πρόθεση για διχοτομική λύση, συνέχιση του εποικισμού και αξιοποίηση της περιοχής για επενδύσεις μονοπωλιακών ομίλων που επιδιώκουν να κερδοφορήσουν πάση θυσία.

Παρακολουθούμε τις εξελίξεις, τις διεργασίες που γίνονται, τις κινήσεις της κ. Λουτ και τις αναζητήσεις του γγ του ΟΗΕ κ. Γκουτέρες, εξετάζουμε αυτά που λέγονται για τη συνέχιση των συνομιλιών από εκεί που τέλειωσαν στο Κραν Μοντανά και τις διαβουλεύσεις που γίνονται για την οργάνωση 5μερούς διάσκεψης.

Ομως, τι σημαίνει η δήλωση του εκπροσώπου του γγ του ΟΗΕ, κ. Στεφάν Ντουζαρίκ, μέσα στο Νοέμβρη, που είπε ότι «προφανώς στο πλαίσιο αυτών των συνομιλιών και κατά τη διάρκεια των συζητήσεων, κάθε μέρος έχει το δικαίωμα να αναλαμβάνει τις πρωτοβουλίες που θέλει»;

Τι σημαίνει η θέση του Ιμπραχίμ Καλίν, εκπροσώπου του κ. Ερντογάν, να υπάρξουν νέες ιδέες για το Κυπριακό, όπως ειπώθηκε κατά τη διάρκεια των συνομιλιών που είχε με το επιτελείο του κ. Σαρλ Μισέλ, προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, σε συνδυασμό με τις συζητήσεις που είχαν για την επικαιροποίηση της Συμφωνίας Τελωνειακής Ενωσης ΕΕ - Τουρκίας, το Μεταναστευτικό - Προσφυγικό, την απελευθέρωση της βίζας για Τούρκους πολίτες;

Τι σημαίνει η θέση της ΕΕ, σε συνεννόηση με την Τουρκία, για οργάνωση πολυμερούς διάσκεψης των κρατών της Ανατ. Μεσογείου για τις θαλάσσιες ζώνες; Ποιο θα είναι το θέμα και το πλαίσιο των συζητήσεων, πώς θα εκπροσωπηθεί η Κύπρος;

Η κατάσταση είναι πολύ επικίνδυνη. Απαιτείται ετοιμότητα. Καμιά εμπιστοσύνη στην ΕΕ, στις ΗΠΑ και τις αστικές κυβερνήσεις, απαιτείται ένταση του αγώνα κατά του εθνικισμού και ενίσχυση της κοινής δράσης Ελληνοκυπρίων - Τουρκοκυπρίων.

Απαιτείται να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στην πολιτική της βαθύτερης εμπλοκής του νησιού στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που προωθεί συνεχώς η κυβέρνηση Αναστασιάδη.

Ο καθένας και η καθεμία στην Ελλάδα και την Κύπρο πρέπει να βγάλουν ουσιαστικά συμπεράσματα για το ρόλο των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, είναι κρίσιμο ζήτημα.

Κατά τη γνώμη μας, με παρέμβαση των Αμερικανών και της ΕΕ αναζητείται ακόμα πιο οδυνηρός συμβιβασμός ανάμεσα στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, που συνιστά καλυμμένη συνομοσπονδιακή λύση, και τη θέση των Τουρκίας - Τατάρ για δύο κράτη, για καθαρή διχοτόμηση.

Το ΚΚΕ έχει θέσει πλαίσιο πάλης από καιρό πριν και εκτιμούμε πως επιβεβαιώνεται μέσα από τις εξελίξεις. Κύπρος ανεξάρτητη, ενιαία, δηλαδή ένα και όχι δύο κράτη, με μία και μόνη κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μία διεθνή προσωπικότητα, χωρίς κατοχικές και άλλες ξένες στρατιωτικές δυνάμεις και βάσεις, χωρίς εγγυητές και προστάτες, κοινή πατρίδα Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Μαρωνιτών, Λατίνων, Αρμενίων, με τον λαό νοικοκύρη στον τόπο του. Εναντίωση σε κάθε είδους σχεδιασμούς για ΝΑΤΟποίηση της Κύπρου.

Θέλουμε να θέσουμε ακόμα ένα ζήτημα που έχει ιδιαίτερη σημασία για τους λαούς της περιοχής.

Με αφορμή την ανακάλυψη κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην κυπριακή ΑΟΖ, καλλιεργήθηκαν αυταπάτες ότι θα δοθεί ώθηση στη διαδικασία εξεύρεσης δίκαιης και βιώσιμης λύσης στο Κυπριακό και θα εκπληρώσουν θετικό ρόλο τα αμερικανικά, ευρωπαϊκά και ισραηλινά μονοπώλια («ExxonMobil», «Total» κ.ά.).

Οι ίδιοι απατηλοί ισχυρισμοί καλλιεργούνται για τον ενεργειακό αγωγό «East Med», τη συνεργασία Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ με τη συμμετοχή και την εποπτεία των ΗΠΑ, για τη μεταφορά φυσικού αερίου από την Ανατ. Μεσόγειο στην Ευρώπη.

Ομως, στην πράξη ζούμε επιδείνωση της κατάστασης. Οι λαοί δεν είχαν και δεν θα έχουν όφελος από την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων από τα μονοπώλια και αυτό διαπιστώνεται και από την πείρα του Ισραήλ και της Αιγύπτου, που ανακάλυψαν μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου στα κοιτάσματα «Λεβιάθαν», «Ταμάρ» και «Ζορ», αλλά οι λαοί βιώνουν τα οξυμένα προβλήματα που γεννάει η καπιταλιστική εκμετάλλευση.