Η υπόθεση είναι στα χέρια των συνδικάτων, της οργανωμένης εργατικής τάξης!

Σε εξέλιξη είναι από την περασμένη Πέμπτη τα πανεργατικά συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα, που ξεκίνησαν από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τον Πειραιά και άλλες πόλεις και συνεχίζονται τις επόμενες μέρες, με προοπτική απεργιακής κλιμάκωσης.

Οι εκατοντάδες συμμετοχές Σωματείων, Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων, που πανελλαδικά ξεπερνούν τις 400, ο κοινός βηματισμός και ο συντονισμός δράσης μέσα από τις μαζικές συσκέψεις, οι απεργιακές κινητοποιήσεις σε μια σειρά από κλάδους και χώρους δουλειάς, με διεκδικήσεις για ΣΣΕ με αυξήσεις, για κατοχύρωση και διεύρυνση εργασιακών δικαιωμάτων κ.ο.κ. προσφέρουν πολύτιμη πείρα και δείχνουν δυνατότητες για ένταση της πάλης το επόμενο διάστημα.

* * *

Οι κινητοποιήσεις αυτές πραγματοποιούνται σε μια περίοδο που χρεοκοπούν όλο και περισσότερο αυταπάτες, καταρρίπτονται μύθοι, δυναμώνει η ανησυχία σε ευρύτερα εργατικά - λαϊκά στρώματα, μαζί με το χτύπημα στο εισόδημα, στην Υγεία, στην προστασία του λαού και των παιδιών του. Κυρίως καταρρίπτεται καθημερινά ο μύθος ότι μπορούν τα συμφέροντα των εργαζομένων, τα σύγχρονα δικαιώματα και οι ανάγκες τους να συμβαδίσουν με τους στόχους και τα «οράματα» της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Οι εργαζόμενοι μπορούν να το διαπιστώσουν πια παντού και να απαντήσουν σε ερωτήματα, όπως:

-- Υπάρχει «εμβληματική επένδυση» που να μη συνδέεται με τσάκισμα εργασιακών δικαιωμάτων, με σακατεμένους εργάτες, με απολύσεις και σχέσεις εργασίας - λάστιχο; Αυτό είναι ένα μόνο από όσα ανέδειξαν οι λιμενεργάτες της COSCO, σπάζοντας με τον αγώνα τους την «ομερτά» αστικών ΜΜΕ - εργοδοσίας - κυβερνήσεων για την κατάσταση που επικρατεί εκεί που σπάνε το ένα μετά το άλλο τα ρεκόρ κερδοφορίας.

-- Υπάρχει «διευκόλυνση της επιχειρηματικής δράσης» σε τομείς όπως της δημόσιας Υγείας και Πρόνοιας, που να μη μεταφράζεται σε ξεχαρβάλωμα υπηρεσιών, σε χαράτσια και αποκλεισμούς, σε κλεισίματα και συγχωνεύσεις, σαν αυτά που προμηνύονται από το «νέο ΕΣΥ» και από το σχέδιο για τον ΕΟΠΥΥ ως «ασφαλιστική εταιρεία»; Ολα αυτά είναι που ο λαός πληρώνει ακόμα και με την ίδια του τη ζωή με το νέο κύμα της πανδημίας στα φρακαρισμένα νοσοκομεία μιας νόσου.

-- Υπάρχει «τάισμα» των επιχειρηματικών ομίλων με «ζεστό» χρήμα για την προώθηση των «πράσινων» μπίζνες και των άλλων στρατηγικών σχεδίων τους που να μη μεταφράζεται σε πλήγματα στο λαϊκό εισόδημα, σε ενίσχυση της φτώχειας, σε φουσκωμένους λογαριασμούς κ.ο.κ.; Που να μη μεταφράζεται σε γύμνια του κράτους όταν αυτό καλείται να προστατεύσει τον λαό και την περιουσία του από φυσικές καταστροφές και καιρικά φαινόμενα;

Αυτή η πολύτιμη πείρα δείχνει ότι δεν υπάρχει καπιταλιστική ανάπτυξη που να μη μεταφράζεται σε νέες θυσίες των αναγκών τους. Η ίδια η ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων είναι που ακυρώνει τις δυνατότητες που δημιουργούνται από τη δουλειά των εργαζομένων και τον πλούτο που παράγουν για να ζήσουν καλύτερα.

