Η υπέροχη απολογία του σ. Ντιμιτρώφ: «Βρίσκομαι μπροστά στο δικαστήριο αθώος και υπερασπίζομαι τον εαυτό μου σαν κομμουνιστής»

22/12/1933

ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ, Δεκέμβρης (Εκτακτη υπηρεσία του «Ριζοσπάστη»).-

Οταν ο σ. Ντιμιτρώφ παίρνει το λόγο για να υπερασπιστεί, δημιουργείται μια απόλυτη σιγή σ' όλη την αίθουσα. Πρώτ' απ' όλα πιστοποιεί ο σ. Ντιμιτρώφ ότι στους επαναστάτες κατηγορούμενους αφαιρέθηκε η δυνατότητα να υπερασπιστούν.

Ο ίδιος όμως χρησιμοποίησε όλες τις δυνατότητες για να υπερασπιστεί. Οσον αφορά το ότι δεν δέχτηκε να τον υπερασπίσει ο Ταϊχέρτ, τονίζει ότι δεν έχει εμπιστοσύνη σ' ένα συνήγορο μέσα στις σημερινές συνθήκες της Γερμανίας. (...) Συνεχίζοντας λέγει: «Βρίσκομαι μπροστά στο δικαστήριο αθώος και υπερασπίζομαι σαν προλετάριος επαναστάτης, σαν κομμουνιστής. Γι' αυτό η γλώσσα που χρησιμοποίησα ήταν σκληρή. Αν δε με κατηγόρησαν γι' αυτό ότι τα λεγόμενά μου επέδρασαν προπαγανδιστικά δεν έχω παρά ν' απαντήσω ότι: Ο σκοπός μου ήταν να αποδείξω, ότι ούτε εμείς οι τρεις οι Βούλγαροι ούτε ο Τόργκλερ έχουμε καμμιά σχέση με τον εμπρησμό και ότι οι κομμουνιστές γενικά δεν έχουν καμμιά σχέση με το έγκλημα αυτό. Παρακάτω λέγει ότι ούτε στη Βουλγαρία ούτε στις άλλες χώρες δεν πιστεύουν στην ενοχή τους (...)

Οσον αφορά την κατηγορία ότι οι κομμουνιστές, επειδή ήξεραν ότι θα τεθούν εκτός νόμου προσπάθησαν να παίξουν το τελευταίο τους παιχνίδι, λέγει ότι δεν είναι λογικό. Σε άλλες χώρες όπου τα ΚΚ είναι απαγορευμένα δουλεύουν παράνομα όπως στην Ιταλία, Βουλγαρία, Πολωνία κλπ. Επίσης και στην πρώην Ρωσσία αναγκάζονταν οι επαναστατικές Οργανώσεις να δουλεύουν παράνομα. Μα το 1917 κάμαν εκεί οι εργάτες την επανάσταση. Οταν δε ο σ. Ντιμιτρώφ παρατήρησε ότι το ΚΚΓ είναι ένα τμήμα του Παγκόσμιου Κομμουνιστικού Κόμματος, που κυριαρχεί κιόλας σ' ένα έκτο του κόσμου ο εισαγγελέας τον κατηγόρησε ότι κάνει πάλι κομμουνιστική προπαγάνδα. Κι ο σ. Ντιμιτρώφ απάντησε: «Οχι, πιστοποιώ μόνο γεγονότα» (...)

Τελικά ζητεί ο Ντιμιτρώφ όχι αθώωση εξ αιτίας έλλειψης αποδείξεων - όπως ζήτησε ο εισαγγελέας - μα ρητή πιστοποίηση της αθωότητας τους (...)

* * *

Το βράδυ της 27ης Φλεβάρη 1933, λίγες μέρες πριν τις εκλογές του Μάρτη 1933, το Ράιχσταγκ, το γερμανικό κοινοβούλιο, έπιασε φωτιά. Ηδη, από τις 30 Γενάρη, ο Χίτλερ είχε διοριστεί καγκελάριος από τον Πρόεδρο Χίντεμπουργκ και με τις ευλογίες του γερμανικού κεφαλαίου. Η ναζιστική κυβέρνηση υποστήριξε πως ο εμπρησμός ήταν μέρος σχεδίου «κομμουνιστικής εξέγερσης».

Οι σχετικές ανακοινώσεις ανέφεραν ότι η πυρκαγιά ήταν «η πιο τερατώδικη πράξη του μπολσεβικισμού στη Γερμανία». Αμέσως ξεκίνησαν συλλήψεις στελεχών και μελών του ΚΚ Γερμανίας (ανάμεσά τους και του ηγέτη του, Ερνστ Τέλμαν), απαγορεύτηκαν οι εφημερίδες, οι προκηρύξεις και οι αφίσες του ΚΚΓ για τέσσερις βδομάδες. Τα μέτρα αυτά, όπως ανακοινώθηκε, «πάρθηκαν για να πνιγεί στα σπάργανά της κάθε απόπειρα ενάντια στην ειρήνη της Γερμανίας, κι επόμενα και της Ευρώπης».

Στις 21 Σεπτέμβρη 1933 ξεκίνησε στη Λειψία η δίκη για την υπόθεση του εμπρησμού του Ράιχσταγκ. Στο εδώλιο ως κατηγορούμενοι βρέθηκαν ο Γκέοργκι Δημητρόφ, στέλεχος της Κομμουνιστικής Διεθνούς, ο Μπλαγκόι Ποπόφ, ο Βασίλι Τάνεφ και ο Ερνστ Τόργκλερ, πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΓ.

Η δίκη ολοκληρώθηκε στις 27 Δεκέμβρη, με την πλήρη κατάρρευση του κατηγορητηρίου. Οι κατηγορούμενοι, με ηγετικό τον ρόλο του Δημητρόφ, μετατράπηκαν σε κατήγοροι. Αποδείχθηκε ότι ο εμπρησμός του Ράιχσταγκ αποτέλεσε οργανωμένη προβοκάτσια των ναζιστών, με στόχο να ενοχοποιήσουν το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας και την Κομμουνιστική Διεθνή.

Ο «Ριζοσπάστης», καθ' όλη τη διάρκεια της δίκης, ενημέρωνε την εργατική τάξη της χώρας μας για την εξέλιξή της και δημοσίευε ανταποκρίσεις. Το παραπάνω απόσπασμα από την απολογία του Δημητρόφ δημοσιεύτηκε στις 22 Δεκέμβρη 1933, λίγες μέρες πριν την ολοκλήρωση της δίκης. Οι δυνατότητες της εποχής επέτρεψαν στον «Ριζοσπάστη» να δώσει μονάχα μια περίληψη της απολογίας του Δημητρόφ, γι' αυτό και παραθέτουμε ορισμένα ακόμα αποσπάσματα:

«Υπερασπίζομαι τον εαυτό μου σαν κατηγορούμενος κομμουνιστής.

Υπερασπίζομαι την ίδια μου την κομμουνιστική, επαναστατική τιμή.

Υπερασπίζομαι τις δικές μου ιδέες, τις δικές μου κομμουνιστικές πεποιθήσεις.

Υπερασπίζομαι το νόημα και το περιεχόμενο της ζωής μου.

Να γιατί καθετί που λέω στο δικαστήριο είναι αίμα από το αίμα μου και σάρκα από τη σάρκα μου.

Κάθε λέξη είναι έκφραση της πιο βαθιάς μου αγανάκτησης ενάντια στην άδικη κατηγορία, ενάντια στο γεγονός ότι ένα τέτοιο αντικομμουνιστικό έγκλημα προσάπτεται στους κομμουνιστές. (...)

Ο μύθος ότι τάχα ο εμπρησμός του Ράιχσταγκ είναι έργο των κομμουνιστών κατέρρευσε. Εγώ δε θα παραθέσω εδώ τις καταθέσεις των μαρτύρων, όπως αυτό το έκαναν οι άλλοι συνήγοροι. Το ζήτημα, όμως, αυτό μπορεί να θεωρείται τελείως διευκρινισμένο για κάθε αλλιώς σκεπτόμενο άνθρωπο. Ο εμπρησμός του Ράιχσταγκ δεν έχει καμιά σχέση με τη δράση του Κομμουνιστικού Κόμματος όχι μόνο με την εξέγερση, αλλά και με τη διαδήλωση, και με την απεργία, ή και με άλλες παρόμοιες πράξεις. (...)

Ομως, είναι αποδεδειγμένο ότι ο εμπρησμός του Ράιχσταγκ ήταν το πρόσχημα, το προανάκρουσμα για μια πλατιά σχεδιασμένη συντριβή της εργατικής τάξης και της πρωτοπορίας - του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος. (...)

Στο XVII αιώνα, ο θεμελιωτής της επιστημονικής Φυσικής Γαλιλαίος Γαλιλέι παραπέμφθηκε στο αυστηρό δικαστήριο της Ιεράς Εξέτασης, που έπρεπε να τον καταδικάσει σαν αιρετικό σε θάνατο.

Με βαθιά πεποίθηση και αποφασιστικότητα είπε:

"Και όμως η γη γυρίζει!". Και αυτή η επιστημονική θέση έγινε αργότερα κτήμα ολάκερης της ανθρωπότητας.

Πρόεδρος: (Διακόπτει απότομα τον Δημητρώφ, σηκώνεται, μαζεύει τα χαρτιά και ετοιμάζεται να βγει)

Δημητρώφ (συνεχίζει): Εμείς οι κομμουνιστές μπορούμε τώρα όχι λιγότερο αποφασιστικά απ' τον γέρο Γαλιλαίο να πούμε: "Και όμως η γη γυρίζει!".

Ο τροχός της Ιστορίας κινείται προς τα μπρος, προς μια σοβιετική Ευρώπη, προς μια παγκόσμια Ενωση των Σοβιετικών Δημοκρατιών.

Και αυτόν τον τροχό που τον σπρώχνει το προλεταριάτο, κάτω από την καθοδήγηση της Κομμουνιστικής Διεθνούς, κανένα μέτρο εξόντωσης, καμία καταδίκη σε καταναγκαστικά μέτρα, καμιά καταδίκη σε θάνατο δεν θα τον σταματήσει. Γυρίζει και θα γυρίζει ως την οριστική νίκη του κομμουνισμού!

(Οι αστυνομικοί πιάνουν τον Δημητρώφ και με τη βία τον υποχρεώνουν να καθίσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου.

Ο Πρόεδρος και το δικαστήριο αποσύρονται σε συνεδρίαση για το ζήτημα, αν ο Δημητρώφ μπορεί να συνεχίσει το λόγο του. Μετά τη συνεδρίαση, το δικαστήριο επέστρεψε και ανακοινώνει ότι αφαιρείται οριστικά ο λόγος από τον Δημητρώφ)».