Εκδήλωση της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ στη Γυάρο

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟ ΑΤΤΙΚΗΣ ΣΤΗ ΓΥΑΡΟ

Με βαθιά συγκίνηση ξεκίνησε η εκδήλωση της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ στη Γυάρο.

«Τα μέλη της ΚΝΕ στεκόμαστε με βαθιά συγκίνηση, με σεμνότητα και απόλυτο σεβασμό» σημείωσε μεταξύ άλλων στο σύντομο χαιρετισμό του ο Ιάσωνας Φανός, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ.

Επεσήμανε πως «η στάση των χιλιάδων αλύγιστων, σε όλους τους τόπους μαρτυρίου, και εδώ στο θανατονήσι της Γυάρου, είναι ύψιστη προσφορά στην υπηρεσία της πιο δίκαιης και πανανθρώπινης υπόθεσης. Αυτοί οι χιλιάδες ήρωες, ήρωες λαϊκοί, άφησαν παρακαταθήκη για το αύριο, το αίμα και τη ζωή τους. Εκείνοι άνοιξαν το δρόμο που όλοι εμείς βαδίζουμε σήμερα. Το δρόμο που οδηγεί στο Σοσιαλισμό».

Κατάνυξη...

Αυτή είναι η λέξη όπως δεκάδες νέοι περιεργάζονται τη Ρωγμή, το μνημείο της Κεντρικής Επιτροπής στη Γυάρο, που πήρε πια με τα χρόνια και το ιδιαίτερο χρώμα της σκουριάς, όπως είχε σχεδιάσει ο δημιουργός του… Έτσι που να ξεπροβάλλουν πιο έντονα οι 21 ανοξείδωτες σφήνες, όσα και τα χρόνια της φυλακής.

Κι αν βουρκώνουν οι μεγαλύτεροι θυμούμενοι τις μέρες τους εδώ και τους δικούς τους η φράση από το παράνομο λεύκωμα των κρατουμένων που είναι χαραγμένη στο μνημείο δίνει απάντηση.

«Εμείς έχουμε επίγνωση της αναγκαιότητας της θυσίας μας…»

 Δε σας ξεχνάμε… Συνεχίζουμε!

 

Τα άμαθα μάτια ψάχνουν για σημάδια πάνω σε αυτόν τον αγριότοπο. Οι πιο παλιοί οδηγούν το βλέμμα.

Ο πρώτος όρμος με το νεκροταφείο, ο δεύτερος, ο τρίτος. Στο βάθος ο πέμπτος, ο όρμος του τρόμου όπως ονομάστηκε κι όχι άδικα. Τον τέταρτο, τον όρμο της βάρβαρης καταναγκαστικής δουλειάς, μία Γυάρο μέσα στη Γυάρο όπως την είπαν, τον ξεχωρίζει κανείς από μακρυά με το κτίριο των φυλακών -το μεγαλύτερο ως και σήμερα κτίριο των Κυκλάδων- χτισμένο κυριολεκτικά πέτρα πέτρα από τους κρατούμενους ν' αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα της βαρβαρότητας του αστικού κράτους.

Κάθε όρμος που θα γνωρίσουν σε λίγο από κοντά οι νεότεροι και χιλιάδες ιστορίες ηρωισμού για να κυλήσει ο τροχός της ιστορίας μπροστά...

Δε σας ξεχνάμε… Συνεχίζουμε τον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης...

Με αυτό το πανό μπροστά και το σύνθημα «Ένας αιώνας αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία» να αντηχεί απ' άκρη σ' άκρη και να παίρνει απάντηση...τα συνθήματα από το δεύτερο πλοίο, κατεβαίνουν οι πρώτοι επισκέπτες στη Γυάρο και παίρνουν τον ανήφορο για το μνημείο.

Η συγκίνηση ξεχειλίζει στους νεότερους αλλά και σε όσους πέρασαν από δω ως κρατούμενοι.

Την υπόσχεση της συνέχειας στα βήματα τους δείχνει με το δικό του τρόπο και το στεφάνι της ΟΒ Ιωννιδείου της ΚΝΕ στα χέρια των μαθητριών.

Άλλη μια ρωγμή στο σάπιο σύστημα ξεπροβάλλει.

Ένα συγκλονιστικό μάθημα ιστορίας

Μια κόκκινη διαδήλωση απλώθηκε από όρμο σε όρμο κατά στη διάρκεια της ξενάγησης στη Γυάρο, από τον Δημήτρη Γόντικα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η ξενάγηση, ξεκίνησε με παρουσίαση του Μνημείου, των συμβολισμών του και της τεχνικής που χρησιμοποιήθηκε.

Στη συνέχεια πήγανε στον τέταρτο όρμο, στις αποθήκες και την προβλήτα. Όλα τα έχτισαν οι εξόριστοι. Το εργοστάσιο ρεύματος, το νοσοκομείο...Κουβαλούσαν σίδερα, τούβλα, όλα τα υλικά από τον πρώτο όρμο, δηλαδή 3 χλμ δρόμο!

 

Στον τρίτο όρμο

Η αμέσως επόμενη στάση είναι στον τρίτο όρμο, που ήταν οργανωμένος για φυλακή...

Ένα από τα συστήματα που αξιοποίησε η διεύθυνση ήταν να «αποκεφαλίζει» τους όρμους από τα στελέχη του Κόμματος, γιατί θεωρούσε ότι τα στελέχη ήταν ο λόγος που δεν υποχωρούσαν οι υπόλοιποι κρατούμενοι. Και αποδείχτηκε μία πλάνη... Γιατί ο κάθε κρατούμενος είχε τη δική του απόφαση... Ήταν ολοκληρωμένες προσωπικότητες, ήταν αγωνιστές... Η κυβέρνηση ήθελε να χτυπήσει την ιδέα της οργάνωσης κι έψαχνε μανιωδώς να ξεριζώσει το Κόμμα που λειτουργούσε και εδώ! Προσπάθησε να ξεριζώσει την οργάνωση, την οργανωμένη δράση, την καθοδήγηση, την ψυχή του κάθε όρμου... Αλλά οι κρατούμενοι ήταν αποφασισμένοι και τα κατάφεραν! Δεν αντιμετώπιζαν μοιρολατρικά αυτές τις καταστάσεις, αλλά έβρισκαν τρόπους να κρατάνε τη συνοχή, να συνεχίζουν..

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα από το ιστορικό τεκμήριο, τη «Γιούρα - Ματωμένη Βίβλος» που έγραψαν τρεις κρατούμενοι, αλλά συνέβαλλαν χιλιάδες με χαρτάκια και άλλα, που έπρεπε να τα κρύψουν, να τα περιφρουρήσουν, να τα συντάξουν σε βιβλίο. Όλα αυτά απαιτούσαν, οργάνωση. Την ίδια ώρα, η διεύθυνση αξιοποίησε σε μεγάλη έκταση τον χαφιεδισμό. Είχαν φέρει και ορισμένους ποινικούς και δοσίλογους οι οποίοι ενσωματώθηκαν στο μηχανισμό της φυλακής για να χαφιεδίζουν κτλ, οπότε η  ετοιμότητα και η επαγρύπνηση των κρατουμένων έπρεπε να είναι συνεχής.

 

Στο δεύτερο όρμο

Στο δεύτερο όρμο, ήταν κατά βάση ορισμένοι δοσίλογοι και ποινικοί, αν και σε άλλες φάσεις έφεραν εκεί αρρώστους και μια μικρή μειοψηφία που δεν άντεξε στις πολύμορφες δραματικές πιέσεις και υπέγραψε δήλωση μετανοίας. Αρκετοί όμως, από αυτούς τους λίγους, στην πορεία συνήλθαν και έκαναν ανάκληση των δηλώσεων τους. Κι αυτό ήθελε παλικαριά, αφού εξαγρίωνε κι άλλο τον αντίπαλο. «Η παλικαρίσια αγωνιστική στάση άλλωστε είναι παράδοση μας» επεσήμανε μεταξύ άλλων ο Δ. Γόντικας Δεν είναι μόνο υπεράσπιση της ατομικής αξιοπρέπειας, αλλά υπεράσπιση των αρχών και των αξιών. Αντιπροσωπεύει ένα κίνημα, το Κόμμα, τους συναδέλφους στη δουλειά, στη γειτονιά, τις ιδέες...

Αυτή η στάση είχε αντίκτυπο και σε όλο αυτό τον κόσμο. Επομένως και η κάθε υποχώρηση μετρούσε. «Και σήμερα κάθε μέρα μπαίνουν τέτοια διλήμματα και τα ξεπερνάμε αγωνιστικά, βγαίνουμε νικητές».

 

Στον πρώτο όρμο

Επόμενη στάση ο πρώτος όρμος, η μεγάλη πολιτεία της Γιούρας, όπου οι σκηνές έφταναν μέχρι πάνω. Στη μύτη του όρμου ήταν το νεκροταφείο με τους δεκάδες μεταλλικούς σταυρούς κι από πάνω, ο Γολγοθάς ο χώρος των ειδικών βασανιστηρίων, όπου καθιέρωσαν τις υποδοχές. Κλείνοντας ο Δ. Γόντικας αναφέρθηκε στην ανάγκη διαβάσματος, μελέτης για την ιστορία του νησιού «για να γίνετε εσείς οι δάσκαλοι για τους επόμενους», όπως χαρακτηριστικά είπε.

Το σπάνιο οδοιπορικό ολοκληρώθηκε με μια συγκινητική εκδήλωση. Με το διάβασμα των ονομάτων των νεκρών που βρίσκονται θαμμένοι εδώ, από τους συνολικά 126 νεκρούς της. Ανάμεσα τους κι ο Σειρηνιωτης που τον πήγαν μισό πεθαμένο σε νοσοκομείο της Αθήνας και για να τον γιατρέψουν του ζητούσαν δήλωση. Όταν αρνήθηκε ξανά, τον επέστρεψαν εδώ για να πεθάνει. Τέσσερις χιλιάδες κρατούμενοι τον αποχαιρέτησαν, χτυπώντας τα πόδια τους και φωνάζοντας «Ζήτω το ΚΚΕ» σε μια από τις μεγαλύτερες στιγμές αντίστασης στην ιστορία του νησιού.

Αμέσως μετά, το βιολί ράγισε καρδιές, και ολόκληρη η διαδήλωση τραγούδησε το «Πέσατε θύματα». Το σύνθημα «Ένας αιώνας αγώνας και θυσία το ΚΚΕ στην πρωτοπορία» αντήχησε σε όλες τις γύρω πλαγιές.

Σύντομο μουσικό αφιέρωμα  VIDEO

 Δ. Γόντικας: Βγήκατε νικητές! Στα χνάρια σας συνεχίζουν χιλιάδες ως την οριστική νίκη!

 Περί βίας (απ’ το καράβι της επιστροφής από τη Γυάρο)