Σαν σήμερα 19 Μάρτη 1900 γεννήθηκε ο βραβευμένος με Νόμπελ Χημείας κομμουνιστής επιστήμονας Φρέντερικ Ζόλιο Κιουρί. Φοίτησε στη Σχολή Χημείας και Φυσικής του Παρισιού και το 1925, στα 25 του χρόνια, έγινε βοηθός της Marie Curie στο Ινστιτούτο Ραδιενέργειας. Εκεί γνώρισε την 28χρονη Irène, κόρη της Marie Curie, και ο έρωτας ήταν αμοιβαίος. Στο γάμο τους, ένα χρόνο μετά, συμφώνησαν να αλλάξουν τα επώνυμά τους και να λέγονται και οι δύο Joliot-Curie. Δύο χρόνια μετά την απονομή του Νόμπελ, το 1937, ο Φρεντερίκ Ζολιό Κιουρί ανέλαβε καθηγητής στο Collège de France και ασχολήθηκε με έρευνα στην Πυρηνική Φυσική .
Ο Κιουρί, πέρα από το επιστημονικό του κύρος, αποτελεί λαμπρό παράδειγμα κομμουνιστή επιστήμονα, που έθεσε τις επιστημονικές του γνώσεις στην υπηρεσία του λαού και δε δίστασε να αντιμετωπίσει θαρρετά τις συνέπειες που επέφερε στην ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία η στράτευσή του στο κομμουνιστικό κίνημα.
«Με κατηγορείτε ότι εκπορνεύω την επιστήμη, επειδή ξεσηκώνομαι ενάντια στην εγκληματική χρησιμοποίηση των ανακαλύψεων του μεγάλου Παστέρ και γιατί κάνω έκκληση στην κοινή γνώμη να εμποδίσει τη συνέχιση της ανάπτυξης του μικροβιολογικού πολέμου. Για μένα, αυτοί που εκπορνεύουν την επιστήμη είναι αυτοί που εγκαινίασαν τον ατομικό αιώνα με την εξαφάνιση 200.000 πολιτών στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι». (Απάντηση του Φρ. Ζολιό -Κιουρί στον εκπρόσωπο των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, 1952)
Παράλληλα με την επιστημονική του ενασχόληση ο Ζ. Κιουρί αναπτύση σημαντική αντιφασιστική δράση. Το 1934, ο Κιουρί έγινε μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, το 1935 της Επιτροπής Επαγρύπνησης Αντιφασιστών Διανοουμένων και το 1936 της Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Από το 1937, οργάνωνε αποστολές οπλισμού και άλλων υλικών στον ένοπλο λαό της Ισπανίας, που στον εμφύλιο πόλεμο αντιμαχόταν τις φασιστικές δυνάμεις του Φράνκο.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ο Κιουρί πήρε μέρος στην Αντίσταση, αρχικά ως μέλος και αργότερα ως επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου, του πολιτικού σκέλους της ένοπλης αντίστασης στην οποία ηγετικό ρόλο είχε το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Στις μάχες για την απελευθέρωση του Παρισιού, χρησιμοποιούσε το εργαστήριό του για να φτιάχνει εκρηκτικά για τις δυνάμεις της Αντίστασης.
Την άνοιξη του 1942 έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος και το 1956 εκλέχτηκε στην Κεντρική Επιτροπή.
Το 1946 συμμετείχε στην ίδρυση της Διεθνούς Ομοσπονδίας των Εργατών της Επιστήμης και διετέλεσε πρόεδρός της μέχρι και το 1957. Το 1949 ήταν από τους πρωτεργάτες της ίδρυσης του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης και για τα επόμενα εννέα χρόνια διετέλεσε πρόεδρός του. Το 1950 τιμήθηκε από τη Σοβιετική Ενωση με το Διεθνές Βραβείο Στάλιν για την Ενίσχυση της Ειρήνης μεταξύ των Λαών (το οποίο μετά το 1956 μετονομάστηκε σε Διεθνές Βραβείο Ειρήνης Λένιν για την Ενίσχυση της Ειρήνης μεταξύ των Λαών).
Το 1950 ο Γιάννης Ρίτσος απο την εξορία γράφει το Ποίημα- Γράμμα στον Ζολιό-Κιουρί.
«Αγαπημένε μου Ζολιό, σου γράφω απ’ τον Αη Στράτη. Βρισκόμαστε εδώ πέρα κάπου τρεις χιλιάδες άνθρωποι απλοί, δουλευτάδες, γραμματιζούμενοι. Ανθρωποι απλοί σαν τα δέντρα μπροστά στον ήλιο. Ανθρωποι που δεν έχουμε άλλο κρίμα στο λαιμό μας εξόν μονάχα που αγαπάμε όπως κι εσύ τη λευτεριά και την ειρήνη. Μάθαμε τώρα κάτι πράγματα απλά. Πολύ απλά, πολύ σίγουρα. Δεν είμαστε σοφοί Ζολιό απλά πράματα λέμε, πολύ απλά τα λέμε …πως αξίζει κανένας να ζει και να πεθαίνει για τη λευτεριά και την ειρήνη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου