Τι έχει συμβεί και η πανδημία συνεχίζει ακάθεκτη;

Με τα περιοριστικά μέτρα του lockdown να έχουν συμπληρώσει πάνω από πέντε εβδομάδες, η αμηχανία της κυβέρνησης να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα είναι εμφανής.

Κυβέρνηση και ΜΜΕ επιδόθηκαν σε μια ανελέητη επίθεση σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, επικαλούμενοι την ατομική ευθύνη. Στόχος τους να κρύψουν την πολιτική τους επιλογή να μην λάβουν ουσιαστικά μέτρα προστασίας της ζωής και της ασφάλειας του λαού, να αφήσουν τα νοσοκομεία ανοχύρωτα.

Καθώς όμως οι εβδομάδες περνούν και οι τραγικοί δείκτες των θανάτων και των διασωληνωμένων δεν μειώνονται, είναι αναγκασμένοι να απαντήσουν: τι έχει συμβεί και η πανδημία συνεχίζει ακάθεκτη, τη στιγμή που η αναζήτηση για παραβάτες, πάρτι και νεολαία που ξεσαλώνει αποβαίνει πια μάταιη. Όπως και στο πρώτο λοκντάουν έτσι και τώρα ο λαός και η νεολαία πειθαρχούν στα μέτρα, συνεχίζουμε όμως να μετρούμε καθημερινά πληγές.

Βλέπουμε λοιπόν την επιτροπή ειδικών και διάφορους δημοσιολόγους των ΜΜΕ να επαναλαμβάνουν διαρκώς φράσεις όπως: «Παρατηρείται αυξημένη κινητικότητα», «ενδεχομένως να εκφράζεται κόπωση στα περιοριστικά μέτρα», «το δεύτερο lockdown είναι πιο ήπιο» κ.ά. Περιφέρονται γύρω από την αλήθεια σαν να φοβούνται να ρωτήσουν το αυτονόητο:

Τι είναι αυτό που μετά την έναρξη του lockdown δεν έχει αλλάξει;

Δεν έχει αλλάξει η κατάσταση στους μεγάλους χώρους δουλειάς, όπου και η πρόσφατη έρευνα της ΕΛΙΝΥΑΕ ήρθε να επιβεβαιώσει αυτό που βροντοφωνάζουν εδώ και μήνες σωματεία και ομοσπονδίες: Ότι κυβέρνηση και μεγαλοεργοδοσία έχουν μετατρέψει τους χώρους δουλειάς σε εστίες υπερμετάδοσης, χωρίς να λαμβάνουν κανένα ουσιαστικό μέτρο προστασίας. Από τα Γιάννενα μέχρι την Καβάλα δεκάδες τα περιστατικά κρουσμάτων σε χώρους δουλειάς, με την εργοδοτική τρομοκρατία να δίνει και να παίρνει, εργαζόμενοι να πηγαίνουν στη δουλειά ακόμη και με συμπτώματα, μιας και το μόνο που είναι κρίσιμο να διαφυλαχθεί είναι να μην σταματήσει η παραγωγική αλυσίδα. Χρειάστηκε να περάσουν οχτώ μήνες για να ακούσουμε στην ενημέρωση των εμπειρογνωμόνων από την καθηγήτρια Β. Παπαευαγγέλου πως η διασπορά ενδεχομένως να οφείλεται σε: «Ένα συνεχές ας το πούμε πινγκ πονγκ μεταξύ των εργασιακών χώρων και της ενδοοικογενειακής διασποράς». Σαν αποτέλεσμα, η μεγαλύτερη ανησυχία εκφράζεται πλέον για τη Δυτική Αττική, όπου ζει και εργάζεται η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στις μεγάλες βιομηχανικές και παραγωγικές μονάδες της Αττικής.

Δεν έχει αλλάξει η άθλια κατάσταση που επικρατεί στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, μιας και η κυβέρνηση συνεχίζει να αρνείται την επίταξη τουριστικών λεωφορείων για να αποσυμφορήσει το στοίβαγμα των εργαζομένων σαν σαρδέλες μέσα στους συρμούς. Πρόσφατη έρευνα του περιοδικού «Science», η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα στον κόσμο, με καταγραφή 570 χιλιάδων επαφών με 80 χιλιάδες επιβεβαιωμένα κρούσματα, ανέδειξε τα ΜΜΜ ως μια από τις βασικές πηγές μετάδοσης του ιού. Η ίδια έρευνα κατέγραψε και την τεράστια διασπορά μεταξύ των μαθητών στις σχολικές τάξεις.

