Στον τόπο του εγκλήματος

 «Η σημερινή συμφωνία (...) συνιστά (...) μία επιτυχία της ελληνικής διπλωματίας που λειτούργησε συγκροτημένα, τόσο από την προηγούμενη κυβέρνηση, όσο και από την τωρινή. Η παρουσία των αμερικανικών στρατευμάτων στη χώρα μας αποτελεί ασύγκριτο πλεονέκτημα (...) Δημιουργεί μια πρόσθετη ομπρέλα ασφάλειας πάνω από τη χώρα».

Αυτά έλεγε τον Γενάρη του 2020 στη Βουλή ο εισηγητής της ΝΔ για την τότε ανανέωση και «διεύρυνση» της κατάπτυστης συμφωνίας με τις ΗΠΑ, που επισφράγιζε τον ρόλο της Ελλάδας ως πολεμικού ορμητηρίου των ΑμερικανοΝΑΤΟικών. Πρόκειται για τη συμφωνία που είχε διαπραγματευθεί η προηγούμενη κυβέρνηση, του ΣΥΡΙΖΑ.

Λιγότερο από δύο χρόνια μετά, η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, που στηρίζουν «ομόφωνα» τη στρατηγική της ιμπεριαλιστικής εμπλοκής, επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος για να το επαναλάβουν.

Η νέα συμφωνία, που υπογράφεται σήμερα στις ΗΠΑ, προβλέπει 5ετή διάρκεια με αυτόματες πολύχρονες ανανεώσεις, νέες τοποθεσίες εγκατάστασης αμερικανικών δυνάμεων και διεύρυνση των υποδομών τους, ώστε να συνδέονται πιο στενά με τις αντίστοιχες σε Βαλκάνια και Μ. Ανατολή. Προβλέπει επίσης συνεχείς «πρόβες πολέμου» με τη συμμετοχή του ελληνικού στρατού.

Σήμερα, τα «αποδεικτικά στοιχεία» για τον επικίνδυνο χαρακτήρα αυτών των συμφωνιών είναι ακόμα περισσότερα και κανείς δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια.

Τα τελευταία δύο χρόνια, υλοποιώντας «το πνεύμα και το γράμμα» των αμερικανοΝΑΤΟικών συμφωνιών, ακόμα περισσότερες ελληνικές φρεγάτες βρέθηκαν εκτός συνόρων, από τον Λίβανο και τη Λιβύη έως τα Στενά του Ομάν, «Patriot» και Ελληνες στρατιωτικοί βρίσκονται στη Σαουδική Αραβία σημαδεύοντας το Ιράν, στρατιωτικές συμφωνίες έκλεισαν με χώρες του Περσικού και την «υψηλή εποπτεία» των ΗΠΑ, αναβαθμίστηκαν παραπέρα οι σχέσεις με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, άνοιξε η συζήτηση για «στρατιωτική συμφωνία» ακόμα και με την Ινδία!

Δίπλα σε αυτά, η Λάρισα, ο Βόλος και η Αλεξανδρούπολη αναβαθμίστηκαν σε βασικά στηρίγματα για την ανάπτυξη ΝΑΤΟικών δυνάμεων στη Μαύρη Θάλασσα, στα Βαλκάνια και την Ανατ. Ευρώπη απέναντι στη Ρωσία, φέρνοντας τον λαό στο επίκεντρο επικίνδυνων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Τι σχέση έχουν όλες αυτές οι αποστολές και οι «συνεργασίες» με την άμυνα της χώρας και την υπεράσπιση κυριαρχικών δικαιωμάτων της; Ποιανού τα συμφέροντα υπερασπίζονται οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις που συμμετέχουν σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και αποστολές όπου Γης, αν όχι της αστικής τάξης που διεκδικεί μερτικό από τη διανομή της λείας;

Οσο για το παραμύθι ότι οι ελληνοαμερικανικές αυτές συμφωνίες συνοδεύονται και από «εγγυήσεις» για τη θωράκιση της Ελλάδας από τις αμφισβητήσεις της τουρκικής αστικής τάξης, εδώ γελάνε και οι πέτρες. Αλήθεια, πού πήγαν οι επιστολές Πομπέο που συνόδευαν την προηγούμενη συμφωνία, τις οποίες ο πρωθυπουργός ανέμιζε τότε από το βήμα της Βουλής ως «πρωτοφανείς εγγυήσεις»;

Εγιναν την άλλη στιγμή παρεμβάσεις των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ για «επίλυση των προβλημάτων σε συμμαχικό πνεύμα» και δηλώσεις για «αμφισβητούμενες θαλάσσιες ζώνες», δίνοντας αέρα στην επιθετικότητα της τουρκικής κυβέρνησης και στρώνοντας το τραπέζι της διαπραγμάτευσης, για επώδυνους συμβιβασμούς με ευρωατλαντικό «καπέλο». Το ίδιο θα συμβεί και τώρα, με τις πολυδιαφημισμένες «δηλώσεις Μπλίνκεν», που όπως ακούγεται θα συνοδεύουν την Ελληνοαμερικανική Συμφωνία.

Στην εξέλιξη της ιμπεριαλιστικής εμπλοκής, βαριές είναι και οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ, που καμάρωνε ως κυβέρνηση ότι «προώθησε την αναβάθμιση των αμυντικών και διπλωματικών μας σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες», ενώ σήμερα στηρίζει αναφανδόν την ίδια αντιλαϊκή στρατηγική και εξωραΐζει τους κινδύνους της, ζητώντας από την κυβέρνηση να διαπραγματευτεί «ισχυρότερα ανταλλάγματα»!

Η νέα «επικαιροποίηση» της Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας, σε συνθήκες όξυνσης των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και αναβάθμισης του ρόλου της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, κάνει επίκαιρα και αναγκαία τα αιτήματα με τα οποία θα απαντήσουν και σήμερα νεολαίοι, εργαζόμενοι και φορείς του κινήματος: Να καταργηθεί η Συμφωνία Ελλάδας - ΗΠΑ, να ξηλωθούν όλες οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις, αποδέσμευση απ' όλες τις συμμαχίες του κεφαλαίου.