Οπλο του συστήματος

«Οπλο του συστήματος είναι οι φασίστες!». Το σύνθημα αυτό, που ακούστηκε ξανά δυνατά από χιλιάδες χτες το απόγευμα στη συγκέντρωση σωματείων και φοιτητικών συλλόγων στη Θεσσαλονίκη, μετά τις οργανωμένες δολοφονικές επιθέσεις φασιστικών στοιχείων σε φοιτητές και μαθητές, δεν θα μπορούσε να αποτυπώνει περισσότερο την πραγματικότητα.

Εναν χρόνο ακριβώς μετά την καταδίκη της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, τότε που μια σειρά δυνάμεις προσπαθούσαν να κρυφτούν πίσω από τη σημαντική αυτή απόφαση για να καλλιεργήσουν εφησυχασμό, να συστήσουν «εμπιστοσύνη» στο αστικό κράτος και να κουκουλώσουν τα «έργα και τις ημέρες τους» για το «χάιδεμα» της ναζιστικής οργάνωσης, επιβεβαιώνονται όσα έλεγε την ίδια μέρα το ΚΚΕ, σημειώνοντας πως «δεν επιτρέπεται κανένας εφησυχασμός. Το κυριότερο είναι ο λαός να αντιμετωπίσει το κακό στη ρίζα του, με την ανατροπή του συστήματος που επωάζει αυτό το αυγό του φιδιού, τον ναζισμό, τον φασισμό».

Οι καταγγελίες μαθητών, φοιτητών, γονιών και εκπαιδευτικών για τα προχτεσινά γεγονότα στη Θεσσαλονίκη και την απαράδεκτη στάση της αστυνομίας, που επί της ουσίας έκανε πλάτες στο οργανωμένο σχέδιο των ναζιστικών ομάδων, δείχνουν αυτό που έχει κατ' επανάληψη επιβεβαιωθεί σε όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις: Τα στηρίγματα, τους δεσμούς, τις πλάτες που σταθερά βρίσκουν τα στοιχεία αυτά μέσα στον μηχανισμό του αστικού κράτους, διαχρονικά, με όλες τις κυβερνήσεις.

Το ίδιο δείχνει και η στάση της διεύθυνσης του σχολείου και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, που με την ανοχή, αν όχι την καθοδήγησή τους, το σχολείο μετατράπηκε σε ορμητήριο των φασιστών, με «πυρομαχικά» και ομάδες να αλωνίζουν, την ίδια ώρα μάλιστα που για τις δίκαιες διεκδικήσεις των μαθητών πέρυσι τέτοια εποχή οι ίδιοι καλούσαν στο σχολείο μέχρι και την... Αντιτρομοκρατική.

Ξανά οι φασίστες αποδεικνύονται το μακρύ χέρι του συστήματος απέναντι στο οργανωμένο μαθητικό, φοιτητικό και λαϊκό κίνημα, απέναντι στις διεκδικήσεις των μαθητών, στα αιτήματα, στις Γενικές Συνελεύσεις, στις κινητοποιήσεις τους.

Αυτό τους ενοχλεί και στο συγκεκριμένο συγκρότημα των ΕΠΑΛ, όπου οι μαθητές όλα τα προηγούμενα χρόνια και από την αρχή της χρονιάς φέτος οργανώνονται, διεκδικούν, πρωτοστατούν στην ανάπτυξη μαθητικών κινητοποιήσεων. Γι' αυτό και στο στόχαστρο μπαίνουν τα μέλη της ΚΝΕ, που πρωτοστατούν στην πάλη.

Οι φασιστικές ομάδες τρέχουν πάλι... όπου τους καλεί το καθήκον, να απλώσουν χέρι βοηθείας στην αντιλαϊκή πολιτική. Στρέφονται ανοιχτά ενάντια στις διεκδικήσεις μαθητών και φοιτητών για το άνοιγμα των σχολείων με όλα τα μέσα προστασίας της υγείας, για προσλήψεις εκπαιδευτικών, εργαστήρια και εξοπλισμό, για τη δυνατότητα πρόσβασης στην Ανώτατη Εκπαίδευση, απέναντι σε όσα προβλέπει η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, που θέλει ανήλικους τζάμπα εργάτες ή «σύγχρονους δούλους» για τα κέρδη των αφεντικών τους.

Ο ρόλος τους επιβεβαιώνεται και από την «υποδοχή» των επιθέσεων από τα αστικά επιτελεία, από την κυβέρνηση, από όσους περιμένουν το μαθητικό κίνημα «στη γωνία» για να εξαπολύσουν τόνους λάσπης και βρωμιάς απέναντι στα δίκαια αιτήματά του.

Ηταν τόσο «έτοιμοι από καιρό» να πάρουν την «πάσα» από τη δράση των ομάδων αυτών, που έφτασαν να επιστρατεύουν χοντροκομμένα ψέματα περί σχολείου «υπό κατάληψη», για να στηρίξουν το αφήγημα των «καταλήψεων - κέντρων ανομίας».

Εφτασαν μέχρι και στην αθλιότητα να συγκρίνουν το στιλέτο των χρυσαυγιτών με την ανακοίνωση με τα αιτήματα και τη διακίνηση ιδεών, για να καταλήξουν, μέσω και του κατασκευάσματος περί «δύο άκρων», να καλούν σε σχολεία «αποστειρωμένα» από την πολιτική και τη συνδικαλιστική δράση. Τον διακαή πόθο δηλαδή όλων των κυβερνήσεων, που με συνθήματα είτε περί «τάξης», είτε περί «δημοκρατίας» και «συμμετοχής», προσπαθούν τα τελευταία χρόνια να βάλουν εμπόδια στη συλλογική οργάνωση και δράση και των μαθητών απέναντι στην πολιτική που τους στερεί τα δικαιώματα στη μόρφωση, στη δουλειά, στη ζωή, και γι' αυτό τους βγάζει στον δρόμο.

Εναν χρόνο λοιπόν μετά την καταδίκη της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης, τα γεγονότα «μιλάνε»: Το «αυγό του φιδιού» ζεσταίνεται στον κόρφο του σάπιου συστήματος. Η απάντηση μπορεί να έρθει μόνο από την οργανωμένη μαζική δράση για να απομονωθούν, για να μη βρίσκουν τόπο να σταθούν σε κάθε γειτονιά, σχολείο και σχολή, σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς. Μόνο ο λαός μπορεί να «κόψει απ' τη ρίζα» το βρώμικο αυτό χέρι, με την οργανωμένη πάλη του ενάντια στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα που γεννά και θρέφει τον φασισμό, και όχι όσοι το υπηρετούν.