Γι' αυτό και δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αναμονής για «λύσεις» από κυβερνητικές εναλλαγές, γι' αυτό και κάθε κυβέρνηση παραλαμβάνει τη σκυτάλη από την προηγούμενη, η μία μετά την άλλη και όλες μαζί εμπλουτίζουν το αντεργατικό νομοθετικό οπλοστάσιο. Γι' αυτό και σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ απολαμβάνει τη στήριξη σε όλα τα κρίσιμα μέτωπα από τον ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, που της θυμίζουν διαρκώς πόσο «πλάτη» βάζουν για την προώθηση της στρατηγικής του κεφαλαίου.

* * *

Η περίοδος που διανύουμε δίνει τη δυνατότητα να συνειδητοποιείται και η δύναμη που έχουν οι εργαζόμενοι στα χέρια τους. Οι κινητοποιήσεις που είναι σε εξέλιξη, γίνονται στον απόηχο μεγάλων και σκληρών αγώνων, όπως των λιμενεργατών της COSCO, που μετά από 7 μέρες απεργίας κατάφεραν να σπάσουν την εργοδοτική αδιαλλαξία, να επιβάλουν αρκετά από τα αιτήματά τους και, κυρίως, να αποτελέσουν ένα ακόμα παράδειγμα για την ανάγκη έντασης της οργανωμένης, συλλογικής δράσης μέσα από τα σωματεία.

Ανέδειξαν τη δύναμη που αντλούν οι οργανωμένοι εργάτες όταν παλεύουν για το δίκιο τους, στηριγμένοι στην αλληλεγγύη και τη συμπαράσταση από όλη την εργατική τάξη, εντός και εκτός συνόρων, όταν αντί να υποτάσσονται στους «στόχους» και τα «πλάνα» της εργοδοσίας, ανεβάζουν τον πήχη των διεκδικήσεών τους, δεν υποχωρούν σε πιέσεις και εκβιασμούς.

Ανέδειξαν το πώς τσακίζονται στην πράξη οι αντεργατικοί νόμοι, όπως το έκτρωμα του Χατζηδάκη και οι περιορισμοί στο απεργιακό δικαίωμα από τον νόμο Αχτσιόγλου. Ποιος τόλμησε στ' αλήθεια να αναρωτηθεί αν στο λιμάνι μετά το έγκλημα σε βάρος του λιμενεργάτη τηρήθηκαν τα «προβλεπόμενα» για το 50%+1, για τις «διαβουλεύσεις» πριν από την απεργία, για ηλεκτρονικές ψηφοφορίες και άλλα παρόμοια; Ποιος μπορούσε να αμφισβητήσει ότι οι εκατοντάδες εργάτες είναι αποφασισμένοι να παλέψουν, ότι έχουν δίκιο;

* * *

Η αγωνιστική ανάταση που δίνουν οι αγώνες, όπως των λιμενεργατών τώρα, των διανομέων πριν από λίγο καιρό, των οικοδόμων και των μεταλλεργατών για τις ΣΣΕ, μπορεί και πρέπει να βρει έκφραση στις διεργασίες του επόμενου διαστήματος, να δυναμώσει τις εστίες αντίστασης, να γεννήσει νέες και να δώσει ώθηση στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, στη βελτίωση των συσχετισμών σε μια σειρά από συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Μέσα στη μάχη αυτή μπορεί ακόμα περισσότερο να ενισχύεται η συμπόρευση με τις πρωτοπόρες δυνάμεις που δραστηριοποιούνται σε κλάδους και χώρους δουλειάς, που δείχνουν τον δρόμο της σύγκρουσης με την εξουσία του κεφαλαίου, της ανατροπής της, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων.

«Συνεχίζουμε - κλιμακώνουμε»: Το κάλεσμα αυτό, που ακούστηκε δυνατά από την πλατεία Συντάγματος, από το Πασαλιμάνι, από το κέντρο της Θεσσαλονίκης κ.α., που θα ακουστεί ξανά από τη Δευτέρα σε μια σειρά από πόλεις, παίρνει «σάρκα και οστά» καθημερινά στους χώρους δουλειάς και τους κλάδους, στα σωματεία που παίρνουν την υπόθεση της οργάνωσης της πάλης στα χέρια τους.