Δεν άλλαξε η κατάσταση στο σύστημα υγείας, με την μετατροπή του σε Σύστημα Υγείας μίας νόσου, με τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και υλικά. Ή μάλλον άλλαξε προς το χειρότερο. Η τεράστια αύξηση των πασχόντων σε συνδυασμό με τις ελάχιστες κλίνες, οδήγησε τον ΕΟΔΥ για άλλη μια φορά να τεντώσει τα πρωτόκολλα στις ανάγκες της κυβερνητικής πολιτικής. Το αποτέλεσμα είναι σήμερα να έχει αυξηθεί κατακόρυφα ο αριθμός των βαρέως πασχόντων νοσηλευόμενων, ενώ είναι πολύ περισσότεροι εκείνοι, που θα έπρεπε να νοσηλεύονται, αλλά λόγω έλλειψης κρεβατιών οδηγούνται στο σπίτι τους, όπου δεν υπάρχει πρωτοβάθμιο σύστημα υγείας να αναλάβει την παρακολούθησή τους. Πολλοί από αυτούς μάλιστα αναγκάζονται να κάνουν «καραντίνα», τη στιγμή που μένουν σε σπίτια ολόκληρες οικογένειες, ενώ η κατάσταση είναι ακόμη πιο τραγική μεταξύ των μεταναστών που πολλές φορές ζουν ανά δεκάδες στις ίδιες κατοικίες. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά και για τις δομές-φυλακές που στοιβάζονται οι πρόσφυγες και η κατάσταση είναι κυριολεκτικά ανεξέλεγκτη.

Ταυτόχρονα οι υγειονομικοί συνεχίζουμε να δουλεύουμε σε άκρως επικίνδυνες συνθήκες, με τα τεστ να γίνονται με το σταγονόμετρο. Οι εργαζόμενοι δεν βγαίνουν σε καραντίνα λόγω των τεράστιων ελλείψεων προσωπικού, με αποτέλεσμα πλέον να καταγράφονται καθημερινά δεκάδες κρούσματα μεταξύ του προσωπικού των νοσοκομείων. Η κυβέρνηση εξακολουθεί να αρνείται να επιτάξει τον ιδιωτικό τομέα υγείας για να αξιοποιήσει και την τελευταία κλίνη, αρνείται να προχωρήσει τώρα σε μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.

Ρωτάμε λοιπόν: Όταν απευθύνουν δακρύβρεχτες εκκλήσεις στο λαό να τηρήσει τα μέτρα, σε ποιον απευθύνονται; Όλα τα παραπάνω δεν τα γνωρίζουν; Πιάστηκαν στον ύπνο; Δεν πρόκειται ούτε για άγνοια ούτε για στρουθοκαμηλισμό. Ο ρεαλισμός του κεφαλαίου δεν χωράει μέτρα προστασίας στους χώρους δουλείας, μαζικές προσλήψεις στα νοσοκομεία και επίταξη των ιδιωτών. Πρόκειται για ξεκάθαρη ταξική πολιτική, που θυσιάζει πλέον ακόμη και τη ζωή των εργαζομένων και του λαού στο βωμό της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Η συζήτηση που γίνεται για το άνοιγμα είναι χαρακτηριστική: Δεν τους απασχολεί το πως, αλλά μόνο το πότε για να «πάρει ανάσα η οικονομία». Οι εργαζόμενοι μπορούν να ζουν κλεισμένοι στα σπίτια τους, στοιβαγμένοι στα λεωφορεία και τους χώρους εργασίας, χωρίς νοσοκομείο, σχολείο και αναψυχή, αρκεί να μην πληγούν τα κέρδη.

Μάλιστα τελευταία καταγράφεται μια ακόμη πιο ανησυχητική εξέλιξη: Πληθαίνουν τα περιστατικά επιβολής κυρώσεων σε βάρος εργαζομένων με τους εργοδότες να μένουν στο απυρόβλητο. Είναι τέτοιο το θράσος τους που κυνηγούν ακόμη και τους εργαζόμενους που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, όπως στο νοσοκομείο του Άγιου Σάββα, όπου εκκίνησαν ΕΔΕ σε βάρος των εργαζομένων που νόσησαν! Η παρέμβαση των σωματείων των εργαζομένων, έβαλε φρένο σε αυτές τις επιδιώξεις και αποτελεί μία ακόμη απόδειξη ότι μόνο ο δρόμος της συλλογικής διεκδίκησης μπορεί σήμερα να δώσει λύση στα φλέγοντα προβλήματα.

Οι εργαζόμενοι και ο λαός έχουν πλούσια πείρα και πρέπει να την αξιοποιήσουν. Τον ίδιο ζήλο που επιδεικνύει η κυβέρνηση στην εφαρμογή και επιβολή της άγριας πολιτικής της, να τον αναπτύξουμε στις διεκδικήσεις για όλα όσα έχουμε ανάγκη σήμερα, για να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα.

 Του Νικόλαου Χονδρόπουλου

 Είναι Ειδικευόμενος Θωρακοχειρουργικής στο Νοσοκομείο «Σωτηρία»